2 สายใย... หัวใจแห่งสายเลือด

         เรื่องย่อ....

          "ฮิ ฮิ ฮิ"

          รินหัวเราะเสียงใสร่าเริง แต่ในใจกลับเจ็บปวดเหลือเกิน

          'นี่เป็นวันสุดท้ายของข้าแล้วนะ จะต้องยิ้มเข้าไว้'

          รินคิดกับตัวเองในใจ ฝืนยิ้มจนสุดทน

          "เราไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ"รินพูดพร้อมกับวิ่งไปจับมือเส็ตโซมารูแล้ววิ่ง(ลาก)ไปที่โขดหินก้อนหนึ่งที่อยู่ติดกับแม่น้ำ

          พอมาถึงรินนั่งลงกับโขดหินโดยมีเส็ตโชมารูยืนดูอยู่ข้างๆ แล้วเธอก็หยิบหินที่อยู่แถวนั้นแล้วขว้างใส่แม่น้ำ

          ตุ๊ม ตุ๊ม

          เกิดเสียงหินที่กระทบกับน้ำขึ้น เธอชอบทำมากเลย กับการที่เอาหินขว้างไปกับน้ำ

          "ฮิ ฮิ ฮิ"รินหัวเราะชอบใจใหญ่แล้วคิดกับตัวเองว่า

          'นี่คือครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะได้ขว้างหินแบบนี้'

          "มานีมา"รินพูดพร้อมกับยืนขึ้นแล้วดึงเส็ตโชมารูมานั่งกับโขดหินที่เธอนั่งแล้วเธอก็นั่งตาม

          "ลองดูสิ"รินพูดพร้อมกับยื่นหินในมือให้พร้อมส่งยิ้มอ่อนโยน ส่วนเส็ตโชมารูก็ยิ้มอ่อนโยนให้รินนิดๆ

          'วันนี้เป็นวันแรกของข้าแล้วก็เป็นวันสุดท้ายที่ข้าจะได้เห็นรอยยิ้มของเจ้าแล้ว'

          รินคิด

          (-_- )( -_-)(-_-)....

          เส็ตโชมารูส่ายหน้าเพราะเขาเล่นแบบนี้ไม่เป็นถึงเธอจะเคยสอนเขาแล้วแล้วก็ตาม

          'ยัยตัวแสบจะชวนข้าเล่นอะไรอีกเนี่ย'

          เส็ตโชมารูคิด เขาไม่เคยคิดกับใครแบบนี้นอกจากเธอเลยจริงๆ

          "เอาเถอะน่า"รินพูดพร้อมอ้อนเส็นโชมารู

          "......"ไร้เสียงตอบรับจากเส็ตโชมารูผู้นี้เพราะมีแต่รอยยิ้มี่อ่อนโยนให้กับเธอเท่านั้น

          "อ่า ก็ได้"รินพูดพร้อมกับขว้างหินใส่แม่น้ำไปอีกก้อนนึง

          ตุ๋ม ตุ๋ม

          เกิดเสียงขึ้นอีกครั้งนึงก้อนนี้ที่เธอขว้างก็คือก้อนสุดท้ายในมือเธอ เธอยิ้มให้กับธรรมชาติพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ

          ส่วนเส็ตโชมารูก็ยิ้มให้กับรินพร้อมกับมองใบหน้าต้องมนต์ของเธอ 

          'นี่สินะ ที่เรียกว่าความรัก'

          เส็ตโชมารูคิดในใจของตัวเอง

          'ข้าเข้าใจแล้วล่ะท่านพ่อ ทำไมถึงท่านได้ทรงรักแม่ของอินุยาฉะนัก'

          เส็ตโชมารูคิดในใจเขาคิดว่าความคิดของเขาจะส่งไปถึงท่านพ่อได้ เส็ตโชมารูค่อยๆเอามือของตัวเองเลื่อนเข้าไปโอบกอดริน

          รินรู้สึกสะด้งโหยงเพราะไม่คิดว่าเส็ตโชมารูจะทำแบบนี้แล้วก็อึ้งไปเล็กน้อยแล้วค่อยๆหันหน้าไปทางเส็ตโชมารูก็เห็นเขายิ้มให้กับแม่น้ำและธรรมชาติริรหันหน้ามาทางแม่น้ำแล้วก็ยิ้มใจดวงน้อยๆของเธอจากที่พองโตอยู่แล้วยิ่งเส็ตโชมารูมาทำแบบนี้ด้วยเธอรุ้สกว่าในพองใหญ่มากจนรู้สึกแน่นที่หน้าอก แต่.. รินไม่รอช้าเอาหัวและตัวพิงที่ไหล่ที่ใกล้ๆกับหน้าอกตรงหัวใจของเส็ตโชมารู 

