จอม เวท ปราบ มาร มิซึรุ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 มิซึรุจอมเวทปราบมาร

ตอนที่1 มิซึรุจอมเวทปราบมาร

   รีโมโนว์ คือโรงเรียนสตรีแห่งหนึ่งในไทยซึ่งน่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ทว่าในกลุ่มนักเรียนหญิงที่เดินขวักไขว่ในยามเช้ากับมีนักเรียนชายในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนแห่งนี้ (แจ็คเก็ตสีดำ)วิ่งผ่านเข้าสู่ตัวอาคารอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกเธอมองอย่างสงสัยและแปลกใจไปตามๆกัน
     

    "เธอเห็นหรือเปล่าคนๆนั้นน่ะ  เข้าผิดโรงเรียนมั้ง"นักเรียนสาวผมบลอนยาวสีดำพูดกับเพื่อนเธอ
      "น่าจะใช่แต่ว่าตราสัญลักษณ์บนชุดนั้นมันของโรงเรียนเรานิ"นักเรียนสาวผมสั้นดำตอบ
      "เอ๋?  ไม่จริงน๊า"

  กิ๊ง~ก่องๆ  และแล้วสัญญาณเข้าเรียนในช่วงเช้าของโรงเรียนรีโมโนว์ก็ดังขึ้นเหล่านักศึกษาสาวต่างทยอยเข้าไปสู่ห้องเรียนของตนเอง เตรียมตัวพบปะเพื่อนใหม่และเก่าในวันเปิดการเรียนเทอมแรก

       ม.4/1  เหล่าเด็กเรียนถูกหล่อหลอมไว้ในห้องแห่งนี้พวกเธอทั้งมีระเบียบและเงียบเรียบร้อยเป็นที่สุด   "วันนี้ฉันมีรูปดาราเกาหลีสุดฮอตมาให้ดู"   "กรี๊ด!! ว๊ายจริงเหรอเธอ"   "หันมาทางนี้สิ  ฉันจะถ่ายภาพแล้วนะ 1!  2!  3!  แชะ"     ช่างมีระเบียบเสียจริง-*-...

    ครืดดดดด!!  ทันทีที่ประตูไม้เลื่อนออกนักเรียนสาวทั้งหมดก็กลับมาสู่ปกติเช่นเดิม   

     
         "ครูจะขอแนะนำนักเรียนแลกเปลี่ยนที่จะเข้ามาเรียนกับพวกเราให้รู้จักกันนะ  มิซึรุคุง เข้ามาได้แล้ว"  สิ้นเสียงอาจารย์สาวผมสั้นดำผิวแทนเหลืองนักเรียนชายผู้หนึ่งได้เดินเข้าสู่ห้องเรียนจนมีเสียงฮือฮาให้แซ่ด

   "อาจารย์ล่อพวกเราเล่นแน่ๆเลยนี้มันโรงเรียนสตรีนะ"บางคนในชั้นพูดกับเพื่อนๆ
   "แต่ว่าก็หล่อดีนะเธอ  ว๊าย!!หันมาทางนี้แล้ว"เพื่อนเธอกรีดพลันโบกมือทักทาย
   "เอ๋?  อาจารย์จะให้นายนั้นเข้ามาเรียนกับพวกเราเหรอเนี้ย"

       เสียงในห้องดังเกินไปจนอาจารย์ต้องฟาดโต๊ะแรงๆเพื่อให้พวกหล่อนทั้งหมดกลับสู่ความสงบอีกครั้งและมันก็ได้ผล
  "เขาคนนี้จะมาเข้าเรียนที่ห้องแห่งนี้ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งเหมือนกับพวกเธอนะ  พยายามเข้ากันให้ได้ด้วยล่ะ"อาจารย์สาววางหนังสือลงแล้วบอกให้มิซึรุแนะนำตัวเอง  

   "ผม มิซึรุ  โคนิมิซึครับ  ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนครับ"ชายหนุ่มก้าวมาหน้าห้องแล้วโค้งตัวทักทาย

     สิ้นเสียงคำทักทายเหล่านักเรียนสาวในห้องส่วนใหญ่พากันกรี๊ดลั่นตามความหล่อของชายหนุ่ม  ปล.ส่วนใหญ่นะคับส่วนใหญ่

  
       "ว๊ายตายแล้วลูกครึ่งญี่ปุ่นเหรอเนี้ย  เท่จังเลย อ๊ายยยย!!"คนด้านหลังสุดตะโกน
       "ลูกครึ่งญี่ปุ่นเหมือนเธอเลยนะ  โนโดกะ(ยืมจากเนกิ อย่าโกรธนะ)"
       "อืม..."หญิงสาวน่าตาน่ารักคนหนึ่งตอบ
       "คงเรียกได้ว่า  บุพเพสันนิวาดได้หรือเปล่านะ ฮิๆ"เพื่อนที่นั่งใกล้เธอกระซิบ
       "....(หน้าแดง)"

