คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การกลับมาของฉันกับความทรงจำที่ไม่อยากลืม
"ท่านผู้โดยสารโปรดทราบขณะนี้เที่ยวบินที่ SF 007 จะลงจอด ณ ประเทศไทยขอความกรุณาให้ทุกท่านทำการรัดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัยของท่านเองขอบคุณค่ะ” เสียงแอร์โฮสเตสร้องบอกให้พวกเราทุกคนรัดเข็มขัด “เราจะถึงแล้วใช่ไหมค่ะdad" ฉันถามdadแต่dadไม่ได้ตอบอะไร
"ท่านผู้โดยสารโปรดทราบขณะนี้เที่ยวบินที่ SF 007 จะลงจอด ณ ประเทศไทยขอความกรุณาให้ทุกท่านทำการรัดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัยของท่านเองขอบคุณค่ะ” เสียงแอร์โฮสเตสร้องบอกให้พวกเราทุกคนรัดเข็มขัด “เราจะถึงแล้วใช่ไหมค่ะdad" ฉันถามdadแต่dadไม่ได้ตอบอะไร*** กี่ปีแล้วนะที่ฉันไม่ได้เจอแม่กับพี่ชายของฉัน อ้อ!!ลืมบอกไปฉันชื่อ สโนไวท์ เอเนเซน
( Snow White Anesen ) dadของฉันเป็นคนอเมริกาส่วนแม่กับพี่ชายของฉันหน่ะอยู่เมืองไทย ฉันหน่ะอายุ 15 แล้วแหละส่วนไอ้พี่เบ้นพี่ชายของฉันห่างกะฉันแค่ปีเดียว เราเป็นลูกคนละพ่อกัน พ่อของพี่เบ้นตายตั้งแต่ฉันอายุได้แค่ขวบเดียวเอง พ่อสงสัยแม่ตั้งแต่ฉันเกิดมาแล้วมีผมสีทองพ่อคิดว่าแม่ต้องมีชู้แน่ๆ โป๊ก !!! "โอ๊ยยยยยยยยยยยย เจ็บ เจ็บ เจ็บ” ฉันโอดครวญเมื่อโดนพี่ชายสุดที่ร๊ากเข็กกระหม่อม
“ก้อแกเอาแต่เหม่อตั้งแต่ขึ้นรถฉันยังไม่เห็นแกพูดเลยสักคำฉันก้อคิดว่าแกเป็นใบ้สะอีก” พี่เบ้นตอบอย่างกวนTEEN
( Snow White Anesen ) dadของฉันเป็นคนอเมริกาส่วนแม่กับพี่ชายของฉันหน่ะอยู่เมืองไทย
ฉันหน่ะอายุ 15 แล้วแหละส่วนไอ้พี่เบ้นพี่ชายของฉันห่างกะฉันแค่ปีเดียว เราเป็นลูกคนละพ่อกัน
พ่อของพี่เบ้นตายตั้งแต่ฉันอายุได้แค่ขวบเดียวเอง พ่อสงสัยแม่ตั้งแต่ฉันเกิดมาแล้วมีผมสีทองพ่อคิดว่าแม่ต้องมีชู้แน่ๆ
โป๊ก !!! "โอ๊ยยยยยยยยยยยย เจ็บ เจ็บ เจ็บ” ฉันโอดครวญเมื่อโดนพี่ชายสุดที่ร๊ากเข็กกระหม่อม
“ก้อแกเอาแต่เหม่อตั้งแต่ขึ้นรถฉันยังไม่เห็นแกพูดเลยสักคำฉันก้อคิดว่าแกเป็นใบ้สะอีก” พี่เบ้นตอบอย่างกวนTEEN
“ก้อแกเอาแต่เหม่อตั้งแต่ขึ้นรถฉันยังไม่เห็นแกพูดเลยสักคำฉันก้อคิดว่าแกเป็นใบ้สะอีก” พี่เบ้นตอบอย่างกวนTEEN
