ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MF&KT - 4[100%]
"ใช่สิพี่ฟานี่ พี่แทเป็นพี่ที่ฉันเคยแอบชอบตอนม.ต้น"คริสตัลกอดแขนพี่สาว และพูดหน้าตาเฉย ทิฟฟานี่ที่ได้ยินเรื่องพวกนี้จากน้องสาวก็รู้สึกเฉยๆ ซึ่งต่างกับแทยอนที่ยืนอึ้งๆว่าเธอพูดไปได้ยังไงน่ะ
"พี่แทจำคริสได้หรือเปล่า??"คริสตัลละสายตาจากพี่สาวเดินดุ่มๆตรงไปที่แทยอน กวักมือเรียกก็แล้ว โบกมือก็แล้ว แต่คนตัวเล็กก็ยังนิ่งๆอยู่
"พี่แท!!"
"ห๊ะ!!"แทยอนหลุดออกจากภวังค์และตอบรับคำเรียกจากคริสตัล ดูเหมือนเธอจะต้องถามใหม่อีกครั้ง
"ฉันถามพี่ว่า พี่จำฉันได้หรือเปล่า"ครั้งแรกก็ถามแบบน่ารักๆเรียกความสนใจไปหน่อย แต่คราวนี้หมดอารมณ์ที่จะทำแบบนั้นแล้วจริงๆ เลยถามแค่เอาคำตอบว่าใช่หรือไม่ก็พอ
"จำได้สิ"
....
ย้อนไปเมื่อ6ปีที่แล้วเมื่อแทยอนยังอายุ16ปี...
"ฮือออออออออ อย่าเอาขนมฉันไปนะ"เด็กหญิงตัวเล็ก ร้องไห้จากการโดนกลั่นแกล้งของพวกเด็กที่ตัวโตกว่า เธอสวมแว่นตาหนาเตอะ ไว้ผมเปียสองข้าง บุคลิกช่างน่าแกล้งเหลือเกิน เธอถูกกลั่นแกล้งจากเด็กในโรงเรียนทุกวัน ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
...ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเธอเพิ่งย้ายมาใหม่ด้วยแหละ...
"นี่ยัยเบ๊อะ เอาค่าขนมมาด้วย ไม่งั้นผ่านไปจากตรงนี้ไม่ได้นะ หึหึ"เด็กชายที่ตัวโตกว่าเดินเข้ามาชิดหญิงสาว ทำให้เด็กน้อยหวาดกลัวมากไปอีก
"หยุดนะ!"ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเสียงดังจากมุมเล็กๆของโรงเรียน ความจริงแล้ว เธอนั่งฟังเพลงและดูเหตุการณ์มาซักพัก จนรู้สึกทนไม่ไหวก็เลยต้องมาช่วยเด็กน้อยคนนั้น
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เตี้ยแท อยู่ดีๆไม่ชอบ แส่หาเรื่องอีกแล้ว ไอ้จนเอ้ย"เด็กชายเปลี่ยนเป้าหมายหันหน้ามาหาเด็กหญิงที่ยืนบนกำแพง ตอนนี้เธอยืนอยู่สูงกว่าเด็กชายคนนั้น
ระว่างที่เด็กชายเปลี่ยนเป้าหมายเบนความสนใจมาหาแทยอน แทยอนก็ขยิบตาให้เด็กน้อยคนนั้นว่าให้รีบหนีไป เด็กน้อยพยักหน้ารับรู้ ยิ้มให้บางๆและรีบวิ่งออกไป พอเด็กชายรู้สึกตัวอีกที เด็กน้อยคนนั้นก็วิ่งไปไกลแล้ว..
..
แทยอนเด็กที่ได้รับทุนมาเรียนในโรงเรียนที่ฐานะปานกลาง การเรียนเธอก็ไม่ได้ดีมากมาย แต่เธอก็สามารถฝ่าฟันมาได้จนถึงตอนนี้ ถึงแม้จะต้องโดนกลั่นแกล้งทุกวัน แต่เธอก็ต้องอดทนเพื่ออนาคตของเธอ เธอจะต้องต่อสู้ด้วยลำแข้งของตัวเองเมื่อจบม.ปลาย
และที่สวนหลังโรงเรียนก็เป็นที่หนึ่งที่ไม่ค่อยมีคนมานั่งเท่าไหร่ เว้นเสียแต่แทยอนเนี่ยแหละที่ชอบมานั่งสูดอากาศอยู่คนเดียว..
แกร๊บๆๆ
"หืม?"แทยอนเงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียงนั่น มันคือถุงขนมหลายห่อจากเด็กน้อยที่เธอช่วยเหลือไปเมื่อวาน
"ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน"เด็กน้อยยิ้มบางๆและนั่งข้างๆแทยอน เด็กคนนี้น่ารักเกินกว่าที่ใครหลายคนคิด เธอสุภาพและรู้จักคำว่าขอบคุณ แทยอนเริ่มรู้สึกเอนดูเด็กคนนี้มากๆ
"ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เธอชื่ออะไร"แทยอนเอามือลูบหัวเด็กน้อย และถามชื่อด้วยควมเอ็นดู
"ฉันชื่อคริสตัล แล้วพี่ชื่ออะไร"
"ฉันชื่อแทยอน"
..
และหลังจากนั้นไม่กี่สัปดาห์ ..คริสตัลก็ต้องย้ายโรงเรียนกลับไปเรียนที่อเมริกาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ขนาดที่ว่าเธอยังไม่มีเวลาบอกพี่แทยอนของเธอด้วยซ้ำ
.....
