ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    DIFF LOVE[แง่ะ]TAENY

    ลำดับตอนที่ #1 : CH.1 DiFF LOVE

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 58


    สเตฟาน ฮวัง เซเลประดับโด่งดังของเกาหลีอายุ 25 ปี ดีกรี นักร้อง ไอดอลวงT2S นางแบบ นักแสดง และกิจการส่งออกน้ำมันรายต้นๆของครอบครัว เรียกได้ว่า ผู้หญิงที่เกือบเพอร์เฟคที่สุดในเกาหลี แล้วทำไมถึงเรียกว่าเกือบ...

    ก็เพราะเธอยังไม่มีครอบครัว ยังไม่มีสามีที่เพียบพร้อมน่ะสิ

     

     

    แต่ว่าความจริงเรื่องนี้ก็ยังไม่อยู่ในหัวเธอมากเท่าไหร่ ก็แค่คิดคร่าวๆว่า สเปคจะต้องเป็นผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอซัก2-3ปี มีฐานะและชื่อเสียงเทียบเท่ากับเธอ ก็แค่มีเงินให้พอใช้กินอาหารมื้อละแสนวอนก็โอเค

     

     

     

    แต่อยากจะหัวเราะให้กับโชคชะตาของเธอ เพราะสิ่งที่เธอคาดฝัน มันอาจจะไม่ได้ตรงกับที่เธอคิดไปซะทุกอย่าง

     

     

     

    หิหุ

     

     

     

     

    ค่ำคืนหนึ่งกลางเมืองหลวงของประเทศเกาหลี รถสปอร์ตสีชมพูได้ขับผ่านถนนหลวงเส้นต่างๆอย่างรวดเร็ว ฟานี่กำลังไปที่ไหนกันนะ??

     

     

     

     

    "อยู่หน้าร้านแล้วย่ะ พวกแกอยู่ไหนฉันไม่อยากนั่งในรถนานๆ เดี๋ยวปาปารัชซี่จะมาแอบถ่ายอีก"ผู้หญิงผิวขาวภายใต้แว่นตาสีดำและหมวกแก๊ปสีขาวพร้อมผ้าปิดปากเพื่อหวังจะปกปิดใบหน้าให้รอดพ้นจากสำนักข่าวบันเทิงต่างๆ ยิ่งช่วงนี้เธอมีข่าวกับนักร้องหนุ่มนามว่านิชคุณอีก ยิ่งแล้วใหญ่

     

     

     

    "พวกฉันอยู่ในร้านแล้วห้อง 404เข้ามาได้เลยฟานี่"เจสสิก้าเจ้าของร้านแว่นตาแบรนด์ดังระดับโลก ซึ่งเป็นเพื่อนของสเตฟานี่ตั้งแต่อยู่ไฮสคูลได้ตอบกลับไป

     

     

     

     

    “โอเคเดี๋ยวฉันจะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ”พร๊อพที่เตรียมไว้ได้ใส่เข้ากันกับชุดสีดำของฟานี่เรียบร้อย เธอลงจากรถและรีบล็อคประตู เดินตรงเข้าไปยังที่ที่นึง ซึ่งน่าจะเป็น ร้านอาหารธรรมดาๆ

     

     

     

     

    เธอเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ของร้าน และแจ้งเบอร์ห้อง ร้านอาหารหรูระดับห้าดาว มีแต่พวกเซเลป หรือผู้มีอิทธิพลมารับประทานอาหารที่ร้านนี้กันแทบทุกวัน และเหมือนวันนี้จะมีคนมาใช้บริการมากเป็นพิเศษ ส่วนใหญ่ที่นี่นอกจากจะเป็นร้านอาหารระดับหรู ยังเป็นแหล่งเสี่ย หรือพวกฮาเร็มที่จะมาจับจ่ายเลือกคนที่หน้าตาสวยๆหล่อๆเพื่อเอาเป็นคนใช้ที่บ้านหรือแม้แต่..อะไรก็ได้ที่อยากทำ

     

     

     

     

    “รอซักครู่นะคะคุณ ฮวัง มิยอง”พนักงานพูดด้วยเสียงใส ฮวัง มิยอง คือชื่อจริงของเธอตั้งแต่อยู่เกาหลี แต่ความจริงแล้วมันก็คือนามแฝงดีๆนั่นแหละ เพราะใครๆก็รู้จักเธอในนามสเตฟานี่หรือฟานี่นั่นเอง.

