ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : MF&KT - 6[120%]
โรงพยาบาล เครือ ฮวัง ..
ห้องวีไอพี ระดับหกดาวที่อยู่บนชั้นบนสุดของตึกของโรงพยาบาลแห่งนี้ มีเพียงห้องเดียวและถูกเปิดใช้หลังจากที่ไม่ได้มาเยือนมาเป็นเวลานาน ลักษณะห้องที่สามารถเรียกได้ว่า safe house เพราะมีทุกอย่างที่ต้องการ ไม่จำเป็นต้องอยู่บ้านวังนั่นก็ได้ สำหรับแทยอนแค่อยู่ห้องนี้ก็สามารถอยู่ได้ทั้งชีวิต
แทยอนและคริสตัลรีบบึ่งมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ หลังจากที่แทยอนรับโทรศัพท์จากสารวัตรยุนอา เพื่อที่จะเปลี่ยนเวรเฝ้าเจ้านาย เพราะตั้งแต่เมื่อคืนสารวัตรยังไม่ได้นอนเลย เลือดของเจ้านายที่ติดตัวก็ยังไม่ได้ล้างด้วยซ้ำ
แล้วตอนนี้เจ้านายของเธอก็ยังไม่รู้สึกตัว ถึงแม้จะลำบากหมอผ่าตัดเอากระสุนออกทั้งคืน แต่ก็ผ่านไปด้วยดีความจริง..เจ้านายควรจะตื่นตั้งแต่ตอนนี้แล้ว แต่มีบางอย่างที่ทำให้เจ้านายต้องรู้สึกตัวช้าหลังจากนั้น
...นั่นคือ เจ้านายแพ้ยาสลบ...
...เลยต้องนอนต่อไปอีกหน่อยนะ...
3วันต่อมา...
นับจากวันที่เจ้านายโดนยิงวันนี้ก็เป็นวันที่สี่แล้วที่เจ้านายยังคงนอนที่ท่าเดิมไม่มีแม้แต่นิ้วกระดิก และแทยอนก็เป็นผู้เฝ้าที่ดี เธอเฝ้า เช้า กลางวัน เย็น กลางคืน ทั้งวันนั่นแหละ ส่วนคริสตัลก็ออกไปซื้อของกินกับลูกน้องของเจ้านายส่วนนึง
...เจ้านาย..รีบตื่นขึ้นมาคุยกับฉันซักที...
"อื้อ..."เหมือนเจ้านายปฏิบัติต่อคำสั่งของแทยอน ไม่ทันที่แทยอนได้นึกอะไรมากมาย มือที่เธอกุมไว้แน่นมานานสี่วันก็เขยิบเขยื้อน เสียงแหบๆเหมือนคนที่ขาดน้ำหลายวันก็เกิดดังขึ้นมา..เจ้านายของเธอฟื้นแล้ว
"เจ้านาย!!"แทยอนตาเบิกโพลงเจ้านายของเธอฟื้น ตอนที่เธอกำลังคิดว่าเมื่อไหร่เจ้านายจะตื่นพอดี
คนไข้ตื่นมาต้องรีบกดปุ่มเรียกพยาบาล ..รินน้ำให้คนไข้ดื่ม และเอ่อ...หอมแก้ม
ตามบทละครไทยมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้น ความจริงไม่จำเป็นต้องละครไทย ประเทศไหนก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น ..แล้วแทยอนควรจะทำตามครบทุกอย่างมั้ย??
