คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I miss you ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน ตอนที่1:การกลับมา:
ตอนที่1
ห้าวววววววววววววววววววววววววววววว กี่โมงแล้วเนี่ย ห้ะ7โมงครึ่งบ้าชิบมีเรียนเช้าด้วยสิ ไปอาบน้ำดีกว่า
วันนี้จะใส่กระโปรงสั้นหรือยาวดีนะ อ๋อคิดออกละใส่สั้นดีกว่าไปเช็คเรตติ้งสักหน่อยดีกว่า หูยยยใครกันเนี้ยสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ หุๆ ไปโชว์พี่แบมดีกว่า เอว่าแต่พี่แบมกลับมายังนะ
“ก๊อกๆๆ พี่แบม พี่แบม”
ทำไมไม่มาเปิดนะ “แกร๊ก” เอไม่ได้ล็อคนี่นา โหไอพี่บ้ามันน่าจะเตะให้เป็นหมันไปเลยสายขนาดนี้แล้วไม่ยอมตื่นสักทีสงสัยเมื่อคืนกลับบ้านดึกสิท่า ต้องเจอท่าไม้ตายซะแล้ว
“พี่แบม ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆตื่น ตื่น ตื่น” ตุบตับตุบตับ และแล้วฉันก็ขึ้นมานั่งทับพี่ได้อย่างสบายๆ เพราะนี่เป็นท่าปลุกไม้ตายของฉัน ที่จะสามารถทำให้พี่แบมตื่นได้ฮ่าๆฉลาดชะมัดฉันเนี่ย
“อ่าวโบว์มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนีย”
ห้ะพี่แบมอยู่ในห้องน้ำแล้วเนี่ยใคร
“พี่แบมอยู่ตรงนั้น ละ..แล้ววนี่ใครอ่ะ”
“เปิดดูเองสิ”
และฉันก็ 1………….2………………3 พรึ่บ
โลกทั้งโลกของฉันเหมือนหยุดเดิน เหมือนทั้งชีวิตฉันหมดหวัง เหมือนความสุขที่ฉันเคยมีหมดหายไป เพราะคนๆนี้คือ “พี่มาร์ค”
-Mark Part-
สวัสดีครับ ผมมาร์คครับผมคิดว่าโบว์เค้าคงจะตกใจมากๆเลยนะครับเพราะหน้าเธอเหวอไปเลยเมื่อเห็นหน้าผมตลกชะมัดเธอยังนิสัยเหมือนเดิมทุกอย่างแต่เปลี่ยนไปตรงที่สีผมและการแต่งตัวของเธอสีผมของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงบ่งบอกว่าเธอคงจะเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงมากๆแน่และกระโปรงของเธอมันสั้นมากมันสั้นจนน่าโมโหมันน่าจับมาลงโทษนักจะใส่ไปให้ใครดูไม่ได้นะผมมีสิทธิ์ดูได้แค่คนเดียวเท่านั้นทุกคนคงจะงงใช่ไหมครับว่าผมมาอยู่ที่ห้องไอแบมได้ยังไงคือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับเมื่อคืนผมเห็นมีคนโทรมาหาไอแบมแล้วไอแบมมันแอบไปคุยที่อื่นผมคิดว่าคนที่โทรมาน่าจะสำคัญกับมันมากแน่ๆเพราะเพลย์บอยอย่างมันถ้ามีสาวโทรมาแบบนี้มันจะต้องรีบโม้กับเพื่อนแน่นอนผมเลยเดินตามมันมาที่ห้องน้ำ
“ว่าไงยัยตัวแสบ”
“พี่มาฉลองที่ไอมาร์คกลับมาจากเมกาอยู่”
“เห้ยโบว์พี่ขอโทษพี่ไม่น่าพูดถึงเรื่องนี้เลยโบว์ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย โบว์ โบว์”
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหมโบว์พี่ขอโทษนะที่พูดเรื่องนั้นไปหนะ”
“โอเคคร้าบบบน้องสาวสุดที่รักถ้าไม่เป็นไรแล้วฝันดีนะคร้าบบบบ”
