[GFR]

ลำดับตอนที่ #2 : [GFR] EPISODE | : ริว+ป่าน ตอนที่ 2 ( ครึ่งหลัง )

    ป่านมาโรงเรียนในตอนเช้าพร้อมกับความง่วงที่มันเกาะอยู่ตามหนังตา แทบจาลืมไม่ขึ้น

แน่ะ พอมาถึงห้องเรียนที่ชั้น 5 ก้อเหนื่อยจนลิ้นแทบออกมาอยู่ที่ตาตุ่ม แบบว่าเหนื่อยโคตรโคตร

อ่ะ แล้วเจือกยังมีวันที่ต้องเรียนชั้น 5 วิชาแรกอีกวันนึง เฮ้อ ทามมายโรงเรียนนี้ต้องใช้ระบบเดิน

เรียนด้วยน้าา แถมยังไม่มีลิฟต์อีก ทรมานนักเรียนอิ๋บอ๋าย

    ก่อนจาเข้าแถว ป่านก้อไปเดินเล่นรอบ ๆ โรงเรียนกะเพื่อนสนิทที่ชื่อจีนนั่นแหละ เดิน

ไปเรื่อย ๆ อ่ะ เผื่อจาเจอหนุ่มหล่อรึว่าพวก GFR ที่ถือว่าเปงอาหารตาของพวกเธอ ถึงจาเปงกลุ่มที่โหดๆแต่คนหน้าตาน่ารักก้อมีอยู่เยอะเหมือนกัน แบบพี่เบนซ์ที่ทุกคนเหงว่าน่ารักเงี้ย[พี่แกตัวเล็ก ๆ ดีบางทีพวกป่านก้อเรียกว่าเบนซ์เตี้ย] พี่ตั้ว [ที่ไม่มีใครสนับสนุนป่านเลยว่าพี่ตั้วน่ารัก ส่วนใหญ่มีแต่บอกว่าน่ากลัว] พี่โบ๊ต [ ที่เท่แบบเถื่อน ๆ ] พี่ป๋อม กะพี่แบ็ต [ ที่หน้าตาเข้าขั้นหล่อ ] และที่ป่านขาดไม่ได้ก้อพี่ริวนั่นแหละ หน้าตาของพี่ริวก้อไม่ถือว่าหล่อ แต่ก้อดูไม่เถื่อนเหมือนคนอื่น ๆ ในขณะที่เพื่อนในห้องไม่มีใครรู้ว่าป่านชอบพี่ริว มีจีนคนเดียวเท่านั้นที่รุจักพี่ริว แต่จีนก้อคิดว่าป่านคิดกะพี่ริวแค่แฟนทางอินเตอร์เน็ต มีแต่ป่านเท่านั้นทีรุว่าเธอรักพี่ริวแค่ไหน ถึงป่านจะเคยบอกพี่ริวไปแล้ว แต่ก้อดูเหมือนว่าพี่ริวยังคิดว่าเธอล้อเล่นอยู่...

    เฮ้ออ วันนี้คงโชคดีมาก ๆ ล่ะมั้ง ก้อป่านน่ะเหงพี่ริวตะเช้าเลย แต่ป่านก้อแปลกใจอ่ะ ที่พี่

ริวยืนอยู่คนเดียว ปกติถ้าไม่มีพี่โม ก้อต้องมีพวก GFR อยู่ด้วยนี่นา ป่านยังไม่ทันจะเข้าไปทัก พี่ริว

เดินเข้ามาหาป่าน \" ป่าน คบกะพี่ได้มั้ย ? \" พี่ริวเล่นคำถามที่ป่านแทบช๊อก ป่านยืนนิ่ง นึกอะไรไม่

ออกแล้ว พี่ริวจึงถามคำถามเดิมซ้ำอีก \" อืออ \" ป่านตอบ มองหน้าพี่ริว ป่านไม่รุหรอกนะว่าพี่ริวจะมาไม้ไหน แต่ยังงัย ป่านก้อรักพี่ริวมากพอที่จายอมถูกตราหน้าว่า \' แย่งผั-วชาวบ้าน \' .....