 
   "มิซึรุไปนั่งริมหน้าต่างตรงนั้นนะ"อาจารย์สาวชี้นิ้วไปยังโต๊ะแถวหน้าสุดชิดหน้าต่างเพื่อให้มิซึรุนั่ง
   
    "ครับ"ชายหนุ่มตอบแล้วรีบไปนั่งที่โต๊ะของตน

  
    ต่อมาก็เข้าหลักสูตรวิชาเรียนทว่าตอนนี้ก็ยังมีสายตาของทั้งห้องจับจ้องอยู่ที่ชายหนุ่มไม่ขาดสายจนตัวเขาเกร็งไปหมด

   'รู้สึกแย่จังแฮะ  อึดอัดด้วยหง่าT^Tทามมายหนอ"มิซึรุหันหลังควับไปเจอกับสายตาทั้งห้องเขาสะดุ้งเฮือก "0_0!!"

       แล้วก็มาถึงช่วงพักกลางวันที่มิซึรุจะต้องถูกรายล้อมด้วยเหล่าอิสตรีและคำถามอีกมากมายก่ายกองจนเขามึนหัวไปหมด  นี้สินะความลำบากของผู้ที่จะเป็นจอมเวทแท้จริง 'T_T ไม่น่าอยากจบเร็วเลยเรา'

   "ว๊าย!!  ไม่ทราบว่าเธอมาจากที่ไหนเหรอ?"หนึ่งในกลุ่มฝูงชนค่อยๆไต่ถามอย่างรวดเร็ว
   "อะเออ...ป่าหมอกเอนด์ครับ"มิซึรุตอบไปส่งๆ
   "เอนด์นี้  มันอยู่แถวไหนเหรอ"หลายคนสวนขึ้นมา
   "แล้วมิซึรุคุงอยู่บ้านกับใครน่ะ"
   "นี่ถอยหน่อยสิ  ขอฉันถามบ้าง"
   "อา...เออ  คะคือ  แบบว่า (-_-ll)"สงกะสัยคงจะไม่รอด


         มิซึรุสามารถออกจากฝูงชนและมาอยู่ที่ดาดฟ้าของอาคารจนได้  เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะก้าวเดินไปดูที่ริมดาดฟ้าดวงตาเขากลมโตเมื่อเห็นวิวทิวทัศขนาดใหญ่ของโรงเรียนรีโมโนว์

 "สะสะสุดยอด!!  นี้เหรอรีโมโนว์ถ้าไม่มองจากตรงนี้ก็ไม่เห็นสิ่งอัศจรรย์แบบนี้เลย  วิเศษสุด"มิซึรุอุทานออกมาพลันตัวเขาตื่นเต้นไปหมด "เอ๋?นั้นอะไร"

      มิซึรุหันหลังมองไปยังร่างดำของนักเรียนหญิงคนหนึ่งซึ่งซีดเซียวคล้ายคนตายคอยมองเขาอยู่จากมุมอับของกำแพง เธอมีท่าทีตกใจเมื่อรู้ว่าเขาเห็นเธอ

   "คุณเป็นวิญญาณเหรอครับ  ทำไมถึงไม่ยอมไปพุดไปเกิดล่ะ"เขาย่างสามขุมเดินประจันหน้าหญิงสาวผู้นั้น
   "ถ้างั้นผมจะช่วยสวดส่งวิญญาณให้ก็แล้วกันนะครับ"มิซึรุขมิบปากเกิดแสงสีเขยวอ่อนๆรอบตัวเขามันค่อยๆไหลส่งไปยังร่างหญิงสาวผู้นั้น

      หญิงสาวคนนั้นไม่ได้พูดอะไรแต่ใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มเล็กน้อยขึ้นมาบนใบหน้ารอยซีดเซียวหายไปร่างของเธอค่อยๆจางหายไปแล้วได้มีคำพูดทิ้งท้ายไว้ให้เขา
        "ฉันหวังนานมาแล้วที่จะให้ใครเห็นฉันบ้าง  ขอบคุณที่ช่วย  ลาก่อนจอมเวทหนุ่ม  คิก"

    "หวังว่าคงไปสู่สุคติได้ซะทีนะคับคุณวิญญาณ"มิซึรุที่สวดส่งวิญญาณเสร็จจึงเดินกลับลงไปข้างล่างตามเดิม