          ส่วนเส็ตโชมารูก็อึ้งเล็กน้อยแต่ก็ปรับสะภาพได้อย่างเร็ว

           "ไม่มีใครทำให้ข้าหัวใจเต้นแรงอย่างนี้เลย"เส็ตโชมารูพูดเพราะว่าไม่มีบทสนทนาเขางเริ่มพูดก่อน

          "...."รินยิ้มกว้างออกมาเธอรักผู้ชายคนนี้มาก รักผู้ชายคนนี้ที่ชื่อเส็ตโชมารู

          "เจ้าเป็นคนเดียวที่ทำให้ข้ารักและหลงขนาดนี้"เส็ตโชมารุพูด

          "....."รินก็ได้แต่ยิ้ม

          "วันนี้เป็นวันที่ข้ามีความสขที่สุดในชีวิตเลย"เส็ตโชมารูพูดพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

          "ข้าก็เหมือนกัน"รินพูดออกมา

          "ที่ผ่านมาข้าไม่เคยทำให้เจ้ามีความสุขเลยแต่ต่อไปนี้ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขทุกวันเลย"เส็ตโชมารูพูด

          "...."ไม่มีเสียงตอบจากรินแต่ว่าน้ำตาก็ค่อยๆไหลลง

          'คงไม่มีวันอื่นแล้วล่ะ'

          "ต่อไปนี้ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวทุกวันจะพาไปเที่ยวทั่วโลก"เส็ตโชมารูพูดพร้อมกับคิดถึงวันต่อๆไป คิดแล้วก็ยิ้มกว้าง จากที่ไม่เคยยิ้มวันนี้ก็ได้ยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดในชีวิต

          "...."ไร้เสียงตอบจากรินเช่นกัน ตอนนี้น้ำตาก็ได้หลั่งไหลออกมามากมายเธอรู้สึกเจ็บที่หน้าอกอย่างมาก มันทั้งเจ็บทั้งปวด

     เธออยากจะหยุดเวลานี้ไว้

     หยุดไว้ที่วินาทีนี้ 

     หยุดเวลาไว้กับผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต

    'เส็ตโชมารู ข้ารักเจ้ามาก ถ้าไม่มีข้าอยู่เจ้าก็ต้องแข็งแกร่งเหมือนเดิมนะ'

     ยิ่งคิดถึงเวลานั้น มันก็ทำให้เจ็บปวดยิ่งกว่าเก่า เจ็บปวดจนจะกระอักเลือดออกมาได้แล้ว 

     'ข้า..ข้า..ไม่รู้จะทำยังไงดี..ฮึก..ฮึก..ก็กลัวเวลานั้นเหลือเกิน กลัวที่จะต้องจากเจ้าไป..เพราะ..'

     น้ำตาทั้งหมดที่มีได้ไหลออกมาเยอะมากกว่าเก่าแล้วสิ่งที่เธอไม่อยากให้มาเจอกับตัวเธอมันก้จะเกิดขึ้น แล้วสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดทที่สุดในชีวิตก็ได้เอ่ยออกมาในควมคคิด

     'เพราะข้าไม่อยากตาย!!!'

     Y-Y

ท่านเส็ตโชมารูจร้า

รินจร้า

เรื่องอินุยาฉะนี้เริ่มรู้สึกว่าตกยุคไปนานแล้วล่ะ ไรท์คิดว่างั้นนะ แต่คืองี้ ไรท์คลั่งใคล้เรื่องนี้มาก จิ้นคู่เส็ตโชมารูกับรินมากอ่ะ พอเปิดยูทูปไปๆมาๆก็มาเจอกับหนังเรื่อง อภินิหารดาบสะท้านภพหรืออีกชื่อนึงคือ อภินิหาร 9 มุก ล่าทะลุเวลา แล้วคืองี้ รินคือ อีเตี๋ย ส่วนเส็ตโชมารูคืออู๋เต๋า แล้วนี่เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ไรท์ร้องไห้เป็นเดือนอ่ะแล้วก็เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ร้องไห้ คือรินตายอ่ะ เส็ตโชมารูนี่เขาร้องไห้เลยอ่ะ แบบว่า กินอารมณ์มากอ่ะ ไปล่ะ ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้บ้างน้า จอบคุณจร้าา^^