    แล้วเที่ยงวันนั้นเองที่ป่านได้รู้ความจริง เมื่อป่านนั่งกินข้าวอยู่โต๊ะข้าง ๆ GFR แต่ไม่มีใคร

สังเกตเธอ พวก GFR ก้อนั่งคุยกัน \"เออ ริวแล้วมึ-งจะเอางัยกะโมวะ\" เสียงใครคนใดคนหนึ่งใน GFRถามขึ้น ป่านไม่รุหรอกว่าใครเพราะป่านนั่งหันหลังให้ แล้วเสียงที่ตอบมาก้อเป็นเสียงของพี่ริวจิง ๆ \"จะถามถึงทำไมวะ ไอ้ห่-านี่ ก้อมีคนใหม่ไปเย้ยมันแล้วล่ะ อยากงอนดีนัก\" พวก GFR ถามกันเซ็งแซ่ทันที \"ใครวะ\" ทั้งกลุ่มเงียบเพื่อรอฟังคำตอบของพี่ริว \" ชื่อป่านว่ะ อยู่ม.3\" แล้วก้อมีใครคนหนึ่งสวนมาทันที\" เฮ้ย แล้วมึ-งเลิกกะโมแล้วเหรอวะ มึ-งถึงไปคบน้องเค้าได้\" พี่ริวตอบมาทันที\" ทำไมต้องเลิกวะ guก้อคบแม่-งทั้งคู่แหละ\" แล้วเพื่อนๆก้อรุมถามอีก \" แล้ว ถ้ารถไฟชนกันมึ-งจะว่างัย\" พี่ริวเงียบซักพักก่อนตอบแบบเหงแก่ตัวสุด ๆ \" ก้อเรื่องของguซะที่ไหนล่ะ\" ป่านได้ยินแล้วก้อทนไม่ไหว เดินไปตรงโต๊ะที่ GFR นั่งอยู่ แล้วตบพี่ริวแบบไม่เกรงใจเพื่อนฝูง \" ถึงเรื่องนั้นจะไม่ใช่ แต่เรื่องนี้ มันเรื่องของพี่เต็ม ๆ \" พี่ริวและพวก GFR ถึงกะอึ้งเพราะไม่ค่อยกล้ามีใครทำอย่างงี้กะ GFR ที่อยู่ครบฝูงเท่าไหร่

    ป่านนั่งอารมณ์เสียทั้งวัน พอถึงตอนเย็น ป่านกะลังจะไปกินยำกะเพื่อน พอเดินมาหน้า

โรงเรียน ก้อเหง GFR ครบฝูง ยืนอยู่หน้าประตู พอพี่ริวหันมาเหงป่านเท่านั้น ก้อบอกเพื่อน ๆ ในฝูงให้มองป่าน ป่านก้อทำเปงไม่สนใจ เดินไปกิงยำกะจีนที่มีสีหน้าไม่ค่อยดีเพราะไม่ค่อยชอบพวก GFRพอนั่งกิงไปได้ซักพัก พี่ริวก้อมานั่งลงข้าง ๆ ป่าน \" ป่าน\" ป่านไม่สนใจ มองผ่านพี่ริวไปเหมือนอดีตมนุษย์ตัวหนึ่ง [do u know ?อดีตมนุษย์?] พี่ริวก้อไม่ลดความพยายาม ชวนพวก GFR เอาโต๊ะมาต่อกะโต๊ะของพวกป่าน เอามันเข้าไปสิ ป่านก้อชักจะไม่พอใจ พวกGFRก้อใช่ว่าจะโสดกันหมด  ต่างคนก้อต่างมีแฟน แล้วส่วนใหญ่ แฟนของพวกนี้ก้อดุยังกะอัลเซเชี่ยน แล้วlocationที่นั่งอยู่นี่ก้อเปงสถานที่ๆง่ายต่อการสังเกตมาก

    ซักพัก เรื่องที่ป่านกังวลมันก้อเกิด แต่มันก้อไม่ร้ายแรงหรอกนะ แต่ก้อพอให้ป่านอิจฉา

ความจิงใจที่คู่นี้มีต่อกัน พี่เอม แฟนพี่โบ๊ต เดินมา พี่โบ๊ตยิ้มให้ พี่เอมทำหน้าสงสัยแต่ก้อไม่ได้ว่า