ตอนที่1 มิซึรุจอมเวทปราบมาร

   รีโมโนว์ คือโรงเรียนสตรีแห่งหนึ่งในไทยซึ่งน่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ทว่าในกลุ่มนักเรียนหญิงที่เดินขวักไขว่ในยามเช้ากับมีนักเรียนชายในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนแห่งนี้ (แจ็คเก็ตสีดำ)วิ่งผ่านเข้าสู่ตัวอาคารอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกเธอมองอย่างสงสัยและแปลกใจไปตามๆกัน
     

    "เธอเห็นหรือเปล่าคนๆนั้นน่ะ  เข้าผิดโรงเรียนมั้ง"นักเรียนสาวผมบลอนยาวสีดำพูดกับเพื่อนเธอ
      "น่าจะใช่แต่ว่าตราสัญลักษณ์บนชุดนั้นมันของโรงเรียนเรานิ"นักเรียนสาวผมสั้นดำตอบ
      "เอ๋?  ไม่จริงน๊า"

  กิ๊ง~ก่องๆ  และแล้วสัญญาณเข้าเรียนในช่วงเช้าของโรงเรียนรีโมโนว์ก็ดังขึ้นเหล่านักศึกษาสาวต่างทยอยเข้าไปสู่ห้องเรียนของตนเอง เตรียมตัวพบปะเพื่อนใหม่และเก่าในวันเปิดการเรียนเทอมแรก

       ม.4/1  เหล่าเด็กเรียนถูกหล่อหลอมไว้ในห้องแห่งนี้พวกเธอทั้งมีระเบียบและเงียบเรียบร้อยเป็นที่สุด   "วันนี้ฉันมีรูปดาราเกาหลีสุดฮอตมาให้ดู"   "กรี๊ด!! ว๊ายจริงเหรอเธอ"   "หันมาทางนี้สิ  ฉันจะถ่ายภาพแล้วนะ 1!  2!  3!  แชะ"     ช่างมีระเบียบเสียจริง-*-...

    ครืดดดดด!!  ทันทีที่ประตูไม้เลื่อนออกนักเรียนสาวทั้งหมดก็กลับมาสู่ปกติเช่นเดิม   

     
         "ครูจะขอแนะนำนักเรียนแลกเปลี่ยนที่จะเข้ามาเรียนกับพวกเราให้รู้จักกันนะ  มิซึรุคุง เข้ามาได้แล้ว"  สิ้นเสียงอาจารย์สาวผมสั้นดำผิวแทนเหลืองนักเรียนชายผู้หนึ่งได้เดินเข้าสู่ห้องเรียนจนมีเสียงฮือฮาให้แซ่ด

   "อาจารย์ล่อพวกเราเล่นแน่ๆเลยนี้มันโรงเรียนสตรีนะ"บางคนในชั้นพูดกับเพื่อนๆ
   "แต่ว่าก็หล่อดีนะเธอ  ว๊าย!!หันมาทางนี้แล้ว"เพื่อนเธอกรีดพลันโบกมือทักทาย
   "เอ๋?  อาจารย์จะให้นายนั้นเข้ามาเรียนกับพวกเราเหรอเนี้ย"

       เสียงในห้องดังเกินไปจนอาจารย์ต้องฟาดโต๊ะแรงๆเพื่อให้พวกหล่อนทั้งหมดกลับสู่ความสงบอีกครั้งและมันก็ได้ผล
  "เขาคนนี้จะมาเข้าเรียนที่ห้องแห่งนี้ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งเหมือนกับพวกเธอนะ  พยายามเข้ากันให้ได้ด้วยล่ะ"อาจารย์สาววางหนังสือลงแล้วบอกให้มิซึรุแนะนำตัวเอง  

   "ผม มิซึรุ  โคนิมิซึครับ  ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนครับ"ชายหนุ่มก้าวมาหน้าห้องแล้วโค้งตัวทักทาย

     สิ้นเสียงคำทักทายเหล่านักเรียนสาวในห้องส่วนใหญ่พากันกรี๊ดลั่นตามความหล่อของชายหนุ่ม  ปล.ส่วนใหญ่นะคับส่วนใหญ่

  
       "ว๊ายตายแล้วลูกครึ่งญี่ปุ่นเหรอเนี้ย  เท่จังเลย อ๊ายยยย!!"คนด้านหลังสุดตะโกน
       "ลูกครึ่งญี่ปุ่นเหมือนเธอเลยนะ  โนโดกะ(ยืมจากเนกิ อย่าโกรธนะ)"
       "อืม..."หญิงสาวน่าตาน่ารักคนหนึ่งตอบ
       "คงเรียกได้ว่า  บุพเพสันนิวาดได้หรือเปล่านะ ฮิๆ"เพื่อนที่นั่งใกล้เธอกระซิบ
       "....(หน้าแดง)"