โบว์ โบว์ โบว์ โบว์ โบว์ โบว์ โอ้ยอะไรกันนี่ทั้งๆที่ผมเป็นคนบอกเลิกเธอแท้ๆแต่ทำไมผมยังลืมเธอไม่ได้สักทีนะตอนนี้เธอจะเปลี่ยนไปแค่ไหนบ้างนะ เธอยังสบายดีไหม เธอจะตัดใจจากฉันได้รียังนะ คำถามมากมายอยู่ในหัวของผม ปวดหัวชะมัด ผมจะทำยังไงดีนะผมยังรักเธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนผมอยากจะโทรหาเธออยากจะพบหน้าเธอ แต่ผมไม่กล้า ผมรู้ว่าเธอต้องเกลียดผมมากแน่ๆ หลายคนคงจะหาว่าผมบ้าใช่มั้ยยหล่ะทั้งๆที่รักเค้ามากแต่ก็ยังไปบอกเลิกเค้า แต่ที่ผมต้องเลิกกับเธอเพราะผมมีความจำเป็นที่ต้องบอกเลิกกับเธอ ผมมันบ้าชะมัด
“ไอมาร์คแกไปยืนทำบื้ออะไรอยู่นั่นว่ะ”
“ฉันแค่กำลังคิดถึงคนๆนึงหน่ะ”
“แหน่นี่แกหัดมีสาวแล้วหรอว่ะไม่ธรรมดานะเรา”
แล้วไอยูคมันก็วิ่งไปหาเพื่อนๆ แล้วก็ไปซุปซิบอะไรก็ไม่รู้แต่ถ้าจะให้ผมทายมันก็คงจะเป็นเรื่องที่มันคิดว่าผมมีสาวแน่ๆ ผมหละเผลียกับไอพวกนี้จริงๆเลยฮ่าๆๆ ไปนั่งกับพวกมันดีกว่า
“เห้ยอมาร์คนี่แกมีสาวใหม่แล้วหรอว่ะ” ---------จูเนียรื
“มีตอนไหนทำไมไม่บอกฉันว่ะ” ------------เจบี
“แล้วน้องโบว์หล่ะ” -------------แจ็ค
“ไอมาร์มึงนอกใจน้องกูหรอ” --------------แบม
“พวกมึงหยุดๆทีละคำถาม คือกูไม่ได้มีสาวใหม่อะไรทั้งนั้น และหัวใจของกูก็ยังมีอยู่คนเดียวเสมอ”
“แล้วมึงคิดว่าน้องโบว์เค้าจะยังรักมึงอีกมั้ยหล่ะมึงทำให้น้องเค้าเสียใจขนาดนั้น”
“กูไม่รู้ว่ะแม่ง”
“มึงไม่น่าไปเชื่อยัยนั่นเลยมึงดูไม่ออกหรอว่ายัยนั่นชอบมึงอะยัยนั่นจงใจจะทำให้มึงกับน้องโบว์เลิกกันเป็นไงหล่ะทั้งหมดเป็นไปตามแผนของยัยนั่นหมดแล้ว”
“กูรู้แล้วโว้ยนี่มึงจะตอกย้ำกูทำไมนักหนาว่ะ”
“แล้วทำไมมึงไม่หาวิธีง้อน้องโบว์ละว่ะไอโง่”
ใช่ทำไมผมคิดไม่ออกตั้งนานกันนะผมต้องหาวิธีง้อโบว์สิ“ไอแบม”
“ห้ะว่าไง”
“วันนี้กูขอค้างบ้านมึงหน่อยดิ”
“นี่อย่าบอกนะว่ามึงจะเริ่มง้อน้องโบว์แล้วอ่ะ”
“ฉลาดดีนี่”
นี่แหละครับสาเหตุที่ทำให้ผมมาอยู่ที่ห้องไอแบมใช่ผมจะมาง้อโบว์
End Mark
“จะมองกันอีกนานไม่ครับเห็นหัวผมบ้างนะครับ”
นี่ฉันเผลอไปมองพี่มาร์คได้ไงน่าอายชะมัด พี่เค้าคงจะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงที่บ้าบอผ่านมา2ปีแล้วยังลืมพี่เค้าไม่ได้สินะทำไมฉันมันน่าสมเพชแบบนี้นะ
“พี่แบมโบว์ไปโรงเรียนก่อนนะ สวัสดีค่ะ”
“แบมน้องมึงนี่เปลี่ยนไปจริงๆเลยนะไม่เจอกันมา2ปี หึ ใส่กระโปรงสั้นแบบนี้จะไปอ่อยผู้ชายที่ไหนหล่ะ”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคะคุณไม่มีสิทธิ์จะว่าฉันแบบนี้”
“หึไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ”
“เอ่อโบว์จะไปโรงเรียนยังไงหรอ”
คำพูดของพี่มาร์คทำให้ฉันเสียใจมากไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายที่ฉันเคยรู้จักจะเปลี่ยนไปได้ขนาด มันก็ต้องแน่อยู่แล้วแหละพี่เค้าจะมาพูดดีกับฉันทำไมหละ
“เอ่อเปามารับค่ะ”
“ยัยเด็กบ้านั่นอีกแล้วหรอ”
ปี๊ด ปี๊ด ยัยนี่ตายยากจริงๆ5555
“สงสัยเปามาแล้วโบว์ไปก่อนนะคะ จุ๊บ”
“สงสัยคงจะจุ๊บผู้ชายแบบนี้ไปทั่วเลยสินะ”
คำพูดแบบนี้ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใครพูดแบบนี้ก็มีแค่คนเดียวแหละ “พี่มาร์ค”
“พี่รู้ได้ไงค่ะว่าโบว์จุ๊บผู้ชายไปทั่วโหพี่เนี่เก่งจังรู้ด้วย โห่โบว์อุตส่าเก็บเป็นความลับตั้งนานพี่รู้สะและ”
“โบว์!!”
“โบว์ไปก่อนนะคะ”
โอ้ยประสาทจะกินหัวฉันตายและเบื่อๆๆๆทำไมเขาจะกลับมาทำไมเขายังทำให้ฉันเจ็บไม่พออีกหรอ
“โบว์แกร้องไห้ทำไมไอพี่แบมมันทำอะไรแก”
“พี่มาร์คอยู่ในบ้านฉัน ฮือๆๆ”
แล้วฉันก็ปล่อยโฮออกมา
“เดี๋ยวๆโบว์หยุดร้องไห้ก่อนเล่ามาให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้”
“ก็เมื่อเช้าฉัน&%$&%&$^*&%%*&เรื่องทั้งหมอมันก็เป็นแบบนี้แหละ”
“พี่มาร์คเค้าเปล่ยนไปมากเลยอะแก”
ใช่พี่เค้าเปลี่ยนไปมาก แต่ชั่งเถอะพี่เค้าจะเป็นยังไงก็เรื่องของพี่เค้าหนิ อ๊ะถึงมหาลัยแล้ว ไปเรียนดีกว่า
“แกรู้มั้ยว่าพี่มาร์คหนึ่งในแก๊ง จีโอที กลับมาจากอเมริกาแล้วอ่ะ”
“กรี๊ดดจริงหรอแกคราวนี้ จีโอดี ก็ครบ7คนแล้วสิ”
“พวกพี่เค้าหล่อมากเลยแกๆ”
เห้อที่แท้ก็เสียงพวกบ้าผู้ชายทั้งหลายนี่เองฉันอยากรู้จังถ้าพวกนี้รู้ว่าฉันเป็นน้องแท้ๆของพี่แบมหัวหน้า จีโอที พวกนี้จะทำหน้ายังไงคิดแล้วขำ
เห้อ~~~~ ทำไมมันน่าเบื่อจังนะ ไม่ไหวละนอนดีกว่า
“โบว์ ยัยโบว์ โบว์ ไฟไหม้ กรี๊ดด”
“เห้ยไฟไหม้ที่ไหนไหนไฟไหม้ไหนไหน”
“ยัยบ้าตื่นสักทีไปกินข้าวกัน”
“แกโกหกฉัน”
“ถ้าไม่ใช้วิธีนี้แกจะตื่นหรอไปเหอะฉันหิวข้าวจะตายแล้วไปกินข้างนอกกันเถอะ”
-ห้างแทนเดอร์-
“แกพาฉันมาห้างทำไม” ฉันละงงกับความคิดยัยนี่จริงๆ
“ก็มากินข้าวสิยัยโง่ไป๊ฉันหิวและ”
และเรา2คนก็มาหยุดที่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่น หิวจริงๆไม่ได้กินอาหารญี่ปุ่นมานานแล้ววันนี้แหละฉันจะกินให้พุงกางไปเลยฮ่าๆๆ ฉันกับยัยเปาเลือกที่นั่งที่อยู่ที่เงียบๆที่สุดเพื่อความเป็นส่วนตัวแต่โชคก็ไม่เข้าข้างฉันเลยเมื่อฉันเจอแก๊ง จีโอที นั่งกินอยู่โต๊ะถัดไปจากพวกเรา2โต๊ะ พุธโท พุธโท พะโท อย่าเห็นฉันเลย
“ยัยโบว์แกเป็นอะไรของแกพนมมือทำไม”
ยัยบ้าเอ้ยแกจะตะโกนทำไมเนี่ย
“เห้ยโบว์แกก็มากินร้านนี้หรอมานั่งกับพี่เร็ว” ความจริงฉันก็อยากไปอยู่นะคิดถึงพวกพี่แจ็คจะตายแต่ถ้าไม่ติดตรงมีพี่มาร์คฉันคงไปนานแล้วแหละ
“ไม่เอาดีกว่าพี่แบมโบว์จะนั่งกับเปาอะคะ”
“มานั่งด้วยกันดิปกติแก2คนก็มานั่งกินกับพวกพี่ตลอดยังได้เลยทำไมวันนี้จะไม่ได้หล่ะ”
“เอาไงดีว่ะเปา” ฉันกระซิบถามเปายัยเปาไม่ตอบอะไรแสดงว่าคิดไม่ออกสินะ
“คงจะไปนั่งไม่ได้หรอกนะคะพอดีแฟนของโบว์เค้าจะมาด้วยอะคะ”
ฉันหยิกแขนยัยเปาไปทีนึง “ยัยบ้าแกพูดแบบนั้นได้ไง”
“ห้ะ” ทั้งแก๊ง จีโอที ตะโกนมาพร้อมกันยกเว้นพี่มาร์คที่ยังคงทำหน้าเหมือนเดิม หึ ชั่งสิพี่เค้าจะทำอะไรก็เรื่องของพี่เค้า
“โบว์ขอตัวนะคะ”
...............................................................................................................................................................................................................เป็นยังไงกันบ้างค่ะ กับตอนแรกยังไงก็เม้นติชมกันหน่อยนะคะ
ความคิดเห็น