"รักโรแมนติกเหลือเกินสินะ"ทิฟฟานี่อดที่จะแขวะน้องสาวตัวเองไม่ได้ โบกหัวไปหนึ่งที แทยอนก็ยิ้มขำๆ ให้ทั้งคู่ คริสตัล น้องที่น่าเอนดูของเธอตอนนี้เป็นสาวสวยไปเสียแล้ว
"พี่แทยอนน่ะเป็นรักแรกของฉันเลยนะ"คริสตัลมองแทยอนด้วยสายตาหวานเยิ้ม ถึงแม้เธอจะสวยมากมาก แต่นิสัยเธอดูจะเปลี่ยนไปนิดนึง เธอดูแสดงออกมาก..เกินไป
"อะ..เอ่อ"แทยอนกระอึกกระอัก พูดอะไรไม่ถูก เลยขอตัวขึ้นไปเก็บของในห้อง เหลือเพียงพี่น้องสองคนที่ยังนั่งเล่นบนโซฟา
"พี่ฟานี่ทำไมทำหน้าบูดแบบนั้นล่ะ"คริสตัลมองหน้าพี่สาวที่ทำหน้านิ่วๆบูดแบบบอกไม่ถูกแต่ก็ดูออก
"ป๊าว ไม่ได้เป็นไร"ทิฟฟานี่เก็บอาการ
"อย่าคิดจะแย่งรักแรกของฉันไปนะ ฉันไม่ยอมแน่!!!!"คริสตัลกัดฟันพูดขู่พี่สาว
"รักแรกของแกน่ะกี่ปีแล้วยะ ตอนนี้มีกี่รักแล้วล่ะ!"พี่สาวกระแทกเสียงตอบกลับไป คนเป้นพี่เป้นน้องกันไม่ใช่ว่าไม่รู้กันหรอกว่าอีกฝ่ายคิดยังไงกับใครบ้าง
"ตอนนี้มีเกือบร้อยละ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าพี่คิดอะไรกับรักแรกของฉันอ่ะ! เก็บอาการบ้างก็ดีนะ!"คริสตัลแซวพี่สาวที่หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละประโยคที่คริสตัลพูดนั้น มันแทงใจดำเธอจริงๆ
"หนอย! ยัยคริส!"ทิฟฟานี่วิ่งไล่น้องสาวที่วิ่งหนีเธอไปนานแล้ว..
...หมดยุคสมัยการเก๊กขรึมทำเป็นเข้มของเจ้านายอย่างเป็นทางการ...
คริสตัววิ่งหนีพี่สาวขึ้นมาด้านบนของตัวบ้าน แทยอนที่เก็บของเสร็จและเดินออกจากห้องได้ไม่ถึงสามก้าว ก็ต้องเกือบเซไปตามแรงของคริสตัล เธอโอบกอดแทยอนเอาไว้อย่างแนบแน่น แทบจะหายใจไม่ออก ที่ทำไปก็แค่กลัวพี่สาวจะจับตัวได้ก็แค่นั้น
...ความจริงก็อยากแกล้งพี่ที่ปากแข็งนี่ด้วย...
"พี่แทช่วยตัลด้วยT^T"คริสตัลร้องโอดโอยใส่แทยอน ไม่มีครั้งไหนที่คริสตัลร้องขอแทยอนให้ช่วยแล้วแทยอนไม่ช่วย
"คุณทิฟฟานี่ใจเย็นๆก่อนนะ"แทยอนยื่นมือป้องตัวเองไว้ แต่การปกป้องนั่นแหละที่กลับกลายเป็นความหมั่นไส้สำหรับทิฟฟานี่
...ดูท่าจะรักกันเหลือเกินนะ...
"ฮึ่ย!!"สุดท้ายทิฟฟานี่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากเดินสะบูดออกไป
...
70%
"นี่อย่าบอกนะ ว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่"เจ้านายทำหน้าบึ้งตึงเอาการ เธอกลับมานั่งคุยกับน้องสาว ส่วนแทยอน..หายไปจากวงโคจรของทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว
"ไม่ถึงกับย้ายหรอก..แค่อยู่สองสัปดาห์แค่นั้นเอง"คริสตัลอธิบายพี่สาว ให้เข้าใจง่ายๆ ที่เธอย้ายมาที่นี่ก็แค่อยากจะไปเที่ยวเกาะเซจูกับเพื่อนแต่แค่มาก่อนเพื่อนสองสัปดาห์แค่นั้น
"ก็ได้ ..เธอน่ะรีบๆเรียนให้เสร็จแล้วช่วยงานคุณพ่อด้วยนะ"เจ้านายลูบหัวน้องสาวด้วยความเอนดู
"ค่าาา ว่าแต่ พี่แทหายไปไหนแล้วอ่ะ?"ด้วยความที่บ้านนี้มันเงียบมาก เพราะไม่ค่อยมีใครสร้างความครื้นเครงโดยเฉพาะบ้านใหญ่นี้ มีแต่แม่บ้านอายุมากๆทั้งนั้น จะเว้นเสียแต่แทยอนนั่นแหละ
"นั่นสิ.."หายไปนานแล้วเหมือนกันนะ เค้าไปไหนของเค้า??
...บ๊อกๆๆ...
...เสียงกระต่ายหรอ...
