คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ruffian guy (2) ใจดี
เงิน’s
แปลกจากทุกวันที่วันนี้ ไอ้เงิน เจ้าของหน้าตามึนๆเหมือนหมาที่บ้านตายเดินยิ้มแย้มแจ่มใสออกจากโรงเรียน ทั้งๆที่ก็เพิ่งตื่นจากการนอนหลับในคาบประวัติศาสตร์ เดี๋ยวอาทิตย์นี้ต้องไปค่ายอีก แม่งบังคับไปทุกคน แค่เรียนกูก็หลับแล้วอย่าหวังเลยว่าจะให้ความร่วมมือในกิจกรรม ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันทำไมต้องดีใจที่จะได้กลับบ้านขนาดนี้ แถมยังเป็นคนอื่น แต่ก็นั่นแหละ คงเพราะว่าเป็นบ้านคนอื่นถึงได้ดีใจ บ้านของพี่เต๋า J
“เอาไอ้นี่ถุงนึง”
มันตลกดีที่ต้องแวะซื้อต้มจืดหมูสับป้าแต๋วหน้าปากซอย ทั้งที่ปกติไม่เคยจะสนใจเลยสักที ถ้าไม่ใช่ว่าคนที่นอนรออยู่ที่บ้านชอบกิน ก็คงไม่ต้องเสียตัง
“ข้าวอีกสองถุง”
แล้วถ้าไม่ติดว่าอยากนั่งกินด้วยกันก็ไม่ต้องเสียตังซื้อข้าวสักบาทเดียว
เด็กชายมัธยมปลายเดินแกว่งถุงแกงแทบจะไปฟาดกะคนที่เดินสวนไปมา แค่กูไปซื้อต้มจืดทำไมต้องเริงร่าขนาดนี้วะไม่เข้าใจ หรือวันนี้ป้าแต๋วแกแต่งหน้า เฮ้ยมันก็ไม่ใช่ปะวะ555555555 ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งอยากกลับบ้านเร็วๆ ได้เป็นไอ้เงินของก็อปแบบไม่รู้ตัวนี่มันรู้สึกอิ่มเอมแปลกๆอุวะฮ่าฮ่า อย่างน้อยก็มีเต๋าของก็อปคอยคุมกะลาหัวแบบเนียนๆอุคริ แทนที่จะถอดรองเท้าวางไว้หน้าบ้านอย่างเป็นระเบียบผมกลับสะบัดมันทิ้งด้วยความเคยชิน (นึกว่าบ้านตัวเอง) แล้วยื่นถุงต้มจืดเข้าในบ้านก่อนจะค่อยๆโผล่หน้าตัวเองตามมา
“พี่ต๋าว เงินซื้อต้มจืดมา” พูดก่อนแล้วค่อยยกมือมาเคาะประตูดังก็อกๆ แหมถ้าจะเพิ่งคิดได้ว่าควรขออนุญาตเข้าบ้าน พอดีว่าอาศัยเขาอยู่จนจะเป็นบ้านตัวเองอยู่แล้ว
เต๋า’s
เฮ้อ.... ผมถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะขยี้หัวตัวเองแล้วเดินไปหาไอ้เด็กบ้าๆบอๆที่ประตู
“อะไรมึง =_=”
แล้วก็ทักทายอย่างเป็นมิตรด้วยใบหน้าเป็นมิตร
ผมแอบเห็นหน้าไอ้เงินหม่นลงนิดนึง แม่งเหมือนไอ้ด่างหมาของยามในหมู่บ้านเลยอยากจะหัวเราะ แต่ขอเก๊กก่อนเดี๋ยวเด็กมันได้ใจ ไม่รู้ตอนมันยังเล็กแม่เอาอะไรให้มันกินตัวถึงได้โตเกินวัยขนาดนี้ ขนาดไอ้ธนที่เป็นพี่แท้ๆยังตัวแคระกว่ามัน แล้วก็ขนาดไอ้เต๋าคนนี้ก็ยังตัวเล็กกว่ามัน.... โอ้ยพูดแล้วหัวใจกูแม่งมีน้ำตาสุดๆ
ผมจ้องหน้าไอ้เงิน มีแต่มันที่คอยเสมองไปทางอื่นอยู่เรื่อย พอมันเผลอผมก็เลยดึงเอาแกงจืดของโปรดมาไว้ในมือแล้วปิดประตูบ้านใส่หน้ามัน ไอ้เสียงโอ้ยของมันนี่ทำผมกลั้นขำไม่อยู่จริงๆ แล้วไหนจะเสียงเคาะประตูรัวๆนี่อีก ไม่ให้หัวเราะก็บ้าแล้ว
“พี่ต๋าว เปิดประตูหน่อย โหยไรวะ”
“พี่ต๋าว”
“.....”
“ไอ้เหี้ยมึงอะ”
อ้าวไหงเรียกพี่อยู่ดีๆกูกลายเป็นไอ้เหี้ยสะงั้น ได้มึงได้ เรียกกูเหี้ยใช่ไหม ผมเบ้ปากให้มันหลังประตู (เพราะถ้าอยู่ต่อหน้ามันกูต้องขรึมไว้ก่อน) ก่อนจะเดินเข้าไปในครัวแล้วจัดการเทของโปรดใส่ชามพร้อมจะแดกเต็มที่ หิวมากจริง ไอ้เงินมันไปโรงเรียนได้สามสี่วันแล้วครับหลังจากที่หยุดยาวมาเป็นอาทิตย์ นอนเป็นหมาหงอยอยู่บนโซฟาบ้านผม ตอนดึกแม่งเสือกละเมอกูนึกว่าผีหลอก แม่งวันก่อนครับได้ยินเสียง พี่เต๋าฮึก พี่... ตกใจเลยนึกว่าผีครับ ตอนเช้าเลยถามไอ้เงินครับ แม่งฝันว่ากูตาย ....
โอ้ยอยากขี้แล้วปาใส่หน้ามัน
แต่กูไม่กล้ากำขี้ตัวเอง.... เออช่างแม่งเหอะ
เคาะไปเหอะกูไม่สนใจหรอกหึ ไอ้เงินยังไม่ลดความพยายามที่จะเข้าบ้าน ทั้งๆที่มันก็ไปเรียนได้แล้วหายเป็นปกติแล้วผมก็ไม่เข้าใจว่ามันจะอยากมานอนบ้านผมทำไมนัก เฟอร์นิเจอร์อะไรก็ไม่มี สงสัยอยากเปลี่ยนมาอยู่บ้านสะอาดๆมากกว่ารังหนูเก่าของไอ้ธน ไม่รู้มันเป็นอะไรของมันช่วงนี้ติดผมแจเลย กูนึกว่าตัวเองเป็นแม่ลูกอ่อน
ผมเปิดทีวี แทบจะนอนกินข้าว สบายจริงๆตังก็ไม่ต้องเสีย ไม่ต้องเสียเวลาเดินไปหน้าปากซอยก็มีคนซื้อมาให้กิน ก็เพราะงี้แหละครับไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยไม่ค่อยได้มีเรื่องกับใคร แม่งซื้อข้าวมาตั้งสองถุงกะให้กูอ้วนตายในบ้านเลยใช่ไหม แผนการจะครอบครองแกงค์ของก็อปมึงแยบยลมากนะไอ้เงินอย่าคิดว่ากูไม่รู้ ฮะอะไรนะใครว่ากูเพ้อเจ้อ บ้าน่าพักหลังแค่ชอบดูโคนัน
สงสัยแม่งจะกลับบ้านไปละมั้ง ไม่ได้ยินเสียงมันโหยหวนมาพักนึงละ นึกว่าจะแน่
ถ้านานกว่านี้อีกหน่อยผมคงใจอ่อน
จริงๆก็อ่อนตั้งแต่รู้ว่ามันมา
เผลอหยิบจานมาตั้งสองใบ
- - - - - - - - - -
เงิน’s
วันนี้เป็นอีกวันที่ไอ้บ้าเงินแวะซื้อต้มจืดหน้าปากซอย รู้ทั้งรู้ว่ายังไงเขาก็ไม่ให้เข้าบ้านยังจะซื้อไปห้อยหน้าประตูบ้านเขาทุกวัน บางวันฟลุคพี่เต๋าใจดีก็ให้เข้า แต่จริงๆแค่ได้เห็นหน้าก็พอใจแล้ว ไม่รู้หรอกว่าทำไปเพื่ออะไร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไปเพราะความรู้สึกแบบไหน ชอบผู้ชายเหรอ?