"ก้อ ก้อฉันคิดอะไรไปเพลินๆ ไม่มีไรหรอกว่าแต่ใกล้ถึงบ้านหรือยังค่ะแม่ไวท์หิวแล้ว”จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“โธ่ยัยไวท์เมื่อกี้ฉันเพิ่งเห็นแกยัดขนมปังหน้าปลาTEENไปเองไม่ใช่หรอว่ะ” ดู๊ ดูมันพูดสิค่ะ “ไอ้ขนมปังหน้าปลาTEENมันมีด้วยหรอไม่เคยกินอ่ะ” ฉันพูดขึ้น “ก้อที่แกกินเมื่อกี้นั่นแหละ 555 + ” “ที่แน่ๆdadก้อกินด้วยแล้วกัน” “เอาน่าไม่เถียงแกแล้ว ว่าแต่กับมาจากอเมริกาคราวนี้ไม่เห็นหิ้วสาวๆมาฝากฉันบ้างเลยนะ” “นี่ๆเอาหน้าหื่นๆของพี่ไปไกลๆฉันหน่อยได้ไหม” “เพื่อนที่มากับแกอ่ะเค้ามีแฟนยังว่ะ แกบอกเค้าหน่อยแล้วกันนะว่าฉันบอกว่า รักนะเด็กโง่” “อ้อ มิเชลนะหรอพี่ก้อบอกเองซิเกี่ยวอะไรกันมิทราบย่ะ”555 แกล้งพี่ตัวบาปไหมคร่าาาาาาาาา “แล้วจะให้พูว่าไงล่ะแกก้อรู้ว่าฉันตกวิชาภาษาอังกฤษ” “โอเค พูดตามฉันนะ I am gay" คึก คึก มิเชลขำค่ะ
“เฮ้ย! แกมั่วรึป่าวว่ะเนี้ย”น่านมันมีสงสัยค่ะ “โห้พี่เบ้นอย่ามาดูถูกไวท์นะค่ะไวท์ไปอยู่อเมริกาตั้งกี่ปี”ฉันเก่ง ฉันเก่ง หุหุ “เออ พี่เชื่อแกก้อได้ว่ะ” “อ่ะแฮ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดีๆกระแอมหน่อยแต่เอ๊ะมันมากไปนะ “เฮ้ยยยยยยยยยยยยไอ้คุณพี่เบ้นโว้ยคุณเมิงจาเริ่มได้ยังว่ะมัวแต่กระแอมอยู่นั่นแหละโว้ยยยรำค๊าญ” “จาเริ่มแล้วโว้ยเพราะแกนั้นแหละมาขัดจังหวะกำลังจะเริ่มเลย”เหอๆดูคำแก้ตัวง่ายๆของไอ้พี่ชาย “Hello! Ok thank you thank you I am gay" ก๊ากกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮากันทั้งรถค่ะแม้แต่ลุงคนขับที่เป็นคนอีสานก้อยังขำเลยค่ะน่าฉงฉารพี่ชายชั้นก๊ากกกกกกกกก
“โธ่ยัยไวท์เมื่อกี้ฉันเพิ่งเห็นแกยัดขนมปังหน้าปลาTEENไปเองไม่ใช่หรอว่ะ” ดู๊ ดูมันพูดสิค่ะ
“ไอ้ขนมปังหน้าปลาTEENมันมีด้วยหรอไม่เคยกินอ่ะ” ฉันพูดขึ้น
“ก้อที่แกกินเมื่อกี้นั่นแหละ 555 + ”
“ที่แน่ๆdadก้อกินด้วยแล้วกัน”
“เอาน่าไม่เถียงแกแล้ว ว่าแต่กับมาจากอเมริกาคราวนี้ไม่เห็นหิ้วสาวๆมาฝากฉันบ้างเลยนะ”
“นี่ๆเอาหน้าหื่นๆของพี่ไปไกลๆฉันหน่อยได้ไหม”
“เพื่อนที่มากับแกอ่ะเค้ามีแฟนยังว่ะ แกบอกเค้าหน่อยแล้วกันนะว่าฉันบอกว่า รักนะเด็กโง่”
“อ้อ มิเชลนะหรอพี่ก้อบอกเองซิเกี่ยวอะไรกันมิทราบย่ะ”555 แกล้งพี่ตัวบาปไหมคร่าาาาาาาาา
“แล้วจะให้พูว่าไงล่ะแกก้อรู้ว่าฉันตกวิชาภาษาอังกฤษ”
“โอเค พูดตามฉันนะ I am gay" คึก คึก มิเชลขำค่ะ
