คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 (เมื่อยมทูตได้ความทรงจำกลับคืน!)
ตึกตึก!
เท้าทั้งสองของผมรีบวิ่งไปทั่วโรงเรียนอย่างกระวนกระวาย
หลังจากที่ผมได้ฟังมิโกะพูดจบ ผมก็รีบวิ่งหาตัวของมิเรนะทันที
ก่อนจะพบเธอยืนยิ้มรอผมอยู่หน้าประตูโรงเรียน
ผมจึงไม่รอช้าวิ่งเข้าไปถามเธอเรื่องเทียร์
“เธอทำอะไรเทียร์!”
“หึ ข่าวไปไวจังนะ ^^”
“บอกมามิเรนะอย่าทำให้ฉันโกรธ!”
“ทำไมท่านไรยะต้องตะคอกใส่มิเรนะด้วยละค่ะ มิเรนะกลัวนะค่ะ T^T”
“อย่ามามารยากับฉัน ฉันไม่ใช่ผู้ชายพวกนั้น!”
“ฉันเปล่ามารยานะค่ะ เจ้าตุ๊ดนั่นต่างหากที่มาอ่อยท่านไรยะ >O<”
หมับ!
ผมคว้าข้อมือเล็กนั่นขึ้นมาบีบแน่นเพื่อเธอรับรู้ว่าผมกำลังโกรธและ ‘ท่านซาตาน’ ที่ทุกคนเรียกไม่ใช่เพราะผมดุ
แต่เป็นผมโมโหร้าย!
“โอ้ย! มิเรนะเจ็บนะค่ะท่านซาตาน!”
“บอกมาว่าเธอทำอะไรเทียร์!”
“ทำไมท่านซาตานต้องใส่ใจเจ้าตุ๊ดนั่นขนาดนั้นด้วย!
ทั้งที่มิเรนะน่ารักกว่า! รักท่านไรยะมากกว่า! และที่สำคัญมิเรนะเป็นผู้หญิง!”
“เพราะอะไรน่ะเหรอ? จนป่านนี้เธอยังไม่รู้ตัวรึไง”ผมตอบพร้อมกับเผยรอยยิ้มเย็นยะเหยียบ
“ทะ...ท่านไรยะ...”
“เพราะฉันรักเทียร์ยังไงล่ะ ฉันรักเขา
และฉันก็ไม่ชอบมากด้วยคนที่กล้ามาทำร้ายคนสำคัญของฉันนะ”
“ทะ...ท่านไรยะ ปล่อยนะค่ะ มิเรนะเจ็บ ฮือๆๆ ปล่อยนะ”
“งั้นก็บอกมาซักทีเทียร์อยู่ไหน!”
“อยู่...ห้องมืดๆในโรงเรียนนี้ค่ะ”
และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมาวิ่งรอบโรงเรียนนี้ยังไงล่ะ
ความจริงผมจะถามต่อนะแต่ยัยนั่นกลับชิงสลบไปซะก่อนแถมเป็นจริงๆไม่ได้แอ๊บ
ผมจึงโยนยัยนั่นให้มิโกะพากลับไปส่งบ้านและมาตามหาเทียร์ต่อ
...เทียร์นายอยู่ไหนกันนะ!
“เทียร์! เทียร์! นายอยู่ไหนเทียร์!”
“ท่านซาตาน!”
“เทียร์!”
ผมรีบวิ่งไปยังห้องเก็บของเก่าอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงของแอสทาเทียร์
ผมใช้ไหล่กระแทกประตูอย่างไม่กลัวเจ็บพร้อมทั้งเรียกเทียร์ไปด้วย
“เทียร์! นายอยู่ในนั้นใช่ไหม”
“ขะ..ข้าอยู่ในนี้ขอรับ โอ้ย!”
“เทียร์! นายเป็นอะไร!”
“โอ้ย! พอได้แล้ว! พอที!”
เสียงทรมาณของเทียร์ที่ลอดผ่านประตูออกมาทำให้ผมยิ่งกระแทกประตูแรงขึ้น
...อย่าเป็นอะไรนะเทียร์
อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ...
