[10-shot]Taeny มาเฟียตายิ้มกับเด็กจิ้มลิ้มแทยอน

ลำดับตอนที่ #5 : MF&KT - 5

"มีอะไรหรอ?"เจ้านายเอ่ยถามยูริที่ทำสีหน้าดูมีกังวลเล็กน้อย อดสงสัยไม่ได้ว่าอะไรกันที่ทำให้ยูริคิดมาก










"เอ่อ..รอฟังยุนอาทีเดียวละกัน เดี๋ยวซักพักก็คงมาถึง"ยูริย้ายร่างกายตัวเองมานั่งลงตรงโซฟาที่ติดกับทิฟฟานี่ ขยิบตาให้เจ้านายเห็นว่ายังมีน้องสาวผู้ใสซื่อนั่งอยู่ด้วยทั้งคน










"เอ้อ คริส วันนี้พี่มีธุระกับเพื่อนๆนะ เธอขึ้นไปนอนเถอะ"เจ้านายพอรู้ตัวว่าเกือบจะเผลอหลุดปากไปก็ไล่น้องสาวให้ขึ้นไปข้างบน ความจริงน้องสาวเธอก็รู้นั่นแหละว่าเธอเป็นเจ้านายผู้มีอิทธิพลแต่รู้ถึงขนาดที่ว่าเธอเป็นมาเฟียหัวหน้าแก๊งค์อันดับหนึ่งของเกาหลีหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่ทราบ










แถมประการสำคัญที่ไม่อยากให้น้องรู้ก็คือ..มันเป็นอาชีพที่เสี่ยงชีวิตและเสี่ยงเข้าคุกน่าดู










"แต่คริสยังไม่ง่วงนี่  = ="คริสตัลบอกฟานี่มันไม่ได้ดึกมากเท่าไหร่ แถมเธอก็เป็นคนนอนดึกด้วยซ้ำ เอาจริงๆเธออยู่ได้ทั้งคืน รอดูพระอาทิตย์ยังได้เลย










"ว้าา แทยอนเป็นคนนอนเร็วอีกไม่นานเค้าคงขึ้นนอนแล้ว วันนี้พี่ก็กะจะอนุญาติให้เธอสองคนมานอนห้องใหญ่ด้วยจะได้ไม่เหงา แต่ก็ไม่เป็นไร~"ฟานี่ยื่นข้อเสนอพิเศษสุด ที่ทำให้น้องสาวสุดน่ารักของเธอกระเด้งตัวจากโซฟาวิ่งไปหาแทยอนนอกบ้านอย่างเร็ว











"นี่น้องฉันแรดหรือเปล่าอ่ะยูริ??"










.............










หลังจากนั้นไม่นานยุนอาและเจสสิก้าก็มาที่บ้านเจ้านาย ส่วนแทยอนกับคริสตัล พอต้อนรับแขกเสร็จก็พาหมาน้อยสองตัวขึ้นไปบนห้องนอนใหญ่ที่เจ้านายบอกไว้เมื่อครู่ ห้องนอนใหญ่ที่มีทุกๆอย่างเหมือนบ้านหลังเล็กที่อยู่ในหังใหญ่อีกที แถมมีโรงหนังขนาดย่อมอยู่ด้วย เป็นใครใครก็ชอบน่ะนะ










"หัวหน้าแก๊งค์ฮโยโคโยตี้กำลังจะหนีออกนอกประเทศคืนนี้ เพราะเราออกหมายจับตรวจผับของพวกนั้น อุตส่าห์ทำแบบเงียบๆแล้วแท้ๆ"สารวัตรยุนอาอธิบายหลังจากที่แทยอนกับคริสตัลไปแล้ว ผู้มีอิทธิพลทั้งสี่ก็มานั่งประชุมกัน










"แล้วนั่นทำไมตำรวจเดินรอบบ้านฉันเลยล่ะ"เจ้านายมองออกไปนอกห้อง(ห้องที่กั้นด้วยกระจก)ตำรวจที่ใส่ชุดพร้อมรบปิดหน้าปิดตาเดินถือปืนกันเป็นว่าเล่น นี่ถ้าสองคนนั้นลงมาแล้วเห็นแบบนี้คงช็อคแน่ๆ = =











"อะ..อ๋อ ฉันให้พวกนั้นเดินตรวจบ้านก่อนที่พวกเราจะไปกันน่ะ"










"งั้นเอาเป็นว่าเรื่องการตรวจค้นผับให้เป็นหน้าที่ของตำรวจกับยูริ ส่วนเจ้านายกับเจสสิก้าก็จัดการหัวหน้าแก๊งค์ที"สารวัตรพูดไปมือก็วาดรูปไป แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่รูปทั่วๆไป ลักษณะเหมือนกับแผนที่เสียมากว่า










"สายของเราบอกว่าฮโยไปถึงที่นั่นแล้ว พวกเธอดักอยู่หลังร้านนะ"ยุนอาจิ้มดินสอไปตรงจุดที่บอกว่าเป็นข้างหลังร้าน ถึงแม้จะดูไม่ค่อยออกเพราะความรีบร้อนที่เขียนแบบลวกๆก็เถอะ แต่เจ้านายกับเจสสิก้าก็พยักหน้ารับ










"งั้นเราไปกันเถอะ"










.....









