ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สมบัติที่ปลายสายรุ้ง

    ลำดับตอนที่ #2 : สงครามหน้าเมือง การสูญเสียที่ยิ่งใหญ่

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 49


    จากที่มิดรวบรวมนายทหารที่แกร่งกล้าของเขา 12 นายและกำลังเดินทางไปโรดเฮ

    เลมท์ แต่อีกทางที่เมืองโรดเฮเลมท์ ข้าศึกกำลังบุกหนัก กรอนปิศาจร้ายแผลงอำ

    นาตย์ ทหารขององค์ราชัน ลูซีมัส กำลังรบอย่างหนักเพื่อป้องกันเมือง โดยนาย

    ทหาร 500 คน แต่ก็ยังไม่สามารถด้านทาน กองปิศาจแค่ 200 ตนได้ เพราะทหาร

    หมดขวัญกำลังใจกับคำถามที่ว่า กรอนพื้นขึ้นมาได้ไง

    เมื่อมิดมาถึงเมืองที่ มีฝนตกลงมาอย่างหนัก เค้าได้เห็นกองทหารของ ฟริงค์ กำลัง

    แย่ ลิงค์ หนุ่มไอคิวสูงได้วางแผนไว้ว่า "พวกนายจงแบ่งพวก 12 คนเป็น 4 กลุ่มนะ

    ให้ ธร กับทหารอีก 2 คน และก็ผมจะไปกับธรด้วย จะไปช่วยกันคุ้มกัน ราชัน ลูซีมัส

    และช่วยกันรบกับทหาร ส่วน มิด เมสและหลิง อ้อมไปข้างหลังโดยที่มันไม่รู้ตัว แล้ว

    รวมกันแล้วตีโอบ ทหารของกรอน พวกมันจะต้องรับมือ 2 ด้านและจะสับสน

    เร็ว!ไปได้แล้วแยกกันเลย"แต่แผนกลับ ไม่เป็นไปอย่างที่คาด กองทัพกรอนแบ่งเป็น

    2 กองทัพ และกรอนก็ด้วยแผนของ ลิงค์ด้วย "แย่แล้วนะอีกกองทัพของมันที่แยกมา
    กำลังมาทางนี้แล้วนะ เรามีแค่ 6 เอาชนะมันไม่ได้หรอกแย่แล้ว" หลิงพูด "ชนะได้สิ

    ทำไมจะไม่ได้"เสียงอันเป็นกำลังใจของใครคนหนึ่ง ออกมาข้างหลัง พวกของมิด

    ตกใจ ปรากฎว่า เสียงนั้นมาพร้อมกองทหาร ม้า

    นับร้อยคน (คือทหารม้าทันเร็วครับ เลยได้เปรียบ) และเสียงนั้นคือเสียงของ ฟริงค์

    ลูกขององค์ราชันลูซีมัส ที่หนีออกไปเพื่อฝึกวิชา "ฟริงค์"ราชันลูซีมัส ร้อง "พลีชีพ

    เพื่อราชัน!!!"ฟริงค์ร้องออกมา และพาทหารม้าบุก ทำกองทัพของกรอนกระจายแต่

    ว่ากรอนไม่ได้กระจาย แต่สูรบกับกองทหารอย่างน่ากลัว กรอนสามารถฆ่าทหารม้า

    ได้เป็นโหลๆด้วยพลังปิศาจของเขากองปิศาจของกรอน

    จะทำอะไรทหารม้าของฟริงค์ ไม่ได้ การสู้รบดูแล้วจะเป็นทีของ ฟริงค์ที่จะได้แก้

    แค้นเพื่อราชันลูซีมัส เพราะทหารขององค์ราชันนั้น เหลือน้อยมาก ในขณะนั้น ลิงค์

    กำลังถูกโอบล้อมด้วยปิศาจ เขาสู้อย่างเหนื่อยยากมากๆ แต่ก็สามารถฆ่าปิศาจได้

    ทันไดนั้น ลิงค์ยังไม่ทันได้ระวังตัวกรอนเดินเข้ามาข้างหลัง และ"ฟรั่ก เอื้อ" เสียง

    ของนิ้วกรอนที่ทิ่มทะลุหัวใจของลิงค์และเสียงร้องอันเจ็บปวดของเขา

    ลิงค์ล้มลง "ไม่!!!!!!!"ธรร้อง และชักธนูขึ้นมาและเล็งที่หัวใจของกรอน "ฟรั่ก"ลูกธนู