“เฮ้ย! แกมั่วรึป่าวว่ะเนี้ย”น่านมันมีสงสัยค่ะ “โห้พี่เบ้นอย่ามาดูถูกไวท์นะค่ะไวท์ไปอยู่อเมริกาตั้งกี่ปี”ฉันเก่ง ฉันเก่ง หุหุ “เออ พี่เชื่อแกก้อได้ว่ะ” “อ่ะแฮ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดีๆกระแอมหน่อยแต่เอ๊ะมันมากไปนะ “เฮ้ยยยยยยยยยยยยไอ้คุณพี่เบ้นโว้ยคุณเมิงจาเริ่มได้ยังว่ะมัวแต่กระแอมอยู่นั่นแหละโว้ยยยรำค๊าญ” “จาเริ่มแล้วโว้ยเพราะแกนั้นแหละมาขัดจังหวะกำลังจะเริ่มเลย”เหอๆดูคำแก้ตัวง่ายๆของไอ้พี่ชาย “Hello! Ok thank you thank you I am gay" ก๊ากกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮากันทั้งรถค่ะแม้แต่ลุงคนขับที่เป็นคนอีสานก้อยังขำเลยค่ะน่าฉงฉารพี่ชายชั้นก๊ากกกกกกกกก
“เฮ้ย! แกมั่วรึป่าวว่ะเนี้ย”น่านมันมีสงสัยค่ะ
“โห้พี่เบ้นอย่ามาดูถูกไวท์นะค่ะไวท์ไปอยู่อเมริกาตั้งกี่ปี”ฉันเก่ง ฉันเก่ง หุหุ
“เออ พี่เชื่อแกก้อได้ว่ะ” “อ่ะแฮ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดีๆกระแอมหน่อยแต่เอ๊ะมันมากไปนะ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยไอ้คุณพี่เบ้นโว้ยคุณเมิงจาเริ่มได้ยังว่ะมัวแต่กระแอมอยู่นั่นแหละโว้ยยยรำค๊าญ”
“จาเริ่มแล้วโว้ยเพราะแกนั้นแหละมาขัดจังหวะกำลังจะเริ่มเลย”เหอๆดูคำแก้ตัวง่ายๆของไอ้พี่ชาย
“Hello! Ok thank you thank you I am gay" ก๊ากกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮากันทั้งรถค่ะแม้แต่ลุงคนขับที่เป็นคนอีสานก้อยังขำเลยค่ะน่าฉงฉารพี่ชายชั้นก๊ากกกกกกกกก
ฮากันทั้งรถค่ะแม้แต่ลุงคนขับที่เป็นคนอีสานก้อยังขำเลยค่ะน่าฉงฉารพี่ชายชั้นก๊ากกกกกกกกก
"ฉันก้องงอยู่เหมือนกันนะไวท์แต่ชั่งมันเหอะได้บอกรักไปแล้ว”
ฉันก้องงอยู่เหมือนกันนะไวท์แต่ชั่งมันเหอะได้บอกรักไปแล้ว”$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
"นี่คือสถานแห่งบ้านทรายทองที่ฉันปองมาสู่”เฮ้อถึงบ้านสะทีนะเหนื่อยจังเลยนั่งรถตั้งนาน
“แม่ค่ะไวท์ขอตัวก่อนนะค่ะ”พอพูดจบฉันก้อวิ่งขึ้นบันไดไปอะไรๆมันก้อไม่มีเปลี่ยนยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลยหล่ะ ถึงซะทีห้องนอนสุดรักที่ใครๆก้อเข้าไม่ได้แม้แต่แม่ก้อเข้าไม่ได้นะ เพราะฉันหน่ะมีของซ่อนไว้เยอะไม่ว่าจะเป็นไดอารี่ส่วนตัว ของที่รุ่นน้องที่ชอบฉันให้มาหรืออาจจะเป็นของที่รุ่นพี่แบงค์ให้มาก่อนที่ฉันจะมาอยู่อเมริกา ถ้าฉันจำไม่ผิดฉันไปอยู่ที่อเมริกากับdadตั้งแต่อยู่ ม.1 มั้งตอนนั้นขอบอกว่าฉันกำลังฮอตถึงกับเป็นดาวของโรงเรียนเชียวหล่ะ ฉันมีความทรงจำดีๆหลายอย่างที่อยากจะเขียนลงในไดอารี่เล่มนี้เรื่องที่ฉันเขียนมากที่สุดก้อน่าจะเป็นรักครั้งแรกของฉันล่ะมั้งหรือที่ใครๆเค้าเรียกกันว่า"PUPPY LOVE”สำหรับฉันไอ้คำๆเนี้ยมันสำคัญมากเลยนะ
