คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : "..............."
ตอนที่ 5
“กลับมาแล้วค่ะ” ฉันกลับมาถึงบ้านด้วยลีมูซีนจริงๆ ไม่ได้ฝันไปจริงๆด้วย -*-
“มาแล้วเหรอ มานี่ซิ” แม่นั่งลงที่เก้าอี้ไม้สีน้ำตาล ที่โต๊ะอาหาร “ลูกจะต้องไปเข้าคอร์ส ปรับบุคลิก เพื่อภาพพจน์ที่ดี และลูกต้อง เริ่มเรียนรู้งานตามที่ต่างๆของคุณตาด้วยนะ เข้าใจมั้ย”
“เอ่อ...” OoO
“แม่จะเป็นที่ปรึกษาให้ลูกเองนะ” แม่ยืนมองหน้าฉัน
“ค่ะ” ฉันก็ได้แต่รับคำเท่านั้น ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธนี่นา และเพื่อคุณตา สู้ตาย!!
“อ้อ”แม่หันหน้ามาเรียกฉันอีกครั้ง “ตารางงานเดี๋ยวแม่เอาให้วันเสาร์ และกันนะ”
“ค่ะ” เหอะๆ เด็กวัย 16 อย่างฉันต้องมีภาระมากมายซะแล้วจะรอดมั้ยเนี่ย oo|||
………………………………………..
ฉันมาโรงเรียนได้ฮือฮาอีกตามเคย แต่ วันนี้ ซวยมากมาย ดันมาโรงเรียนสาย เอาแล้วไง เข้าแถว หน้าเสาธง อาจารย์ให้แหกปากร้องดังๆอยู่คนเดียว หน้าเสาธง อับอายขายขี้หน้าไปถึงดาวอังคารแล้ว O-o
ห้องเรียน
“กร๊ากกกกกก......ไอ้เกน ฉันอยากช่วยแกนะเว้ย แต่อาจารย์โหดนั่นกักแกไว้ไม่ปล่อย” ยัยรันนั่งขำ ซะหมดความกุลสตรี
“เออ...”ฉันได้แต่เอาหน้ามุดดินแล้ว
“นี่เมื่อเช้าเราเห็นเธอที่เสาธงด้วยละ คริคริ” นิค เพื่อนร่วมห้องอีกคน เธอตัวเล็กๆน่ารักทีเดียว เข้ามาทักทาย มีลักยิ้มด้วย
“อายจัง”>///<
“แกจะอายทำไมวะเกน แกหน้าจะชินกับเรื่องแบบนี้ได้แล้วนะเว้ย” เอาละสิ ยัยรัน แกนี่ซ้ำเติมเพื่อนจัง
“ไม่ต้องอายหรอก เกนน่ารักออก” นิค พูดอมยิ้มน้อยๆ
“เอ้ะ” >////< โอ้ว นิค เป็นคนดีเหลือหลาย
“อย่าไปชมม๊านนน เดี๋ยวมานเหลิงนะนิค” ยัยรันเสริมอีกแล้ว เพื่อนๆขำกันใหญ่เลยอ่ะ TT
“ติ๊งต่องๆ” เสียงออดประกาศของโรงเรียน “นางสาว เกนจิรา นรินทร์พิพัฒน์ กรุณามาพบอาจารย์ที่ปรึกษาด้วย”
“เอ๋ ชื่อฉันไม่ใช่เหรอ เขาเรียกฉันทำไมหว่า”
“แกจะมายืนงงไรว่ะเกน แกก็ไปดิ่ เดี๋ยวก็ยิ่งโดนข้อหาหนักอีก” ยัยรัน ยิ้มแปลกๆแฮะ อะรัยของมันฟ่ะ
“เออ”-*-
แล้วฉันก็เดินออกจากห้องไป ได้ยินเสียงเพื่อนๆในห้อง หัวเราะกันคิกเชียว หัวเราะอะไรกันหว่า -*-
ตอนเดินตามทาง รู้สึกจะมีคนมองฉันแปลกๆนะ หน้าฉันติดอะไรรึปล่าวหว่า เอ๊ะรึ เราเหยียบขี้หมามา ฟุดฟิด ไม่ใช่นี่หว่า อะรัยว่ะ >*<
“ก๊อกๆๆ” เด็กมารยาทดีก็เงี้ย เคาะประตูก่อนเข้าห้อง
“เข้ามาเลยเคาะทำไมจ้ะ” อ้าวตูอุตสาห์เป็นเด็กมีมารยาท
“อาจารย์ปิ่นทิพย์ มีอะไรเหรอค่ะ รึว่าเรื่องที่หนูมาสายเมื่อเช้า” ><|||