    ยิงเข้าไปที่หัวใจของกรอนพอดี แต่สิ่งที่แปลกปลาดมันได้เกิดขึ้นลูกธนูกลับลอย

    ย้อนกลับไปที่หัวใจธรด้วยความเร็วเท่าสายฟ้า แต่ว่า สิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น

    อีก ธร มีชุดเกราะกันธนู เขาไม่ได้เสียเลือดแต่ กระเด็นล้มไป เพราะความแรงของ

    ธนู กรอน วิ่งเข้ามา เพื่อจะครากชีวิตธรซะ เมื่อกรอน

    กำลังจะถึงตัวของ ธร "หย้าาาาาาา!!!!!"เสียงร้องของหลิงเขากระโดดเข้ามาใส่กรอน

    จากด้านหลัง "แกตายแน่"และเอาดาบของเขาฟันที่หัวกรอนอย่างแรง แต่ดาบของเขา

    กลับ แตกเป็นเสี่ยงๆ "อย่ามาลองดีกลับข้า เจ้ามนุษย์ผู้อ่อนแอ"กรอนพูด "อะไร

    เนี่ย"หลิงร้องด้วยความตกใจ กรอนเสกลูกตุ้มเหล็กที่มีใบมีดรอบๆออกมาและเหวี่ยงจะ

    ฟาดหลิง แต่หลิงสามารถหลบได้ เขารีบไปหยิบโล่ที่หล่น

    อยู่มาป้องกัน แต่กลับโดน สมุนปิศาจของกรอนรุมฆ่า หลิงหนีไม่พ้น และเขาก็ตาย

    ลงด้วยความน่าเสียดาย เมื่อ เมสเห็นเพื่อนของเขานอนวายวอดอยู่ 2 คน เขารีบ

    เรียกมิด ที่อยู่ซักแห่งในสนามรบ "มิดๆ หลิงกับลิงค์ตายแล้ว เราต้องไปฆ่าเจ้ากรอน

    เร็ว" "ไม่ได้ เรายังฆ่ากองทัพนี้ไม่ได้เลย" มิดพูด "ไม่เป็นไรเจ้าไปจัดการมันเถอะ

    เดี๋ยวข้า คุมกองทหารเอง"ฟริงค์พูด "อื้ม"มิดพูด

    การรบผ่านไปหลายชั่วโมง  สมุนปิศาจของกรอนเหลือเพียงแค่ 10 กว่าตน มิดและ

    เมสวิ่งเข้าไปหากรอน แต่เมสโดนกรอนปัดกระเด็นออกไปก่อน เหลือแค่มิดกับกรอน
    ที่ต้องสู้กันตัวต่อตัว"พวกมนุษย์จะมาทำอะไรข้าได้ พวกโง่"กรอนพูดดูถูกมิด แต่มิด

    ไม่เกรงกลัวต่อคำพูดกรอน เขารีบ ใช้หอกที่ พ่อเขาอิเมย์มองให้ แทงเข้าไปที่หัวใจ

    กรอน แต่กรอนหลบได้เลยโดน แขน "อ้า!!! หอกนั่น"

