หมู่บ้านอัศจรรย์...ในโลกแห่งมนตรา

ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนแมตเตอร์

                  เช้าวันหนึ่ง ที่อากาศแจ่มใส พระอาทิตย์ขึ้นตะวันโปร่ง และเป็นเวลาเช้า ที่เวลา 7.00 นาฬิกา พอดี 
                 '' กริ้งงงงงงง....กริ้งงงง !! '' เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น และหญิงสาวผู้หนึ่งนอนอยู่บนเตียงนอนสีชมพู ลายดอกไม้สีชมพู ด้วยท่าทางงัวเงียเอาการอยู่ และเธอเอื้อมมือไปกดนาฬิกาปลุก แล้วพึมพำกับตัวเอง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตาว่า '' ว้า...เจ็ดโมงแล้วหรอ ขี้เกียจไปโรงเรียนจังเลย '' เธอลุกขึ้นมาด้วยท่าทางที่งัวเงียเอามากๆ จนหัวเธอไปชนกับประตูหน้าห้องของเธอดัง ปั้ง !! 

                สามีภรรยา คู่หนึ่ง ซึ่งกินขนมปังไส้แซนวิส อันแสนอร่อย และกำลังนั่งคุยกันเรื่อง ข่าวแปลกประหลาด เมื่อเขาได้ดูข่าวทางโทรทัศน์ประกาศว่า 'พบแสงแปลกประหลาดในที่ที่ประหลาดแห่งหนึ่ง เมื่อมีคนไปจับแล้ว ตัวคนจะหายไปกลับแสงนั้น แล้วแสงนั้นก็จะกลับมาใหม่' สามีพูดว่า '' โอ้ ไม่เชื่อน่าเชื่อเลยคุณ นี่เป็นความจริงหรือ '' ภรรยาของเขาพูดว่า '' โกหกทั้งเพ ! เรื่องอะไรกันข่าวพันนี้ โทร่จะไปเชื่ออะไรกับมันได้ ข่าวเดี่ยวนี้ไม่มาตราฐานเอาซะเลย คุณ ปิดมันเถอะ '' และเขาก็ปิดโทรทัศน์ และรีบไปแต่งตัว อาบน้ำ และเขากำลังจะออกไปทำงาน เขาจึงพูดกับภรรยาของเขาว่า '' บายจ๊ะ ทีรัก แล้วเจอกัน ดูแลลูกเราดีๆหละ อย่าให้เป็นอะไรไปหละ เขายิ่งซุ่มซ่ามอยู่ (เขาหอมแก้มที่รักของเขา) '' ซึ่ง ภรรยาทำท่าหน้าแดงเอาการอยู่ แล้วพูดกับเขากับว่า '' จ๊ะ สามีที่รัก จะดูแลลูกให้ดีที่สุด ถึงแม้ว่า... '' และเสียงของสามีของเขามาแทรกก่อน '' อย่าพูดอย่างนั้นนะ ท่ามันยังไม่เกิดขึ้น '' เขาพูดด้วยแววตาที่หน้ากลัวเอาการอยู่ และแล้วภรรยาเขาก็ทำหน้ากลัวๆเขา ด้วยคอตก และสามีของเขาก็ออกไปทำงานในที่สุด

                 '' ลูกจ๊ะ ตื่นหรือยังจ๊ะ ขอแม่เข้าไปหน่อยได้ไหม ? '' เสียง ภรรยาเมื่อครู่นี้พูดขึ้น และเธอก็เคาะประตูด้วยเสียง ' ก๊อก ก๊อก ก๊อก ' หลายรอบ แต่แล้วก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เธออาจจะคิดว่าลูกตัวเองยังไม่ตื่น เธอจึงรีบไปทำงานบ้านข้างล่าง

                 '' ฮ่าๆ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ เจ้าแม่หนูน้อยยย... ฮ่าๆๆๆ '' เสียงผู้ชายรูปร่างใหญ่ และมีผ้าคุมสีดำ ขอบตาสีดำคล้ำ หน้ากลัวเอาการอยู่
                '' คุณคือใครคะ แล้วที่นี่ที่ไหนคะ แล้วคุณเอาฉันมาที่นี่ได้ยังไงคะ ฉันจะต้องไปโรงเรียนนะคะ คุณมาเล่นอย่างงี้เพื่ออะไรคะ '' เสียงหญิงสาวพูดขึ้นด้วยเสียงที่กลัวๆเกรงๆนิดๆที่ซ่อนไว้ในคำพูดของเขา
                '' เจ้าพูดจบแล้วหรือ ฮ่าๆ เจ้าไม่ต้องกลัวข้าหรอก ข้าเป็นผู้คุมโรงเรียนแมตเตอร์ เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือก เพื่อให้มาเรียนโรงเรียนนี้ยังไงหละ ฮ่าๆ '' เสียงผู้ชายรูปร่างใหญ่ พูดขึ้น เขาทำสีหน้ายิ้มหน้ากลัว..และแฝงความคิดอะไรบางอย่างไว้ในความคำพูดของเขา
                '' ไม่นะ ข้าต้องการอยู่กับพ่อกับแม่ข้า อย่านะ ได้โปรดพาข้ากลับไปที่บ้านข้าเถอะ คุณจะเอาอะไรไปฉันก็ยอม ฉันอยากอยู่กับแม่ฉัน '' น้ำเสียงของหญิงสาวที่น่ารัก พูดขึ้น ด้วยคำพูดของเขาสั่นมาก และดูท่าทางหญิงสาวเขาจะกลัวเอามากๆ
              '' เจ้าไม่ต้องห่วงคนที่บ้านเจ้าหรอก ข้าทำจดหมายไปให้ที่บ้านเจ้าแล้ว จะมีคนไปดูแล ที่บ้านเจ้า ไม่ให้มีเหตุร้ายใดๆเกิดขึ้น '' ผู้คุมโรงเรียนแมตเตอร์พูดขึ้น ด้วยคำพูดและสีหน้าที่หน้าเชื่อถือ เขายิ้มเล็กน้อย