ณ ผับ ผับผับ ผับ ผับ  = =










เจ้านาย เจสสิก้า และลูกน้องนับสิบ กระจายตามจุดต่างๆหลังร้าน ตามทางออก ลานจอดรถ อย่างละเท่าๆกันพวกเธอนั่งรอกันอย่างเงียบๆ แตกบางทีก็อึดอัดที่จะรอกันอยู่แบบนี้ สงสัยงานนี้จะคว้าน้ำเหลว










ปังๆๆ!!!!










หลังจากเงียบสงัดอยู่นาน ก็ได้ยินเสียงปืนจากในร้าน !! ฝั่งมันหรือฝั่งเรายิงกันนะ พวกเราจะเป็นอะไรกันหรือเปล่า?? รู้สึกว่าจะมีการยิงตอบโต้กันแล้ว โอ๊ะ!!มีคนวิ่งออกจากประตูหลังแล้ว!!










"เตรียมพร้อม"เจ้านายใช้วอสื่อสาร บอกทุกคนที่อยู่ตามจุดต่างๆให้รู้ ลูกน้องทุกคนที่ตามมาตั้งปืนขึ้นเตรียมพร้อม รอที่จะฟังคำสั่งจากเจ้านายอีกครั้ง











"ลุย!!"เจ้านายวอสั่งอีกครั้ง ลูกน้องของเธอทั้งหมดเริ่มยิงแบบไม่เล็งตัว เธอไม่อยากให้เกิดความสูญเสีย ..ก็แค่ยิงขู่ให้ตัวการหนีไม่พ้นก็แค่นั้น











ฝั่งแก๊งค์ฮโยก็เริ่มออกมานอกร้านกันหมด ด้วยความที่ร้านมันไม่ใหญ่มากทำให้ไม่มีที่ซ่อนภายในร้าน ทุกคนจึงทุกต้อนให้มาทางหลังร้านหมด










เจ้านายมองคนที่ออกมาจากร้านมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจะมีคนที่เป็นคนทั่วๆไปไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรออกมาด้วย เจ้านายจึงสั่งให้ลูกน้องหยุดยิง เธอหันกลับไปมองดูที่ประตูเล็กด้านหลังอีกครั้ง..ฮโย!!! หัวหน้าแก๊งค์มันออกมาพร้อมกับลูกค้าที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ของเค้า!!!










...จะยิงก็ยิงไม่ได้...







   



...ลูกน้องเยอะกว่าก็ทำอะไรไม่ได้...










...แล้วฉันควรจะทำยังไงให้มันได้...










"สิก้า ฝากดูลูกน้องฉันด้วยนะ อย่าเพิ่งให้ทำอะไร"เจ้านายลุกออกไปจากที่กำบังหลังรถของเธอ ยังไม่ทันที่เจสสิก้าจะถามอะไรได้มาก เจ้านายก็เดินอ้อมไปไกลเสียแล้ว










"พวกเธอตามไปดูแลเจ้านายด้วย"เจสสิก้าสั่งลูกน้องของเธอให้ตามไป เพราะอย่างไรแล้ว เธอก็อดห่วงเจ้านายไม่ได้










เจ้านายกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามหลังรถที่จอดอยู่ หวังให้มันบังตัวเธอจากกระสุนและไม่ให้ใครเห็นด้วยเถอะ... เจ้านายหยิบปืนสั้นออกมาเอามือทั้งสองกุมไว้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอบุกเดี่ยว แต่มันก็ไม่ได้ถึงขั้นบ่อยครั้ง ก็คงมีบ้างที่กระบอกปืนจะสั่นๆเพราะมือของเธอเริ่มอยู่ไม่นิ่ง











ในขณะที่หัวหน้าแก๊งค์อย่างฮโยก็กำลังยิงตอบโต้ฝั่งของยุนอาและยูริที่วิ่งตามออกมาแล้วเช่นกัน รถสีแดงขับมาอย่างรวดเร็ว จอดขนาบข้างฮโย เธอกำลังจะหนี! และเธอก็ต้องรีบไปขวางไว้!!











เจ้านายยิงเข้าไปที่ยางล้อรถและวิ่งไปทางด้านหลัง ความชุลมุนวุ่นวายต่างๆทำให้ยังไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ข้างหลังฮโยเพียงแค่ไม่กี่เมตรเท่านั้น











"คุณฮโยระวังข้างหลัง!!"บุคคลที่อยู่ตรงไหนก็ไม่ทราบตะโกนออกมาท่ามกลางความวุ่นวาย ทำให้ฮโยเริ่มรู้สึกถึงคนที่เดินเข้ามาใกล้..