"ไปดูสิว่าใครเอากระต่ายมา หรือมันหลงเข้ามา"เจ้านายพูดเสียงเรียบๆไป เธอไม่เคยเลี้ยงสัตว์ซักตัว มีแต่ล่าสัตว์เอ่อ..ยกเว้น ม้ากับวัวที่เลี้ยงไว้ในไร่
"กระต่าย-*- ฉันได้ยินแต่เสียงหมานะพี่ฟานี่"คริสตัลทำหน้าตางุนงง เกิดมาเธอไม่เคยได้ยินกระต่ายร้องบ๊อกๆเลยซักตัว
"เอ้อ..พี่หมายถึงหมานั่นแหละ ไปดูสิ"เจ้านายบ่ายเบี่ยงประเด็นแล้วลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกไปดูนอกบ้าน
"ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยย อย่าเลียแก้มฉันสิ"แทยอนร้องปนหัวเราะไป ดูจะมีความสุขกับการเล่นหมาตัวสีขาวและสีดำนั่นมาก คริสตัลที่เดินตามพี่สาวออกมาพอเห็นความน่ารักของตัวเล็ก(ไม่ได้ชายตามองหมา) ก็วิ่งไปเล่นด้วยด้วยความแนบเนียน
"โอ้ยยย ทำไมมันน่ารักแบบนี้นะ"คริสตัลเอามือบีบแก้มของ...แทยอน ควรจะบีบหมามากกว่ามั้ย??
"เฮ้ยเดี๋ยวๆ!นั่นแทยอนไม่ใช่หมา"ทิฟฟานี่เดินตามออกมาประกบตัวแทยอนอย่างรวดเร็ว ยอมรับว่าหวงตัวนี้..เอ้ยคนนี้จริงๆ
"อุ๊ย ขอโทษนะพี่แท"คริสตัลออกมือออกจากแก้มด้วยแรงของทิฟฟานี่ส่วนหนึ่ง
"ว่าแต่ หมาสองตัวนี้เป็นของใครน่ะ"เจ้านายหันหน้าไปมา เพื่อหาเจ้าของที่แท้จริงของหมาสองตัวนี้ แต่ก็ไม่เจอ
"ของฉันเอง มันออกลูกมาเป็นคอกเลยอ่ะฉันเลยอยากให้เธอเอามาเลี้ยงไว้ บ้านเธอจะได้มีสีสันบ้าง"ยูริ..ที่กลับมา?? เดินออกมาจากในบ้านของเจ้านาย นี่เข้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"นี่เธอเข้าไปข้างในตั้งแต่เมื่อไหร่??"เจ้านายถามอย่างสงสัย เธอเพิ่งออกมาจากบ้านเมื่อกี้ แต่ยูริกลับเปลี่ยนรองเท้าเป็นสลิปเปอร์และเดินออกมาพร้อมกาแฟร้อนๆที่หอมมาถึงตรงเจ้านาย
"เข้าไปตั้งแต่เธอฉุดกระชากแทยอนนั่นแหละ หวงเหลือเกินนะคนนั้นน่ะ"ยูริได้ทีก็แซวเจ้านายใหญ่ ดูสภาพการแต่งตัวของแทยอนที่เพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดภายในวันเดียว ก็พอจะสันนิษฐานได้ว่า เจ้านายต้องเป็นคนจัดการอย่างแน่นอน
...ว่าแต่พูดตรงไปมั้ยไอ้ดำ-///-...
...ว่าแต่ไปรู้จักแทยอนตอนไหน...
"อ๊ายยยย พี่ยูล คริสคิดถึงพี่ยูลจัง"คริสตัลเปลี่ยนเป้าหมายไปโอบกอดคนร่างสูง เธอก็สนิทกับยูริเหมือนกันนะ
"โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยหืม"ยูริย่อตัวลงมาเอามือลูบหัวอย่างเอนดูเหมือนกับพี่ทิฟฟานี่ทำทุกประการ คริสตัลจึงรู้สึกว่ายูริเป็นพี่คนที่สองของเธอเลยทีเดียว
ระหว่างที่ยูริกับคริสตัลคุยกัน เจ้านายก็เหลือบมองคนตัวเล็กที่นอนราบโดนหมาสองตัวรุมอย่างหมดท่า ขนาดหมายังสู้ไม่ได้-_- ให้ตายเถอะ
...ตัดสินใจผิดที่เอาไอ้ตัวเล็กนี่มาจริงๆ...
...ความจริงก็ไม่หรอก...
...อย่างน้อยบ้านหลังนี้ก็มีเสียงหัวเราะได้มากมายทีเดียว...
...แต่ถ้าจะเอาหมาสองตัวนี้มาอีกก็...
"ยูลเอาหมากลับบ้านไปเถอะ ฉันไม่อยากเพิ่มภาระเลี้ยงมันหรอก"เจ้านายเอ่ยเสียงเรียบและกำลังจะเดินเข้าบ้านไป
"เจ้านาย...~"แทยอนเรียกเจ้านายด้วยน้ำเสียงเบาๆปนกลัว เธอชอบหมาสองตัวนี้แล้วน่ะสิ อยากเลี้ยงมันนะ..
"เอาหน่า~ แค่หมาสองตัวแค่นี้ กับคนที่เธอจ้างมาเกือบร้อยคนเธอยังดูแลได้เลย"ยูริช่วยแทยอน เพราะเห็นว่าคนตัวเล็กทำหน้าซึมไปเสียแล้ว แต่!เจ้านายยอมแทยอนไปครั้งนึงตอนช่วยคริสตัลแล้ว เธอจะยอมอีกไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหมดความเป้นผู้ปกครองกันพอดีสิ!!
"หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็ไม่เลี้ยง!!"
...
..
บ๊อกๆๆๆ
หมาสองตัวถูกย้ายเข้ามาในบ้าน และเล่นกับคนตัวเล็กอย่างสนุกสนาน ใช่ เจ้านายเธอแพ้อีกแล้วในครั้งนี้ เพราะแทยอนอ้อนเสียจนทำให้สมองของเจ้านายปั่นป่วนเป็นว่าเล่น
"55555 นั่งอมทุกข์เป็นยายแก่ไปได้หน่าคุณเจ้านาย"ยูริอดขำไม่ได้ เธอไม่เคยเห็นเจ้านายแพ้ใครราบคาบขนาดนี้มาก่อน
"เงียบไปเลยนะยูล!"เจ้านายเริ่มหัวเสีย เลยเดินไปหาอะไรกินในตู้เย็น
...แบบนี้ไงเลย..อื้มละไว้ในฐานที่เข้าใจ...
"ว่าแต่จะตั้งชื่อสองตัวนี้ว่าอะไรดีนะ"คริสตัลอุ้มลูกหมาตัวสีขาวขึ้นมาแล้วโยกมันเล่นเบาๆ
"อืมมม..สายไหมดีมะ"แทยอนเสนอความคิด ตอนนี้หมาสองตัวที่อยู่ข้างๆเธอ สำคัญกว่าหมาหัวเน่าบางตัวที่จิบไวน์อยู่ที่บาร์นั่นไปแล้ว..
"ชื่อคริสมีกับแทตันดีกว่า แบบว่าแทตัลอะไรงี้ จะได้คู่กันไง><"คริสตัลดูจะระริกระรี้เป็นพิเศษกับการตั้งชื่อคู่ แทยอนก็ไม่ว่าอะไรขอให้ได้เล่นกับหมาสองตัวนี้พอ
ฟึ้บ!!
เจ้านายขโมยหมาตัวสีขาวที่คริสตัลอุ้มอยู่ไปต่อหน้าต่อตา ฉันไม่มีวันยอมแพ้แกเป็นครั้งที่สามแน่คริสตัล-_-++ พอส่งสายตาอำมหิตใส่น้องสาวแล้วก็เปลี่ยนมามองตาหมาน้อยสีขาวที่เธออุ้มบ้าง..ก็น่ารักดีแฮะ
"ที่นี่บ้านฉัน หมานี่ก็ต้องเป็นของฉันสิ!"เจ้านายอ้างสิทธิที่ตัวเองพึงมีออกมาปกป้องในการเสนอชื่อหมาน้อยสองตัวนี้ อืม...ชื่ออะไรดีนะ
"ฮ่าๆๆ มันเลียหน้าเจ้านายด้วยอ่ะ น่ารักจัง!~"แทยอนหัวเราะเล็กๆแบบตาปิด นี่มันไอ้ตี๋ที่ไหนวะ น่ารักสุดๆ~~
"ปริ้นส์"เจ้านายหลุดพูดออกมาเบาๆ ไม่ใช่ว่านึกชื่อหมาได้ แต่ไอ้หมาตัวเล็กๆนี่แม่งโคตรน่ารัก
...อา เนวังจานิม!~...
"อ่าาาา ชื่อปริ้นส์เพราะดีนะ คุณตั้งชื่อเก่งเหมือนกันนะเนี่ย มาหาพ่อมะๆ"แทยอนดีดนิ้วเรียกให้หมาน้อยสีขาวออกมาจากอ้อมแขนของเจ้านายและเดินมาหา พ่อ??? แทยอนนั่นแหละ
"งั้นให้ฉันเป็นแม่นะๆ"คริสตัลยังไม่ละความพยายามในการแกล้งพี่สาวโดยการยัดเยียดความเป็นแม่ให้หมาน้อย
"นี่!คนตั้งชื่อเค้าต้องเป็นแม่ตะหากย่ะ!"
"น้ำขิงที่ซื้อมาใหม่อร่อยจังอ่ะยี่ห้ออะไรหรอฟานี่"ยูริที่เพิ่งซดกาแฟหมดหมาดๆก็เปลี่ยนมาดื่มน้ำขิงแทน
"จินเจนกล่องสีเขียวเห็นแม่บ้านกินเลยฝากซื้อ"เจ้านายหันไปบอกยูริและกลับมาฉุดกระชากแย่งหมากับคริสตัลอีกครั้ง
"จินเจอร์..."แทยอนที่นั่งฟังอย่างเงียบๆ ก็มีความคิดอะไรบางอย่างกับชื่อของหมาสีดำอีกตัว
"ไปเดินเล่นกันเถอะปริ้นส์จินเจอร์"แทยอนวิ่งออกไปนอกบ้านโดยที่ไม่สนใจพี่น้องสองคนนั้นเค้าทะเลาะกันแม้แต่นิด วินาทีนั้นเจ้านายก็คิดได้แล้วว่า
...ฉันเป็นหมาหัวเน่าแล้วจริงๆสินะ...
...ไว้อาลัยความสำคัญ...
ตื้ดดดดดดดดด ตื้ดดดดดดดด
"ฮัลโหลว่าไง..อืม จริงหรอ! จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"ยูริรับสายจากลูกน้องที่โทรเข้ามา แล้วก็รู้สึกว่าจะมีข่าวอะไรเร่งด่วน
"เจ้านาย...ได้เวลาปฏิบัติการ"
........
