คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความทรงจำที่ถูกลืม**
~*The Night Curse 5*~
ความทรงจำที่ถูกลืม**
"เฟเบียสเจ้าอยู่ที่ไหนนะ ข้าหาเจ้าจนเหนื่อยแล้วนะ" หยดน้ำไหลลงอาบข้างแก้ม จนเปียกผมสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้างดงามดั่งรูปวาด หนุ่มน้อยเดินกึ่งวิ่งไปทั่วสนามหญ้า ในป่า
"ฮ่าๆๆ ข้าอยู่นี่ คีเฟรน" เด็กผู้หญิงตัวน้อย ผมยาวสีดำขลับ นัยน์ตาสีทองวาว นั่งยิ้มอย่างมีชัยอยู่บนต้นไม้
"เจ้าเป็นเด็กผู้หญิงไปอยู่บนนั้นได้ไงเล่า เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก"
"ข้าไม่เป็นไรหรอกน่า อิอิ ว่าแต่ ท่านนะเหงื่อเต็มหน้าเลยนะ" เด็กหญิงแอบอมยิ้มเล็กๆ
"ลงมาสิข้าจะรับเจ้าเอง"เด็กชายตั้งท่ารับ
"อืมๆ ห่วงข้าจัง"
"ตุบ!!" เสียงทั้งสองกระแทกลงพื้น
เอ๊ะ?! อะไรอุ่นๆที่ริมฝีปากนะ
"ว้าย!!?" ทั้งสองล้มขมำ จนริมฝีปากเกิดชนกันอย่างจัง
"ข้าขอโทษ"คีเฟรนน้อย กล่าว ก้มหน้า ใบหน้าแดงซ่าน
"ม่ะ ไม่เป็นไร"เด็กหญิงผมดำ ก้มหน้าลงซ่อนความอาย "ข้าไปละ ข้าจะไปอาบน้ำ ทานอาหารแล้ว" เด็กหญิงวิ่งหนีไป ทิ้งให้เด็กชายนั่งเกาหัวแกรกๆ ด้วยความอาย
........................................................................................................
"ริน ริน" "ได้ยินพี่มั้ยริน"
รินค่อยลืมตาขึ้น อย่างอ่อนแรง
"พี่เรน"เกนพูดเสียงอ่อนเบา
"ริน เป็นไรรึเปล่า"
"เราอยู่ที่ไหน" ห้องสี่เหลี่ยม มีซี่กรง ผนังสีน้ำตาล พื้นดินสีเทา นอกซี่กรงมีชายทหารเสื้อแดง ยืนนิ่งเป็นหุ่น ที่เอวมีดาบ เป็นอาวุธข้างกาย ตามผนังด้านนอก มีเพียงคบเพลิง ติดอยู่เพื่อให้แสงสว่างเท่านั้น กลิ่นอับวนเวียนอยู่ที่นี้ เหมือนไม่ได้ต้องแสงแดดมาแรมปี
"พี่..... ก็ไม่รู้" เด็กหนุ่มมีสีหน้าลำบากใจ แล้วหันไปพยุงน้องสาวที่เขาหวงแหนให้ลุกนั่ง พิงตัวเขาไว้ "แต่ริน ไม่ต้องห่วงนะ เราจะต้องไม่เป็นไร"
"อืม"รินพยักหน้าให้เรนอย่างอิดโรย ตอนนี้ไข้สูงกำลังทำพิษเธอ
"รินอดทนหน่อยนะ"เรน วางน้องสาวลงอย่างเบามือ
"คุณครับ ช่วยน้องผมหน่อยเถอะครับน้องสาวผมเธอกำลังไม่สบายอย่างหนัก ได้โปรดเถอะครับ" เด็กหนุ่มตะโกนลอดซี่กรง บอกแก่ทหารยามที่ยังคงยืนนิ่ง เรนตะโกนซ้ำๆ เขาไม่ละความพยายามแม้แต่น้อย
ทหารเสื้อแดงหันหน้ามาทางเรนช้าๆ อย่างเริ่มเห็นใจ ในสองพี่น้อง "เอานี่ให้น้องเจ้ากินซะ อย่าเรื่องมากเข้าใจมั้ย " ทหารเสื้อแดงแดงยื่นขวดแก้วเล็กๆให้เรนลอดซี่กรง แล้วกลับไปยืนทำหน้าที่เดิม
"ขอบคุณ" เรนกล่าวเสียงเบา แล้วรีบกลับไปหาน้องสาวของเขา
เรนพยุงตัวริน ขึ้นพิงตัวเขาไว้
"ริน กินยานี่ซะ"เรนยื่นขวดแก้ว ที่ทหารหนุ่มบอกว่าเป็นยา
"อืม" รินรับขวดแก้วมา และยกมันดื่มอย่างระมัดระวัง เพราะตอนนี้แขนของริน แทบจะไม่มีแรงเพราะพิษไข้
เสียงเอะอะ ตึงตัง ตรงบันได กำลังเข้ามาใกล้ห้องอับชื้นที่สองพี่น้อง ถูกขังอยู่เรื่อยๆ และแล้วเจ้าของเสียง ดังหยุดมองหน้าซี่กรง
"เจ้านะหรือ หญิงสาวผู้ถอนคำสาป"ชายในเสื้อคลุมสีเทา พูดเบาๆ จ้องริน นัยน์ตาแฝงความอาฆาต
"ท่านเป็นใครกัน" เรน เข้าเอาตัวบังน้องสาว
"หึๆ เจ้าคงติดร่างแหมากับแม่นี่สินะ เจ้าอยากมีชีวิตรอดมั้ยละ" ชายในเสื้อคลุมหัวเราะหึ ในลำคอ อย่างมีชัย
"อะไรของท่าน ข้าไม่เข้าใจ ท่านหมายความว่าไงกัน" เรนยืนประจันหน้าชายในเสื้อคลุม อย่างไม่ไว้ใจ ในมือกำหมัดแน่น
ความคิดเห็น