"หิวน้ำ..."เจ้านายของเธอพูดขึ้นทั้งๆที่ตายังไม่ลืมขึ้น เธอคงจะเพลียมาก
แทยอนก็รีบกดปุ่มเรียกพยาบาลทันที และน้ำที่รินเผื่อไว้ก็ถูกหยิบมาใช้ให้เจ้านายได้ดื่มฟื้นร่างกายของเธอ ตอนนี้ก็เหลืออยู่อย่างเดียวแล้วแหละ..หอมแก้ม
ยืนบิดตัวด้วยความเขินคนเดียวเพราะในสมองดันคิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง และมันก็ไม่พ้นสายตาของเจ้านาย ถึงแม้จะยังพูดไม่ค่อยคล่องเพราะรู้สึกเจ็บคอก็เถอะ แต่ตาก็ยังมองเห็นว่าไอ้คนตัวเล็กน่ะมันผิดปกติไปแล้ว
บิดซ้ายบิดขวาแอบเหล่นอกห้องบ้าง ห้องน้ำบ้าง ตรวจสอบว่าไม่มีใครก็ตัดสินใจจะฉวยโอกาสหอมแก้มเจ้านายซักหน่อย แต่ปรากฎเจ้านายลืมตาแป๋วอยู่บนเตียงและมองมาที่เธอด้วย
"อะ..เอ่อ"เท่านั้นแหละคราบเคะในร่างกายของแทยอนก็หายไป เอามือถูก้นเพราะต้องการขจัดความเขินอายออกและเข้าสู่โหมดเก๊กเพอร์ฟอร์ม่าทันทีทันใด
"ฮ่าฮ่าๆ..."เจ้านายหัวเราะออกมาน้อยๆ เหมือนเค้าก็พอจะรู้แล้วแหละว่าคนตัวเล็กต้องการอะไร เธอค่อยๆยกมือข้างซ้ายที่แทยอนจับไว้ตลอดขึ้น ..เธอรับรู้ได้ว่าแทยอนทำอะไรให้เธอบ้างตอนที่เธอยังไม่ฟื้น เธอรู้สึกดีใจที่มีแทยอนอยู่ข้างๆ มือข้างซ้ายของเธอเริ่มเปลี่ยนไปเหลือเพียงนิ้วชี้ที่กำลังชี้ไปที่แก้มข้างซ้ายของเธอพร้อมกับยิ้มหวานให้แทยอน
...เธอรู้ว่าแทยอนอยากหอมแก้มเธอ...
...เท่านั้นแหละ จากที่ไม่เขินมาก กลายเป็นเขินโคตรๆ...
...งั้นไม่เกรงใจละนะ...
จุ๊บ~
ริมฝีปากแดงๆของแทยอนบรรจงลงที่แก้มนุ่มมๆของเจ้านาย เจ้านายแอบได้ยินเสียงหายใจเข้าของแทยอนที่ดูเหมือนจะเป้นการสูดดมมากกว่า สูบเอากลิ่นความหอมจากแก้มของเธอน่ะ
"หายไวๆนะคะเจ้านาย^^"
...ไม่ต้องมีคำพูดใด เราก็สามารถสื่อสารกันได้ด้วยใจ...
"พี่ฟานี่ ยั่วพี่แทหรอ!!!"
ก๊อกๆๆ
ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากอะไรออกไปมากกว่านั้น พยาบาลและหมอที่มาพร้อมด้วยอุปกรณ์ครบครัน อย่างกับขบวนแห่(ก็ท่านแม่คุณเป็นถึงผู้บริหารโรงพยาบาลแห่งนี้)ก็มาขัดเสียก่อน ทำให้ทุกคนต้องออกไปรอการตรวจร่างกายที่ห้องนั่งเล่น นั่นหมายถึงคริสตัลและแทยอนต้องออกไปจากบริเวณด้วยกันและพร้อมกัน..
...แทแทขอสลบเป็นผู้ป่วยตรงนี้ได้ม้าย...
...แบบว่า ถ้าออกไปต้องตอบคำถามมากมายแน่ๆเลยอ่า...
"พี่แท.."คริสตัลที่เดินนำหน้าไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่และตบเบาะข้างๆให้แทยอนนั่ง ซึ่งแทยอนก็นั่งตามคำสั่งโดยดี
"เล่ามาเดี๋ยวนี้นะพี่ฟานี่ทำอะไรพี่แทหรือเปล่า เค้าบังคับให้พี่แทหอมแก้มเค้าใช่มั้ย หรือๆๆ เค้าต้องขู่พี่แทแน่ๆเลยอ่ะ"คริสตัลพูดคนเดียวไปเรื่อยเปื่อย? ซึ่งแทยอนไม่สามารถที่จะตอบโต้คำพวกนั้นได้เลย เลยได้แต่อ้าปากหวอแล้วยกมือปรามเอาไว้
"อะ.เอ่อ...ป่าวเมื่อกี้เจ้านายพูดแต่พี่ไม่ได้ยิน เจ้านายก็เลยเรียกให้พี่ฟังกะ..ใกล้ๆ"แทยอนแถครบสูตรมั่วตั้งแต่ต้นจนสุดปลาย คริสตัลก็จ้องเขม็งราวกับจับผิดคน
...ใกล้ๆแก้ม...