ไม่ใช่มั้ง
ถามตัวเองมาหลายทีก็ไม่เคยได้คำตอบจนเลิกถามไปนานละ เงินยังคงเป็นเงิน พี่เต๋ายังคงเป็นพี่เต๋า แม่งคงเพราะว่ากูเห็นเขาเป็นไอดอลมั้งกูเลยตามเขาขนาดนี้ ไม่อยากเล่าให้ใครฟังเลยว่าเคยแอบไปซื้อเสื้อกั๊กแบบที่พี่เต๋าใส่ แล้วก็เคยเอาเจลมาทาหัวแบบที่พี่เต๋าทำ .... เออกูแม่งบ้าจริงๆด้วย=_=
หลังจากวันที่พี่เต๋าเมาแล้วเผลอเตะ เงินก็เป็นที่รู้จักในนามไอ้เงินของก็อปเป็นที่เรียบร้อย สมใจอยากเลยสิมึงเดินไปไหนมีแต่คนทัก บางคนถึงกับยกมือไหว้ สุขีมากบอกตรงๆ แถมยังเด็กที่สุดในกลุ่ม แม่งเอาไปพูดกันใหญ่ว่ากูเข้ามาได้ไงแสดงว่าต้องเจ๋งมาก แต่ไม่ใช่อะ... กูโดนพี่เต๋าเตะ /จบ.
ตรงสี่แยกก่อนถึงบ้านพี่เต๋ามีร้านขายซีดีเก่าๆเพิ่งมาเปิดใหม่ได้สองสามอาทิตย์ วินเทจมากคงโดนใจพี่เต๋าอยู่ไม่น้อย ไม่รู้ว่าเคยมาหรือยัง แต่ตัวผมเองยังไม่เคยเข้าไปดูเลย วันนี้ถือโอกาสเข้าไปหน่อยแล้วกัน อย่าว่ากันล่ะพี่เต๋าถ้าต้มจืดมันจะไปถึงบ้านช้าสักสิบนาที
ผมเดินเข้าไปข้างใน ในร้านตกแต่งด้วยของเก่าๆโทนสีน้ำตาลแดงหน่อยๆ สวยดีครับเรียบๆ แต่มีซีดีแทบจะทุกประเภท ทุกสไตล์ จะร็อคจะเรคเก้จะป็อบซ่าจะบลูจะสุนทราภรณ์หรืออะไรเทือกนี้พี่แกมีหมด มียันแผ่นเสียงแล้วก็มียันเครื่องเล่นแผ่นเสียง นอกจากเป็นโลกของคนรักดนตรีแล้วยังเป็นสวรรค์ของคนชอบของเก่าด้วย
“หาเพลงไหนไม่เจอสอบถามได้นะ”
ผมหันไปหาเจ้าของเสียง เธอเป็นผู้หญิงหัวฟูที่กัดสีทองสว่าง แอบอยากขำเหมือนกันแต่ดูจากหน้าแล้วอายุคงเท่าแม่ผม เหมาะสมแล้วครับที่เปิดร้านขายของเก่า ผมไม่ได้ตอบอะไรเธอไปเพียงแค่ยิ้มแล้วก็หันกลับมา
“แผ่นนั้นของวง Part time musicians ดนตรีจะเบาๆหน่อย แต่หนักไปทางเครื่องเป่า ยุค90นิดๆ นะมาแรงมากวงนี้ จากค่าย Rat เลยอินดี้สุดสนใจสอบถามได้”
“.....”
เอิ่บ ป้าพ่นมาขนาดนี้มีอะไรให้ผมถามอีกเหรอครับ ผมหันไปยิ้มให้นิดๆแล้วเดินไปอีกฝั่งของร้าน
“นั่นอัลบั้มใหม่ของสิงโตนำโชค มาแรงมากสนใจสอบถามได้”
“.....”
“โซนนั้นเป็นพวกร็อคๆนะ จะหนวกหูหน่อย แต่ที่ร้านมีหูฟังขายกะแผงไข่ เผื่อเวลาเปิดดังๆแล้วกลัวคนข้างบ้านจะโยนกระถางมาด่า แล้วโซนข้างๆนั่นจะออกบลูๆหน่อยนะฟังสบายๆ ซื้อไปฟังตอนขับรถเล่นได้ชิลๆเลยแก้เครียดเวลารถติ..”
