คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ประชุม
* ~ The Night Curse ~ 1 *
ท่ามกลางบรรยากาศสลัว ท้องฟ้าถูกฉาบด้วยสีเทาอึมครึม เสียงลมพัด หวิวๆ เย็นยะเยือกพาลให้ร่างกายเย็นยะเยือกเข้าถึงขั้วหัวใจ
" ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว ชั้นไม่ทำร้ายเธอหรอกน้ะ " ชายหนุ่มในชุดนักรบ พูดเสียงอันอ่อนโยนและก้องกังวาล และแล้ว ชายหนุ่มในชุดนักรบหายไปแทนที่ด้วยเด็กเล็กๆที่กำลังวิ่งเล่นกัน "แย่แล้วเจ้าชาย เป็นอะไรไป ท่านนิ่งไปเลย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที"เสียงผู้คนเอะอะ เสียงวิ่งวุ่นวาย จู่ๆเด็กหญิงซึ่งวิ่งเล่น นัยน์ตาแดงกร่ำเบิงโพลง
รินสะดุ้งตื่นจากความฝัน "ให้ตายสิ ฉันฝันอย่างนี้เกือบทุกคืนแร้วน้ะ ปีนี้นี่มันอะไรกันนักกันหนาน่ะ ไม่ไหวแร้วง่วงสุดๆ" รินนึก และล้มตัวลงนอนต่อ อย่างอ่อนเพลียสุดๆ
"ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เอ้ก กี เอ้ก เอ้ก ติ๊ดๆ ติดๆ ติ๊ดๆ" โอ้ย นอนไม่ทันไร นาฬิก่ปลุกสุดฮา ของชั้นก็ปลุกซะแร้ว ขอนอนอีกงีบเหอะน้ะ รินเอื้อมมือคลำหานาฬิกาทั้งทีตา ปิดสนิท
"ตื่นๆๆๆๆ ยัยริน ตื่นได้แล้ว วันนี้เป็นพิธีจบการศึกษาแล้ว พรุ่งนี้ก็จะได้ปิดเทอมจนเอียนแล้ว ยังจะนอนอืด เป็นหมูตอนอยู่อีก" แม่ของริน เคาะประตูเรียก
แม่ใจร้ายอ่ะมาว่าเค้าเป็นหมูตอนได้ไง Y-Y เฮ้อ ตื่นก็ตื่น เพลียจริงๆเรยง่า
รินลุกจากที่นอนอย่างงัวเงีย ไปอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ และลงมาทานอาหารเช้า สไตล์คุณหนูผู้ร่ำรวย กับพ่อ แม่และพี่ชายรูปหล่อ อ่อนโยน ซึ่งป๊อบในหมู่สาวๆที่มหาลัย ทั้งรร.ของรินด้วย
"ริน กินข้าวเร็วๆเข้า เดี๋ยวพี่จะไปส่งเราก่อน แล้วค่อยไปมหาลัย" เรนชายหนุ่ม ผิวขาว ผมสีน้ำตาลอ่อน รูปร่างสมาร์ท ปากแดงระเรื่อ มาดเจ้าชายในฝันของหญิงสาว
"วันนี้พี่เรน ไปส่งเหรอ เบื่อจริงๆเลยอ่ะ"
"ทำไมล่ะพี่เขาไปส่ง ไม่ดีเหรอไง ยัยริน" พ่อรินพูด
"ก็เวลาพี่เรนไปส่งทีไร เด็กที่รร.เป็นต้องมากรี๊ดทุกที หนวกหูแต่เช้าเลย รินขี้เกียจฟังแล้วน่ะค่ะ และที่สำคัญขี้เกียจแจกเบอร์พี่เรยด้วย น่าเบื่อจะตาย"
พ่อ แม่ และ เรน ต่างก็หัวเราะในท่าทีของริน รินยังคงหน้าบูดไม่หาย
และแล้ว รถลีมูซีนสีดำคันงามของเรนก้อมาถึงถึงรร.ของริน
"พี่เรนจอดตรงนี้แหละ เดี๋ยวรินเดินไปเอง"
"อ้าว เดินไกลน้ะริน" เรนทำเสียงกวนประสาท
"รินยอมเดินอ่ะ แบร่" รินแลบลิ้นกวนๆกลับ แต่เรนกลับอมยิ้ม ส่ายหน้าให้กับความดื้อรั้นของน้องสาว
รินผู้สวมแว่นกรอบสี่เหลี่ยมแฟชั่นรับกับรูปหน้า ใส่คอนแทคเลนส์สีดำ ปิดบังสีนัยน์ตาที่แท้จริง ผมดำสลวยถึงกลางหลังพลิ้วตามลม แก้วอมชมพูบ่งบอกถึงสุขภาพดี เธอถือกระเป๋าลายดอกไม้ ที่สุดแสนจะเฉิ่ม แต่ นั่นก้อคือ รสนิยมของเธอที่เพื่อนๆต่างก็ส่ายหน้าให้กับรสนิยมของเธอ