"แน่ ใจ นะ"คริสตัลหรี่ตามองแทยอนด้วยความไม่เชื่อใจ
"แน่ ใจ จ๊ะ"แทยอนยิ้มเฝื่อนๆให้คริสตัล ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเดินมา เพื่อจะทำให้ตัวเองมีอะไรทำ นานอยู่ซักพักหนึ่งคุณหมอและคาราวานพยาบาลก็ออกมาจากห้องพักของเจ้านาย
"คุณฮวังอาการดีขึ้นตามลำดับนะครับ แต่หมออยากให้นายท่านพักต่ออีกซักสองคืน เพื่อความแน่ใจนะครับ"คุณหมอบอกคนเฝ้าสองคนที่รออยู่ข้างนอก นั่คือคริสตัลและแทยอน ซึ่งทั้งคู่ก็ตั้งใจฟังอย่างดี และไอ้คนที่จะต้องฟังมากเป็นพิเศษก็คงไม่พ้นแทยอนหรอก ยังไงซะคริสตัลก็อยู่ด้วยอีกแค่อาทิตย์เดียว
"ขอบคุณมากนะคะ"แทยอนโค้งขอบคุณคุณหมอ พยาบาล และเดินไปส่งถึงหน้าห้อง ส่วนคริสตัลก็กลับเข้าไปที่ห้องพักของเจ้านาย
....
"ทำไมวันนี้ลูกน้องพี่ฟานี่มีน้อยจัง?ปกติเห็นมากันตั้งเยอะ"คริสตัลพูดบ่นหลังจากที่ไม่มีอะไรทำ นั่งอ่านนิตยสารก็แล้ว กินผลไม้ที่เป็นของฝากพี่สาวของตัวเองก็แล้ว ไหนจะทีวีที่เปิดทิ้งไว้ แล้วขนมที่กองเต็มโซฟานั่นอีก
"นั่นสิ.."อย่าว่าแต่น้อง พี่สาวที่พูดยังไม่ค่อยได้ยังสงสัยเลย ปกติจะต้องมีลูกน้องเธอกับตำรวจสองสามคนมาดูแล แต่ตอนนี้กลับมีเพียงลูกน้องของเธอแค่สามคน
"คุณยุนอาสั่งให้พวกเรากลับไปพักผ่อนนะครับ เค้าบอกว่ามีตำรวจมือดีมาเฝ้าก็หายห่วงแล้ว"เซฮุนลูกน้องของเจ้านายตอบเพื่อคลายความสงสัย ..ว่าแต่
"อ้าว..ไหน..ตำรวจ..ล่ะ?"เจ้านายค่อยๆพูดทีละคำ ก็จริงอย่างที่เจ้านายพูดวันนี้ยังไม่มีใครโผล่มาซักคน
"ผมก็ไม่รู้ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะลองถามคุณยุนอาให้นะครับ"เจ้านายพยักหน้าตอบรับในความช่วยเหลือของเซฮุน ลูกน้องระดับห้าดาวของเธอ
....
"คุณยุนอาบอกว่าส่งผู้กองคนนึงมาเฝ้านะครับ แต่ก็คงกลับไปแล้ว"เซฮุนกลับเข้ามารายงาน และออกจากห้องไปอีกครั้ง เพื่อเฝ้าบริเวณด้านนอก
...ผู้กองหรอ...
...คุ้นๆเหมือนเคยได้ยิน หรือ อะไรซักอย่าง...
...ช่างมันเถอะ เดี๋ยวค่อยถามยุนอาละกัน...
"เจ้านาย..พักผ่อนเถอะ จะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วๆไง^^"แทยอนสะกิดเรียกทิฟฟานี่ให้ออกจากภวังค์ ยิ้มน้อยๆให้ และห่มผ้าให้ เรียกได้ว่าดูแลอย่างดีทีเดียว
"อื้ม ^^"
......
....
..
..1 สัปดาห์ต่อมา..
เจ้านายออกจากโรงพยาบาลแล้ว ส่วนคริสตัลก็ไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นที่เรียบร้อย ความจริงเธออยากจะเฝ้าพี่สาวต่ออีกสองสามวัน แต่พี่ของเธอไม่อยากให้น้องสาวต้องลำบากก็เลยให้รีบๆไป
...ความจริงไม่ใช่อะไร...
...อยากอยู่กับคนที่นั่งข้างๆตอนนี้มากกว่า...
"แทยอน.."ทิฟฟานี่เรียกชื่อแทยอน แบบอ้อนๆ แอบเอาหัวพิงไหล่นิดๆแล้วก็บิดเสียงให้ดูเด็กๆ
"คะ..?"แต่แทยอนผู้ซึ่งทำตัวเด็กกว่า ติดการ์ตูนที่กำลังฉายรีรันอยู่ซักสถานีดูชนิดที่ว่าไม่ละสายตาเลยทีเดียว
"ฉันเหนียวตัวแล้ว.."แทยอนละสายตาเพียงชั่ววูบมามองทิฟฟานี่และหันกลับไปดูทีวี ทิฟฟานี่อยากอาบน้ำแต่แผลของเธอห้ามโดนน้ำ ก็เลยทำได้แค่เพียงเช็ดตัว
"งั้นเดี๋ยวฉันไปตามป้ามินให้แป๊บนึงนะ"แทยอนหยิบหมอนที่เธอกอดไว้เมื่อกี้ส่งให้ทิฟฟานี่กอดแทน และเดินตามหาป้ามินเพื่อที่จะได้เช็ดตัวให้เจ้านายของเธอ
...ความจริงหน้าที่เช็ดตัวให้เจ้านายเป็นของคริสตัลน้องสาวของเธอ...