มาเต็มมาเต็มมาเต็ม
จริงๆแล้วที่มาของชื่อหมาก็อย่างที่ว่า..#โดนตบ
ช่องทางการทวงฟิคและเมาท์มอยตามประสาแม่ยก : @taenysl
"พี่แทจำคริสได้หรือเปล่า??"คริสตัลละสายตาจากพี่สาวเดินดุ่มๆตรงไปที่แทยอน กวักมือเรียกก็แล้ว โบกมือก็แล้ว แต่คนตัวเล็กก็ยังนิ่งๆอยู่
"พี่แท!!"
"ห๊ะ!!"แทยอนหลุดออกจากภวังค์และตอบรับคำเรียกจากคริสตัล ดูเหมือนเธอจะต้องถามใหม่อีกครั้ง
"ฉันถามพี่ว่า พี่จำฉันได้หรือเปล่า"ครั้งแรกก็ถามแบบน่ารักๆเรียกความสนใจไปหน่อย แต่คราวนี้หมดอารมณ์ที่จะทำแบบนั้นแล้วจริงๆ เลยถามแค่เอาคำตอบว่าใช่หรือไม่ก็พอ
"จำได้สิ"
....
ย้อนไปเมื่อ6ปีที่แล้วเมื่อแทยอนยังอายุ16ปี...
"ฮือออออออออ อย่าเอาขนมฉันไปนะ"เด็กหญิงตัวเล็ก ร้องไห้จากการโดนกลั่นแกล้งของพวกเด็กที่ตัวโตกว่า เธอสวมแว่นตาหนาเตอะ ไว้ผมเปียสองข้าง บุคลิกช่างน่าแกล้งเหลือเกิน เธอถูกกลั่นแกล้งจากเด็กในโรงเรียนทุกวัน ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
...ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเธอเพิ่งย้ายมาใหม่ด้วยแหละ...
"นี่ยัยเบ๊อะ เอาค่าขนมมาด้วย ไม่งั้นผ่านไปจากตรงนี้ไม่ได้นะ หึหึ"เด็กชายที่ตัวโตกว่าเดินเข้ามาชิดหญิงสาว ทำให้เด็กน้อยหวาดกลัวมากไปอีก
"หยุดนะ!"ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเสียงดังจากมุมเล็กๆของโรงเรียน ความจริงแล้ว เธอนั่งฟังเพลงและดูเหตุการณ์มาซักพัก จนรู้สึกทนไม่ไหวก็เลยต้องมาช่วยเด็กน้อยคนนั้น
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เตี้ยแท อยู่ดีๆไม่ชอบ แส่หาเรื่องอีกแล้ว ไอ้จนเอ้ย"เด็กชายเปลี่ยนเป้าหมายหันหน้ามาหาเด็กหญิงที่ยืนบนกำแพง ตอนนี้เธอยืนอยู่สูงกว่าเด็กชายคนนั้น
ระว่างที่เด็กชายเปลี่ยนเป้าหมายเบนความสนใจมาหาแทยอน แทยอนก็ขยิบตาให้เด็กน้อยคนนั้นว่าให้รีบหนีไป เด็กน้อยพยักหน้ารับรู้ ยิ้มให้บางๆและรีบวิ่งออกไป พอเด็กชายรู้สึกตัวอีกที เด็กน้อยคนนั้นก็วิ่งไปไกลแล้ว..
..
แทยอนเด็กที่ได้รับทุนมาเรียนในโรงเรียนที่ฐานะปานกลาง การเรียนเธอก็ไม่ได้ดีมากมาย แต่เธอก็สามารถฝ่าฟันมาได้จนถึงตอนนี้ ถึงแม้จะต้องโดนกลั่นแกล้งทุกวัน แต่เธอก็ต้องอดทนเพื่ออนาคตของเธอ เธอจะต้องต่อสู้ด้วยลำแข้งของตัวเองเมื่อจบม.ปลาย
และที่สวนหลังโรงเรียนก็เป็นที่หนึ่งที่ไม่ค่อยมีคนมานั่งเท่าไหร่ เว้นเสียแต่แทยอนเนี่ยแหละที่ชอบมานั่งสูดอากาศอยู่คนเดียว..
แกร๊บๆๆ
"หืม?"แทยอนเงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียงนั่น มันคือถุงขนมหลายห่อจากเด็กน้อยที่เธอช่วยเหลือไปเมื่อวาน
"ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน"เด็กน้อยยิ้มบางๆและนั่งข้างๆแทยอน เด็กคนนี้น่ารักเกินกว่าที่ใครหลายคนคิด เธอสุภาพและรู้จักคำว่าขอบคุณ แทยอนเริ่มรู้สึกเอนดูเด็กคนนี้มากๆ
"ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เธอชื่ออะไร"แทยอนเอามือลูบหัวเด็กน้อย และถามชื่อด้วยควมเอ็นดู
"ฉันชื่อคริสตัล แล้วพี่ชื่ออะไร"
"ฉันชื่อแทยอน"
..
และหลังจากนั้นไม่กี่สัปดาห์ ..คริสตัลก็ต้องย้ายโรงเรียนกลับไปเรียนที่อเมริกาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ขนาดที่ว่าเธอยังไม่มีเวลาบอกพี่แทยอนของเธอด้วยซ้ำ
.....