...ใครมันตะโกนนะ อีกนิดเดียวแล้วแท้ๆ...










จากที่เจ้านายจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ ย่องๆเดินเข้าไปจับกุมทางด้านหลัง กลับตัลปัตรกลายเป็นฮโยที่กำลังจ่อปืนมาทางเธอ ส่วนเจ้านายก็ถือไว้ไม่ไกลขยับกลัวคนที่อยู่ข้างหน้าจะลั่นไกน่ะสิ...










"เจ้านาย!!"











ปัง ปัง!!!!!










.....










เลือดสีแดงสดสดยิ่งกว่าสีของลิปติกสีแต่งเติมปลายปากของเธอ กำลังไหลออกจากร่างกายของเจ้านายอย่างช้าๆ เจ้านายค่อยๆล้มตัวลงตามแรงของกระสุนสีเงินที่บดแขนข้างซ้ายของเค้า มือข้างขวายังพอมีแรงที่จะจับแผลเผื่อว่าเลือดมันจะหยุดไหล แต่นั่นก็เป็นเพียงสัณชาตญาณของคนก็เท่านั้น










แต่ใกล้ถึงขนาดนี้ทำไมเธอถึงไม่โดนยิงกระจุยล่ะ..










เสียงปืนที่ดังขึ้นอีกครั้งนั้นก็มาจากกระบอกปืนของตำรวจที่อยู่ในรถคันสีแดงนั่น ความจริงถ้าฮโยเข้าไปในรถคันนั้น เธออาจจะถูกจับแล้วก็ได้ แต่ในขณะเดียวกัน ตำรวจคนนั้นก็อาจจะเป้นอันตรายถึงชีวิต










ตำรวจที่ใส่ชุดเต็มยศนั้นก็ลอบมองเหตุการณ์มาซักพักแต่เนื่องจากเข้าใกล้คนร้ายมากเกินไป คงเป็นอันตรายไม่น้อย ถ้าคนร้ายตกใจอาจจะไม่ใช่แค่เค้าที่โดนก็ได้ คนอื่นก็อาจจะโดนลูกหลงตามๆกันไป










แต่พอฮโยได้ยินเสียงคนตะโกนบอกให้เธอระวังหลัง เธอก็เปลี่ยนทางกระบอกปืนทันที ทำให้ตำรวจคนนั้นรีบยิงไปที่ปืนกระบอกนั้นอย่างรวดเร็ว เวลาพอดีกับที่ฮโยยิง...ความจริงถ้ายิงช้าไปกว่านี้ซักนิด เจ้านายอาจจะโดนยิงที่กลางหัวใจก็เป็นได้











"คุณ..!!"ตำรวจนายนั้นรีบวิ่งเข้ามาดูอาการของเจ้านายทันที ถึงแม้ทิฟฟานี่จะไม่ใช่เจ้านายของเธอโดยตรงก็เถอะ แต่เค้าก็ต้องช่วย เพราะอย่างน้อยเค้าก็เคยทำงานกับเธอมาหลายครั้ง










"เจ้านาย!!เป็นอะไรมากมั้ย"ยุนอาและยูริรีบวิ่งตามกันมาส่วนฮโยหลังจากที่ถูกยิงเฉียดมือจนปืนกระเด็นไปไกลก็ถูกลูกน้องคนอื่นๆจับกุม










"ผู้กอง รีบกลับไปจัดการเถอะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง"ยุนอาหันไปบอกตำรวจผู้ที่ช่วยชีวิตเจ้านายเอาไว้  










"แต่..งั้นฝากด้วยนะ สารวัตรฉันไปล่ะ"ผู้กองคนนั้นชั่งใจก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในผับ..










.......










...เช้าวันต่อมา...










กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงง










"ค่ะ ว่าไงนะเจ้านายอยู่โรงพยาบาล!!"แทยอนที่ตื่นตั้งแต่เช้า เอ่อ ความจริงเธอไม่ได้นอน เธอก็นอนไม่หลับรอเจ้านายกลับบ้าน แต่ก็ฟุบหลับไปที่โซฟา จนมาได้ยินเสียงโทรศัพท์นี่แหละ










"ค่ะๆจะไปเดี๋ยวนี้แล้ว"แทยอนรีบวางโทรศัพท์และปลุกคริสตัลให้ตื่น ดันก็แล้วแอบหยิกก็แล้ว ..ไม่ตื่นซักที  = =










"คุณฟานี่ถูกยิง รีบตื่นมาเร็วๆ!!!"แทยอนเรียกดังสุดกำลังคอพร้อมกับใช้ลูกถีบใส่คริสตัล จนเธอต้องตื่นอย่างไม่เต็มใจ










...ว่าแต่อะไรนะ ใครถูกยิง...










"ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาา"











........................




ครึ่งเรื่องแล้วนะว้าววว