...แต่เมื่อคริสตัลต้องไปก็เลยต้องหาคนใหม่...
...ซึ่งเรื่องนี้ทิฟฟานี่ก็เสนอตัว..เอ้ยเสนอความคิดให้แทยอนเป็นผู้รับผิดชอบ...
...แต่น้องบังเกิดเกล้าดันไม่ยอม เสนอให้ป้ามินทำแทน...
...ก็ลงเอยแบบนี้แล...
แต่เสียใจที่วันนี้จะต้องเป็นวันของเธอ! เพราะเธอไล่ให้ป้ามิน และคนรับใช้ ผู้หญิง ทั้งหมด กลับบ้านไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็แค่ไปชั่วคราวน่ะ เธอขอความฟินให้กับตัวเองซักครั้งสองครั้งก็พอ (ในที่นี้หมายถึงเช็ดตัว)
"เอออ๋ หายไปไหนกันหมดอ่ะ???"แทยอนเดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม วันนี้บ้านเงียบมากกกก เพราะมีแทยอนกับทิฟฟานี่แค่สองคนนั่นแหละ
...มันก็ต้องหายสิ หึหึ...
"นั่นสิ ไปไหนกันหมดนะ..โอ้ยยยย เหม็นตัวเอง"ทิฟฟานี่เริ่มบ่นโวยวาย เพื่อหวังที่จะให้แทยอนรีบๆมาเช็ดตัวให้เธอซักที
"งั้น...ฉันเช็ดตัวให้เอามั้ย"พอเริ่มจนปัญญาหาทางออกไม่เจอ แทยอนเลยเสนอตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับสถานการณ์ที่ไม่น่าไว้วางใจ???
"ก็ได้ๆๆ รีบๆหน่อยสิ"ทิฟฟานี่เดินนำแทยอนและขึ้นไปข้างบน ..เข้าห้องตัวเองนั่นเอง..
...ไม่ค่อยอยากเล้ย...
.....
"เสร็จแล้วค่ะ"แทยอนบิดผ้าครั้งสุดท้ายและจุ่มลงในขันน้ำ เธอเช็ดเพียงแค่แขน หน้า ขาและหลังเท่านั้น จับเวลาแล้วรวมได้ไม่ถึงสองนาที เรียกได้ว่าเช็ดแบบลวกๆ
"ห๊ะ? เธอยังไม่ได้เช็ดท้องฉันเลยฉันร้อน"ทิฟฟานี่ปรายตามองแทยอนที่กล้าๆกลัวๆไม่ค่อยอยากจะทำตามที่ทิฟฟานี่พูดซักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายแทยอนก็หยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาบิดให้หมาดๆอีกครั้ง และถลกเสื้อของทิฟฟานี่ขึ้นมาอย่างช้าๆ เผยให้เห็นหน้าท้องสีขาวนวล น่า..กัด
...ตุ้บ ตั้บ...
...ตุ้บๆตั้บๆปาทังก้าปาทังกี้...
นี่นับเป็นเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่ทำให้แทยอนประหม่าได้ถึงเพียงนี้ ไม่อยากจะถลกเสื้อให้มันขึ้นไปกว่านี้อีกแล้ว..
"เขยิบขึ้นไปหน่อยๆ"ทิฟฟานี่นอนหลับตาพริ้ม เหมือนมีน้ำแข็งเป็นสิบๆลูกวางไว้บนตัว เธอรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก แถมได้แกล้งคนตัวเล็กอีกด้วย
"คุณฟานี่..กำลังยั่วฉันนะ"และแล้วแทยอนก็พลั้งปากพูดออกไป ทำให้เจ้านายหัวเราะน้อยๆด้วยความพอใจ และลุกขึ้นประชิดตัวแทยอนอย่างกะทันหัน
"นั่นสิเนอะ..ทำอาหารเย็นให้กินด้วยล่ะ วันนี้ไม่มีป้าอยู่นะ ;P"ทิฟฟานี่ฉวยโอกาสหอมแก้มข้างขวาของแทยอน และขยิบตาให้ ..ที่ป้าไม่อยู่เพราะแผนของเธอสินะ
...ดีนะที่ยังไม่เสียตัว...
