คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ruffian guy - Intro
Intro
แต่ความจริงมันมีแค่หนึ่งชีวิตเดียว
เลยกลัวตายไม่อยากทำหายด้วยการเป็นนักเลง
เลยกลัวใจกลัวจะปลิดชีวิตใคร
“มึงจะเอายังไง”
ท่ามกลางเสียงฝนที่สาดกระหน่ำลงมา กลุ่มอันธพาลสองกลุ่มเผชิญหน้ากัน และเป็น ไอ้เต๋า หัวหน้าแกงค์ของก็อปที่เอ่ยปากท้าทายก่อน ไม่ใช่ว่าเป็นฝ่ายมาหาเรื่องเขาหรอก จะมาเอาตัวไอ้เด็กเมื่อวานซืนข้างบ้านที่เสือกโดนจับตัวไปซ้อมต่างหาก
“หึ” ไอ้ปู๋หัวหน้าแกงค์ของชำร่วยแค่นหัวเราะ ก่อนจะหยิบบุหรี่ที่ถูกเอาก้นออกแล้วเอากัญชาไปยัดไว้แทนขึ้นมาสูบ
“ไอ้เงินอยู่ไหน”
คำถามที่สองออกมาจากปากทั้งที่ยังไม่ได้คำตอบจากคำถามแรก บอกตรงๆว่าไม่ใช่ธุระกงการอะไรของผมเลย แต่ไอ้เงินที่ว่าเสือกเป็นน้องของคนในแกงค์ ในเมื่อตกลงปลงใจจะเป็นเพื่อนกันจนวันตายแล้ว รักเพื่อนก็ต้องรักครอบครัวเพื่อนว่ะ ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น อยู่ดีๆไอ้ธนก็โทรมาบอกว่าน้องมันโดนรุมกระทืบแล้วก็โดนเอาตัวไป
ยิ่งไปอยู่กับไอ้พวกของชำร่วย แค้นเก่ายังไม่ได้จัดการ รวบยอดวันนี้ให้จบๆไปเลยแล้วกัน
“เห้ย ไปเอาไอ้เด็กกระโหลกแม่ไม่อุ้มมาทีดิ้” ไอ้ปู๋ยังสูบบุหรี่หน้าตาเฉย เอาแต่ออกปากสั่งลูกน้องมันอย่างเดียว ในที่สุดไอ้เงินก็โดนลากออกมา สภาพมันสะบักสะบอมมาก ไอ้ธนแทบจะพุ่งไปต่อยหน้า ไอ้ต๋อง คนที่หิ้วปีกน้องชายมันในทันทีดีที่ผมรั้งไว้ทัน ตาไอ้เงินบวมเป่งแล้วยังห้อเลือด ใบหน้ามีรอยฟกช้ำเต็มไปหมด เรี่ยวแรงจะเดินมันยังไม่มีด้วยซ้ำ จริงๆแล้วมันตัวสูงและก็ร่างกายกำยำกว่าผมแต่ตอนนี้สภาพมันเหมือนไอ้ง่อยทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
“ธนเย็นไว้ เรื่องนี้กูเคลียร์เอง” ผมเอาแขนไปกันตัวไอ้ธนระวังไม่ให้มันหุนหันพุ่งเข้าไปอีกรอบ ผมก้าวขาออกมาพยายามจะพูดคุยกับไอ้ปู๋ดีๆเลือกได้ก็ไม่อยากมีเรื่อง ตอนแรกกะจะจัดๆไปให้จบแต่ผมอยากเอาไอ้เงินกลับไปบ้านมากที่สุดตอนนี้
“กูขอโทษด้วยแล้วกันถ้าน้องกูมันไปทำอะไรให้พวกมึงไม่พอใจ”
ไม่กี่ครั้งนักที่คนอย่าง ไอ้เต๋าของก็อป จะยอมพูดคำว่า ขอโทษ ให้ใคร
“เอาตัวน้องกูมา แล้วเรื่องที่ผ่านมาของกูกับมึงกูจะไม่ถือสาเอาอะไรอีก”
ผมพูดไปเรื่อย ไอ้ปู๋ยังคงยืนเป็นเสาธงเอาแต่พ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ มันคงคิดว่าผมเป็นบ้าอะไร อยู่ดีๆมาพูดจากชวนอ้วกไม่สมกับเป็นผมเอาซะเลย แต่ก็นั่นแหละ คงเป็นเพราะว่าผมพูดจาอะไรแบบนี้ มันถึงบอกไอ้ต๋องให้ปล่อยตัวไอ้เงินคืนให้ผม
“กูก็ไม่ได้อยากจะเลี้ยงไว้หรอก เห็นมันทนมือทนตีนดีเลยอยากจะเอามาเล่น”
ไอ้ต๋องดึงตัวไอ้เงินให้ลุกยืนขึ้น ไอ้เด็กเมื่อวานซืนพยายามจะพยุงตัวเองไม่ให้ล้มแล้วเดินก้าวมาหาพวกผมอย่างเก้ๆกังๆเมื่อรู้ว่าไอ้ปู๋ยอมส่งมันคืนให้ผม ถ้าเป็นตอนอื่นผมคงไปนอนหัวเราะกับพื้นแล้วแต่ตอนนี้ผมกำลังเดือดอย่างสุดๆ ไอ้เงินที่เคยเฮฮาเดินตามผมต้อยๆวันนี้กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันชักจะมากไปแล้ว…
“ขอสักทีแล้วกันไอ้เหี้ย!!”