อะไร  ใคร ๆ ก้อรู้ว่าพี่เอมกะพี่โบ๊ตน่ะรักกันจะตาย  เชื่อใจกันจนน่ากลัว ป่านอิจฉาทั้งพี่โบ๊ตที่มีแฟนน่ารักอย่างพี่เอม และอิจฉาพี่เอม ที่มีคนอย่างพี่โบ๊ตคอยเทคแคร์ ผิดกะป่าน ที่ได้แต่รักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว

    พี่ริวเฝ้าพยายามอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ให้ป่านฟัง พวก GFR นั่งฟัง บางครั้งก้อหัวเราะเพื่อนตัวเอง บางครั้งก้อส่ายหัวคล้าย ๆ กะว่า>มึ-งไม่มีหวังแล้วล่ะ< แล้วบางครั้ง ก้อมองหน้าเพื่อนเหมือนกะจะจับผิด ป่านก้อนั่งกินยำไปเรื่อย ๆ จนถึงจานที่3 ป่านก้อหมดความอดทน \" พี่ริว ไปไกล ๆ ได้มั้ย ไปหาพี่โมก้อได้ ให้ป่านได้อยู่อย่างสงบๆเถอะ\" พี่ริวเงียบไปซักพัก แต่ยังไม่ลุกออกไปไหน [ แบบว่าหน้าด้าน ] แต่แล้วป่านก้อไม่ต้องรอให้พี่ริวไปหาพี่โม เพราะพี่โมเดินมาหาพี่ริวถึงที่ที่พี่ริวนั่งแต่ข้างๆ พี่โมมีผู้ชายคนนึงอยู่ต่างโรงเรียนเดินมาด้วย แล้วไอ้กิริยาจับมือกันมันก้อทำให้ป่านพอจะรู้ว่าพี่คนนั้นเป็นอะไรกะพี่โม \" ริว ทำไรอยู่หรอ โมแวะมาทักทายตามประสาเพื่อนเก่าน่ะ\" พี่โมจงใจเน้นคำว่า >เพื่อน< แบบไม่ปิดบัง ป่านมองหน้าพี่ริว พี่ริวไม่ตอบอะไร แต่กำมือแน่น พี่โมบ๊ายบายแล้วเดินออกไป พวก GFR เริ่มจะมองหน้ากันประมานว่า วันนี้คงมีเรื่อง อารายเงี้ย แต่มันก้อผิดคาดที่พี่ริวหันกลับมาง้อป่าน

    \" ป่านไม่อยากเป็นตัวสำรองใคร \" ป่านตอบแค่นั้นและกำลังจะลุกขึ้น แต่พี่ริวดึงมือป่านไว้

แล้วพูดออกมาดัง ๆ \" ได้.. ป่านอยากเป็นตัวจริงใช่มั้ย พวกมึ-งฟังไว้นะ ต่อไปนี้ ป่านเป็นตัวจริงของgu\" ประโยคหลังหันไปพูดกะ GFR แล้วพี่ริวก้อเดินไปดึงพี่โมที่นั่งกินเต้าทึงอยู่ร้านข้าง ๆ มาโดยที่แฟนใหม่พี่โมไม่กล้าพูดอะไร \" โม เราเลิกกันนะ\" พี่ริวพูด แต่พี่โมตอบกลับมาเจ็บกว่า \" พึ่งจะมาพูดหรอเค้าว่าจะพูดตั้งนานแล้วล่ะ แต่ขี้เกียจ\" แล้วพี่โมก้อกลับไปนั่งที่เดิม ปล่อยให้พี่ริวยืนงง ๆ อยู่แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ \"พอใจยัง ที่รัก\" พอป่านได้ยินคำว่าที่รัก ป่านก้อยิ้มออก เพราะคิดได้ถึงวันและความรู้สึกเก่า ๆ ที่เคยมีให้พี่ริว.....