...เสียขวัญนิดหน่อยก็ยังโอเค...
...........
ห้องวีไอพี ระดับหกดาวที่อยู่บนชั้นบนสุดของตึกของโรงพยาบาลแห่งนี้ มีเพียงห้องเดียวและถูกเปิดใช้หลังจากที่ไม่ได้มาเยือนมาเป็นเวลานาน ลักษณะห้องที่สามารถเรียกได้ว่า safe house เพราะมีทุกอย่างที่ต้องการ ไม่จำเป็นต้องอยู่บ้านวังนั่นก็ได้ สำหรับแทยอนแค่อยู่ห้องนี้ก็สามารถอยู่ได้ทั้งชีวิต
แทยอนและคริสตัลรีบบึ่งมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ หลังจากที่แทยอนรับโทรศัพท์จากสารวัตรยุนอา เพื่อที่จะเปลี่ยนเวรเฝ้าเจ้านาย เพราะตั้งแต่เมื่อคืนสารวัตรยังไม่ได้นอนเลย เลือดของเจ้านายที่ติดตัวก็ยังไม่ได้ล้างด้วยซ้ำ
แล้วตอนนี้เจ้านายของเธอก็ยังไม่รู้สึกตัว ถึงแม้จะลำบากหมอผ่าตัดเอากระสุนออกทั้งคืน แต่ก็ผ่านไปด้วยดีความจริง..เจ้านายควรจะตื่นตั้งแต่ตอนนี้แล้ว แต่มีบางอย่างที่ทำให้เจ้านายต้องรู้สึกตัวช้าหลังจากนั้น
...นั่นคือ เจ้านายแพ้ยาสลบ...
...เลยต้องนอนต่อไปอีกหน่อยนะ...
3วันต่อมา...
นับจากวันที่เจ้านายโดนยิงวันนี้ก็เป็นวันที่สี่แล้วที่เจ้านายยังคงนอนที่ท่าเดิมไม่มีแม้แต่นิ้วกระดิก และแทยอนก็เป็นผู้เฝ้าที่ดี เธอเฝ้า เช้า กลางวัน เย็น กลางคืน ทั้งวันนั่นแหละ ส่วนคริสตัลก็ออกไปซื้อของกินกับลูกน้องของเจ้านายส่วนนึง
...เจ้านาย..รีบตื่นขึ้นมาคุยกับฉันซักที...
"อื้อ..."เหมือนเจ้านายปฏิบัติต่อคำสั่งของแทยอน ไม่ทันที่แทยอนได้นึกอะไรมากมาย มือที่เธอกุมไว้แน่นมานานสี่วันก็เขยิบเขยื้อน เสียงแหบๆเหมือนคนที่ขาดน้ำหลายวันก็เกิดดังขึ้นมา..เจ้านายของเธอฟื้นแล้ว
"เจ้านาย!!"แทยอนตาเบิกโพลงเจ้านายของเธอฟื้น ตอนที่เธอกำลังคิดว่าเมื่อไหร่เจ้านายจะตื่นพอดี
คนไข้ตื่นมาต้องรีบกดปุ่มเรียกพยาบาล ..รินน้ำให้คนไข้ดื่ม และเอ่อ...หอมแก้ม
ตามบทละครไทยมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้น ความจริงไม่จำเป็นต้องละครไทย ประเทศไหนก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น ..แล้วแทยอนควรจะทำตามครบทุกอย่างมั้ย??
"หิวน้ำ..."เจ้านายของเธอพูดขึ้นทั้งๆที่ตายังไม่ลืมขึ้น เธอคงจะเพลียมาก
แทยอนก็รีบกดปุ่มเรียกพยาบาลทันที และน้ำที่รินเผื่อไว้ก็ถูกหยิบมาใช้ให้เจ้านายได้ดื่มฟื้นร่างกายของเธอ ตอนนี้ก็เหลืออยู่อย่างเดียวแล้วแหละ..หอมแก้ม
ยืนบิดตัวด้วยความเขินคนเดียวเพราะในสมองดันคิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง และมันก็ไม่พ้นสายตาของเจ้านาย ถึงแม้จะยังพูดไม่ค่อยคล่องเพราะรู้สึกเจ็บคอก็เถอะ แต่ตาก็ยังมองเห็นว่าไอ้คนตัวเล็กน่ะมันผิดปกติไปแล้ว
บิดซ้ายบิดขวาแอบเหล่นอกห้องบ้าง ห้องน้ำบ้าง ตรวจสอบว่าไม่มีใครก็ตัดสินใจจะฉวยโอกาสหอมแก้มเจ้านายซักหน่อย แต่ปรากฎเจ้านายลืมตาแป๋วอยู่บนเตียงและมองมาที่เธอด้วย
"อะ..เอ่อ"เท่านั้นแหละคราบเคะในร่างกายของแทยอนก็หายไป เอามือถูก้นเพราะต้องการขจัดความเขินอายออกและเข้าสู่โหมดเก๊กเพอร์ฟอร์ม่าทันทีทันใด
"ฮ่าฮ่าๆ..."เจ้านายหัวเราะออกมาน้อยๆ เหมือนเค้าก็พอจะรู้แล้วแหละว่าคนตัวเล็กต้องการอะไร เธอค่อยๆยกมือข้างซ้ายที่แทยอนจับไว้ตลอดขึ้น ..เธอรับรู้ได้ว่าแทยอนทำอะไรให้เธอบ้างตอนที่เธอยังไม่ฟื้น เธอรู้สึกดีใจที่มีแทยอนอยู่ข้างๆ มือข้างซ้ายของเธอเริ่มเปลี่ยนไปเหลือเพียงนิ้วชี้ที่กำลังชี้ไปที่แก้มข้างซ้ายของเธอพร้อมกับยิ้มหวานให้แทยอน
...เธอรู้ว่าแทยอนอยากหอมแก้มเธอ...