     

     

     

    พนักงานสาวควานหาพนักงานบริการให้มาพาเธอไปยังที่ห้อง แต่เนื่องจากมีคนมาใช้บริการเยอะมากและหากผู้จัดการมาเห็นว่าเธอทำให้ลูกค้าต้องรอนาน คงไม่เป็นการดีแน่ๆ

     

     

     

    “แทยอน เธอพาคุณฮวังมิยองไปที่ห้อง404หน่อยสิ”พนักงานหญิงสาวเห็นคนที่ชื่อแทยอนที่พึ่งเสิร์ฟสเต็กปลาแซลมอนให้กับโบรา นักแสดงสาวสุดฮอตในตอนนี้ ก็เรียกแทยอนให้ทำตามคำสั่ง

     

     

     

     

    “ละทำไมเจ้ไม่ไปทำเองล่ะ”แทยอนยักไหล่และเดินเข้าไปที่ครัวอย่างที่ไม่สนใจใคร ทำให้พนักงานที่ถูกด่าว่าเป็นเจ้และฟานี่ที่ยืนรออยู่งงไปตามๆกัน คนๆนั้นเค้าคงเหนื่อยมากเลยสินะ

     

     

     

    “เอ่อ..ขอโทษนะคะคุณฮวังมิยอง เดี๋ยวดิฉันจะไปบอกพนักงานให้นะคะพนักงานสาวโค้งขอโทษฟานี่และรีบเดินไปหาพนักงานมาบริการ

     

     

     

    “เฮ้อ 404เดี๋ยวก็ไปเองได้ไม่ต้องมีใครจูงฉันไปหรอกหน่า”ฟานี่ถอนหายใจและบ่นเบาๆ เธอไม่รออะไรอีกแล้ว เดี๋ยวก็เจอห้องเองที่นี่ก็ไม่ได้ใหญ่อะไรนักหรอก

     

     

     

    .....

     

     

     

    “โห่ฟานี่ ทำไมมาช้าจัง ฉันนี่นั่งรอจนนมยานไปถึงตาตุ่มละ”เจสสิก้าบ่นยุบยิบหลังจากที่เห็นว่าฟานี่เข้ามา ห้อง404ที่เธอนึกว่ามันอยู่ชั้น4แต่จริงแล้วมันคือห้องอาหารพิเศษชั้นที่4หรือจริงๆแล้วอยู่ชั้นที่20นั่นเอง!! จนแล้วจนรอดสุดท้ายเธอก็ต้องถามพนักงานแถวนั้นจนได้มาถึงพอดี

     

     

     

    “เธอน่ะมีนมให้ยานหรอกย่ะ ว่าแต่มีอะไรเสิร์ฟมาบ้างยังฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”ฟานี่นั่งลงบนโซฟาเดี่ยวถอดแว่นตาหมวกและผ้าปิดปากออก ในห้องนี้มีซันนี่ ซูยอง ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมวง T2S และยังมียุนอาเพื่อนอีกคนที่กำลังจะมาเป็นสมาชิกอีกคนของวงนั่งอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา พวกเค้าทั้งหมดเป็นเพื่อนกันมานานมากและได้ทำหลายๆอย่างร่วมกัน รวมถึงวันนี้T2Sเพิ่งปล่อยอัลบั้มใหม่ พวกเธอเลยนัดมาฉลองกันเสียหน่อย

     

     

    “ยังเลย เดี๋ยวก็คงมาแหละ เธอลองมาชิมไวน์ยี่ห้อนี้ รสชาติเด็ดดวงมาก*0*”ซันนี่เดินมาหาพร้อมถือไวน์หนึ่งขวดรินลงบนแก้วและยื่นให้ฟานี่ดื่ม

     

     

     

    “พวกพี่อย่าเมากันนะ พรุ่งนี้เรามีคัมแบคสเตสกันตอนหนึ่งทุ่ม”ยุนอามองเหตุการณ์ต่างๆเห็นได้ว่าซันนี่เริ่มกรึ่มๆแล้ว เธอเล่นดื่มไวน์เกือบห้าขวดและยังมีวอดก้าเพียวๆอีกด้วย

     

     

     

    “ฉันเห็นด้วยกับยุนอานะ พรุ่งนี้เป็นโชว์ครั้งแรกของเธอพวกเธออย่าทำความฝันของน้องพังล่ะ”ซูยองลุกขึ้นพูด พร้อมกับยกแก้วที่มีไวน์ขึ้นมาและ

     

     

     

     

    “เพราะฉะนั้น วันนี้กินให้เละไปเล้ยยยยยย!!!!

     

     

     

     

    -_-

     

     

     

     

    ….