    ป่านมาเริ่มต้นการเป็น \"ตัวจิง\" ของพี่ริว แล้วก้อได้พบว่า การเป็นแฟนของสมาชิกในGFRน่ะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ก้อเพราะว่า GFR น่ะถือว่าดังมาก ๆ ในโรงเรียน แถมยังเป็นพวกหวงก้าง คือตัวเองก้อไม่ได้รักอะไรหนักหนาหรอก แต่ว่าอยากประกาศสงครามกะชาวบ้านเค้าไม่เว้นแต่ละวัน เลยหาเรื่องกวนตีนชาวบ้านเค้าไปทั่ว อีกอย่าง พวก GFR น่ะมันเหี้-ย ประชาชนคนทั่วไปเลยมองเผิน ๆ แล้วคิดว่า พวก GFR น่ะต้องมือไวใจเร็วด้วย ป่านเลยถูกมองเป็น \"ผู้หญิงของพี่ริว\" ไปจิง ๆ อีกอย่างหนึ่งเมื่อมาเป็นแฟนของ GFR ก้อต้องรู้จักกะแฟนของ GFR คนอื่น ๆ ด้วย แล้วป่านก้ออายุน้อยที่สุดในบรรดาแฟนของ GFR คือส่วนใหญ่เค้าจะอายุประมาณ ม.4 ขึ้นไป แต่ป่านพึ่งม.3 ก้อเลยดูเหมือนจะเด็กสุดในกลุ่ม เลยต้องมีสัมมาคารวะต่อรุ่นพี่ เฮ้อ เอาเข้าไปสิ

    แล้วป่านก้อรุว่าพี่โมทนพี่ริวไม่ได้ตรงไหน ตอนแรก ๆ พี่ริวก้อดูเป็นคนดี แต่ไปๆมาๆก้อ

เห็นว่าพี่ริวน่ะเล่นยาด้วย ที่จิงป่านก้อไม่เห็นว่าไอ้การเล่นยามันจะเสียหายตรงไหนนะมันเป็นธรรมชาติของวัยนี้อยู่แล้วที่จะต้องหาอะไรที่มันแบบว่า สุด-สุดใส่ตัว ( เอ่อ จิง ๆ การเล่นยามันก้อม่ายดีอ่าน้า ) แต่นี่เวลาพี่ริวเล่นยาพี่เค้าก้อไม่ค่อยจะสนใจป่านน่ะ บางทีคุยกันอยู่ดีๆ เพื่อนชวนไปอัพยา มันก้อบอกลาป่านทันที อย่างงี้ใครมันจะไปรับไหว แต่ป่านก้อยังคิดในแง่ดีว่ายังงัยพี่ริวก้อไม่ได้มีผู้หญิงคนอื่น[ คนอ่านบางคนคงคิดสินะว่าคนอย่างอีป่านมันจะมีด้วยเหรอ .. มีสิ ในชีวิตจิงก้อมีตั้งหลายคน ไม่ว่าเค้าจะเลวยังงัย ถ้าเรารักเค้าซะอย่าง ในหัวเราก้อจะไม่เหลือคำว่า \" คนเลว\"หรอก]

    แล้ววันที่ป่านทนไม่ได้จริง ๆ น่ะมันก้อเกิดขึ้น  ก้อวันนี้น่ะมันเป็นวันเกิดของป่าน แล้วพี่ริวก้อสัญญาว่าจะอยู่ฉลองกะป่าน แต่ว่าอยู่ดี ๆ มือภถือพี่ริวก้อดังขึ้น แล้วพี่ริวก้อทำหน้าตาตื่นบอกว่าพี่ตั้วโดนตี เลยต้องรวมพล GFR [ ทามมายต้องเปงพี่ตั้ว ที่โดนตี?] แล้วพี่ริวก้อขี่มอไซค์ไปทันที ป่านได้แต่ถอนหายใจแล้วนั่งบ่นอยู่คนเดียว ใจนึงก้อโกรธ แต่ใจนึงก้อเป็นห่วงพี่ริว แต่ป่านก้อคิดว่าถึงเธอไปมันก้อคงไม่มีประโยชน์เท่าไหร่เพราะเธอก้อทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง ป่านเลยตัดสินใจนั่งรถกลับบ้าน