“แม่ค่ะไวท์ขอตัวก่อนนะค่ะ”พอพูดจบฉันก้อวิ่งขึ้นบันไดไปอะไรๆมันก้อไม่มีเปลี่ยนยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลยหล่ะ
ถึงซะทีห้องนอนสุดรักที่ใครๆก้อเข้าไม่ได้แม้แต่แม่ก้อเข้าไม่ได้นะ เพราะฉันหน่ะมีของซ่อนไว้เยอะไม่ว่าจะเป็นไดอารี่ส่วนตัว ของที่รุ่นน้องที่ชอบฉันให้มาหรืออาจจะเป็นของที่รุ่นพี่แบงค์ให้มาก่อนที่ฉันจะมาอยู่อเมริกา ถ้าฉันจำไม่ผิดฉันไปอยู่ที่อเมริกากับdadตั้งแต่อยู่ ม.1 มั้งตอนนั้นขอบอกว่าฉันกำลังฮอตถึงกับเป็นดาวของโรงเรียนเชียวหล่ะ
ฉันมีความทรงจำดีๆหลายอย่างที่อยากจะเขียนลงในไดอารี่เล่มนี้เรื่องที่ฉันเขียนมากที่สุดก้อน่าจะเป็นรักครั้งแรกของฉันล่ะมั้งหรือที่ใครๆเค้าเรียกกันว่า"PUPPY LOVE”สำหรับฉันไอ้คำๆเนี้ยมันสำคัญมากเลยนะ
"PUPPY LOVE”สำหรับฉันไอ้คำๆเนี้ยมันสำคัญมากเลยนะ###ย้อนไปเมื่อ 2 ปี ที่แล้ว###
"เฮ้ยไอ้ไวท์แกจดเสร็จล่ะยังว่ะฉันหิวข้าวแล้วนะย่ะ”เสียงแหลมๆแบบนี้จะเป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจากเสียงไอ้ลูกหวาดฉันเชื่อเลยว่าเสียงยัยนี่แหลมจิงๆแถมหล่อนยังได้เป็นคนนำสวดทุกเช้าอีกจนอาจารย์หลายๆท่านอยากจะเปลี่ยนคนสวดแล้วแต่ยัยลูกหวาดไม่ยอมเธอบอกว่าเธอจะครองตำแหน่งเทพีบทสวด
“แกก้อใจเย็นๆดิว่ะฉันก้อรีบอยู่ อ่ะเสร๊จแล้วขอฉันเก็บของก่อนนะว่าแต่ไอ้เจินมันไปไหนว่ะฉันไม่เห็นมันตั้งแต่ชั่วโมง คณิตแล้วนะแก”ยัยเจินที่ฉันพูดถึงไม่ใช่ใครหล่อนเป็นลูกครึ่งไทย-จีนหน้าหมวย สวย แต่ขอโทษยัยที่ไม่อึ๋มสู้ฉันก้อไม่ได้อึ๋มกว่าเยอะเลย “แกพูดถึงมันก้อมาพอดีเลยแกลองถามมันเองก้อแล้วกันนะ”ยัยลูกหวาดพูดขึ้นเมื่อเห็นยัยเจิน “ไอ้เจินแกไปไหนมาว่ะฉันยังไม่ได้จุดธูปเรียกเลยรีบมาทำไมว่ะ” “ไอ้นี่แช่งเพื่อนฉันจะบอกให้ก้อได้ว่าฉันไปไหนตามฉันมาสิ” “แกจะพาไอ้ไวท์กับฉันไปไหนว่ะเดี๋ยวก้ออดกินข้าวหรอกเดือนนี้ฉันไม่ได-เอ็ทนะย่ะ” “เออน่ามันคุยที่ห้องไม่ได้” ยัยเจินพาพวกเราไปที่ห้องประจำกลุ่มที่ที่มิดชิดที่สุดเป็นห้องVIPเลยก้อว่าได้ ก้อมันแน่อยู่แล้วหล่ะพ่อยัยเจินเป็นถึงผู้บริหารมีลูกสาวคนเดียวย่อมตามใจเป็นธรรมดา “เอ้าถึงแล้ววันนี้ฉันเลี้ยงพิซซ่ากินก่อนเหอะเด๋วจาลงแดงตาย”วันนี้มันรวยค่ะสั่งพิซซ่ามากินแต่ก้ออร่อยดี ฉันกับยัยลูกหวาดพยักหน้าพร้อมกันเป็นเชิงรู้ว่าจะต้องทำอะไร”1 2 1 2 3 “ “ข้าวทุกมื้ออาหารทุกอย่างอย่ากินทิ้งขว้างเป็นขอ……” “พอเลย พอเลย ไม่ต้องท่องต่อแล้ว” ไอ้เจินมันรีบตัดบทค่ะกลัวพวกเราจะท่องซะจบ “ว่าแต่เรื่องที่แกหายไปตอนชั่วโมงคณิตของมิส.