คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PART 2 BY @wooncheek
จัน.......โหลดคลิปเดือนมหาลัยมาให้ฉันดูที
“เห้ยมึง ทำไมบางตอนมันเป็นสีขาววะอีเหี้ยไม่ฟินเลย”
“กูหาให้ดูก็บุญหัวแล้ว”
“อย่าหันมาทางกูดิ่เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ”
“อีปริมไม่ดูหรอวะ”
“โอ้ยท่ายาก ฮึก อาห์”
บทสนทนาของทั้งสี่คนและอีกหนึ่งคนที่เงียบเหมือนร่างไร้วิญญาณ พวกเราชาวพณชนกนัดกันมาติวหนังสือแต่พอถึงห้องก็เปิดคลิปเดือนมหาลัยดู ที่นี่เป็นห้องของอีอุ้มเยซองเกิร์ลที่แอบเช่าห้องในหอไว้ ซึ่งห้องข้างๆเป็นห้องพี่ฮยอกแจรุ่นพี่ อาห์ฟินจุง
“อีหมิวนี่ตายในเซเว่นแล้วปะ”
“กูหิว หิวจนไส้กิ่ว”
“อีเหี้ยอุ้มในตู้เย็นไม่มีอะไรเลยหรอ”
“สกปรกมากนะ อีเบนซ์สนใจจะล้างตู้เย็นเป็นเพื่อนกูมั้ย....”
“อีควาย”
.................-_-
เดี๋ยวนะ
‘ฮึก.....อา...อ้ะ...อ....ท....ทง......ฮึก....’
“เห้ยอีอุ้ม มึงเลิกรีเพลย์เถอะหลอนว่ะ”
“กูปิดแล้ว อะไรของมึงอีเกว”
“แล้วเสียงใคร”
“..........”
ทั้งห้องต่างรวมใจกันเงียบ และอีปริมผู้โดดเดี่ยวอยู่นานก็แอบเดินมานั่งรวมกันได้ไงก็ยังไม่รู้
“เอโย่จีจี”
“พ่อมึง”
ไม่นานอีหมิวก็ควงถุงเซเว่นเข้าห้องมาหน้าตาระรื่น แต่ก็ถึงกับงงเมื่อเห็นคนอื่นๆนั่งรวมกันเป็นกลุ่มก้อนเดียวอยู่กลางห้อง
“กูซื้อของมาให้พวกมึงแดกน่ะ”
“แ ดกเหี้ยไรไม่แดกละ มึงมานี่เลย” อีเกวรีบดึงขาอีหมิวมาจนล้มตึง อีหมิวทำหน้าทึกแล้วจับเอวตัวเอง เออกูเจ็บ อะไรประมาณนี้
‘ฮะ.......อ้ะ....ฮึก......อ่าา.......อ้ะๆๆๆๆ’
…… < อีปริม
._. < อีเบนซ์
;_; < อีเกว
T_T < อีอุ้ม
olo < อีหมิว (ผู้ซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรบ้างเลย)
ปั้ก..
ถึงอีปริมจะดูเงียบแต่ก็กลัวไม่แพ้คนอื่น แ ม่งเอาตีนยันโน้ตบุ้คจนดับพอให้รู้ว่ามึงปิดเดือนมหาลัยกันไปแล้ว
เสียงใคร
..............
“ฮืออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!” พณชนกทุกคนรวมใจร้องออกมาโดยไม่มีการนัดหมาย เสียงเหี้ยอะไรดังออกมา ผีหลอกกูเปล่า โอ้ยตายแน่
“พวกมึงนึกถึงหน้าทึกกันเข้าไว้นะๆๆๆๆ” อีหมิวบอกพร้อมมองเพดาน แต่ก็ต้องมากอดเข่าเหมือนทุกคน
แต่....
“พวกมึง.....”
“กูปวดเยี่ยว.....”
อีห่าอุ้ม =_=
ไม่นานอีอุ้มรีบวิ่งสี่คูณร้อยไปเข้าห้องน้ำ บรรยากาศโครตน่ากลัวเพราะกูอยู่คนเดียว อีพวกข้างนอกก็เงียบชิ บหาย พูดบ้างสิพูดให้กูรู้ว่าพวกมึงยังอยู่นะ T_T
‘อ้ะ...อ้า....อ๊า......อ้ะๆๆๆๆ.....ฮึก.....ฮืมม.....’
เสียงแ ม่งรู้สึกว่าใกล้กว่าเดิมมากๆ มากกว่าตอนที่นั่งอยู่ด้วยกัน ด้วยความอยากรู้ของอีอุ้มก็ทำเรื่อง พอทำธุระเสร็จก็เอาหูมาแนบกำแพงเช็คดู
‘ทะ.....อ๊า....ฮึก...ฮืออ......อา...อ่า...’
‘อย่าจิกหลัง.....เจ็บ....อ่า..’
‘แรงๆ....อ๊า.....ฮึก.....แรงอีก....’
เหี้ยละ
ความกลัวหายไปในพริบตา อีอุ้มเดินพรวดออกมาจากห้องน้ำ คนอื่นยังคงจับกลุ่มนั่งกลัวกันอยู่ แต่ผู้รู้ความจริงคืออีอุ้ม แ ม่งคิดแผนไว้เสร็จสรรพหมดแล้ว
“มึง รู้อะไรยัง”
“อุ้มมึงเจอมั้ย TT_TT” อีเกวที่แบบแก่สุดแ ม่งกลัวกว่าคนอื่น นั่งสั่นยิกๆอยู่คนเดียว อีเบนซ์ถึงกับฟุบไปกับเข่าตัวเอง อีหมิวนั่งไหว้อะไรไม่รู้ อีปริมเอามือปิดหน้าไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
“ห้องข้างๆห้องพี่ฮยอกแจ”
“เออทำไมบอกมาสิกูกลัวนะเว้ย”
“รู้จักเดือนธรรมศาสตร์ป่าว”
“พี่ทงเฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” อีปริมรีบตะโกนออกมาพร้อมความฟินนาเล่ที่ฟุ้งทั่วร่างกาย อีหมิวยังคงขมวดคิ้วอยู่ ส่วนอีเบนซ์นี่ไม่แน่ใจว่าหลับคาเข่าไปหรือยัง
“มึงลองมาดูตรงกระจกห้องน้ำกู”
‘ทงเฮ....ทะ...ทงเ......อ๊า...’
‘ฮยอกแจอย่าดิ้น....ฮยอกแจ...’
‘ไม่ไหวแล้วทงเฮ.....ทงเฮ!!!!!!...อ๊า!!!!!!’
‘ฮยอกแจอยู่นิ่งๆสิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
ฟินกันต่อตามอัธยาศัย
ติดต่อเราได้ที่
@NONGLEETEUK
@wooncheek
@minL3ekh
@ekailteuk
@hereteuk
อูรีนึน พณชนก เยโย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น