“ท่านซาตานระวัง!”
พลั่ก!
“แอ่ก!”
ผมหันไปมองเหตุการณ์ข้างหลังอย่างงุนงงก่อนจะพบกับร่างสูงโปร่งของไวท์ดาร์กและแบล็คไลท์ที่กำลังหยิบร่างของผี!!!!
“ท่านซาตานไม่เป็นไรนะขอรับ”ไวท์ดาร์กหันมาถามผมโดยที่เท้ายังเหยียบร่างนั้นไว้
“อืม ไม่เป็นไร อ่ะเทียร์!”ผมส่งเสียงอย่างนึกขึ้นได้ก่อนจะใช้ไหล่กระแทกประตูต่อ
แต่มือสีเข้มที่ดูแข็งแรงก็มาจับไหล่ผมซะก่อน
“ไว้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะขอรับ ^^”แบล็คไลท์พูดอย่างมั่นใจก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆและใช้เท้าถีบไปที่ประตู
ปัง!
ผมมองภาพตรงหน้าอย่างอึ้งๆประตูที่ผมใช้ไหล่กระแทกจนไหล่เกือบหักกลับถูกถีบจนพังอย่างง่ายดายโดนแมว(ในร่างแปลง)
อเมซิ่งแมวยมทูต!
-O-
“อย่าหนีนะ!”ไวท์ดาร์กส่งเสียงดังพร้อมกับกระทืบร่างนั้นซ้ำเมื่อเห็นว่าร่างนั้นกำลังจะหนี
แบล็คไลท์จึงพุ่งเข้าไปช่วยไวท์ดาร์กอย่างสนุกสนาน =_____=
“เทียร์ นายเป็นยังไงบ้าง?”ผมรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างเทียร์ที่กำลังหมอบที่หน้าประตู(โดนแรงถีบของเจ้าแบล็คไลท์เมื่อกี้เปล่านะ
-*-)
“ท่านซาตาน...ข้า..”เทียร์ส่งเสียงแค่นั้นก่อนจะสลบไปในอ้อมกอดของผม
ผมจึงช้อนร่างบางเพรียวของเขาขึ้นมาและเดินออกมาจากห้องนั้น
“ท่านซาตาน เทียร์เป็นอะไรเหรอขอรับ?”เจ้าเหมียวทั้งสองลากผีนั้นเข้ามาใกล้พลางถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“คือว่า...”
“จงสลายไปซะ!”
“อ้ากกก!”
จู่ๆก็มีเสียงแทรกขึ้นมาพร้อมกับเคียวสีดำมะเมี่ยมที่เกี่ยวคอของผีตนนั้นก่อนที่ร่างนั้นจะสลายกลายเป็นลูกแก้วสีแดงเลือดแล้วลอยไปยังร่างสูงโปร่งที่คลุมด้วยผ้าคลุมสีดำสนิทเหมือนสีของท้องฟ้าในยามราตรี
ยมทูตอีกตนเรอะ!
-0-
“ทะ...ท่านซีนาส”
“ว่าไงเจ้าเหมียว อ่ะ เทียร์”ร่างนั้นส่งเสียงอย่างตกใจเมื่อหันมาเจอร่างของเทียร์ในอ้อมแขนผม
ก่อนจะเดินตรงมาและ
“คืนเขามาให้ฉัน”
“ว่าไงนะ!”
“ทะ...ท่านซีนาส นี่...ท่านซาตาน”เจ้าเหมียวทั้งสองพูดอย่างลำบากใจก่อนจะกลายร่างกับเป็นแมวอีกครั้ง
“หึ! ท่านซาตานงั้นเรอะ!
ไม่ใช่หรอกมั้ง J”เขาพูดพร้อมกับดึงฮู้ดคลุมหัวออก
เผยให้เห็นใบหน้าหล่อคม ดวงตาคมกริบสีดำสนิทที่เต็มไปด้วยความเย็นชากวาดมองผมอย่างพิจารณา
จมูกโด่งเป็นสันนั่นชวนให้เอาอะไรซัดให้หักชะมัด
ไหนจะริมฝีปากบางเฉียบสีแดงราวกับปากแมวอีก ไอ้หมอนี่จะหล่อไปไหนฟะ!