สุนิสาสุดโหดอ่ะแกไปทำไรมาว่ะ”ฉันถามยัยเจินที่กำลังกินอย่างอร่อย “คือว่า…เอ่อ…ฉัน…ฉันไปอึมานะเผอิญท้องเสียนิดหน่อยนะแกอย่าคิดมากเลยกินต่อเหอะ” “จะไม่ให้ฉันคิดได้ไงอ่ะแกเล่นพูดกลางวงแบบเนี้ย เออแกไปทำไรมาว่าถึงเลี้ยงพิซซ่าพวกฉันหน่ะ”ยัยลูกหวาดถาม “จะให้ฉันบอกดีไหมเนี้ย ถ้าบอกไปกลัวเสียชื่อพ่อฉันนะสิ”แค่แอบไปอึเนี้ยยังไม่เสียชื่ออีกหรอฟ่ะไอ้เจินเพื่อนฉัน “บอกมาเหอะน่าฉันไม่กัดแกหรอก รีบพูดๆมาเร็วๆ”กว่ามันจะบอกได้เล่นเอาฉันกินพิซซ่าเป็นชิ้นที่ 3 แล้วค่ะ “ฉันถูกหวยยยยยยยยยยยยยยยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย”ยัยเจินเล่นตะโกนซะสุดเสียง “โอ้วแม่เจ้าโว้ยยยยยยยคอยดูนะแกพรุ่งนี้ฉันนำสวดฉันจาประกาศให้โลกรูว่าลูกผู้บริหารก้อเล่นหวหเหมือนกัน” ก๊ากกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆขำว่ะ”แกอย่านะโว้ยฉันสั่งพ่อฉันให้ไล่แกออกได้นะอย่าลืม”ใช้อำนาจข่มขู่เด็กอ่ะ “จ้าาาาาาาแม่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนไม่มีใครกล้ากับเทอหรอก” ฉันแกล้งแซวยัยเจินกำลังยัดพิซซ่าชิ้นที่6เข้าไป
“แกก้อใจเย็นๆดิว่ะฉันก้อรีบอยู่ อ่ะเสร๊จแล้วขอฉันเก็บของก่อนนะว่าแต่ไอ้เจินมันไปไหนว่ะฉันไม่เห็นมันตั้งแต่ชั่วโมง
คณิตแล้วนะแก”ยัยเจินที่ฉันพูดถึงไม่ใช่ใครหล่อนเป็นลูกครึ่งไทย-จีนหน้าหมวย สวย แต่ขอโทษยัยที่ไม่อึ๋มสู้ฉันก้อไม่ได้อึ๋มกว่าเยอะเลย “แกพูดถึงมันก้อมาพอดีเลยแกลองถามมันเองก้อแล้วกันนะ”ยัยลูกหวาดพูดขึ้นเมื่อเห็นยัยเจิน
“ไอ้เจินแกไปไหนมาว่ะฉันยังไม่ได้จุดธูปเรียกเลยรีบมาทำไมว่ะ”
“ไอ้นี่แช่งเพื่อนฉันจะบอกให้ก้อได้ว่าฉันไปไหนตามฉันมาสิ”
“แกจะพาไอ้ไวท์กับฉันไปไหนว่ะเดี๋ยวก้ออดกินข้าวหรอกเดือนนี้ฉันไม่ได-เอ็ทนะย่ะ”
“เออน่ามันคุยที่ห้องไม่ได้” ยัยเจินพาพวกเราไปที่ห้องประจำกลุ่มที่ที่มิดชิดที่สุดเป็นห้องVIPเลยก้อว่าได้
ก้อมันแน่อยู่แล้วหล่ะพ่อยัยเจินเป็นถึงผู้บริหารมีลูกสาวคนเดียวย่อมตามใจเป็นธรรมดา
“เอ้าถึงแล้ววันนี้ฉันเลี้ยงพิซซ่ากินก่อนเหอะเด๋วจาลงแดงตาย”วันนี้มันรวยค่ะสั่งพิซซ่ามากินแต่ก้ออร่อยดี