    กรอนร้องแก แขนของกรอนไหม้เป็นไฟและหายไป แต่กรอนสวนกลับทันที ที่มิดยัง

    ป้องกันไม่ทัน กรอนเอาลูกตุ้มทุบเข้าไปที่ขาของมิด เขาเสียหลังและล้มลง แต่มิดก็ไม่

    ยอมแพ้ เขาเอาหอก แทงเข้าที่ หัวใจกรอนแต่กรอนก็จับได้สบาย กรอนใช้นิ้วบีบ

    หอกเหล็กของมิดแตกกระจายเป็นสองท่อน"หอกของท่านพ่อไม่นะ"มิดพูด กรอน

    กำลังจะใช้นิ้วของเขาแทงมิดให้ตาย "เจ้าตายซะเถอะ"กรอนพูด

    แต่ปลายหอกอีกด้านที่หลุดไปนั้น กลับกระเด็นไปเข้ามือ เมสซะก่อน "แกตายก่อน

    เถอะ"เมสพูด "อะไรกัน"กรอนตกใจ "หย้าาาาาาา!!!"เมสเอาปลายแหลมหอก ทิ่ม

    หัวใจของกรอน "อ้าาาา ไม่!!!เจ้ามนุษย์หน้าโง่ ข้าจะพื้นขึ้นมาอีกๆๆ จำคำข้าไว้ ข้า

    จะพื้นขึ้นมาอีก"กรอนร้องและก็ล้มลงและกลายเป็นผงฝุ่นสีดำๆ และรวมกันเป็น หยก

    สีขาว รูปปิศาจร้ายที่เคยก่อกวนพระเจ้า หรือก็คือ

    Lucifer และลอยหายไป ในทางทิศตะวันตก ที่เกิดสาย"รุ้ง"ขึ้นมา "คำทำนายไม่เป็น

    จริงหรือเนี่ย ข้าไม่ใช่ผู้ที่ถูกเลือกหนิ เจ้ากรอนไม่ได้ตาย แต่แค่อยู่ในรูปทรงจะฟื้น

    ขึ้นมาอีก 70 ปีข้างหน้า"มิดพูดด้วยความแค้น"ไม่เป็นไรหรอกน่า เราต้องทำลายมัน

    สิซักวันนึง มันต้องมีบางอย่างที่ท่านอิเมย์ ยังไม่ได้บอกนาย แต่ให้หาคำตอบนั้นเอง

    สิ"เมสพูด"ใช่ท่านพ่อของข้าหนะ ยังไม่ได้บอก

    เกี่ยวกับแผนที่ นี่"มิดโชแผนที่อันซับซ้อนที่จะนำทางไปหาอะไรซักอย่าง และมีรูป

    สายรุ้งอยู่ "ตกลงถ้าผมเข้าใจไม่ผิดเนี่ย มีผู้ที่ถูกเลือก 2 คนอย่างงั้นหรอ  "ธรพูดด้วย

    ความสงสัย"ข้าคิดว่าใช่"มิดพูด"ล...แล้วมันเป็นไปได้ไงหละ"ธรถามด้วยความ

    ตกใจ"อันนี้ข้าก็บอกไม่นะ"มิดตอบ "แล้วเราจะทำไงต่อดีหละขืนคราวหน้าเจ้ากรอน

    ฟื้นขึ้นมาอีก โลกมนุษย์ ไม่เหลือแน่"เมสพูด

    "ข้าว่าเราควรไปตามแผนที่นี้นะ"มิดตอบ"okๆๆ good idea"เมสพูด "ชัยชนะๆๆๆๆๆ เรา

    ชนะแล้วๆๆ"ราชันลูกซีมัส ร้อง"เย่เราได้ชัยๆ"เสียงโห่ร้องของทหารร้องขึ้นมา

    โปรดติดตามตอนต่อไป

    จาก Eaomare ขอให้สนุกกับตอนนี้นะครับ ผมแต่งอยู่ตั้งนาน ไม่เคยแต่งเยอะแบบนี้เลยนะครับ แต่มีคนคนนึงเค้าขอมาอะครับ อุส่าห์ให้นะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรหรอก เพื่อเธอทำได้อยู่แล้ว 55+ ล้อเล่นๆ แต่ถ้าเขียนคำไหนผิดก็ ขอโทษด้วยแล้วกันนะครับ บากตัวก็เขียนไม่เป็น บางตัวก็พลาดนะ ไว้เจอกันตอนหน้านะครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×