ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Kiss Harem ฮาเร็มรัก ยัยเจี๋ยมเจี้ยม

    ลำดับตอนที่ #3 : คุณตา!!

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 144
      1
      20 พ.ค. 49


                                ตอนที่ 3

            ฉันนิ่งอึ้งไปประมาณ 40 นาที ไม่พูดไม่จา จนทนายนั่นกลับไป แม่เดินกลับเข้ามาหลังจากที่เดินไปส่งแขก แม่ลอบถอนหายใจเล็กๆ แล้วนั่งลงข้างๆฉัน นัยน์ตาแม่ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด

    "แม่อธิบายให้เกนฟังได้มั้ย" ฉันพยายามกุมสติ พูดให้ปกติที่สุด เพราะตอนนี้ ฉันทั้งมึนงง และระเบิดลูกเล็กๆก็ถูกจุดแล้ว

    "เกน…" แม่พูดน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าปกติมาก จนฉันงี้ขนลุก แม่ต้องปิดบังอะไรบางอย่างแน่ๆ และแล้วความจริงทั้งหมดก็เริ่มพรั่งพรูออกมา.........

    ...................................................................................

    นาย ธนาวัฒน์ นรินทร์พิพัฒน์ เบื้องหน้า นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ที่ประสบความสำเร็จ ตั้งแต่อายุยังน้อย มีบริษัทในเครือมากมาย ทั้งร้านอาหาร ทั้งในและต่างประเทศ

     เบื้องหลัง เจ้านายการค้าของเถื่อนระหว่างชาติ ด้วยอำนาจที่มากมายของเขา กฎหมายไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย ทว่าเขาไม่เคยรังแกคนอ่อนแอ เพียงแต่จะลงโทษพวกขี้โกง หักหลัง อย่างสาสม ศัตรูคู่แข่ง ก็มีมากขึ้นตาม อำนาจของเขา แต่ว่าเขาเป็นคนฉลาด จึงได้สมญานามว่าเป็น

    "เจ้าพ่อมาเฟียแห่งเมืองไทย"

            แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาเล่นตลกให้เจ้าพ่อมาเฟียตกหลุมรัก ครูเด็กอนุบาล "รัตนา" ได้อย่างง่ายดาย หญิงสาวผู้อ่อนโยน กุมหัวใจชายหนุ่มเอาไว้ ทั้งสองร่วมปลูกต้นรักจนงอกงาม และในที่สุดพวกเขา ก็มีพยานรัก คือ อรัญญา เหตุการณ์ที่กำลังดำเนินไปด้วยดี

            แต่แล้ว คู่อริของธนาวัฒน์ได้ส่งคนมาลอบทำร้ายเขา ทว่า ธนาวัฒน์รอดชีวิตมา แต่ แลกมาด้วยชีวิตของรัตนา หญิงสาวที่เขารักหมดใจ

    การเปิดบัญชี ตามแก้แค้นของธนาวัฒน์เริ่มต้นขึ้น การตามล้างจนสาสม หลังจากนั้น นายธนาวัฒน์ ก็ได้ล้างมือ ออกจากวงการมืดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  แต่ทรัพย์สิน และอำนาจ ของเขาก็ยังคงมีอยู่ ดังนั้นจึงจำเป็นที่ต้องมีผู้สืบทอดต่อไป...

    ...................................................................................

    คุณตาที่แสนจะอ่อนโยน ใจดีคนนั้น เป็น เจ้าพ่อมาเฟีย เนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย !!? OoO ฉานไม่เชื่อออ

    แต่.....พอหันมามองแม่ยังคงทำหน้าจริงจัง แม่ไม่โกหกแน่ๆ  ฉันอึ้งไปอีกครั้ง ทบทวนสิ่งต่างที่ผ่านมา

    คุณตา กับแม่ คงอยากให้ฉันมีชีวิต แบบเด็กธรรมดาสินะ แต่ ถ้าฉันรู้เรื่องบ้าง ฉันคงได้ช่วยงานคุณตาบ้าง คุณตาต้องแบกรับภาระที่แสนจะหนักอึ้งมาตลอด ฉันเป็นหลานที่ไม่เอาไหนจริงๆ

    การที่คุณตาเสียไป อำนาจที่ว่างจำเป็นต้องมีคนคอยพยุง อยู่ข้างหลังเพื่อลูกน้อง ที่ยังคงภักดีต่อคุณตา และตระกูลของเรา  ทั้งยังมีอีกหลายครอบรัวที่ต้องมีตระกูลเราค้ำจุน ตอนนี้ถึงเวลา

    แล้วที่ฉันจะต้องสืบทอดหน้าที่ต่อจากคุณตา ดูแลตระกูลนรินทร์พิพัฒน์ต่อไป....หนูจะไม่ทำให้คุณตาผิดหวัง หนูสัญญา...