 
   "มิซึรุไปนั่งริมหน้าต่างตรงนั้นนะ"อาจารย์สาวชี้นิ้วไปยังโต๊ะแถวหน้าสุดชิดหน้าต่างเพื่อให้มิซึรุนั่ง
   
    "ครับ"ชายหนุ่มตอบแล้วรีบไปนั่งที่โต๊ะของตน

  
    ต่อมาก็เข้าหลักสูตรวิชาเรียนทว่าตอนนี้ก็ยังมีสายตาของทั้งห้องจับจ้องอยู่ที่ชายหนุ่มไม่ขาดสายจนตัวเขาเกร็งไปหมด

   'รู้สึกแย่จังแฮะ  อึดอัดด้วยหง่าT^Tทามมายหนอ"มิซึรุหันหลังควับไปเจอกับสายตาทั้งห้องเขาสะดุ้งเฮือก "0_0!!"

       แล้วก็มาถึงช่วงพักกลางวันที่มิซึรุจะต้องถูกรายล้อมด้วยเหล่าอิสตรีและคำถามอีกมากมายก่ายกองจนเขามึนหัวไปหมด  นี้สินะความลำบากของผู้ที่จะเป็นจอมเวทแท้จริง 'T_T ไม่น่าอยากจบเร็วเลยเรา'

   "ว๊าย!!  ไม่ทราบว่าเธอมาจากที่ไหนเหรอ?"หนึ่งในกลุ่มฝูงชนค่อยๆไต่ถามอย่างรวดเร็ว
   "อะเออ...ป่าหมอกเอนด์ครับ"มิซึรุตอบไปส่งๆ
   "เอนด์นี้  มันอยู่แถวไหนเหรอ"หลายคนสวนขึ้นมา
   "แล้วมิซึรุคุงอยู่บ้านกับใครน่ะ"
   "นี่ถอยหน่อยสิ  ขอฉันถามบ้าง"
   "อา...เออ  คะคือ  แบบว่า (-_-ll)"สงกะสัยคงจะไม่รอด


         มิซึรุสามารถออกจากฝูงชนและมาอยู่ที่ดาดฟ้าของอาคารจนได้  เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะก้าวเดินไปดูที่ริมดาดฟ้าดวงตาเขากลมโตเมื่อเห็นวิวทิวทัศขนาดใหญ่ของโรงเรียนรีโมโนว์

 "สะสะสุดยอด!!  นี้เหรอรีโมโนว์ถ้าไม่มองจากตรงนี้ก็ไม่เห็นสิ่งอัศจรรย์แบบนี้เลย  วิเศษสุด"มิซึรุอุทานออกมาพลันตัวเขาตื่นเต้นไปหมด "เอ๋?นั้นอะไร"

      มิซึรุหันหลังมองไปยังร่างดำของนักเรียนหญิงคนหนึ่งซึ่งซีดเซียวคล้ายคนตายคอยมองเขาอยู่จากมุมอับของกำแพง เธอมีท่าทีตกใจเมื่อรู้ว่าเขาเห็นเธอ

   "คุณเป็นวิญญาณเหรอครับ  ทำไมถึงไม่ยอมไปพุดไปเกิดล่ะ"เขาย่างสามขุมเดินประจันหน้าหญิงสาวผู้นั้น
   "ถ้างั้นผมจะช่วยสวดส่งวิญญาณให้ก็แล้วกันนะครับ"มิซึรุขมิบปากเกิดแสงสีเขยวอ่อนๆรอบตัวเขามันค่อยๆไหลส่งไปยังร่างหญิงสาวผู้นั้น

      หญิงสาวคนนั้นไม่ได้พูดอะไรแต่ใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มเล็กน้อยขึ้นมาบนใบหน้ารอยซีดเซียวหายไปร่างของเธอค่อยๆจางหายไปแล้วได้มีคำพูดทิ้งท้ายไว้ให้เขา
        "ฉันหวังนานมาแล้วที่จะให้ใครเห็นฉันบ้าง  ขอบคุณที่ช่วย  ลาก่อนจอมเวทหนุ่ม  คิก"

    "หวังว่าคงไปสู่สุคติได้ซะทีนะคับคุณวิญญาณ"มิซึรุที่สวดส่งวิญญาณเสร็จจึงเดินกลับลงไปข้างล่างตามเดิม