สิ้นเสียงของเต๋าหัวหน้าแกงค์ ของก็อปพากันวิ่งไปหาอีกฝั่งอย่างรู้งาน บอกเลยว่าของก็อปไม่ต้องมองตายังรู้ใจกัน ไอ้ปู๋สบถเล็กน้อย ทิ้งบุหรี่ลงกับพื้น ก่อนจะหายตัวไปเหมือนเคย ตอนมีเรื่องกันก็ชิ่งหายตลอด ทิ้งให้ลูกน้องมันสะบักสะบอม หึ อ่อนๆแบบนี้ต่อยทีเดียวก็หงายหลังแล้วมั้ง
ฝั่งนั้นมีไม้หน้าสามแต่พวกผมมือเปล่า ผมเป็นคนแรกที่วิ่งเข้าไป เป้าหมายคือไอ้เงินที่ตอนนี้ล้มไปนั่งกับพื้นแล้ว ผมกำปั้นแน่นไม่สนอะไรที่อยู่ข้างหน้าทั้งนั้น คนไหนไม่ใช่เพื่อนพ่อต่อยไม่ยั้ง สองมือผมทำงานไม่หยุด รู้สึกเหมือนแขนตัวเองจะเลือดออก ไอ้เวรเอ้ย ไม้แม่งต้องมีตะปูแน่ๆ และก่อนที่มันจะมีโอกาสตีแขนผมอีกที ผมจับไม้มันดึงเข้าหาตัวแล้วแทงเข่าใส่ท้องจนเลือดมันกระฉอกออกจากปากมาเปื้อนขากางเกงผม
ตอนนี้ผมมีไม้อยู่ในมือ เลเวลอัพแล้วว่ะไอ้หนู
ผมแกว่งไม้ไปรอบทิศทาง สายตาเหลือบไปเห็นไอ้ธนกำลังโดนรุมอยู่ ผมวิ่งเข้าไปตีแสกหน้าเรียงตัวแล้วดึงคอเสื้อไอ้ธนขึ้นมาช่วยผมยำตีนพวกมันแทนจนหนำใจ ก่อนจะส่งไม้หน้าสามให้มันจัดการต่อ
“เชี้ยเงิน มึงกอดคอกูเร็ว”
ผมตะคอกใส่หน้าน้องชายเพื่อนที่กึ่งหลับกึ่งตื่น ไอ้เงินคลี่ยิ้มที่คิดว่าคงหล่อมากที่สุดในชีวิตมันให้ผมหนึ่งทีแล้วแม่งก็สลบไปเลย ไอ้ชิบหาย ถ้ามึงตัวเล็กอุ้มง่ายกูจะไม่ว่าเลย!! ผมถอนหายใจแล้วแบกไอ้เงินที่หนักกว่าผมเกือบสิบโลกขึ้นหลังไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนปกติตอนมันโดดขี่คอผมแทบหน้าคว่ำ
“มึงเป็นหนี้บุญคุณกูนะไอ้เด็กเวร”
TBC.
ฝากRuffian guyไว้ในอ้อมกอดด้วยนะค้า พยายามจะไม่ให้มีคำหยาบเยอะเนาะ โดนแบนมานับสิบครั้งหัวใจจะวายชีวาวาท เรื่องนี้ไม่ได้กระหน่ำตีเอาเลือดหัวนะคะมันเป็นนิยายปัญญาอ่อนนะอยากให้ติดตามจะไม่ขี้เกียจอัพจะไม่ดองกี้สT♥T
เจิดเองเจิดรักทุกคน
ความคิดเห็น