"เอิ้วๆๆๆ ริน ทางเน้ๆ กระเป๋าลายดอก หาง่ายดี"เ ปรี้ยวเด็กสาวผู้เปรี้ยวสมชื่อ กัดผมสีแดงเพลิง ผิดระเบีบยของรร.แต่ก็รับกับใบหน้าของเปรี้ยวพอดี หน้าตาเปรี้ยวน่ารัก ได้ขโมยหัวใจชายหนุ่มไปหลายคนแล้วทว่าเธอยังไม่เคยให้ใจกับชายใด
"อู้วว มาแล้วเด้อ" หัวแดงของยัยเปรี้ยวเพื่อนฉันมีประโยชน์ดีแฮะหาง่ายดี รินวิ่งไปหาเพื่อนที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นหูกวางซึ่งเต็มไปด้วยหนอนขน แต่สำหรับยามเช้าเป็นที่ๆให้อากาศสดชื่นดีที่สุด
"อ่า หนอน ๆๆๆ มันตกใส่ ผมง่ะ กรี๊ดส์ๆๆๆ" อาร์เด็กหนุ่มตัวเล็ก หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิง ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นกระเทยประจำ นิสัยอ่อนแอ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเปรี้ยว และตามเปรี้ยวมาตลอดจนเข้ามัธยม แต่ความจริงหลงรักเปรี้ยวมาตลอด
"แกเป็นกระเทยรึไงฟ่ะ" พีช หนุ่มมาดเท่ประจำกลุ่ม ผมบลอนด์สไตล์หนุ่มญี่ปุ่นเรียกเสียงกรี๊ดส์จากสาวๆในโรงเรียนได้มากโข
"เหมือนกระเทยเรยอ่ะ อาร์" รินซ้ำเติม
"ผมไม่ได้เปนครับ ช่วยเอาหนอนออกไปทีซิ"
"เอาออกเองเถอะ หัดช่วยตัวเองได้แล้วน้ะ" เปรี้ยวย้ำ
"แกร้งๆๆ"(ยังกะรร.วัด) เสียงระฆังรร.เตื่อนให้นร. ม.6 ทุกคนเตรียมเข้าห้องประชุมเพื่อทำพิธีจบเทอม 1
"อ้ะ กริ่งดังแล้วอ่ะ ไปได้แล้วน้ะ เราว่า" รินเอ่ย
"ยังไม่ช่วยผมเรยอ่ะ"อาร์ยังคงทำไม่ถูกกัหนอนที่บนหัว
"เรื่องแค่นี้ช่วยตัวเองไม่ได้ก็เชิญนั่งตรงนี้ต่อไปเหอะย่ะ" เปรี้ยวหงุดหงิด
"ใจร้ายยย"อาร์ย้ำ
"จะไปแล้วน้ะเว้ย"พีชแกล้ง อาร์ตัดสินใจ
หยิบสมุดปัดหนอนออกไปได้สำเร็จ
"ก็แค่เนี้ยเอง"เปรี้ยวเอ่ย
"ไปเถอะๆ เดี๋ยวจะสายน้ะ"รินเอ่ย แล้วทุกคน
ก็รีบวิ่งไปยังห้องประชุมทันที
การประชุมก็จบลง นักเรียนต่างก็เดินทยอยออกมาจากห้องประชุม
" เดอะซัน นี่ พูดมากจริงๆเลย"เปรี้ยวว่ากระทบอาจารย์ใหญ่
" แกนี่ ปาก กรรไกรจริงเดี๋ยวโดนได้ยินก็ซวยกันหมด" รินแหวใส่
" แต่ เปรี้ยวมันก็พูดถูกน้ะ ฉันอ่ะ แสบตาไปหมดแระ นั่งมองหัว 'จารย์ใหญ่ ฮ่าๆๆ "พีชหัวเราะอ้าปากกว้างเห็นจนลิ้นไก่
" นี่ก็ปิดเทอมแล้ว อีกเทอมเดียวพวกเราก็จะเรียนจบแล้วน้ะ คิดแล้วก็เส้าเหมือนกันน่ะ" อาร์หน้าเส้า
"นัดไปเที่ยวกานเต้อะ" เปรี้ยวเสนอ"ฉันขี้เกียจอ่านหนังสืออ่า"
"อ่า....."ทุกคนเงียบใช้ความคิด
"ไปเดินป่ากันไม๊ น่าหนุกดีอ่ะ" อาร์เสนอ
ทุกคนอึ้ง นึกไม่ถึงกับความคิดของอาร์
"อืม ดีมาก นานๆครั้งจะเห็นแกพูดเข้าท่าก็วันนี้แหละว่ะ" พีชกัด
"งั้น พรุ่งนี้มาคิดแผน (เที่ยว) กันดีกว่าน้ะ"เปรี้ยวเสนอ
"มาบ้านเราได้น้ะ" ริน เสนอ
"โอเค โป๊ะเช้ะ" พีชตกลง
"อ้ะ เปรี้ยวหน้าแดงจัง"รินแหย่
