SecretRoom's whiteTiger

ลำดับตอนที่ #1 : คาบเรียนแรกของเคซิล

Arrive late OR begin





อ๊อด~ ~

เสียงของออดภายในโรงเรียนดังขึ้น เพื่อเป็นสัญญาณในการเข้าเรียนคาบแรกของช่วงบ่าย

นักเรียนชั้นปีหนึ่งทุกคนรีบวิ่งขึ้นห้องเรียนเพราะวิชาแรกของช่วงบ่ายเป็นวิชาการชำแหละสิ่งมีชีวิตของ ศ.แฟรงค์

" แต่เอ๊ะนั่นใครมานอนอยู่ตรงนั้นนะนี่มันก็น่าจะได้เวลาเข้าเรียนแล้วนิ " เสียงของ ศ.แมรี่พูดขึ้นก่อนที่จะเดินตรงมายังร่างของฉัน

"เธอไม่มีเรียนหรอ นี่มันได้เวลาแล้วนะ" เสียงของ ศ.แมรี่ดังเข้ามาในโสตประสาท

"...อ๊ะ มีค่ะอาจารย์ แต่พอดีเล่นกับสัตว์เลี้ยงเหนื่อยไปหน่อยเลยเผลอหลับน่ะค่ะ..."

"อ้าวนี่เธอ...เคซิล...นักเรียนชั้นปีหนึ่งไม่ใช่หรอ เธอไม่รู้หรอว่าตอนนี้มันวิชาอะไร" เสียงของ ศ.แมรี่ถามชั้นขึ้น  ชั้นก็ทำได้เพียงส่ายหัว

"เธอไม่รู้จริงๆใช่มั๊ย วิชานี้มันเป็นวิชาของ ศ.แฟรงค์นะ" ศ.แมรี่ยังคงถามชั้น

"..ตายแล้ว เคซต้องแย่แน่ๆเลย..." น้ำตาปริ่ม

"งั้นเธอรีบไปเลยนะ" ศ.แมรี่บอกชั้นเมื่อเห็นสภาพการตกใจที่แสนจะ...น่าสงสาร...

..
..
..
..

วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องร่างกายของมนุษย์ โดยชั้นจะมีตัวเองให้ดูประกอบ

"ปั้ง" เสียงของชั้นผลักประตูเข้าเต็มแรง ก่อนที่จะสังเกตุเห็นสายตาของคนทั้งห้องที่มองมาทางชั้น แต่มันก็ไม่ค่อยเท่ากับสายตาของใครคนหนึ่งที่

ได้ชื่อว่า ศ.แฟรงค์

"เธฮรู้มั๊ยว่ามันกี่โมงแล้ว" ศ.แฟรงค์ก้มมองนาฬิกาก่อนจะหันมาถามชั้น

"....ไม่ทราบค่ะ..." ก้มหน้าหลบสายตาอาจารย์

"เธอไม่เห็นรึไงว่ามันผ่านมาจะครึ่งชั่วโมงแล้ว"....น้ำเสียงดุดันที่ดูจะพยายามระงับอารมณ์ไว้อย่างหนัก ทำให้เสียงลอดไรฟันที่ออกมานั้นดูน่ากลัวว่าอีกไม่นานจะเก็บไว้ไม่อยู่...

"...ครั้งหน้าจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วค่ะ ขอโทษที่มาสายค่ะ..." 

"ดีนะที่เป็นครั้งแรก ชั้นจะไม่เอาเรื่องเธอ" ศ.แฟรงค์พูด มันทำให้ชั้นรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที

ชั้นกำลังจะเดินไปนั่งข้างๆชิสึ แต่กลับถูกมือของใครดึงไว้ซะก่อน

"...โอ๊ะ..."

