คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ผลัวะ!
เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างแรงด้วยฝีมือของใครบางคน ชายหนุ่มทั้งสามต่างหันมามองหน้ากันแทบจะทันทีที่เห็นเงาของชายร่างสูงที่ทอดยาวอยู่หน้าประตู
การมาเยือนในครั้งนี้ของคุณเซจิโร่จะนำเรื่องร้ายอะไรมาบอกพวกเราอีกนะ
พวกเขาได้แต่คิดในใจ ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามถึงเหตุผลเลยสักนิด เคนตะก้มหัวลงช้าๆ แต่เซจิโร่ผู้เป็นลุงกลับเดินมาตบหัวเขาอย่างแรง
“บอกกี่ทีแล้วว่าให้เลิกไอ้อาชีพเต้นกินรำกินแบบนี้! ทำไมแกไม่ฟังฉันบ้างเลยฮะ ไอ้หลานเวร!”
เซจิโร่ตะโกนด่า แต่ถึงกระนั้นเคนตะก็ไม่คิดที่จะเลิกอาชีพที่เขากำลังทำอยู่อย่างแน่นอน เขาและเพื่อนๆ ต้องฝ่าฟันตะเกียกตะกายฝันมานานเท่าไหร่กว่าจะมาได้ถึงจุดนี้ หากการถอนตัวของเขาจะทำลายความฝันของพรรคพวกที่เคยฝันร่วมกันมาทั้งหมด เขาก็ไม่อาจจะถอนตัวได้ ไม่ว่าเซจิโร่จะใช้เหตุผลหรือสร้างสถานการณ์มาทำลายพวกเขาเท่าไหร่ เขาก็จะไม่เลิกจากการเป็นนักร้องเด็ดขาด
“ที่ลุงมาในวันนี้ ไม่ใช่เพื่อตบหัวผมและบอกให้ผมเลิกเป็นนักร้องเหมือนทุกครั้งใช่ไหมครับ มีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหมครับลุง”
“ก็ยังดีที่แกยังฉลาดอยู่ ฉันนึกว่าไอ้เสียงเพลงปัญญาอ่อนของแกมันจะทำลายความฉลาดที่แกมีไปจนหมดซะแล้ว ใช่ วันนี้ฉันมาหาแกเรื่องหนูมีมี่”
มีมี่?....มีมี่ไหนวะ
“ใครเหรอครับ”
“คู่หมั้นแกไง เขาจะมาหาแกตั้งแต่วันที่20 ไปรอรับเขาที่สนามบินด้วย”
“เอ๋?...”
ทั้งสามคนผสานเสียง ไคโตะและเทปเปต่างแปลกใจกับเรื่องคู่หมั้นของเคนตะที่เจ้าตัวไม่เคยปริปากบอกพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
“ฉันรู้ว่าคงหมดหวังที่จะขอให้แกเลิกอาชีพนี้แล้ว ฉันจะไม่หวังให้แกกลับไปช่วยสืบทอดกิจการของตระกูลอีก แต่แกจะต้องแต่งงานกับหนูมีมี่ ไม่อย่างนั้นแกก็ออกไปจากตระกูลฉันเลย”
เซจิโร่พูดเสียงเรียบ พร้อมกับโยนรูปถ่ายของหญิงสาวร่างบางนัยตากลมโตสีน้ำตาลไหม้ จมูกโด่ง ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอย่างคนมีสุขภาพดี ผิวของเธอขาวเหลืองเหมือนคนแถบเอเชีย ผมสีน้ำตาลที่ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนคนญี่ปุ่นนั้นถูกมัดรวบเป็นหางม้าอยู่ด้านหลัง ในรูปถ่ายนั้น เธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางดอกทานตะวันสีเหลืองที่บานสะพรั่ง ขับให้เธอนั้นดูสดใสร่าเริงยิ่งขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้า
“ไม่ใช่คนญี่ปุ่นนี่ครับ”
“ไม่ใช่คนญี่ปุ่นแล้วแกจะแต่งเพื่อตระกูลไม่ได้รึไง แกอยากให้ตระกูลเราเสียศักดิ์ศรีมากใช่ไหม ฝ่ายเราไปขอหมั้นเขาแล้วนะ ถ้าแกไม่อยากแต่งก็ออกไปจากตระกูลฉันเลยไป!”
เซจิโร่ตะโกนเสียงดังด้วยความหงุดหงิดในตัวหลานชาย ไม่ว่าเคนตะจะทำอะไรก็ไม่เคยได้อย่างใจเคยเลยสักอย่าง ตอนนี้ขอแค่ทำให้หนูมีมี่พอใจและยอมแต่งงานกับมันแค่อย่างเดียวก็ยังไม่รู้ว่าไอ้หลานชายไม่เอาถ่านจะให้ได้หรือไม่ด้วยซ้ำ
“ครับ มีมี่จังจะมาที่สนามบินไหนครับ แล้วจะมาตอนกี่โมง”
“โตเกียว วันที่20 เวลา2 ทุ่ม”
พูดจบเซจิโร่ก็หมุนตัวกลับด้วยความอิ่มเอม ไม่เคยนึกเลยว่าไอ้หลายชายหัวรั้นคนนี้จะยอมทำตามคำสั่งของเขาแต่โดยง่าย นี่คงเป็นเพราะความสวยของหนูมีมี่สินะที่ทำให้เจ้าเคนตะยอมก้มหัวให้ง่ายๆ เสน่ห์ของสาวไทยนี่มันร้ายกาจจริงๆ
หลังจากที่ประตูปิดลง สามหนุ่มก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่เคนตะจะโดนคำถามมากมายจากเพื่อนๆ จู่โจม
“มีมี่จังเป็นใครวะ ทำไมไม่เล่าให้ฟังบ้างเลย วันที่20จะไปรับจริงๆ เหรอ แล้วจะทำยังไงต่อไป”
“บอกตามตรงนะ ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อกี้นี้เอง”
เทปเปตบบ่าเคนตะเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ ระหว่างเขากับเคนตะก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามาก ในวันที่เขามีปัญหา เคนตะก็ช่วยเหลือเขาเสมอ ไม่ว่าวันนี้ปัญหาของเคนตะจะมากมายแค่ไหน เพื่อนอย่างเขาก็สัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะคอยช่วยเคนตะทุกวิถีทาง
“เอาน่า...ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้เสมอนะ”
“ถ้าหากเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นไม่ได้ นายก็ทำให้มีมี่จังเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นเองสิ”
ความคิดเห็น