"รักโรแมนติกเหลือเกินสินะ"ทิฟฟานี่อดที่จะแขวะน้องสาวตัวเองไม่ได้ โบกหัวไปหนึ่งที แทยอนก็ยิ้มขำๆ ให้ทั้งคู่ คริสตัล น้องที่น่าเอนดูของเธอตอนนี้เป็นสาวสวยไปเสียแล้ว
"พี่แทยอนน่ะเป็นรักแรกของฉันเลยนะ"คริสตัลมองแทยอนด้วยสายตาหวานเยิ้ม ถึงแม้เธอจะสวยมากมาก แต่นิสัยเธอดูจะเปลี่ยนไปนิดนึง เธอดูแสดงออกมาก..เกินไป
"อะ..เอ่อ"แทยอนกระอึกกระอัก พูดอะไรไม่ถูก เลยขอตัวขึ้นไปเก็บของในห้อง เหลือเพียงพี่น้องสองคนที่ยังนั่งเล่นบนโซฟา
"พี่ฟานี่ทำไมทำหน้าบูดแบบนั้นล่ะ"คริสตัลมองหน้าพี่สาวที่ทำหน้านิ่วๆบูดแบบบอกไม่ถูกแต่ก็ดูออก
"ป๊าว ไม่ได้เป็นไร"ทิฟฟานี่เก็บอาการ
"อย่าคิดจะแย่งรักแรกของฉันไปนะ ฉันไม่ยอมแน่!!!!"คริสตัลกัดฟันพูดขู่พี่สาว
"รักแรกของแกน่ะกี่ปีแล้วยะ ตอนนี้มีกี่รักแล้วล่ะ!"พี่สาวกระแทกเสียงตอบกลับไป คนเป้นพี่เป้นน้องกันไม่ใช่ว่าไม่รู้กันหรอกว่าอีกฝ่ายคิดยังไงกับใครบ้าง
"ตอนนี้มีเกือบร้อยละ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าพี่คิดอะไรกับรักแรกของฉันอ่ะ! เก็บอาการบ้างก็ดีนะ!"คริสตัลแซวพี่สาวที่หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละประโยคที่คริสตัลพูดนั้น มันแทงใจดำเธอจริงๆ
"หนอย! ยัยคริส!"ทิฟฟานี่วิ่งไล่น้องสาวที่วิ่งหนีเธอไปนานแล้ว..
...หมดยุคสมัยการเก๊กขรึมทำเป็นเข้มของเจ้านายอย่างเป็นทางการ...
คริสตัววิ่งหนีพี่สาวขึ้นมาด้านบนของตัวบ้าน แทยอนที่เก็บของเสร็จและเดินออกจากห้องได้ไม่ถึงสามก้าว ก็ต้องเกือบเซไปตามแรงของคริสตัล เธอโอบกอดแทยอนเอาไว้อย่างแนบแน่น แทบจะหายใจไม่ออก ที่ทำไปก็แค่กลัวพี่สาวจะจับตัวได้ก็แค่นั้น
...ความจริงก็อยากแกล้งพี่ที่ปากแข็งนี่ด้วย...
"พี่แทช่วยตัลด้วยT^T"คริสตัลร้องโอดโอยใส่แทยอน ไม่มีครั้งไหนที่คริสตัลร้องขอแทยอนให้ช่วยแล้วแทยอนไม่ช่วย
"คุณทิฟฟานี่ใจเย็นๆก่อนนะ"แทยอนยื่นมือป้องตัวเองไว้ แต่การปกป้องนั่นแหละที่กลับกลายเป็นความหมั่นไส้สำหรับทิฟฟานี่
...ดูท่าจะรักกันเหลือเกินนะ...
"ฮึ่ย!!"สุดท้ายทิฟฟานี่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากเดินสะบูดออกไป
...
70%
"นี่อย่าบอกนะ ว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่"เจ้านายทำหน้าบึ้งตึงเอาการ เธอกลับมานั่งคุยกับน้องสาว ส่วนแทยอน..หายไปจากวงโคจรของทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว
"ไม่ถึงกับย้ายหรอก..แค่อยู่สองสัปดาห์แค่นั้นเอง"คริสตัลอธิบายพี่สาว ให้เข้าใจง่ายๆ ที่เธอย้ายมาที่นี่ก็แค่อยากจะไปเที่ยวเกาะเซจูกับเพื่อนแต่แค่มาก่อนเพื่อนสองสัปดาห์แค่นั้น
"ก็ได้ ..เธอน่ะรีบๆเรียนให้เสร็จแล้วช่วยงานคุณพ่อด้วยนะ"เจ้านายลูบหัวน้องสาวด้วยความเอนดู
"ค่าาา ว่าแต่ พี่แทหายไปไหนแล้วอ่ะ?"ด้วยความที่บ้านนี้มันเงียบมาก เพราะไม่ค่อยมีใครสร้างความครื้นเครงโดยเฉพาะบ้านใหญ่นี้ มีแต่แม่บ้านอายุมากๆทั้งนั้น จะเว้นเสียแต่แทยอนนั่นแหละ
"นั่นสิ.."หายไปนานแล้วเหมือนกันนะ เค้าไปไหนของเค้า??
...บ๊อกๆๆ...
...เสียงกระต่ายหรอ...