     

     

     

    ผ่านไปขณะหนึ่งพวกเธอมีความสุขไปกับการร้องเพลงคาราโอเกะซึ่งเป็นเพลงของพวกเธอเอง ฟานี่คงจะลืมเรื่องหิวไปเรียบร้อยแล้วและ ซันนี่กับซูยองก็เมาไปรีบร้อยแล้วเช่นกัน

     

    “ฉันว่าเราพาพี่เค้ากลับไปนอนกันดีมั้ยพี่สิก้า”ยุนอาส่ายหัวระอากับพวกพี่ๆทั้งหลาย ตอนแรกเธอตื่นเต้นกับโชว์วันแรกของเธอแต่ตอนนี้เธอคงคิดว่าพรุ่งนี้เธอจะต้องขึ้นโชว์เพียงคนเดียวหรือเปล่า

     

     

     

    “ก็ดีนะ ว่าแต่ จะมีใครช่วยแบกอ่ะ”เจสสิก้าบอกกับยุนอา

     

     

     

     

    ก๊อกๆๆ

     

     

     

    “เฮ้ละโว้วววววววววววววววว”

     

     

     

     

    ก๊อกๆๆๆ

     

     

     

     

    “ขอเสียงหน่อยค่าาาาาาา วู้ววววววววว”

     

    ก๊อกๆๆๆๆๆตึ้งๆๆๆๆ

     

     

     

     

    “เข้ามาได้เลยค่ะ!!!”เจสสิก้าตะโกนออกไป ไม่ใช่ว่ารำคาญเสียงเคาะประตูแต่ว่าพวกที่ร้องเพลงกันนี่แหละหนวกหูน่ารำคาญสุดๆ

     

     

     

    “ชุดเมนคอร์สสี่ที่ พร้อมกับสลัดบาร์มาแล้วค่ะ”แทยอนเข็นรถขนาดใหญ่เข้ามาด้านใน ซึ่งมีอาหารหลักๆอยู่สี่ที่พร้อมกับสลัดบาร์ขนาดใหญ่ ดูดีมีระดับสุดๆเลยล่ะ

     

     

     

     

    “เอ่อคุณคะ พอจะช่วยอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”เจสสิก้าถามแทยอนที่กำลังจัดของให้อย่างสวยงาม เธอหันมาด้วยความงุนงง

     

     

     

     

    “อะไรหรอ?”แทยอนเอียงคอน้อยๆ ความจริงพวกนี้อายุก็ไม่น่าจะห่างกับเธอซักเท่าไหร่หรอกเธอเลยตั้งใจพูดไม่สุภาพมาก

     

     

     

    “พอดีว่าเพื่อนของฉันเมากันหมดก็เลยอยากจะขอให้...”เจสสิก้าอธิบายให้แทยอนฟัง

     

     

     

    “ให้ฉันช่วยแบกเพื่อนคุณไปส่งใช่มั้ยล่ะ ได้สิ”เหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องปกติในทุกๆวันของแทยอนไปเสียแล้ว เธอดักตอบได้หมด เหมือนอ่านความคิดคนได้ เจสสิก้าเงียบๆและพยักหน้าหงึกๆเป็นการตอบให้

     

     

     

    ยุนอาเดินไปปิดทีวีและพูดตะล่อมให้พี่ๆของพวกเธอเลิกบ้ากันซักที ถ้าพนักงานแทยอนรู้ว่าพวกเธอเป็นใครละเผลอเอาไปนินทามีหวังชื่อเสียงเละตุ้มเป๊ะ

     

     

     

     

    “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”เหมือนแทยอนจะรู้อีกแล้วเธอบอกให้ยุนอาสบายใจ และเธอก็สบายใจขึ้นจริงๆ

     

     

     

     

    “ขอบคุณค่ะ^^ ไปกันเถอะพี่ฟานี่ พี่ซูยอง พี่ซันนี่”ยุนอาพยายามลากทุกคนให้ออกจากขวดเหล้า และไมค์

     

     

     

     

     

    “อีกแป๊บนะยุนนนนน พี่กำลังสนุกเลยวู้วววว”ฟานี่กระโดดโลดเต้นอย่างเมามันคนเดียว มือซ้ายถือขวดไวน์มือขวาถือไมค์

     

     

     

    “เฮ้อ พี่ฟานี่นี่ดูท่าจะหนักสุดเลยนะพี่เจสพาพี่ซูยองไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยกันพาพี่ฟานี่กับพี่ซันนี่ไปเอง”ยุนอาบอกเหมือนตอนนี้เธอจะจับทั้งสามคนแยกกันได้แล้ว เจสสิก้าพยักหน้ารับ และแบกซูยองออกไปได้สำเร็จ

     

     

     

     

    “เอ้อพี่ฟานี่เอารถมาด้วยนี่นา เอ่อคุณ...”ยุนอาลืมคิดไปว่าฟานี่เอารถมาด้วย เธอก็จะต้องขับกลับแต่ถ้าเกิดว่าเธอขับไปเองแล้วตำรวจเกิดจับได้ว่ามีแอลกฮอล์ในร่างกายเกินกำหนดก็คงเป็นเรื่องใหญ่ แต่ถ้าโทรไปหาเมเนเจอร์ก็คงนอนไปแล้ว ครั้นจะขอความช่วยเหลือจากพนักงานคนนี้...