“เอ่อป้าครับ”
ยังไม่ทันที่ป้าจะบ่นอะไรของแกจบผมก็พูดขัดขึ้นมาก่อน รำคาญชิบหายกูยังไม่ได้อยากรู้เลย ตั้งแต่เปิดร้านมากูเข้าร้านคนแรกหรือยังไงวะพูดไม่หยุด เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมหันไปหาป้าแล้วพูดประโยคยาวๆ ที่เป็นจุดประสงค์หลักของผมตอนนี้
“พอจะมีรวมฮิตมาช่า วัฒนพานิชไหมครับ”
“เอ่อ... เอาแบบที่มีแถมโปสเตอร์ด้วยน่ะครับ”
- - - - - - - - - -
ผมเดินกลับบ้าน(พี่เต๋า)พร้อมถุงแกงจืด ข้าวหนึ่งถุง ซีดี 5 แผ่น พร้อมโปสเตอร์ 1 แผ่น ก็ป้าแม่งบอกว่าถ้าไม่ซื้อครบ 5 แผ่นจะไม่แถมโปสเตอร์ให้ ไอ้เราก็บ้าจี้เหมาแม่งหมดทุกชุดเลยกูอยากจะบ้าตาย เปลืองตังไหมพี่ธนแม่งให้ตังกูใช้เป็นรายอาทิตย์ ซื้อมาแล้วเพิ่งคิดได้ เสียดายตังมันก็เสียดาย แต่ก็แอบจินตนาการในใจว่านักเลงหัวไม้ที่บ้าดาราพอเห็นรูปมาช่าแล้วจะทำหน้ายังไง
เผลอคิดแล้วก็หัวเราะเหมือนคนบ้า เมื่อก่อนหลงผิด คิดไปว่าพี่เต๋าเท่
ตอนนี้รู้แล้ว ยิ่งอยู่ด้วยก็ยิ่งน่ารัก
กะจะมาลาเลยซื้อของมาเอาใจ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปค่ายสังคมที่โคตรจะเบื่อที่สุดในชีวิตตั้งแต่เรียนหนังสือมาไม่เคยเบื่อวิชาอะไรมากเท่านี้ ไม่เข้าใจว่าเรียนไปทำไมให้กูไปออกรบสวมวิญญาณจันทร์หนวดเขี้ยวเหรอ หรือให้กูล่องเรือไปหาทวีปใหม่
ผมมาถึงหน้าบ้านแล้วก็แขวนถุงต้มจืดไว้เหมือนที่ทำทุกๆวัน แต่เลทหน่อยวันนี้ ช่วงนี้ไม่ค่อยฟลุคเลยเจอหน้าพี่เต๋าแค่สองสามทีส่วนมากแกไม่อยู่บ้านเลยไม่ได้บอกว่าจะไปค่าย ก่อนจะเปิดกระเป๋านักเรียนแล้วหยิบปากกากับโพสต์อิทออกมาเขียน
ซื้อมาช่ามาฝากสอดไว้ใต้ประตูแล้ว
ได้โปสเตอร์มาด้วยเสียบไว้ข้างชั้นรองเท้า
ห้ามด่าผมมันไม่มีที่เก็บ
ไม่อยู่สามวันนะไปค่ายสังคม
เผื่อพี่คิดถึงอิอิ
- เงิน
ไม่เคยคิดว่าตัวเองปัญญาอ่อนจนเห็นตัวเองเขียนคำว่า อิอิ ลงไป แม่งกูไม่รู้ตัวกูใครเข้าสิงกู ผมแปะกระดาษโพสต์อิทสีเหลืองสะท้อนแสงไว้กลางบานประตูสีดำสนิท ไม่อ่านก็ควายแล้ว มันก็ต้องมีคิดถึงกันสักนิดแหละ ไม่ก็รู้สึกโหวงๆ เฮ้ยไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะมันเป็นทฤษฎีของ โรเบิร์ตเงินสไตน์ แต่ที่แน่ๆเลยคือผมคิดถึง
ผมถอนหายใจให้ประตู ทั้งที่รู้ว่าไม่มีคนอยู่ในบ้าน แม่งไม่อยากไปค่ายเลย ผมหันหลังกลับกำลังเปิดรั้ว ตามันก็เหลือบไปเห็นแผ่นกระดาษที่ถูกสก็อตเทปแปะไว้ เพราะมันแปะไว้หลังรั้วตอนผมเปิดรั้วเข้ามาถึงมองไม่เห็น แล้วก็ไม่ได้สังเกตดีๆ แล้วไอ้ลายมือไก่เขี่ยนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
เบื่อต้มจืดแล้ว
อยากกินแกงเขียวหวาน
ไอ้สัดอยากลาออกไม่อยากเรียนแล้วไม่เอาไม่ไปค่ายแล้วTTT A TTT
TBC.
หายาดมให้อีนางเงินด่วน
จริงๆแล้วมันก็เป็นรุกปัญญาอ่อนคนนึงที่ริอยากมีแฟนเป็นนักเลงแต่ยังไม่รู้ใจตัวเอง
โง่มากควรลาออกจากการเป็นเด็กแล้วไปเปิดร้านขายแกงเขียวหวาน
มันดูเร็วไปใช่ปะแม่งตันมากแต่งไม่ด้ายT_T(อย่าว่าแต่แกงงเลยเราก็งง)
@miewteuk รักน้า
ถ้าพี่ไม่ให้ผมเข้าบ้านอีกผมจะไปฆ่าตัวตาย
ปล.นี่แค่น้ำจิ้มนะ
ความคิดเห็น