-*-
“จะมองฉันอีกนานไหม -_-+++”
“แค่คำพูดก็ไม่เหมือนแล้ว J”
“อะไรของนะ...เจ้า!”
“นายไม่ใช่ท่านซาตาน!”หมอนั่นชี้หน้าผมพร้อมกับประกาศเสียงดัง
ผมหันไปมองเจ้าเหมียวด้วยความตกใจแต่กลับพบว่าทั้งสองกำลังหยอกล้อกันโดยไม่ได้ตกใจอย่างที่ผมกลัวไว้เลย
“พวกข้ารู้ตั้งนานแล้ว -o-”
หมายความว่าไงที่รู้ตั้งนานแล้ว? แล้วที่ปฏิบัติต่อฉันดีขนาดนี้ล่ะจะบอกว่าทำให้ทั้งๆที่รู้อย่างนั้นสินะ!
“หือ?”เจ้าซีนาสอะไรนั่นเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ
“รวมถึงเทียร์ด้วย”
“พวกนายรู้ว่า...”
“ท่านไม่ใช่ซาตาน เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่งเท่านั้น -0-”<-แบล็คไลท์
“ตอนแรกก็ไม่แน่ใจหรอก แต่การพูดของนายไม่เหมือนท่านซาตานสักนิด -.-”<-ไวท์ดาร์ก
“แล้วทำไม?”
“แล้วเหตุใดพวกเจ้าถึงไปเป็นข้ารับใช้ของมนุษย์?”น้ำเสียงมีอำนาจดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงโปร่งของชายในชุดสีดำสนิทเหมือนเจ้าซีนาสเพียงแต่บนใบหน้าของเขากลับมีหน้ากากครึ่งหน้าครอบส่วนของจมูกและปากอยู่
ออร่าความน่าเกรงขามถูกส่งมาเป็นระยะส่งผลให้เจ้าเหมียวทั้งสองและซีนาสก้มลงทำความเคารพทันที
“ท่านซาตาน”
นี่น่ะเหรอท่านซาตาน!!!
“ว่าอย่างไรเล่าเจ้าเหมียวทั้งสองในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าชายผู้นี้ไม่ใช่ข้าเหตุใดยังไปเป็นข้ารับใช้ของเขา”
“เป็นความต้องการของข้าเองขอรับ”เสียงเรียบดังขึ้นพร้อมกับเทียร์ที่ลืมตาขึ้นมองใบหน้าผม
เขายิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองท่านซาตานที่กำลังเดินมาทางนี้
“เทียร์ เจ้าเป็นอะไรรึ เหตุใดต้องให้มนุษย์ผู้นี้อุ้มเจ้าไว้?”
“ข้าโดนทำร้ายนิดหน่อย แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ข้ามีเรื่องจะถามท่าน”ผมวางเทียร์ลงเมื่อเขาพยักหน้า
แอสทาเทียร์เดินตรงไปยังท่านซาตานก่อนจะจับแขนภายใต้ผ้าคลุมสีดำนั้นแน่น
“มีอะไรรึ!”
“พ่อของข้าคือผู้ใด?”
100%
+++++++++++++++
ในที่สุดเรื่องก็เฉลยออกมาแล้วว่าท่านซาตานเป็นมนุษย์! โดยที่แอสทาเทียร์ก็รู้อยู่แล้วด้วย
แล้วท่านซาตานตัวจริงก็ปรากฏตัวสักที(หลังจากออกมาแต่ชื่อ)
เขาคือตัวละครที่บลูชอบมากที่สุดเพราะหล่อมากกกกกกกกกกกกกก!(อยากเติม
ก ไก่ สักล้านตัว)
ต่อไปจะเป็นการเปิดเผยตัวตนของเทียร์และการจากลาของเทียร์กับไรยะ ฮือๆ
อย่าเพิ่งหายไปไหนกันน้า T^T
By : BB(BlueBlood)
ความคิดเห็น