ฉันกับยัยลูกหวาดพยักหน้าพร้อมกันเป็นเชิงรู้ว่าจะต้องทำอะไร”1 2 1 2 3 “
“ข้าวทุกมื้ออาหารทุกอย่างอย่ากินทิ้งขว้างเป็นขอ……”
“พอเลย พอเลย ไม่ต้องท่องต่อแล้ว” ไอ้เจินมันรีบตัดบทค่ะกลัวพวกเราจะท่องซะจบ
“ว่าแต่เรื่องที่แกหายไปตอนชั่วโมงคณิตของมิส.สุนิสาสุดโหดอ่ะแกไปทำไรมาว่ะ”ฉันถามยัยเจินที่กำลังกินอย่างอร่อย
“คือว่า…เอ่อ…ฉัน…ฉันไปอึมานะเผอิญท้องเสียนิดหน่อยนะแกอย่าคิดมากเลยกินต่อเหอะ”
“จะไม่ให้ฉันคิดได้ไงอ่ะแกเล่นพูดกลางวงแบบเนี้ย เออแกไปทำไรมาว่าถึงเลี้ยงพิซซ่าพวกฉันหน่ะ”ยัยลูกหวาดถาม
“จะให้ฉันบอกดีไหมเนี้ย ถ้าบอกไปกลัวเสียชื่อพ่อฉันนะสิ”แค่แอบไปอึเนี้ยยังไม่เสียชื่ออีกหรอฟ่ะไอ้เจินเพื่อนฉัน
“บอกมาเหอะน่าฉันไม่กัดแกหรอก รีบพูดๆมาเร็วๆ”กว่ามันจะบอกได้เล่นเอาฉันกินพิซซ่าเป็นชิ้นที่ 3 แล้วค่ะ
“ฉันถูกหวยยยยยยยยยยยยยยยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย”ยัยเจินเล่นตะโกนซะสุดเสียง
“โอ้วแม่เจ้าโว้ยยยยยยยคอยดูนะแกพรุ่งนี้ฉันนำสวดฉันจาประกาศให้โลกรูว่าลูกผู้บริหารก้อเล่นหวหเหมือนกัน”
ก๊ากกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆขำว่ะ”แกอย่านะโว้ยฉันสั่งพ่อฉันให้ไล่แกออกได้นะอย่าลืม”ใช้อำนาจข่มขู่เด็กอ่ะ
“จ้าาาาาาาแม่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนไม่มีใครกล้ากับเทอหรอก” ฉันแกล้งแซวยัยเจินกำลังยัดพิซซ่าชิ้นที่6เข้าไป
***เฮ้อในที่สุดก้อได้กลับบ้านซะทีวันนี้เห็นลุงไก่บอกว่าวันนี้จะมารับช้าหน่อยฉันต้องนั่งคอยอีกแล้วใช่ไหมเนี้ยเบื่อจังเลย ไปนั่งใกล้ๆชมรมบาสดีก่าเผื่อจะได้เจอพี่แบงค์สุดหล่อของฉัน อ่ะถึงซะที
อุ๊ยๆๆๆๆพี่แบงค์เท่จังเลยยิ่งตอนชู้ตบาสนะเท่สุดๆถ่ายรูปไว้ดีกว่า เอ๊ๆมือถือฉันหายไปไหนอ่ะไม่น้าถ้าหายอีกแม่ฆ่าฉันแน่ๆเลยถ้าเครื่องนี้หายก้อเป็นเครื่องที่5แล้วอ่ะพระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งช่วยลูกแมวตัวน้อยๆด้วยเจ้าค่ะ “เอ่อ..น้องครับใช่ของน้องล่ะเปล่าครับ”เสียงใครอ่ะเสียงดูดีจังแต่เสียงนี้มันคุ้นๆหูเหมือนกันนะ “เหือก….