    "แม่..." น้ำตาบ้าๆ Y^Y มารื้นอยู่ที่ขอบตาเต็มไปหมด "เกนจะทำได้เหรอ"

    "ทำได้ซิ คุณตาเข้าไว้ใจลูกนะ" ตอนนี้ฉันเริ่มสะอึกสะอื้นอีกแล้ว พอได้ยินคำว่า คุณตา ทีไร

    "คุณตาเตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกแล้วนะ" แม่ลูบหัวฉันเบาๆ "แล้วพรุ่งนี้ หลังเลิกเรียน แม่จะบอกเรื่องงานกับลูกนะ"

    ฉันพยักหน้ารับแม่ไป ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด ฉันจะไม่ทำให้คุณตา และแม่ ผิดหวังเด็ดขาด... >^<

    ………………………………….

    โครม !!! #@$*%

    "เกน ระวังหน่อยสิ ทุกวันเลยนะเรา"

    "แหะๆ" วันนี้บันไดเจ้ากรรมมันทำให้ฉันล้มอีกแล้วT^T

    โอ้!! #%^$#*+$@ "แม่!!!แว่นหนูแตกเลยงะ"

    "เธอนี่นะ" แม่พูดถอนหายใจ "ดีนะที่ไม่ทิ่มเอาลูกตานะ"

    "ทำไงดีงะ แม่"ฉันก้มดูแว่นในมือฉัน ที่ตอนนี้ขาเบี้ยว กระจกแตกหมด หมดกันๆ แล้วฉันจะมองกระดานเห็นมั้นเนี่ย ฮืออY-Y

    "ไม่รู้ละ ลูกล้มทับมันเองนี่นา ไปๆ ไปโรงเรียนได้แล้ว ตอนเย็นแม่มีเรื่องงามของคุณตา ให้ลูกทำ แล้วรีบกลับละ" แม่พูดจบ แล้วถีบฉันไปที่ประตู แม่นะแม่ เมื่อวานยังใจดีเป็นนางฟ้าอยู่เลย วันนี้สงสัยนางผีเสื้อเข้าสิง มั้ง แล้วฉันก็ก็เดินออกจากบ้านไปอย่างเซ็งๆ

    เอ๊ะ! O-O ลีมูซีน ไผมาจอดอยู่หน้าบ้านเนี่ย มีคนใส่สูทยืนอยู่ด้วย ยังกะรถเจ้าหญิงเยย อิอิ

    "คุณหนูครับ ขึ้นรถเถอะครับ"เอ้ะ! ตาเสื้อสูทพูดกับ

    ครัยฟ่ะ มองซ้าย มองขวา มองข้างหลัง มีเราคนเดียวนี่หวา เฮ้ย!! แถมนายเสื้อสูทก้มหัวให้ฉันอีก อารายของมานนน โอ้ย!! อึ้งกิมกี่ จะว่าไงดีละ ฉันกลัวมากกว่า เลยหันหลังวิ่งปรู๊ดเข้าบ้านไปเลย ใช่ บ้านที่ ที่ปลอดภัยที่สุด

    "แม่!!!มีพวกใส่สูท บอกว่ามารับหนูไปโรงเรียน" ฉันงี้เหงื่อแตกพลั่กๆ แต่แม่ฉันกลับหันมาทำหน้าเซ็งๆใส่ซะเฉย

    "แกก็ไปโรงเรียนสิ มายืนเอ๋ออยู่ทำไมหา!!!" แล้วแม่ก็ถีบฉันออกมาหน้าบ้าน  T-T  โดนถีบรอบสอง ช่างเป็นช่วงเช้าที่หน้าพิศวาสเหลือเกิน..

    "เชิญครับคุณหนู" ตาใส่สูท เปิดประตู ให้ฉันนั่งด้านหลัง

    "ไม่ต้องเรียกคุณหนูหรอก" อายจะตายเรียกคุณหนูอะไรกัน ชิ ชิ >^<

    "ไม่ได้หรอกครับมันเป็นหน้าที่" พูดจบตานั่นก็พาฉันบึ่งรถไปโรงเรียนเฉยเลยไม่เปิดโอกาสให้สนทนามั่งเลย

    แต่จะว่าไป พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ลูกไม่ได้ฝันไปลูกนั่ง

    ลีมูซีน ไปโรงเรียน โอ้!!!

    ..............................................................................................

    มีอะไรผิดพลาดมาติ กันได้นะจ้ะ อิอิ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×