"เธอว่าไงนะ" เสียงของ ศ.แฟรงค์ถามด้วยแววตาที่โรคจิตนิดๆ

"เธอยังไม่ได้แนะนำตัวเลย" ศ.แฟรงค์พูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย


"...สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน ฉันชื่อเคซิล เอส ฟอเรสต์ หรือเรียกสั้นๆว่าเคซนะคะ เป็นเด็กหอโพไซดอนและเป็นเผ่าเสือขาวสายเลือดแท้ เป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องมีแต่ญาติ อาวุธที่ใช้ก็เป็นกรงเล็บกับดาบ ใช้ธนูได้นิดหน่อย ความสามารถพิเศษมีแต่ยังไม่บอกนะคะ ส่วนของที่ชอบก็ขนมหวานค่ะได้ทุกประเภทเลย คิกๆ ตอนนี้มีสัตว์เลี้ยง2ตัวเป็นไคมีร่ากับจิ้งจอกแดงอยู่ที่ป่าหลังโรงเรียน ว่างๆก็ไปเล่นกันได้ชื่อยิวส์กับซาคริไฟร์ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ..." โค้งให้ทุกคน


"งั้นเธอคิดว่าสามารถที่เธอคิดว่าเจ๋งที่สุด" ศ.แฟรงค์ถามขึ้นทำให้ชั้นนึกความสามารถ



...ชั้นยกมือมาไว้ด้านหน้าขนานกับพื้น จากนั้นไม่นานพื้นดินก็สั่นไหวเบาๆแล้วปริแตกออกมาเผยให้เห็นแร่เหล็กที่อยู่ในชั้นดิน ชั้นเริ่มบังคับเจ้าแร่นั้นขึ้นมาเป็นก้อนกลมประมาณลูกฟุตบอล แล้วเริ่มเปลี่ยนรูปร่างให้กลายผีเสื้อ จากนั้นเหล็กก้เริ่มมีความแวววาวขึ้นจนกลายเป็นเงินแท้ สักพักก็เริ่มมีสีเหลืองมาแทรก เปล่งประกายขึ้นเรื่อยๆจนมันเป็นทองทั้งหมดพร้อมรูปร่างที่กลายเป็นนกตัวเล็กๆ แล้วกลายเป็นปลาที่กระโดดลงพื้นดินหายไป ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติอย่างที่ควรจะเป็น...

"เธอชั่งเป็นเด็กที่น่าค้นหาจริงๆ งั้นช่วยเดินมานอนบนนี้หน่อยได้มั๊ย" เสียงของ ศ.แฟรงค์พูดขึ้นทำให้ชั้นลังเลเล็กน้อยแต่ก็ต้องเธอไปนอนบนโต๊ะ

"...นี่เค้าคิดจะทำอะไรกันนะ เริ่มไม่น่าไว้ใจแล้วสิเรา..." ชั้นคิดในใจ

"นักเรียนทุกคนหันมาทางนี้ วันนี้เรามีร่างกายของสิ่งมีชีวิตมาใช้ให้ดูเป็นการประกอบการเรียนนะครับ

"...อาจารย์ล้อเล่นรึเปล่าคะเนี่ย..." ชั้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ

"เธอมีปัญหาหรอ" ศ.แฟรงค์มองด้วยสายตาที่แบบสยองสุดๆ

"...เอ่อ ไม่มี(ก็ได้)ค่ะ..."

"งั้นเรามาเริ่มเรียนกัน" ศ.แฟรงค์พูดจบก็เดินมาที่ชั้นพร้อมรอยยิ้มที่แส๊นจะเป็นมิตร

"...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..." (เสียงกรีดร้องด้วยความกลัว)


..
...
..
..

"ขอบคุณนะ เคซิล ที่วันนี้อุสาห์มาเป็นอุปกรณ์การสอนให้ชั้น" ศ.แฟรงค์พูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์ดีสุดๆ ก่อนจะเดินเข้าไปพักที่ห้องพักครู

"...ฮึ่ม ขอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันนะคะ ถ้ามีอีกเคซไม่ยอมแน่..."


ปล.ตอนที่กรีดร้องคือไม่ได้ทำอะไรนะ แค่แกล้งว่าจะผ่าแต่ก็ไม่ได้ผ่า แค่เอามายืนแล้วใช้ไม้จิ้มไปตามร่างกาย

เช่นเอาไม้แหย่เข้ารูจมูก