"ไปดูสิว่าใครเอากระต่ายมา หรือมันหลงเข้ามา"เจ้านายพูดเสียงเรียบๆไป เธอไม่เคยเลี้ยงสัตว์ซักตัว มีแต่ล่าสัตว์เอ่อ..ยกเว้น ม้ากับวัวที่เลี้ยงไว้ในไร่
"กระต่าย-*- ฉันได้ยินแต่เสียงหมานะพี่ฟานี่"คริสตัลทำหน้าตางุนงง เกิดมาเธอไม่เคยได้ยินกระต่ายร้องบ๊อกๆเลยซักตัว
"เอ้อ..พี่หมายถึงหมานั่นแหละ ไปดูสิ"เจ้านายบ่ายเบี่ยงประเด็นแล้วลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกไปดูนอกบ้าน
"ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยย อย่าเลียแก้มฉันสิ"แทยอนร้องปนหัวเราะไป ดูจะมีความสุขกับการเล่นหมาตัวสีขาวและสีดำนั่นมาก คริสตัลที่เดินตามพี่สาวออกมาพอเห็นความน่ารักของตัวเล็ก(ไม่ได้ชายตามองหมา) ก็วิ่งไปเล่นด้วยด้วยความแนบเนียน
"โอ้ยยย ทำไมมันน่ารักแบบนี้นะ"คริสตัลเอามือบีบแก้มของ...แทยอน ควรจะบีบหมามากกว่ามั้ย??
"เฮ้ยเดี๋ยวๆ!นั่นแทยอนไม่ใช่หมา"ทิฟฟานี่เดินตามออกมาประกบตัวแทยอนอย่างรวดเร็ว ยอมรับว่าหวงตัวนี้..เอ้ยคนนี้จริงๆ
"อุ๊ย ขอโทษนะพี่แท"คริสตัลออกมือออกจากแก้มด้วยแรงของทิฟฟานี่ส่วนหนึ่ง
"ว่าแต่ หมาสองตัวนี้เป็นของใครน่ะ"เจ้านายหันหน้าไปมา เพื่อหาเจ้าของที่แท้จริงของหมาสองตัวนี้ แต่ก็ไม่เจอ
"ของฉันเอง มันออกลูกมาเป็นคอกเลยอ่ะฉันเลยอยากให้เธอเอามาเลี้ยงไว้ บ้านเธอจะได้มีสีสันบ้าง"ยูริ..ที่กลับมา?? เดินออกมาจากในบ้านของเจ้านาย นี่เข้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"นี่เธอเข้าไปข้างในตั้งแต่เมื่อไหร่??"เจ้านายถามอย่างสงสัย เธอเพิ่งออกมาจากบ้านเมื่อกี้ แต่ยูริกลับเปลี่ยนรองเท้าเป็นสลิปเปอร์และเดินออกมาพร้อมกาแฟร้อนๆที่หอมมาถึงตรงเจ้านาย
"เข้าไปตั้งแต่เธอฉุดกระชากแทยอนนั่นแหละ หวงเหลือเกินนะคนนั้นน่ะ"ยูริได้ทีก็แซวเจ้านายใหญ่ ดูสภาพการแต่งตัวของแทยอนที่เพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดภายในวันเดียว ก็พอจะสันนิษฐานได้ว่า เจ้านายต้องเป็นคนจัดการอย่างแน่นอน
...ว่าแต่พูดตรงไปมั้ยไอ้ดำ-///-...
...ว่าแต่ไปรู้จักแทยอนตอนไหน...
"อ๊ายยยย พี่ยูล คริสคิดถึงพี่ยูลจัง"คริสตัลเปลี่ยนเป้าหมายไปโอบกอดคนร่างสูง เธอก็สนิทกับยูริเหมือนกันนะ
"โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยหืม"ยูริย่อตัวลงมาเอามือลูบหัวอย่างเอนดูเหมือนกับพี่ทิฟฟานี่ทำทุกประการ คริสตัลจึงรู้สึกว่ายูริเป็นพี่คนที่สองของเธอเลยทีเดียว
ระหว่างที่ยูริกับคริสตัลคุยกัน เจ้านายก็เหลือบมองคนตัวเล็กที่นอนราบโดนหมาสองตัวรุมอย่างหมดท่า ขนาดหมายังสู้ไม่ได้-_- ให้ตายเถอะ
...ตัดสินใจผิดที่เอาไอ้ตัวเล็กนี่มาจริงๆ...
...ความจริงก็ไม่หรอก...
...อย่างน้อยบ้านหลังนี้ก็มีเสียงหัวเราะได้มากมายทีเดียว...
...แต่ถ้าจะเอาหมาสองตัวนี้มาอีกก็...
"ยูลเอาหมากลับบ้านไปเถอะ ฉันไม่อยากเพิ่มภาระเลี้ยงมันหรอก"เจ้านายเอ่ยเสียงเรียบและกำลังจะเดินเข้าบ้านไป
"เจ้านาย...~"แทยอนเรียกเจ้านายด้วยน้ำเสียงเบาๆปนกลัว เธอชอบหมาสองตัวนี้แล้วน่ะสิ อยากเลี้ยงมันนะ..
"เอาหน่า~ แค่หมาสองตัวแค่นี้ กับคนที่เธอจ้างมาเกือบร้อยคนเธอยังดูแลได้เลย"ยูริช่วยแทยอน เพราะเห็นว่าคนตัวเล็กทำหน้าซึมไปเสียแล้ว แต่!เจ้านายยอมแทยอนไปครั้งนึงตอนช่วยคริสตัลแล้ว เธอจะยอมอีกไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหมดความเป้นผู้ปกครองกันพอดีสิ!!
"หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็ไม่เลี้ยง!!"
...
..
