คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
ร่างสูงโปร่งในชุดนักเรียนเลอะเทอะ..หอบหิ้วข้าวพะรุงพะรังอย่างกับย้ายบ้าน อันที่จริงก็แค่เป้ใบใหญ่ใบเดียวกับมือขวาที่ถือกระดานสเก็ตซ์แผ่นใหญ่ ส่วนอีกมือเป็นเอกสารยับๆสี่ห้าแผ่น.. อาคิมะ ฮายะ ยืนก้มๆเงยๆมองแผนที่และรูปโปสเตอร์โรงเรียนอยู่หน้าประตูรั๊วโรงเรียน ..ที่นี่ล่ะมั้ง..
“ เฮอะๆ.. ” เสียงเค้นหัวเราะเฝือดๆดังออกมา ..อยู่ๆก็ไสหัวส่งกันมาอยู่โรงเรียนประจำเนี่ยนะ บ้าชัดๆ!..
นัยน์ตาแดงสดจากคอนเทคเลนส์สายตากวาดมองไปทั่ว..ก่อนอื่นต้องหาหอพัก นัยน์ตาสบกับผู้หญิงที่ขี่จักรยานเข้ามาเพียงแวบเดียวแล้วหันมองซ้ายขวาหาป้ายบอกทางต่อ
กริ๊ง..กริ๊ง!! เสียงกระดิ่งจักรยานดังขึ้นข้างตัว..สาวน้อยคนนั่งอยู่ข้างๆซะแล้ว
“ ท่าทางคุณดูเหมือนจะสับสนนะคะ..พอมีอะไรให้ฉันช่วยได้หรือเปล่า? ” เธอเอ่ยถามขึ้นมา
“ อะ..เอ่อ คือเธอพอจะรู้รึเปล่าว่าหอพักอยู่ตรงไหนน่ะ ”
“ อืม..” เธอเงยหน้าขึ้นเหลือบมองข้างบน..มองไปรอบๆ
“ นักเรียนใหม่เหมือนกันเหรอครับ? ” ผมถามเธอเมื่อเห็นท่าทางครุ่นคิด
“ ใช่แล้วล่ะค่ะ.. ดูเหมือนว่า..น่าจะเป็นตรงนั้นนะคะ ” เธอหันมายิ้มเอียงคอเล็กน้อยแล้วชี้ไปตรงจุดหนึ่ง
“ บังเอิญจังนะครับ งั้นไปดูด้วยกันมั้ยล่ะ? ” ผมมองตามชี้แล้วหันไปชวนเธอ
“ ไม่ปฏิเสธอยู่แล้วค่ะ ”
ผมมองเธอที่กระชับแฮนด์จักรยานและพยักหน้าเดินนำไป โดยมีเธอเข็นจักรยานตามมาช้าๆจนถึงหอ
“ ขอบคุณครับ ผมอาคิมะ ฮายะ ” ผมหันไปขอบคุณแล้วแนะนำตัวกับเธอ ถ้าไม่ได้เธอคงต้องใช้เวลานานกว่าจะถึงหอแน่ๆ
“ เช่นกันค่ะ โยชิคุเนะ โทโมกะ ยินดีที่ได้รู้จัก ” เธอยิ้มกลับมาแล้วค้อมหัวลงเล็กน้อย
“ ครับยินดีที่ได้รู้จัก ” ผมค้อมหัวตามบ้าง ..เกือบจะดูเป็นพวกไร้มารยาทไปแล้วมั้ยล่ะ?.. เงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเธอกำลังยิ้มขำๆอยู่
“ มีอะไรน่าขำกันครับ? ”
“ ก็แหม่.. ” เธอยกมือขึ้นป้องปาก
“ อะไรกันครับนั่น.. ”
“ เด็กน้อย..น่ารักค่ะ ”
เธอเอื้อมมือวางไว้บนหัวพร้อมท่าทางกลั้นขำ ผมได้แต่อ้าปากค้างมองอึ้งๆ = [ ] =; ..ผมแน่ใจว่าเข้าเรียนในฐานะนักเรียนม.ปลายปีสุดท้าย เธอพูดแบบนี้อาจจะเรียนปีเดียวกันสินะ..
...ผมก็ไม่ได้ดูเด็กกว่าเธอซะหน่อยไม่ใช่รึไง...
ความคิดเห็น