“ไม่ใช่ๆ ไม่ต้องตื่นเต้น ครูว่าแล้วว่าเธอต้องยังไม่รู้เรื่อง”
“เรื่องไรค่ะ” -*-
“เธอ ได้รับตำแหน่งรองประธานจ้ะ ทำงานดีๆนะ”
“ค่ะ” (- -) เฮ้ยย !!! เดี๋ยวก่อนๆ O-O
“ไหงเป็นงั้นอ่ะค่ะ”
“เอ่อ”- -||| “ครูก็ไม่รู้ว่าเป็นไงหรอกนะ เห็นทางผู้อำนวยการท่าน บอกว่าเลือกเธอแล้วนะ”
“เดี๋ยวสิค่ะ แต่หนูไม่เป็นไม่ได้หรอค่ะ” ถ้าฉันเป็น ก็ต้องทำงานกับตาไทรเลื้อยนะสิ โอ้ ม่ายน้า p-p
“แต่ว่า... พวกอาจารย์เค้าวางใจเธอนะ ถือว่าช่วยงานโรงเรียนหน่อยเถอะ” *-*
“เอ่อ...” o*o
“เอาล่ะ ครูมีสอนต่อนะ ครูต้องไปแล้วล่ะ” อาจารย์ปิ่นทิพย์ ลุกขึ้นเก็บหนังสือ แล้วออกจากห้องพักครูไป ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋อ เพียงลำพัง แล้วฉันก็เดินกลับเข้าห้องเรียน อย่างวิญญาณ หลุดไปแล้ว
..............................................................................................
“เกน เกน ไอเกน” น่าน ยันเพื่อนตัวดี ขึ้นไอ กันเร้ย
“เออ ไรว่ะ” (- -)
“แกจะเหม่อ ไปเที่ยวดาวอังคารแล้วรึไงย่ะ”
“แกไม่ยอมบอกฉันก่อนเลยนะ เรื่องรองประธานนั่นนะ”
“แหม แก จะได้เซอร์ไพรส์ไงย่ะ” ^^
“เซอร์ไพรส์บ้าไรย่ะ ฉันไม่อยากเป็นแม้แต่นิดเดียว”
“นี่ยัยเกนแกรู้ป่าว มีเด็กที่อยากทำแทนเธออยู่ถมไป”
“ก็เอาดิ่ ถ้าเค้าขอฉันให้เลย ฉันไม่ได้อยากเป็นสักหน่อย” ><\\
“อย่าทำอย่างนั้นนะเกน ไม่งั้นฉันฆ่าแกแน่ รู้ไม๊นี่เป็นโอกาสอันดี ที่แกจะได้ใกล้ชิดกับกลุ่มหนุ่มหล่อนั่นเชียวนะเว้ย”
“แล้วมันเกี่ยวกะฉันตรงไหนเล่า ฉันไม่ได้ชอบนี่นา” >o<//
“เกี่ยวดิ ทำเหอะ เพื่อฉัน” >//<
“หา!!?” -[]-*
“ฉันชอบ กาฟ” ///>[]</// ยัยรันโพล่งออกมา
“....” -*-//
เข้าสู่บรรยากาศอันเงียบสงบ
..............................................................................................
“กลับมาแล้ว”ตอนนี้ฉันหมดแรงจริงๆ วิญญาณไม่อยู่กับตัว ไปไหนไม่รู้
โป๊ก!! โอ้ย !!? รองเท้าปลิวมาจากไหนฟ่ะ
“ลืมคำว่าคะได้ไง ใจลอยไปถึงไหนแล้ว หา ยัยเกน” ที่แท้ก็รองเท้าคุณอรัญญานั่นเอง ทักทายลูกสาวด้วยรองเท้า เป็นคุณแม่ที่น่ารักดีแท้.. >*<?
“แม่จะพา ไปเข้าคอร์สวันนี้ ไปอาบน้ำแล้วลงมาเร็วๆละ”
“ค่ะ” ฉันรับคำอย่างว่าง่าย และวิ่ง ตึงๆๆ ขึ้นไปอาบน้ำ ใน 20 นาที (เร็วที่สุดของฉันนะ)และ ลงมาพร้อมเสื้อสีชมพูอ่อน กางเกงสามส่วนสีขาว
และ ฉันกับแม่ก็ขึ้นรถไปจุดหมายกัน ใช่แล้ว โรงเรียน ปรับบุคลิกภาพนั่นเอง.....
ความคิดเห็น