บ๊อกๆๆๆ
หมาสองตัวถูกย้ายเข้ามาในบ้าน และเล่นกับคนตัวเล็กอย่างสนุกสนาน ใช่ เจ้านายเธอแพ้อีกแล้วในครั้งนี้ เพราะแทยอนอ้อนเสียจนทำให้สมองของเจ้านายปั่นป่วนเป็นว่าเล่น
"55555 นั่งอมทุกข์เป็นยายแก่ไปได้หน่าคุณเจ้านาย"ยูริอดขำไม่ได้ เธอไม่เคยเห็นเจ้านายแพ้ใครราบคาบขนาดนี้มาก่อน
"เงียบไปเลยนะยูล!"เจ้านายเริ่มหัวเสีย เลยเดินไปหาอะไรกินในตู้เย็น
...แบบนี้ไงเลย..อื้มละไว้ในฐานที่เข้าใจ...
"ว่าแต่จะตั้งชื่อสองตัวนี้ว่าอะไรดีนะ"คริสตัลอุ้มลูกหมาตัวสีขาวขึ้นมาแล้วโยกมันเล่นเบาๆ
"อืมมม..สายไหมดีมะ"แทยอนเสนอความคิด ตอนนี้หมาสองตัวที่อยู่ข้างๆเธอ สำคัญกว่าหมาหัวเน่าบางตัวที่จิบไวน์อยู่ที่บาร์นั่นไปแล้ว..
"ชื่อคริสมีกับแทตันดีกว่า แบบว่าแทตัลอะไรงี้ จะได้คู่กันไง><"คริสตัลดูจะระริกระรี้เป็นพิเศษกับการตั้งชื่อคู่ แทยอนก็ไม่ว่าอะไรขอให้ได้เล่นกับหมาสองตัวนี้พอ
ฟึ้บ!!
เจ้านายขโมยหมาตัวสีขาวที่คริสตัลอุ้มอยู่ไปต่อหน้าต่อตา ฉันไม่มีวันยอมแพ้แกเป็นครั้งที่สามแน่คริสตัล-_-++ พอส่งสายตาอำมหิตใส่น้องสาวแล้วก็เปลี่ยนมามองตาหมาน้อยสีขาวที่เธออุ้มบ้าง..ก็น่ารักดีแฮะ
"ที่นี่บ้านฉัน หมานี่ก็ต้องเป็นของฉันสิ!"เจ้านายอ้างสิทธิที่ตัวเองพึงมีออกมาปกป้องในการเสนอชื่อหมาน้อยสองตัวนี้ อืม...ชื่ออะไรดีนะ
"ฮ่าๆๆ มันเลียหน้าเจ้านายด้วยอ่ะ น่ารักจัง!~"แทยอนหัวเราะเล็กๆแบบตาปิด นี่มันไอ้ตี๋ที่ไหนวะ น่ารักสุดๆ~~
"ปริ้นส์"เจ้านายหลุดพูดออกมาเบาๆ ไม่ใช่ว่านึกชื่อหมาได้ แต่ไอ้หมาตัวเล็กๆนี่แม่งโคตรน่ารัก
...อา เนวังจานิม!~...
"อ่าาาา ชื่อปริ้นส์เพราะดีนะ คุณตั้งชื่อเก่งเหมือนกันนะเนี่ย มาหาพ่อมะๆ"แทยอนดีดนิ้วเรียกให้หมาน้อยสีขาวออกมาจากอ้อมแขนของเจ้านายและเดินมาหา พ่อ??? แทยอนนั่นแหละ
"งั้นให้ฉันเป็นแม่นะๆ"คริสตัลยังไม่ละความพยายามในการแกล้งพี่สาวโดยการยัดเยียดความเป็นแม่ให้หมาน้อย
"นี่!คนตั้งชื่อเค้าต้องเป็นแม่ตะหากย่ะ!"
"น้ำขิงที่ซื้อมาใหม่อร่อยจังอ่ะยี่ห้ออะไรหรอฟานี่"ยูริที่เพิ่งซดกาแฟหมดหมาดๆก็เปลี่ยนมาดื่มน้ำขิงแทน
"จินเจนกล่องสีเขียวเห็นแม่บ้านกินเลยฝากซื้อ"เจ้านายหันไปบอกยูริและกลับมาฉุดกระชากแย่งหมากับคริสตัลอีกครั้ง
"จินเจอร์..."แทยอนที่นั่งฟังอย่างเงียบๆ ก็มีความคิดอะไรบางอย่างกับชื่อของหมาสีดำอีกตัว
"ไปเดินเล่นกันเถอะปริ้นส์จินเจอร์"แทยอนวิ่งออกไปนอกบ้านโดยที่ไม่สนใจพี่น้องสองคนนั้นเค้าทะเลาะกันแม้แต่นิด วินาทีนั้นเจ้านายก็คิดได้แล้วว่า
...ฉันเป็นหมาหัวเน่าแล้วจริงๆสินะ...
...ไว้อาลัยความสำคัญ...
ตื้ดดดดดดดดด ตื้ดดดดดดดด
"ฮัลโหลว่าไง..อืม จริงหรอ! จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"ยูริรับสายจากลูกน้องที่โทรเข้ามา แล้วก็รู้สึกว่าจะมีข่าวอะไรเร่งด่วน
"เจ้านาย...ได้เวลาปฏิบัติการ"
........
มาเต็มมาเต็มมาเต็ม
จริงๆแล้วที่มาของชื่อหมาก็อย่างที่ว่า..#โดนตบ
ช่องทางการทวงฟิคและเมาท์มอยตามประสาแม่ยก : @taenysl
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น