     

     

     

    จะว่าไปเค้าหน้าตาดีมากๆเลยนะ

     

     

     

    ผิวขาว ปากชมพูอมแดง

     

     

     

    ไม่น่าเป็นแค่พนักงานหรอกมั้ง

     

     

    “แทยอน ฉันชื่อแทยอน”แทยอนตอบกลับไป

     

     

     

     

    “เอ่อคุณแทยอนขับรถเป็นมั้ยคะ”

     

     

     

    “เหมือนจะจำได้ลางๆว่าเคยขับเป็นนะ”แทยอนตอบแบบธรรมดาสุดๆ แต่มันทำให้ยุนอางงสุดๆเช่นกัน เหมือนจะจำได้ลาง นี่มันดีหรือเปล่า?

     

     

     

    “เอ่อ คุณพอจะขับรถทะเบียนXXXสีชมพูน่าจะจอดหน้าร้าน ไปส่งพี่ฟานี่หอพักตามที่อยู่นี้ได้มั้ยคะพอดีว่า รถมีคันเดียวแล้วที่นั่งมันเล็กมากอ่ะค่ะ เลยอยากจะขอ..”

     

     

     

    “ได้ จะลองดู”

     

     

     

     

    “แล้วฉันจะรอที่หน้าหอนะคะ ขอเบอร์โทรศัพท์ขอคุณด้วย”

     

    ...

     

     

     

    ยุนอากับซันนี่ลงไปเป็นที่เรียบร้อยเหลือก็แต่คนที่อาการหนักสุดอย่างฟานี่ ที่แทยอนกำลังฉุดกระชากลากถูให้ออกจากห้องนี้เกือบครึ่งชม.แล้ว

     

     

     

     

     

    “เห้อ แรงยิ่งกว่าหมูป่า”แทยอนถอนหายใจอย่างเหนื่อยแรง ไม่คิดเลยว่าคนหน้าตาสวยๆอย่างคนที่ชื่อฟานี่จะมีพลังกำลังเหนือกว่านักมวยปล้ำอันดับหนึ่งของโลก

     

     

     

     

     

    “มาร้องเพลงกับฉันหน่อยคุณ!!! วู้ววววววววววว”

     

     

     

     

    “พอทีเถอะฉันจะพาคุณกลับหอ”

     

     

    “เอออออ๋ นี่คุณคนที่ไม่พาฉันมาที่ห้องนิ่ ยัยตัวแสบบบบบบ”ฟานี่เดินมาใกล้แล้วชะโงกหน้าเข้าไปมองใบหน้าของแทยอนอย่างชัดๆ

     

     

     

    “หื้มคุณ อย่างเอาหน้ามาใกล้ฉันมากสิ”เหมือนแทยอนจะประหม่าไม่เบา ความจริงคนตรงหน้าเธอนี่สวย สวยมาก สวยยิ่งกว่านางฟ้า นี่เธอชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ทำไมมีแต่ผู้หญิงมาขอซื้อเธอไปทำงานในราคาเหยียดล้านวอน

     

     

     

    “เธอนี่หน้าตาจิ้มลิ้มดีจังนะ 55555 เธอชื่ออะไรหรอ”

     

     

     

     

    “แทยอน”

     

     

     

     

    “อืมมมม แทยอน ไอ้ แทยอน ตัว แสบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ฟานี่ตะโกนออกมาลั่นห้อง แถมห้องยังไม่ได้ปิดประตูด้วย ขืนใครมาเห็นคงเข้าใจผิดแน่

     

     

     

    “คุณเงียบๆหน่อยสิ!”แทยอนเอามือฟานี่ปิดปากพอเห็นว่าฟานี่เงียบแล้วเลยเอามือลงแล้วรีบวิ่งไปปิดประตู ..แต่หารู้ไม่ว่าฟานี่ก็วิ่งตามไปใกล้ๆ และ..

     

     

     

     

    “ไอ้แสบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!! อุ้บบบ”ฟานี่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้แทยอนแล้วตะโกนใส่หน้าอีกครั้ง ด้วยความที่ตกใจ แทยอนเลย พุ่งเข้าไปประกบปาก และ..

     

     

     

     

    จูบอย่างเร่าร้อน

     

     

     

     

    ....จบตอน....

     

     

     

     

     

     -----------------------------------------------------------------



    แห่ะๆ หายไปนานมั๊กขอบอก แถมเรื่องเก่ายังแต่งไม่เสร็จ เพราะว่าอัลไลน่ะหรือ คอมพังนั่นเอง





    งั้นลงเรื่องนี้ไปพลางๆก่อง รับรอง ความตาโหลก 

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×