    พอประมาน 6 ทุ่มเสียงมือถือของป่านก้อดังขึ้น ป่านรับแล้วก้อต้องอึ้งเมื่อเสียงตอบกลับมาเป็นเสียง 1 ในสมาชิกของ GFR บอกว่า พี่ริวโดนตีอาการหนักมาก ตอนนี้อยู่ที่โรงบาลแล้ว ป่านไม่รับรู้อะไรแล้ว รีบออกจากหอทันที พอป่านมาถึงโรงบาล หน้าห้องผ่าตัด ก้อพบพวก GFR ทุกคนอยู่ในสภาพบาดเจ็บแบบสุด ๆ บางคนก้อมีที่รักมาอยู่ด้วย แต่ไม่ใช่มาปลอบใจ ตามมาด่าต่างหากที่ห้ามไม่ให้ตีคนแล้วก้อยังไม่ฟัง ป่านคิดในใจว่า ถ้าพี่ริวฟื้นขึ้นมาแล้วก้อคงจะทำอย่างนั้นบ้าง พอป่านมาถึง สมาชิก GFR เห็นหน้าเธอแล้วก้อก้มหน้า พอป่านเห็นจึงถามไปว่า\" พี่ริว เป็นไร\" ตอนแรกทุกคนเงียบ แต่ซักพักพี่โบ๊ตก้อตอบออกมา \" เอ่อ คือ มันโดนมีดน่ะ ไอ้เหี้-ยนั่นเสือกพกมีดมา ไอ้ริวจะเข้าไปชกมันก้อพุ่งมีดสวน\" พี่โบ๊ตบรรยายเป็นฉาก ๆจนป่านเห็นภาพ ป่านรู้สึกเป็นห่วงพี่ริวมากแต่ก้อทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งรอหน้าห้องผ่าตัด ซักพัก ใครคนนึงในกลุ่ม GFR ก้อตัดสินใจโทรไปบอกแม่พี่ริว แล้วพ่อกะแม่พี่ริวก้อมา ป่านเริ่มคลายเศร้า โดยคิดว่า ความเศร้าของคนที่พึ่งจะคบกะพี่ริว กะความเศร้าของคนที่เลี้ยงดูพี่ริวมาตั้งแต่เกิด ใครจะเศร้ากว่ากัน

    พอประมาณตีหนึ่งกว่า ๆ ไฟที่ป้ายห้องผ่าตัดก้อดับลง แสดงว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว หมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วเข้าไปคุยกะแม่พี่ริว ป่านเดินเข้าไปฟังด้วย แต่ยังไม่ทันได้ฟังคำตอบ เมื่อเห็นสีหน้าของหมอ ป่านก้อรู้แล้ว แม่พี่ริวระเบิดโฮออกมาทันทีเมื่อหมอบอกว่า พยายามช่วยจนสุดความสามารถแล้ว แต่มีดที่ปักไปทะลุหัวใจ  พี่ริวเสียเลือดมาก  แล้วก้อไม่สามารถช่วยอะไรได้  ป่านวิ่งเข้าไปในห้องผ่าตัด  กุมมือพี่ริวทั้งน้ำตา  แล้วพูดกะพี่ริวเบา ๆ \"คนโกหก  ไหนบอกว่าวันเกิดเค้าจะฉลองด้วยกันงัย  ริวใจร้าย  แล้วป่านก้อเดินออกมาจากห้องผ่าตัดนั้นเมื่อเห็นพ่อแม่ของพี่ริว  พ่อกะแม่ของพี่ริวเศร้ากว่าเธอหลายเท่า  ป่านกลับมาที่หอแต่ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้  เรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาของเธอกับพี่ริวยังติดอยู่ในหัว

    2 วันหลังจากวันที่พี่ริวจากไป  ก้อมีโทรศัพท์มาหาป่าน จากพี่ชายของพี่ริว บอกว่า พี่ริวเขียนจดหมายเอาไว้ว่า ถ้าพี่ริวตาย ให้เชิญป่านมางานศพด้วย ป่านถึงกับอึ้ง เมื่อคิดว่า พี่ริวเตรียมใจที่จะต้องเจอกับทุก ๆ เรื่องหลังจากเข้ามาเป็นสมาชิก GFR มิตรภาพระหว่างเพื่อน มันเป็นสิ่งที่ทำให้พี่ริวตัดสินใจที่จะยอมเสียทุกอย่าง  ป่านตอบตกลงกะพี่ของพี่ริวแล้วก้อนั่งรอวันที่พี่เค้านัดหมายว่าจะเป็นวันเผา

