สุดที่รัก...(ซาตาน) ของหัวใจ [ภาคต่อ:มนตร์สะกดใจนายเพลย์บอย]

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

“พี่ไม่ได้รักฉันใช่มั้ย?”

คำถามนี้ทำให้อีกฝ่ายหันหน้ามามอง ใบหน้าขาวใส ปากนิดจมูกหน่อย...เขาเคลื่อนใบหน้าตัวเองเข้าใกล้ ก่อนจะจุ่มพิตเธอเบาๆ

“รักสิ...”

“รักยังไง นี่เหรอเรียกว่ารัก”

“พี่มีเวลาให้เธอไม่พอเหรอ”

“ไม่ใช่ แต่พี่ไม่ควรกักขังฉันอยู่ในห้องแบบนี้ ฉันอยากไปรับลมเย็นๆ ข้างนอก ฉันอยากออกไปเปิดหูเปิดตา ฉันคิดถึงโบว์จัง...เพื่อนของฉัน...”

“ก็เพราะรักมากไง...ถึงทำแบบนี้”

เขาจูบเธออีกครั้ง ดวงตาคู่สวยคงแดงก่ำผิดปกติ เร้าร้อนลุกโชน...จนสามารถมองเห็นเป็นเปลวไฟอันร้อนแรง...

....................................

          นาฬิกาโบราณที่แขวนอยู่ข้างฝาตีเวลารัว….

00.0   น.

ร่างสูงนอนขดตัวอยู่ในห้องนอนของในคอนโดฯ สุดหรูกลางใจเมือง นัยน์ตาคู่ดำสนิทค่อยๆ เปลี่ยนสีเป็นร้อนแรงดุจเปลวไฟอันลุกโชน ส่งผลให้ร่างสูงเจ็บปวดไปสุดขั้วหัวใจ แทรกลึกไปทุกอณูของความรู้สึก ดั่งถูกหนามแหลมคมแทงลึกลงไปสุดลึก

            มือเรียวขยำแน่นเข้ากับฝ้าปูที่นอน แม้จะไม่มีบาดแผลที่เด่นชัดให้เห็นภายนอก หากแต่ข้างในเจ็บปวดรวดร้าว

            “เมื่อไร่นะ…” เสียงกระซิกร่ำไห้เล็ดลอดออกมาเบื้องหลังความเจ็บปวด “เมื่อไร่ที่ฉันจะหลุดพ้นจากคำสาปนี้ซะที?”