"ดีใจล่ะมั้ง ก็จะได้เจอพี่เรนสุดหล่อนี่หว่า ฮิ้วๆ"พีชแกล้งทำเอาเปรี้ยวอายม้นหมดมาดสาวเปรี้ยว รินได้แต่แอบขำกับท่าทีของเพื่อน
ณ เวลานั้น อาร์มีแววตาเศร้าลง แต่ทว่าใบหน้ายังคงอมยิ้มอย่างอ่อนโยน
วันรุ่งขึ้น
รินสะดุ้งตื่นเองจนเป็นกิจวัตร จึงอาบน้ำรอเพื่อนๆมากัน
"ติ๊งต่องๆ" เสียงออดบ้านรินดังขึ้น เจ้าบ้านรีบวิ่งออกมารับเพื่อนอย่างร่าเริงเพราะจะประชุมแผน (เที่ยว)
"มาครบยางเหว่ย"รินถาม
"เหนพีชบอกว่าจาแวะซื้อของหน่อยน่ะเด๋วตามมา"อาร์พูด เปรี้ยวยังคงเผลอมองเรนโดยไม่รู้ตัว
"เปรี้ยว ๆ"รินเรียก ทว่าเปรี้ยวใจลอยไปหาคนๆนั้นซะแล้ว "เปรี้ยว!" รินตะโกน
"แกเป็นไรของแกเนี่ย มองหาพี่เรนเหรอ มันยังไม่ตื่นหรอก" เปรี้ยวอายม้วน
"ไม่ใช่ซะหน่อย ไปเหอะๆ"เปรี้ยวหน้าแดงจนรีบตัดบท อาร์เริ่มฉุน
"ช้านมาแว้วววว"พีชตะโกนมาแต่ไกล
"รักษามารยาทหน่อยซิครับ" อาร์กัด อาร์ฉุนเรื่องเปรี้ยวเรยพาลไปกัดพีชเข้า ทำให้บรรยากาศอึมครึม
แล้วทุกคนก็มาถึงห้องของริน
"เอาเหอะน่าๆ เรื่องเล็น้อยอย่าพาลกันเลยน่า"
เปรี้ยวพยายามไกล่เกลี่ย
โธ่ !! นี่เพื่อนชั้นมันยังไม่รู้อีกเหรอ ก็ที่ไอ้อาร์มันอารมณ์เสีย น่ะ ก็มันหึงแกอ่าแหละไอเปรี้ยววTT เพื่อนตูฟามรู้สึกช้าชะมัด... รินนึก
"เอาเหอะๆ มาพูดเรื่องสนุกๆดีกว่า" พีชที่กำลังบึ้งตึง เริ่มพอเข้าใจความรู้สึกของอาร์ที่แอบชอบเปรี้ยวมาตลอด จึงอารมณืดีอีกครั้ง
แล้วทั้ง 4 ก็มาสุมหัว แผนการ(เที่ยว)ช่วงปิดเทอม
แผนการ (เที่ยวต๊องๆ)
1 ไปชนบทกานเต้อะ (อาร์ตุ๊ด)
2 เตรียมขนมปิคนิค ของกิน (รินเฉิ่ม)
3 ขอตังค์ปะป๊า กะ มะม๊า (พีช หน้าหม้อ)
4 กระเป๋าถุงนอน สัมภาระ (เปรี้ยวสวย)
น่าน ดูเพื่อนฉันมันเอามันสวยคนเดียวเรย ก็แหงล่ะมันเป็นคนเขียนนี่หว่า - -|| รินนึก
"เปรี้ยว แกนี่ไม่ค่อยเรยน้ะเว้ย"พีชกัด
"หุหุ ก็ฉันสวยนี่หว่า"
เพื่อนนิ่งเงียบ อ้าปากค้าง -o- "ไม่ค่อยจาหลงตัวเองเร้ยเพื่อนตู"ทุกคนคิดแบบเดียวกัน
- - |||
แผนต๊องๆที่คิดเสร็จภายใน 5 นาที เวลาที่เหลือ พวกเขาใช้มันมาเป็นเวลาโม้ เล่น กันเสียมากกว่า
"สรุป ไอ้พวกเน้มานมาทามรายบ้านช้านหว่า" รินยังคง งง ๆ o"o
วันเดินทางที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง อากาศวันนี้แจ่มใสเป็นพิเศษ แต่ทว่า ริน หน้าบูดบึ้งยังกะตูด ฟาย เพราะว่า พ่อแม่เธอให้เงื่อนไขว่าต้องให้พี่เรน ไปคุม รินจึงเซ็งอย่างหนัก
แต่ เปรี้ยว ยังคงแอบใจเต้นโครมครามเมื่อรู้ว่า พี่เรนไปด้วย อาร์ได้แอบยืนหัวเสีย พีชจึงตบบ่าอาร์เบาเป็นเชิงปลอบใจ อาร์หันไปยิ้มอย่างอ่อนโยน
และแล้วลีมูซีนคันสีดำก็แล่นออกจากบ้านของรินมุ่งสู่ชนบทที่ทุกคนใฝ่ฝัน โดยมี เรน เป็นสารถี
-------------------------------------------------
เรื่องนี้อาจจะยืดๆ น่าเบื่อหน่อย แต่จะพยายามให้ดีขึ้นน้ะค่ะ
ความคิดเห็น