    พอถึงวันที่พี่ชายของพี่ริวบอกไว้ ป่านก้อมาที่วัด ป่านตั้งใจจะไม่ร้องไห้ เพราะรู้ดีว่า ถึงเธอร้องไป พี่ริวก้อคงไม่ได้ฟื้นขึ้นมา  ป่านเดินเข้าไปไหว้พ่อแม่ของพี่ริว แล้วก้อต้องแปลกใจ ที่เห็นสมาชิก GFR ถืออุปกรณ์ในการเล่นดนตรีมาพร้อม \"เอามาทำไมนะ\" ป่านถามพี่ต่อ พี่ต่อทำหน้าเศร้า ๆ [ ซึ่งมันก้อดูเศร้าอยู่แล้ว ] แล้วบอกว่า พี่ริวเขียนไว้ในจดหมายว่า ถ้าพี่เค้าตายไป ขอให้ GFR มาเล่นคอนเสิร์ตในงานของเค้าด้วย ป่านยิ้มเล็ก ๆ ถึงจะตายก้อยังไม่หายห่วงเพื่อนนะ พอสวดอะไรต่าง ๆ เสร็จแล้ว ดนตรีของ GFR ก้อเล่น เล่นไปเรื่อย ๆ แล้วจนถึงเพลงสุดท้ายที่ GFR พร้อมใจกันสละน้ำตา ทั้งเล่น ทั้งร้องเพลง\"เราและนาย\" ของโลโซ มันทำให้ป่านอดร้องไห้ไม่ได้ เมื่อเห็นมิตรภาพที่GFRมีต่อกัน ผู้ชาย ที่ดูเข้มแข็ง ที่ดูเถื่อน ๆ ร้องไห้เพื่อเพื่อน มันเป็นเรื่องที่น่าจดจำนะ

แล้วก้อถึงเวลาเผา ถึงเวลาเปิดโลงครั้งสุดท้าย ป่านได้ขึ้นไปด้วย พอป่านเห็นหน้าพี่ริว ป่านก้อปล่อยโฮแบบไม่อายใคร หน้าตาของพี่ริวไม่เปลี่ยนไปจากตอนที่คบกัน ไม่ต่างไปจากวันที่พี่ริวมาฉลองวันเกิดให้ป่าน ป่านฝากกระดาษที่Save ข้อความจาก PIRCH ตอนที่เธอเล่นกะพี่ริวทุกตอน ให้แม่พี่ริวเผาไปด้วย ป่านเคาะโลงคุยกะพี่ริวเป็นครั้งสุดท้าย \"หลับให้สบายนะริว ว่าง ๆ ก้อมาหาเค้าบ้างนะ เค้าจะไม่ลืมริวเลย....ที่รัก\" พอพูดคำว่าที่รักเท่านั้น น้ำตาของป่านก้อไหลออกมาจนป่านเข่าอ่อน  พี่โบ๊ตและพี่ต่อจึงช่วยพยุงป่านออกมาจากเมรุ                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

ป่านมองควันที่ลอยออกมาจากเมรุช้า ๆ แล้วนั่งร้องไห้อยู่ท่ามกลาง GFR ที่เศร้าไม่แพ้กัน

ความรู้สึก ที่ป่านไม่เคยคิดว่าป่านจะต้องรู้ วันนี้ ป่านได้รับรู้มันแล้ว ความรู้สึกของการเสียคนที่รักไป ถึงเวลาที่คบกันจะเป็นเวลาสั้น ๆ แต่ป่านก้อดีใจ ที่ชีวิตนึง ป่านได้รู้จักกะผู้ชายที่ชื่อ....ริว







-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แง่ม ๆ ทามมายตอนนี้มันเศร้าจังเนี่ย ตอนอื่นม่ายเศร้าแร้วค่ะ รับรอง ๆ ขอโทดที่มำให้ภาษาไทยวิบัตินะ หุหุ แม่พี่ริวต้องด่าแน่เยย

สมาชิก GFR ทุกคนทีอยู่จิง บางคนแพรเปลี่ยนชื่ออ่ะนะ ที่รักเนี่ยก้อที่รักแพรจิง ๆ อ่ะ แต่เค้ายังไม่ตาย .... ขอโทดนะที่รัก แต่งซะเละเทะ

ขอโทด พี่ ๆ GFR ที่เอาชื่อกลุ่มมาใช้ด้วยนะ เอ่อ สุดท้าย ขอโทดแฟน ๆ ของ GFR ด้วยนะ ก้อบอกแร้วว่าแต่งเอา......