             '' แล้วคุณพาข้ามาที่นี่ โรงเรียนบ้าอะไรนี่ คุณจะต้องการให้ฉันเรียนกับโรงเรียนที่ชื่อ แมตเตอร์อะไรนี่นะหรือคะ '' หญิงสาวพูดขึ้น เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงท่าทางไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่แล้ว

            '' เรียกข้าว่าท่านจะดีกว่านะ แม่หนู เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก เจ้าจะได้พบเพื่อนใหม่ และสนุกกับโรงเรียนนี้อย่างเต็มที่ โรงเรียนแมตเตอร์ โรงเรียนที่ใครๆเค้าก็รู้จัก เป็นโรงเรียนมนตรา ที่แฝงด้วยสิ่งที่หน้าอัศจรรย์มากมาย เป็นไงหละ เจ้าอยากเรียนที่ไหนไม ? '' ผู้คุมโรงเรียนแมตเตอร์พูดขึ้น ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มจิตใจแจ่มใส ร่าเริง เอาการมากๆ

           '' หรอคะ คุณ เอ๊ย ท่าน แต่ข้าขอไปดูโรงเรียนแมตเตอร์ก่อนได้ไหมคะ '' หญิงสาวผู้นี้พูดขึ้น เหมือนมีท่าทางที่อยากจะเรียน แต่เขาก็แฝงความคิดที่กลัวๆอยู่เล็กน้อย

          ผู้คุมโรงเรียนแมตเตอร์ค่อนข้างคิดหนัก และคิดอะไรอยู่ และเขาท่าทางจะคิดหนักมาก หลายนาทีเอาการ เขาจนลืมไปว่า คำถามที่หญิงสาวถามเมื่อกี้คือคำถามอะไร

        '' แม่หนู เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะจ๊ะ ? '' เขาถามด้วยสีหน้าอันเกรงกลัว
       '' หนูขอไปดูโรงเรียนแมตเตอร์ก่อนได้ไหมคะ ? '' หญิงสาวผู้นั้นพูดขึ้น
ผู้คุมโรงเรียนแมตเตอร์กำลังจะเอ๋ยปากพูด แต่... มีชายรูปร่างผอม ที่หน้าตาดี เข้ามาหน้าเขา เขาเหมือนรู้สึกว่าเขาหายตัวมาด้วยซ้ำ !

       '' ได้สิ แม่หนู '' เสียงอันเกรงขาม ที่สมาร์ทของผู้ชายรูปร่างผอม
       '' คุณคือใครคะ '' แม่หนูผู้นั้นถาม ด้วยสีหน้าอันสุภาพ
       '' อ๋อ..ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉันคือผู้บริหารโรงเรียนแมตเตอร์ไงจ๊ะ ไม่ต้องกลัวหรอก โรงเรียนเรามีเพื่อนฝูงและมีกิจกรรม ครูสอนอะไรดีๆเยอะ และฉันจะพาหนูไปรู้จักกับพวกเพื่อนๆ ที่อยู่ในหมู่บ้านอันหน้ามหัศจรรย์ด้วยจ๊ะ หนูสนใจจะไปอยู่ด้วยกันไหมหละจ๊ะ ? '' ผู้บริหารโรงเรียนแมตเตอร์พูดขึ้น ด้วยสีหน้าอันยิ้มแย้มแจ่มใส ร่าเริง
       '' หนูตัดสินใจไม่ถูกคะ เพราะหนูกำลังกังวลเรื่องแม่ และพ่ออยู่คะ '' หญิงสาวผู้นั้นพูดด้วยความเศร้าใจ

      แต่ทันใดนั้น ก็มีแสงสีฟ้า อันเปร่งประกาย อันสวยงาม ทึบเต็มหน้าและหลังหญิงสาวคนนั้นเต็มไปหมด เขารู้สึกว่าทั้งโลกว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย ชั่ว5วินาที เขาหายใจไม่สะดวก ใจเต้นแรง และวินาทีที่6 เขาก็เจอ..........

'' นี่แหละจ๊ะ โรงเรียนแมตเตอร์ '' ผู้คุมโรงเรียนแมตเตอร์พูดขึ้น ด้วยสีหน้าที่แฝงอะไรลึกๆไว้ในคำพูดเช่นเดิม และผู้บริหารก็ยิ้ม ด้วยสีหน้าอันยิ้มแย้มแจ่มใส

'' นี่นะหรอคะ โรงเรียนแมตเตอร์ !!!!!!!!!!! '' หญิงสาวผู้นั้นพูดด้วยสีหน้าอันพึงพอใจหรือ??

โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป....