คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 1 : หน้าที่ที่พบกัน
เวลา 14.00
[ Taiyo's part ]
" ย้า ฮู้!~ นี่แหละน้าาา~ ญี่ปุ่น" ฉันชื่อไทโยะ ตอนนี้เรามาถึงญี่ปุ่นกันแล้ว แล้วไอเสียงโวยวายเนี่ย
ไม่ใช่เสียงฉันหรอก เสียงยัยจิซึรุนู่น ไม่รู้จะโวกเวก โวยวายอะไรนักหนา
"นี่ หลัน เราจะไปฐานทัพวองโกเล่ยังไงล่ะ เราไม่รู้ทางนะ" ถามได้ถูกใจมากมิยู ที่ฉันมาญี่ปุ่นก็
เพราะรีบอร์น จ้างให้ไปเป็นบอร์ดี้การ์ดวองโกเล่แฟมมิลี่น่ะสิ ฉันละขี้เกียจ อยากกลับไปอยู่อิตาลีจัง~ แล้วที่มิยู
ถามคือเราจะได้ขึ้นรถจากทางวองโกเล่ที่ส่งมารับน่ะ
"คุณหนูครับ เชิญขึ้นรถครับ" มีชายหนุ่มคนนึงใส่ชุดสูท หน้าตาประมาณ 40 แล้วละนะ มาเชิญเรา
ขึ้นรถ เฮ้ย! เค้าปูพรหมแดงรอไว้ด้วย คนทั่งสนามบินหันมามิองใหญ่เลย ฉันมองคนอื่นๆ O[]O <------หน้าตา
แต่ละคน
"ค่ะ" เราพูดพร้อมกันและเดินตรงไปยังรถ โห~ วองโกเล่ทุนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ตอนนี้ฉันเข้ามา
นั่งอยู่ในรถซึ่งเป็นรถลีมูซีนคันยาวเหยียด โอ้ว~ ดูไปดูมามันเหมือนมะเขือยาวเลยแหะ แอร์เย็นจัง
"ฮ้าว~" ตอนนี้ทุกคนในรถเริ่มทยอยหลับไปกัน ยกเว้นคนขับรถถ้าจะหลับตบกลิ้งเลยนะ โดยเฉพาะ
หลันที่หลับไปตั้งแต่ขึ้นมานั่งแล้ว เฮ้อ! ฉันเองก็เหนื่อยจากการเดินทางเหมือนกัน หลับมั่งดีกว่า แล้วทุกอย่างก็
เริ่มกลายเป็นความมืดราวกับราตรีที่แสนยาวนาน
เมื่อมาถึง
"คุณหนูครับ ถึงแล้วครับ" ชายชราคนเมื่อกี้พูดขึ้นทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก ขัด
ขวางการนอนจัง เอ๊ะ! ขัดขวางการนอนเหรอ ฉันรีบหันขวับไปหาหลันทันที กึ๋ย! ดูท่าคุณเธอจะเตรียมระเบิดเต็มที่
หลันที่นั่งอยู่ข้างฉัน ฉันเลยดันหลันลงมาจากรถ ถ้าไม่ดันลงมาเสียดายรถง่ะ ทุกคนเตรียมตัว! ว่าแล้วฉันก็อุดหู
"ว้ากกก ไอ้แก่มาปลุกฉันในตอนนี้คิดว่าจะจบง่ายๆเรอะ จะเผารถแกให้ดูดูสิตอนแกจะหลับๆที่ไหน"
เอ๊ะ! คนรับใช้เค้าไม่ได้นอนกันในรถสักหน่อย เฮ้อ! หลันตอนนี้คงจะงงไปหมดแล้ว
"ใจเย็น หลัน" เทพเจ้าส่งรีบอร์นมาเพื่อยับยั้งหลันนี่เอง ตอนนี้หลันเงียบไปแล้ว อ๊ะ! คุณเธอจะ
ทำอะำไร คุณเธอทำท่าเตรียมวิ่งเหมือนในกีฬาโอลิมปิก คุณเธอออกวิ่งแล้วคร้าบบ
"รีบอร์นนนน!" อ้าว! ผิดคาดแหะหลันเข้าไปกอดรีบอร์นซะงั้น เฮ้อ! ว่าแล้วฉันก็เดินตรงไปหารี
บอร์น
"รีบอร์น รีบๆพาไปข้างในซิ เมื่อยแล้วนะ" ฉันพูดกับรีบอร์น อย่ามองฉันอย่างงั้นสิ ก็ฉันเมื่อยนี่นา
"งั้นตามมาเลย" รีบอร์นเดินนำหน้าฉันไปแล้ว ฉันก็ต้องเดินตามสิ มัวมองอะไรอยู่เนี่ย ฉันเดิน
เข้าไปตามทางที่ทำด้วยเหล็ก ไอเดียแจ่มมาก เปิดแอร์อุณภูมิจะติดลบอยู่แล้วดันสร้างฐานทัพมาเป็นเหล็กอีก
เคยเรียนบ้างไหม ตัวนำความเย็นนะ หนาวโว้ยยย!
"ถึงแล้ว" รีบอร์นพูดทำให้ฉันต้องหยุดความคิดลง ประตูเหล็กเปิดออกโดยอัตโนมัติ เนี่ยนะเหรอ
วองโกเล่! มีแต่ผู้ชายมากหน้าหลายตา เอ๊ะ! มีเด็กแต่งตัวเลียนแบบวัวด้วย เฮอะๆ เชื่อเค้าเลย วองโกเล่เค้าว่า
เป็นแฟมมิลี่ที่มีฝีมืออยู่นะ
" เอาล่ะ เราจะมาให้ทุกคน แนะนำตัวหน่อยนะ" รีบอร์นพูด เฮ้อ! ต้องแนะนำตัวตามธาตุสินะ
" ซาวาดะ สึนะโยชิ ธาตุ นภาครับ" สึนะโยชิพูดกับไลอาร์ แหม! ไลอาร์ยิ้มรับเชียวนะ ต่อไปแล้ว
" ไลอาร์ แกรน์ฟิวล์ ธาตุ นภาค่ะ " ไลอาร์พูด เห! รู้มาก่อนว่าเจ้าหล่อนยิ้มสวยขนาดนี้ แต่มาเจอ
ของจริงนี่
" โกคุเดระ ฮายาโตะ ธาตุวายุ" หมอนั่นนักเลงเปล่าเนี่ย พูกกระแทกไปกระปทกมา อย่างนี้จิซึรุ
ไม่ปล่อยหรอก
" คามิซากะ จิซึระ ธาตุวายุเว้ย" โอ้ว *O* จิซึรุทำนายนั่นอึ้งไปเลยแหะ สุดยอด แปะๆๆ
" ฮิบาริ เคียวยะ ธาตุเมฆา " ฮิบาริพูด ดูท่ามิยูจะกลัวๆคนๆนี้ ช่างเถอะ อย่างมิยูน่ะ มีดีอยู่แล้ว
"ฮินาตะ มิยูกิ ธาตุเมฆา" มิยู เธอพูดแนะนำตัวได้หน้าตายมากเลย เป็นปลื้ม Y-Y
" โรคุโด มุคุโร ธาตุสายหมอกครับ คนสวย" มุคุโรก็พูดสุภาพดีนะ แต่เหมือนกำลังขายขนมจีบ
ยูกิอยู่เลย เฮ้ย! ยัยนั่นยังนั่งกินไอติมอยู่เลย
"อิซึคุรีมุ ยูกิ ธาตุสายหมอกนะ" ยูกิพูดโดยไม่ละสายตาจากไอติมเลย เฮ้อ! เหนื่อยใจ
" ยามาโมโตะ ทาเคชิ ธาตุพิรุณครับ" ยามาโมโตะพูดและยิ้มไปด้วย เอ่อ...เต็มรึเปล่านาย
"ไดร์ ดีเมดฟอร์ด ธาตุพิรุณค่ะ" เชื่อสิ เจ้าหล่อนพูดเพราะอย่างนี้แสดงว่าทำเพื่องาน
" ซาซางาวะ เรียวเฮ ธาตุอรุณสุดขั้ววว!" เรียวเฮพูดพลางยกกำปั้นขึ้นมาชู เป็นญาติกับพิรุณ
ใช่ไหม?
"โอเชียโน่ แกรนดีน ธาตุอรุณ" เฮ้อ! ตาฉันสักที รีบอร์นคิดยังไงเอาเด็กนี่มาเข้าแฟมมิลี่น่ะ
" ผมชื่อแรมโบ้ คุณแรมโบ้ๆ" = =^ เอิ่ม..........No comment
"มิซาจิชิ ไทโยะ ธาตุอัสนี " เฮ้อ! เสร็จสักที ยังเหลือตัวแทนจากวองโกเล่พรีโม่นี่นะ
"เราเป็นตัวแทนจาก วองโกเล่พรีโม่นะ" อเลาดี้พูดขึ้น ไม่บอกฉันก็รู้ย่ะ อย่าถามว่ารู้ได้ไง
ฉันแฮกระบบองค์การนาซ่ามาแล้วนะ เรื่องแค่นี้จะไม่รู้ได้ไง
"อเลาดี้ ธาตุเมฆา" ยังจะมีตัวแทนจากวาเรียอีก แล้วก็ต้องให้หลันกับมิโดริแนะนำตัวอีก
"ตัวแทนจากวาเรีย ธาตุวายุ เบลเฟกอลคิคิคิ" เบลพูด เฮ้อ! ฉันพึ่งจะได้เจอเจ้าชายกำมะลอตัวจริงนี่ละ
"ตัวแทนจากวาเรีย ธาตุสายหมอกฟราน " ฟรานพูด ฟรานจะยอมถอดหมวกกบนั่นออกมาข้างนอกได้ไหมเนี่ย
"ไอซากะ มิโดริ อัลโกบาเรโน่สีขาว " มิโดริจัง บทนำไปอยู่ด้านหลังเครื่องบินน่ะ
" มาเอซาวะ เฟยหลัน ผู้ฝึกสอน" หลันพูดทั้งหลับตา ก็นะมันเลยเวลานอนเธอมาแล้วนี่
"วันนี้จะให้พวกเธอไปพักกันก่อนนะ" รีบอร์นพูดพลางมองมาที่เรา อืม....ก็ดีเหมือนกัน ง่วง
เต็มที
"ค่ะั" พวกเราพูดตอบรับ อ๊ะ! นั่นกระเป๋าของมิยูนี่ เอ๋! คุณเธอไม่รู้ตัวเหรอ ฉันสะกิด มิยู
"มีอะไร ไทโยะ" เธอพูดแบบสะลึมสะลือ ฉันเลยชี้ไปที่กระเป๋าของมิยู จากนั้นเธอก็ใช้ไซ
โครเนซิส ของเธอยกกระเป๋านั้นมาวางไว้บนมือ เล่นเอาคนในห้องตาค้างกันใหญ่ ฮ่าๆ สนุกจัง
[ Gokudera's part ]
หลังจากที่พวกเราแนะนำตัวเสร็จ พวกโลมิลเลสก็ได้ไปพักผ่อนส่วนเราน่ะเหรอ เฮอะ! นั่งเบิ่งตาอยู่นี่ไง
ว่าแต่เมื่อกี้ผู้หญิงที่ชื่อมิยูกิ ใช้ไซโครเนซิสได้ด้วย เฮอะ! ไม่เบาเลยนี่ แต่ว่าตอนนี้ง่วงจัง อยากหลับอยู่แล้วไอ้คุณ
รีบอร์น
"ส่วนพวกนายไปพักได้" เยส! นี่แหละคือคำที่อยากได้ยินรีบอร์นพูด แล้วผมก็เดินออกมาเพื่อจะกลับห้อง
แกร๊กๆ แกร๊กๆ
"เสียงอะไรน่ะ" ผมพูดขึ้นเบาๆ พลางหาต้นเสียง เอ๊ะ! แล้วผมก็ไปหยุดอยู่ตรงห้องนึงที่ได้ยินเสียงนั้น
ชัดเจน รึว่าจะเป็น ผี! เฮ้ยๆ ผีไม่มีจริงๆๆ ผมจึงค่อยแง้มประตูเข้าไปโดยปิดตาไว้ เอ๊ะ! ทำไมไม่เห็นมีไรเลย ผมจึง
ลืมตาดู
"เฮ้ยยยย!" ตกใจหมด! เฮ้อ! ที่แท้ก็จิ้งจอก...ฮะ! จิ้งจอก จริงสิ!มันอาจจะเป็นสัตว์กล่องมาเดินเล่นก็ได้นี่นะ
จะว่าไปที่นี่ที่ไหนเนี่ย อืม เดินเข้าไปดูข้างในดีกว่า ผมจึงเดินสำรวจไปทั่วห้องแล้วก็พบกับเตียงที่มีเด็กผู้หญิง
นอนอยู่ ว้ากกก...อะไรอยู่บนเตียงนะ เข้าไปดูใกล้ๆหน่อยละกัน เพื่อความชัวร์ ผมจึงเดินไปใกล้ เฮ้ย! นี่มัน รู้สึกว่า
จะชื่อไทโยะสินะ นี่ห้องยัยนั่นหรอเนี่ย อ๊ากกกก! แล้วผมจะเข้ามาทำไมเนี่ยยย=[]= เอิ่ม จะว่าไปเวลายัยนี่ไม่ใส่
แว่นก็น่ารักดีแหะ เฮ้ย! นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย
"นายเข้ามาทำไม" เอ๊ะ! เสียงใครนะ ผมมองไปทั่วรอบห้อง แล้วก็มาหยุดอยู่ตรงเตียง เฮ้ย!
"เฮ้ย! ต....ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่นะ"ที่ผมตกใจเป็นเพราะ ยัยนี่ดันตื่นน่ะสิ เออ..จริงด้วยถ้ายัยนี่ไม่ใส่แว่นคงจะ
มองไม่เห็นว่าเป็นเราหรอก
"ตั้งแต่นายร้อง เฮ้ย! ใส่โคฮะนะสิ"ยัยนี่เลียนแบบเสียง เฮ้ย! ของผม หึย!....งั้นเราปลอมเป็นพระเจ้าลงมา
ดูดีกว่า ฮะๆ ทนรอคิดหน้ายัยนี่ตอนเห็นพระเจ้าไม่ไหวแล้ว
"โฮะๆๆ ข้าคือพระเจ้าที่ลงมาให้พรแก่คนดีอย่างเจ้า จงรับพรไปซะ" ผมพูดพลางอ้าแขนแล้วเตรียมโกย
แนบ
"โกคุเดระ ฮายาโตะ เป็นลูกชายของหัวหน้าแก๊งมาเฟียยักษ์ใหญ่ของอิตาลี มีพี่สาวต่างแม่ 1 คน คือ
เบียงกี้ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากอิตาลี มีฉายาว่า โสมคกิ้ง บอมบ์ ฮายาโตะ โดยเก็บระเบิดจำนวนมากไว้ทั่ว
ร่างก่าย เป็นชายที่เคารพวองโกเล่รุ่นที่สิบอย่างสุดใจยอมทำตามคำสั่งทุกอย่างแม้ต้องแลกด้วยชีวิต แพ้เบี้ยงกี้
เมื่อเจอเบียงกี้จะปวดท้องอย่างหนัก เพราะตอนเด็กไปกินคุกกี้พิษที่เบียงกี้ทำไว้ แม่ของนายเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นและ
เป็นนักเปียโนชื่อดัง เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุรถยนต์แต่มีเบื้องหลังว่าเป็นแก๊งมาเฟียของพ่อฆ่า พออายุ8ขวบก็รู้
ความจริง แล้วหนีออกจากปราสาท เกิด 9 กันยายน ราศีกันย์ อายุ 15 ปี สูง 168 ซม. น้ำหนัก 54 กก. กรุ๊ปเลือด
บี ความฝันคือเป็นมือขวาของรุ่นที่สิบ คำพูดติดปากคือดับไปซะ นิตยสารที่ชอบคือ the wonder and mysteries
of the world เกลียดเบียงกี้ และ แรมโบ้ ไฟธาตุวายุ บ้าไปแล้ว" ยัยนั่นพูด ยัยนั่นรู้จักเราถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
"เธอรู้ได้ไง" ผมถามเธอ มันน่าถามไหมล่ะ (ไม่น่าถามเลยสักนิดรู้ก็รู้ว่าเธอเป็นใคร) ก็ฉันไม่รู้นี่
"นายคิดว่าฉันเป็นใคร? Hacker อันดับหนึ่งในกลุ่มมาเฟีย มิซาจิชิ ไทโยะ"ยัยนี่คือ แฮคเกอร์อันดับ1
หรอ ต้องไปถามฟูตะแล้ว
"ว่าแต่ เธอรู้ได้ไงว่าเป็นฉันทั้งๆที่ไม่ได้ใส่แว่น" เออ..ผมลืมคิดไปเลย เธอรู้ได้ไงทั้งๆที่ไม่ได้ใส่แว่น
อยู่ หรือเธอพอเห็นลางๆ
"นายนี่มัน...ฉลาดจนควายยังยอม แว่นที่ฉันใส่มันเป็นอาวุธเสริมโว้ย! ไว้มองการเคลื่อนไว้ของ
ศัตรู โธ่! นายนี่มัน..." อ้าว! หยุดแล้วหรอ นึกว่าจะด่าเป็นจุลเป็นไฟ เฮ้ย! ยัยนั่นลุกมาดันตัวผมให้ออกไปนอก
ประตู อะไรกันนะ เฮ้ยยยยย! นี่มัน ตีสี่แล้วนี่ ผมพูดพลางก้มลงมองนาฬิกา ต้องรีบกลับห้องแล้ว
"ฮึ!" เสียงเด็กหนุ่มชุดดำตัวเล็กที่มีกิ้งก่าเกาะไหล่อยู่ ก้องกังวานไปทั่วราวกับเสียงไซเรนในความ
มืดมิด
เช้าวันต่อมา
เวลา 6.30 น.
[Taiyo's part]
่ "รีบอร์นนน~เรียกพวกเรามาทำไมเนี่ย" เสียงงอแงง้องแง้ง ของจิซึรุดังไปทั่วห้องตอนนี้มีแค่โลมิ
เลส กับ วองโกเล่เท่านั้น
"รีบอร์นเรียกมาเพื่อให้เรามาจับฉลากผู้ที่ต้องดูแลนะ" ฉันพูด เมื่อวานฉันพึ่งแฮคระบบวองโก
เล่เล่นๆนะ ก็เลยไปเจอเข้า พูดถึงเมื่อวานยังแค้นตาหมึกไม่หาย คนอะไรไม่มีมารยาทเลย บุกรุกห้องคนอื่น แถม
ยังทำตัวเป็นพระเจ้า บ้ารึเปล่าเนี่ย พูดแล้วฉันก็ปรายตามองไปที่ตาหมึก ตาหมึกคงจะรู้ตัวว่าเมื่อวานทำไรไว้
"รีบอร์น รีบๆจับที่เถอะ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยอิ่มเลยนะ" ฉันพูดพลางทำท่าหาว เฮ้อ! ถ้าเมื่อ
วานฉันล็อคประตูล่ะก็คงไม่มีตัวอะไรมากวนใจ
"งั้นฉันจะให้โลมิเลสจับนะ มาจับได้เลย" รีบอร์นพูด พอรีบอร์นพูดจบไลอาร์ก็วิ่งแจ้นไปหยิบ
ทันที
"สึนะ กับ ไลอาร์" รีบอร์นประกาศชื่อที่ติดไว้ในกระดาษ งืมๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงจริ๊ง
ตาฉันแล้ว ฉันเดินไปหยุดหน้ากล่องจับฉลาก ขอให้ได้คนดีๆเถิดด! สาธุ! ฉันพูดพลางควักมือลงไป ฉันวนมือหา
ไปทั่ว แล้วก็หยิบมาอันนึง แล้วส่งให้รีบอร์น สาธุๆๆ
"โกคุเดระ กับ ไทโยะ" หาาาาาาา! ไม่ยอมๆๆๆ คัดค้านสุดชีวิต อะไรกันนี่ พระเจ้าไม่เห็นใจ
หนูบ้างเหรอ หนูต้องไปคุ้มกันตาหมึกเนี่ยนะ ปล่อยมันตายไปตั้งแต่แรกเลยดีกว่า รีบอร์นนนน
"รีบอร์น คัดค้านค่ะๆ ปลาหมึกก็อยู่ส่วนปลาหมึกสิค่ะ มายุ่งอะไรกับมนุษย์ล่ะ" ฉันพูด
พลางมองไปที่โกคุเดระที่ตอนนี้โกรธจนหน้าดำหน้าแดงแล้ว โฮะๆๆ ฉันเลยยักคิ้วไปให้ข้างนึง สนุกจังๆ
"ไม่ได้หรอก ปลาหมึกกับสุนัขจิ้งจอกก็เผ่าคล้ายๆกันนี่"รีบอร์น พูดทำเอาโกคุเดระขำ
กลิ้งไปอยู่บนพื้น แล้วคนที่โกรธหน้าดำหน้าแดงก็กลายเป็นฉัน รีบอร์นน่ะรีบอร์น คิดยังไงกันแน่น่ะ ให้ฉันมาคู่เจ้า
นี่
"จิซึรุ กับ ฮิบาริ" ดีใจด้วยน้าจิซึรุได้คู่กับคนเต็มๆ ไม่เหมือนฉัน ชาติก่อนฉันคงจะเป็น
ชาวประมงที่จับได้แต่ปลาหมึกสินะ ชาตินี้ฉันถึงได้โดนปลาหมึกตามหลอกหลอน เฮ้อ!
"มิยู กับ มุคุโร่" โอ้ว! มันช่างเป็น คู่หน้าตาย กับ หน้าด้านที่เหมาะสมกันจริง ฮะๆๆ ><"
"ยูกิ กับ แรมโบ้" ยูกิ! เธอนี่น่าสงสารจริงๆ T^T เฮ้ๆ! ยูกิยังนั่งกินไอติมต่ออยู่เลยอ่ะ =[]=
"ไดร์ กับ เรียวเฮ" ไดร์ระวังมันสุดขั้วจนเธอตายน้า ไดร์ผู้น่าสงสาร Y-Y
"โอเชียน กับ ยามาโมโตะ" ไปอีกราย =w= เฮ้อ! เหนื่อยใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ต้องไปโรง
เรียนของพวกวองโกเล่เพื่อไปอารักษ์ขาอีก
"ครบแล้วสินะ งั้นเราจะมาแนะนำผู้ที่จะมาช่วยหลันสอนพวกเธอ" รีบอร์นพูดจบก็มีผู้
หญิงคนนึง น่าจะอายุเท่าๆหลัน ผมสั้นตรงสีขาวออกเทา ตาสีฟ้าใสดุจทะเล สวยดีนะเนี่ย แต่ดันปิดตาไว้ข้างนึง
"อิซึคุรีมุ ยู ผู้ฝึกสอน" พี่สาวยูกิมาแล้ว.......เธอเงียบดีแหะ ดีจังๆไม่เจอคนไม่เต็มฉันมอง
ไปหายูกิที่ตอนนี้ช็อคตาค้างไปแล้ว แล้วเธอกำลังขยับปากจะพูด ยูก็พูดแทรกขึ้นมา
"ถ้าจะถามว่าพี่มาทำอะไร พี่จะมาฝึกสอนพวกเธอไง" ยูพูดออกไป ทำให้ยูกิปากค้างไป
เลย ยูกอดอก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ
" นีเป็นคำถามแรกที่ทักทายพี่สาวงั้นเหรอ ยูกิ" ยูพูดพลางทำเสียงเยือกเย็น ยูกิที่เมื่อกี้
ช็อคอยู่ ก็หันไปหารีบอร์นโดยทันที
"รีบอร์น.." ยูกิกำลังจะพูดแต่ก็โดนยูแทรกขึ้นมา เสียก่อน เป็นฉันๆคงตบยูคว่ำไปแล้ว
อะไรจะเดาใจแม่นขนาดนั้น
"ถ้าจะถามว่าลากพี่มาจากไหน เพราะพี่ไม่ค่อยกลับบ้าน และหายตัวบ่อยๆ เป็นเพราะพี่
ถูกพ่อให้มาคุ้มกันเธอ แล้วเจอรีบอร์นเข้าพอดี รีบอร์นเลยจ้างมาซะเลย" ยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และดวงตาที่
เย็นชา ยูนี่จะมีใครมาละลายเธอได้ไหมเนี่ย!
จะมาแจ้งข่าวให้ทราบ
1.ยังไม่ปิดรับสมัครน้า ถ้าให้ดีขอตัวร้าย เพราะตัวร้ายขาดแคลนมาก
2.เราจะทำการเปลี่ยนชื่อเป็น (Fic KHR) Mafia princess เจ้าหญิงมาเฟียผู้พิทักษ์วองโกเล่
3.คู่ของยูจะเป็นเพื่อนร่วมห้องน้า ><" แต่ต้องดูก่อนถ้าเกิดไม่มีใครมาสมัครไรต์อาจสร้างเอง
แปะให้หน่อยเน้อ
์
ี้
ความคิดเห็น