League of Iron Age

ลำดับตอนที่ #1 : (บทนำ) league of Iron Age (ไม่สมบูรณ์)

League of Iron Age

( บทนำ )

พวกท่านคงเคยได้ยินตำนานที่กล่าวขานถึง สงครามแห่งยุคมืด การรบราฆ่าฟันของเหล่ากษัตริย์จอมโลภ เข่นฆ่าประชาชนผู้บริสุทธิ์ เพื่อช่วงชิงอำนาจ องค์มหาราชผู้เป็นศูนย์กลางของอนาจักรสูญสิ้น ด้วยน้ำมือทหารเลวผู้มิได้มีเจตนาร้ายอันใดแค่เพียงทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายของตน เจ้านายผู้ชั่วช้าประกาศตนเป็นกษัตริย์องค์ใหม่ อำนาจมืดครอบคลุมไปทุกแห่ง ยุคแห่งการทารุณกดขี่ข่มเหงผู้ไร้อำนาจได้เริ่มต้นขึ้น กลุ่มนักรบและเหล่าพ่อมดผู้เก่งกาจรวมตัวกันสร้างกลุ่มบราเทอร์ฮู้ด ขึ้นต่อกรกับ มหาราชผู้ชั่วช้านาม “ซาลอม”

ซาลอมสร้างกองทัพอมนุษย์ไร้จิตใจ จำนวนมหาศาล เข้าปะทะกับกลุ่ม พี่น้อง

ด้วยความต่างชั้นทางด้านจำนวนทำให้กลุ่มผู้กล้าพ่ายแพ้ หัวหน้ากลุ่มสละชีพตนเองเพื่อปกป้องเพื่อนร่วมอุดมการณ์ เหล่าผู้กล้าที่หลงเหลือยังคงออกเดินทาง เพื่อรอวันชำระล้างดินแดนแห่งนี้ในสักวันหนึ่ง

“เร็วเข้าสิเจ้าพวกตัวเหม็นสาบ ถ้าดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วยังไม่ถึงนิรันด้าละก็ พวกเจ้าหลังลายแน่” นายกองวัยหนุ่มบนหลังม้า สวมชุดเกราะทหารเบื้องหลังมีตราอาณาจักรซาลอมเอ่ย ทาสนับร้อยชีวิตถูกโซ่ตรวนทั้งที่ข้อมือและที่คอกำลังถูกส่งไปขายให้กลับอาณาจักรเล็กอันห่างไกล “แต่ว่านายท่าน พวกข้าเดินเท้าเปล่ามา 3 วันแล้วยังไม่มีอาหารตกถึงท้องเลย ได้โปรดเถอะนายท่านขออาหารให้พวกข้าสักหน่อยเถอะ” ชายชราผอมกะหร่องเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ “หุบปากซะ ถ้าพวกเจ้าอยากกินก็รีบไปให้ถึงสิวะ” ทหารหนุ่มตอบอย่างไม่สบอารมณ์

“ตะ..แต่ ว่านายท่าน ...” “หนอยแหนะเจ้าแก่นี่เซ้าซี้นัก” ทหารเลวง้างแส้หวังฟาดลงกลางหลัง

ฟุ่บ “อ้ากกก !” ลูกธนูปักเข้าที่มือข้างที่ถือแส้ นายกองทหารร้องลั่น กองโจรเล็กๆปรากฏตัวขึ้นอย่างช้าๆ

“ปล่อยตัวคนพวกนั้นซะ ถ้าไม่อยากเป็นศพ” โจรคนหนึ่งเอ่ย “พวกโจร!หนอยจำนวนแค่นั้นบังอาจนักนะ พวกแกจะต้องชดใช้ที่ทำกับมือข้าคนนี้ ฆ่ามันให้หมด!” นายกองตะโกนสั่ง เหล่าทหารเกราะ20นาย ในมือพร้อมด้วยอาวุธทั้งดาบ หอก ธนู เข้าปะทะกับกองโจร อย่างมั่นใจ โจรทั้ง 5 หยิบอาวุธอย่างใจเย็นกระโจนลงจากต้นไม้ใส่พวกทหารเลวอย่างแม่นยำและรวดเร็ว ปลิดชีพทหารเกราะแต่ละนายได้เพียงการตวัดดาบครั้งเดียว “ทีนี้จะทำยังไงต่อละ” โจรคนหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะปาดคอทหารเกราะคนสุดท้าย “เจ้าพวกโจรชั่ว ย้ากก!” ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดควบม้า พุ่งหอกใส่โจรคนนั้น จอมโจรกระโดดหมุนตัวหลบ เหวี่ยงมีดสั้นปักเข้าที่กลางหลังตำแหน่งตราอาณาจักรซาลอม “อ้าก ฝากไว้ก่อนเถอะพวกแก” นายกองหนุ่มกระอักเลือด แล้วควบม้าหนีไป “ไม่ต้องตาม เพน” “แต่...ทำไมท่านถึงปล่อยมันไป” เพน หนึ่งในโจรทั้งห้าเอ่ยถาม “มีดอาบยาพิษวาจาโลหิต มันจะกระอักเลือดตายต่อหน้าเจ้าทรราชซาลอม ข้าจะตอกย้ำให้มันรู้พวกเรากลุ่มพี่น้องยังคงเฝ้ารอวันชำระล้างหนี้โลหิตที่มันทำกับพวกเราและผู้บริสุทธิ์ไว้!” พี่น้องกองโจรผู้พิทักษ์ และเหล่าทาสที่ได้รับการช่วยเหลือชูมือโห่ร้องเฮ ราวกับผู้ชนะ เป็นช่วงเวลาที่ไม่อาจพบเห็นนับตั้งแต่เข้าสู่ยุคมืดของซาลอม

‘ ใกล้ถึงเวลาแล้วซาลอม อีกไม่นาน.. อีกไม่นาน…’

จบบทนำไว้เท่านี้นะครับ ยังไม่ถึงตอนที่อยากให้อ่านจริงๆ(ยังวางเรื่องไม่ค่อยถูก)ไม่ดีตรงไหนจะแก้ไขอีกทีนะ

เรื่องแรกที่ลองเขียน ติชมด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