...เท่านั้นแหละ จากที่ไม่เขินมาก กลายเป็นเขินโคตรๆ...
...งั้นไม่เกรงใจละนะ...
จุ๊บ~
ริมฝีปากแดงๆของแทยอนบรรจงลงที่แก้มนุ่มมๆของเจ้านาย เจ้านายแอบได้ยินเสียงหายใจเข้าของแทยอนที่ดูเหมือนจะเป้นการสูดดมมากกว่า สูบเอากลิ่นความหอมจากแก้มของเธอน่ะ
"หายไวๆนะคะเจ้านาย^^"
...ไม่ต้องมีคำพูดใด เราก็สามารถสื่อสารกันได้ด้วยใจ...
"พี่ฟานี่ ยั่วพี่แทหรอ!!!"
ก๊อกๆๆ
ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากอะไรออกไปมากกว่านั้น พยาบาลและหมอที่มาพร้อมด้วยอุปกรณ์ครบครัน อย่างกับขบวนแห่(ก็ท่านแม่คุณเป็นถึงผู้บริหารโรงพยาบาลแห่งนี้)ก็มาขัดเสียก่อน ทำให้ทุกคนต้องออกไปรอการตรวจร่างกายที่ห้องนั่งเล่น นั่นหมายถึงคริสตัลและแทยอนต้องออกไปจากบริเวณด้วยกันและพร้อมกัน..
...แทแทขอสลบเป็นผู้ป่วยตรงนี้ได้ม้าย...
...แบบว่า ถ้าออกไปต้องตอบคำถามมากมายแน่ๆเลยอ่า...
"พี่แท.."คริสตัลที่เดินนำหน้าไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่และตบเบาะข้างๆให้แทยอนนั่ง ซึ่งแทยอนก็นั่งตามคำสั่งโดยดี
"เล่ามาเดี๋ยวนี้นะพี่ฟานี่ทำอะไรพี่แทหรือเปล่า เค้าบังคับให้พี่แทหอมแก้มเค้าใช่มั้ย หรือๆๆ เค้าต้องขู่พี่แทแน่ๆเลยอ่ะ"คริสตัลพูดคนเดียวไปเรื่อยเปื่อย? ซึ่งแทยอนไม่สามารถที่จะตอบโต้คำพวกนั้นได้เลย เลยได้แต่อ้าปากหวอแล้วยกมือปรามเอาไว้
"อะ.เอ่อ...ป่าวเมื่อกี้เจ้านายพูดแต่พี่ไม่ได้ยิน เจ้านายก็เลยเรียกให้พี่ฟังกะ..ใกล้ๆ"แทยอนแถครบสูตรมั่วตั้งแต่ต้นจนสุดปลาย คริสตัลก็จ้องเขม็งราวกับจับผิดคน
...ใกล้ๆแก้ม...
"แน่ ใจ นะ"คริสตัลหรี่ตามองแทยอนด้วยความไม่เชื่อใจ
"แน่ ใจ จ๊ะ"แทยอนยิ้มเฝื่อนๆให้คริสตัล ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเดินมา เพื่อจะทำให้ตัวเองมีอะไรทำ นานอยู่ซักพักหนึ่งคุณหมอและคาราวานพยาบาลก็ออกมาจากห้องพักของเจ้านาย
"คุณฮวังอาการดีขึ้นตามลำดับนะครับ แต่หมออยากให้นายท่านพักต่ออีกซักสองคืน เพื่อความแน่ใจนะครับ"คุณหมอบอกคนเฝ้าสองคนที่รออยู่ข้างนอก นั่คือคริสตัลและแทยอน ซึ่งทั้งคู่ก็ตั้งใจฟังอย่างดี และไอ้คนที่จะต้องฟังมากเป็นพิเศษก็คงไม่พ้นแทยอนหรอก ยังไงซะคริสตัลก็อยู่ด้วยอีกแค่อาทิตย์เดียว
"ขอบคุณมากนะคะ"แทยอนโค้งขอบคุณคุณหมอ พยาบาล และเดินไปส่งถึงหน้าห้อง ส่วนคริสตัลก็กลับเข้าไปที่ห้องพักของเจ้านาย
....
"ทำไมวันนี้ลูกน้องพี่ฟานี่มีน้อยจัง?ปกติเห็นมากันตั้งเยอะ"คริสตัลพูดบ่นหลังจากที่ไม่มีอะไรทำ นั่งอ่านนิตยสารก็แล้ว กินผลไม้ที่เป็นของฝากพี่สาวของตัวเองก็แล้ว ไหนจะทีวีที่เปิดทิ้งไว้ แล้วขนมที่กองเต็มโซฟานั่นอีก
"นั่นสิ.."อย่าว่าแต่น้อง พี่สาวที่พูดยังไม่ค่อยได้ยังสงสัยเลย ปกติจะต้องมีลูกน้องเธอกับตำรวจสองสามคนมาดูแล แต่ตอนนี้กลับมีเพียงลูกน้องของเธอแค่สามคน
"คุณยุนอาสั่งให้พวกเรากลับไปพักผ่อนนะครับ เค้าบอกว่ามีตำรวจมือดีมาเฝ้าก็หายห่วงแล้ว"เซฮุนลูกน้องของเจ้านายตอบเพื่อคลายความสงสัย ..ว่าแต่
"อ้าว..ไหน..ตำรวจ..ล่ะ?"เจ้านายค่อยๆพูดทีละคำ ก็จริงอย่างที่เจ้านายพูดวันนี้ยังไม่มีใครโผล่มาซักคน
"ผมก็ไม่รู้ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะลองถามคุณยุนอาให้นะครับ"เจ้านายพยักหน้าตอบรับในความช่วยเหลือของเซฮุน ลูกน้องระดับห้าดาวของเธอ
....
"คุณยุนอาบอกว่าส่งผู้กองคนนึงมาเฝ้านะครับ แต่ก็คงกลับไปแล้ว"เซฮุนกลับเข้ามารายงาน และออกจากห้องไปอีกครั้ง เพื่อเฝ้าบริเวณด้านนอก
...ผู้กองหรอ...
...คุ้นๆเหมือนเคยได้ยิน หรือ อะไรซักอย่าง...
...ช่างมันเถอะ เดี๋ยวค่อยถามยุนอาละกัน...
"เจ้านาย..พักผ่อนเถอะ จะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วๆไง^^"แทยอนสะกิดเรียกทิฟฟานี่ให้ออกจากภวังค์ ยิ้มน้อยๆให้ และห่มผ้าให้ เรียกได้ว่าดูแลอย่างดีทีเดียว
"อื้ม ^^"
......
....
..
..1 สัปดาห์ต่อมา..
เจ้านายออกจากโรงพยาบาลแล้ว ส่วนคริสตัลก็ไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นที่เรียบร้อย ความจริงเธออยากจะเฝ้าพี่สาวต่ออีกสองสามวัน แต่พี่ของเธอไม่อยากให้น้องสาวต้องลำบากก็เลยให้รีบๆไป
...ความจริงไม่ใช่อะไร...
...อยากอยู่กับคนที่นั่งข้างๆตอนนี้มากกว่า...
"แทยอน.."ทิฟฟานี่เรียกชื่อแทยอน แบบอ้อนๆ แอบเอาหัวพิงไหล่นิดๆแล้วก็บิดเสียงให้ดูเด็กๆ
"คะ..?"แต่แทยอนผู้ซึ่งทำตัวเด็กกว่า ติดการ์ตูนที่กำลังฉายรีรันอยู่ซักสถานีดูชนิดที่ว่าไม่ละสายตาเลยทีเดียว
"ฉันเหนียวตัวแล้ว.."แทยอนละสายตาเพียงชั่ววูบมามองทิฟฟานี่และหันกลับไปดูทีวี ทิฟฟานี่อยากอาบน้ำแต่แผลของเธอห้ามโดนน้ำ ก็เลยทำได้แค่เพียงเช็ดตัว
"งั้นเดี๋ยวฉันไปตามป้ามินให้แป๊บนึงนะ"แทยอนหยิบหมอนที่เธอกอดไว้เมื่อกี้ส่งให้ทิฟฟานี่กอดแทน และเดินตามหาป้ามินเพื่อที่จะได้เช็ดตัวให้เจ้านายของเธอ
...ความจริงหน้าที่เช็ดตัวให้เจ้านายเป็นของคริสตัลน้องสาวของเธอ...
...แต่เมื่อคริสตัลต้องไปก็เลยต้องหาคนใหม่...
...ซึ่งเรื่องนี้ทิฟฟานี่ก็เสนอตัว..เอ้ยเสนอความคิดให้แทยอนเป็นผู้รับผิดชอบ...
...แต่น้องบังเกิดเกล้าดันไม่ยอม เสนอให้ป้ามินทำแทน...
...ก็ลงเอยแบบนี้แล...
แต่เสียใจที่วันนี้จะต้องเป็นวันของเธอ! เพราะเธอไล่ให้ป้ามิน และคนรับใช้ ผู้หญิง ทั้งหมด กลับบ้านไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็แค่ไปชั่วคราวน่ะ เธอขอความฟินให้กับตัวเองซักครั้งสองครั้งก็พอ (ในที่นี้หมายถึงเช็ดตัว)
"เอออ๋ หายไปไหนกันหมดอ่ะ???"แทยอนเดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม วันนี้บ้านเงียบมากกกก เพราะมีแทยอนกับทิฟฟานี่แค่สองคนนั่นแหละ
...มันก็ต้องหายสิ หึหึ...
"นั่นสิ ไปไหนกันหมดนะ..โอ้ยยยย เหม็นตัวเอง"ทิฟฟานี่เริ่มบ่นโวยวาย เพื่อหวังที่จะให้แทยอนรีบๆมาเช็ดตัวให้เธอซักที
"งั้น...ฉันเช็ดตัวให้เอามั้ย"พอเริ่มจนปัญญาหาทางออกไม่เจอ แทยอนเลยเสนอตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับสถานการณ์ที่ไม่น่าไว้วางใจ???
"ก็ได้ๆๆ รีบๆหน่อยสิ"ทิฟฟานี่เดินนำแทยอนและขึ้นไปข้างบน ..เข้าห้องตัวเองนั่นเอง..
...ไม่ค่อยอยากเล้ย...
.....
"เสร็จแล้วค่ะ"แทยอนบิดผ้าครั้งสุดท้ายและจุ่มลงในขันน้ำ เธอเช็ดเพียงแค่แขน หน้า ขาและหลังเท่านั้น จับเวลาแล้วรวมได้ไม่ถึงสองนาที เรียกได้ว่าเช็ดแบบลวกๆ
"ห๊ะ? เธอยังไม่ได้เช็ดท้องฉันเลยฉันร้อน"ทิฟฟานี่ปรายตามองแทยอนที่กล้าๆกลัวๆไม่ค่อยอยากจะทำตามที่ทิฟฟานี่พูดซักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายแทยอนก็หยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาบิดให้หมาดๆอีกครั้ง และถลกเสื้อของทิฟฟานี่ขึ้นมาอย่างช้าๆ เผยให้เห็นหน้าท้องสีขาวนวล น่า..กัด
...ตุ้บ ตั้บ...
...ตุ้บๆตั้บๆปาทังก้าปาทังกี้...
นี่นับเป็นเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่ทำให้แทยอนประหม่าได้ถึงเพียงนี้ ไม่อยากจะถลกเสื้อให้มันขึ้นไปกว่านี้อีกแล้ว..
"เขยิบขึ้นไปหน่อยๆ"ทิฟฟานี่นอนหลับตาพริ้ม เหมือนมีน้ำแข็งเป็นสิบๆลูกวางไว้บนตัว เธอรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก แถมได้แกล้งคนตัวเล็กอีกด้วย
"คุณฟานี่..กำลังยั่วฉันนะ"และแล้วแทยอนก็พลั้งปากพูดออกไป ทำให้เจ้านายหัวเราะน้อยๆด้วยความพอใจ และลุกขึ้นประชิดตัวแทยอนอย่างกะทันหัน
"นั่นสิเนอะ..ทำอาหารเย็นให้กินด้วยล่ะ วันนี้ไม่มีป้าอยู่นะ ;P"ทิฟฟานี่ฉวยโอกาสหอมแก้มข้างขวาของแทยอน และขยิบตาให้ ..ที่ป้าไม่อยู่เพราะแผนของเธอสินะ
...ดีนะที่ยังไม่เสียตัว...
...เสียขวัญนิดหน่อยก็ยังโอเค...
...........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น