รุ่นพี่โซยุขอบคุณนะค่ะที่เก็บเอาไว้”กริ๊ดดดดดดดดดดดเจอคนหล่ออีกแล้วค่ะ(เก็บอาการหน่อยดิแก) “ไม่เป็นไรหรอกครับว่าแต่พี่เห็นน้องมองไอ้แบงค์มันตั้งนานแล้วน้องชอบไอ้แบงคืมันหรอ” “ก้อไวท์แค่แอบมองไปวันๆก้อเท่านั้นแหละค่ะพี่แบงค์เค้าคงไม่สนใจไวท์หรอก”ฉันทำหน้าไร้เดียงสาค่ะ “ใครบอกหล่ะพี่ว่าน้องไวท์น่ารักดีนะไว้วันหลังพี่จะบอกไอ้แบงค์มันให้แล้วกันนะ”สุดหล่อ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไวท์แค่แอบมองก้อพอแล้วค่ะฮิฮิ”ความจิงก้ออยากให้บอกอ่ะนะ “งั้นพี่ไปก่อนนะเดี๋ยวไอ้นพมันจะรอ อ้อแล้วคืนนี้พี่จะโทรไปหานะ”กรี๊ดๆๆๆๆๆฉันแทบจะละลายแล้วนะ พี่โซยุพูดทิ้งท้ายเอาไว้พร้อมกับหันมาขยิบตาให้ฉัน แล้วจะรอนะค่ะพี่โซยุของฉ๊านนนนนนนน (เอ่อ เค้าเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่หว่ะไม่เห็นรู้เรื่องเลย) อ่ะลุกไก่มาแล้วกลับบ้านดีกว่าไปรอโทรฉับอิอิ ***และแล้ววันงานประจำปีโรงเรียนก้อมาถึงวันที่สโนวไวท์จะต้องขึ้นไปเป็นแขกรับเชิญบนเวที
ที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างมากเธอไม่มีท่าทีที่จะตื่นเต้นหรือกังวนใจอย่างใดเลย ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ไอ้ไวท์แกแต่งตัวเสร็จยังว่ะงานจะเริ่มแล้วนะโว้ย”ยัยลูกถามฉันเพราะฉันเข้าไปในห้องแต่งตัว เป็นชั่วโมงโดยมีเจ๊มุกคอยจัดการเรื่องแต่งหน้า-ทำผม ส่วนเจ๊ดาคอยดูแลเรื่องชุดให้ “แหมๆน้องลูกหวาดรอหน่อยสิจ้าอยากให้เพื่อนสวยหน่ะอ่ะเสร็จแล้วจ้า”เจ๊มุกพูดกับยัยลูกหวาด “ฉันเป็นไงมั่งลูกหวาดสวยไหม” “ไอ้ไวท์แกไม่ต้องพูดเลยไม่มีเวลาแล้วเออแต่แกก้อสวยดีนะไปไปเดี๋ยวไม่ทัน”ยัยลูกหวาดชุดกระชากลากถูฉัน “เอ้าถึงแล้วแกรออยู่ตรงนี้นะถ้าเค้าเรียกแกเมื่อไหร่ก้อขึ้นไปเลยนะ”แง้แล้วแกจาไปไหนอ่ะอยู่เป็นเพื่อนกันก่องดิ “แขกรับเชิญของเราวันนี้แน่นอนครับไม่ใช่ใครที่ไหนน้องสโนวไวท์คร๊าบบบบบ” ฉันก้าวขาขึ้นไปบนเวทีโดยมีสายตาทุกคนมองมาที่ฉันอย่างไม่กระพริบพร้อมด้วยเสียง กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แปะ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันรับไมค์จากพิธีกลอนประจำเวทีไม่ใช่ใครที่ไหนพี่นพนั่นเองหนุ่มหล่อมาดทะเล้นที่สาวๆก้อหลงรัก “และนี่ก้อคือน้อง สโนวไวท์ เอเนเซ่น นะครับน้องเค้าเป็นดาวโรงเรียนของเราที่ใครๆก้อต้องรู้จัก” ฉันตอบคำถามพี่นพไปนานพอสมควรจนมาถึงคำถามที่ฉันต้องอึ้งกิมกี่ทุกคนในงานมองฉันเป็นตาเดียว “และก้อมาถึงคำถามสุดท้ายนะครับทุกคนสงสัยว่าสวยๆอย่างไวท์เนี้ยมีแฟนล่ะยังครับ” โอ๊ยแล้วชั้นจะตอบยังไงดีอ่ะจาให้บอกไปว่าชอบพี่แบงค์มันก้อกระไรอยู่นะจะทำยังไงดีปวดหมอง “เอ่อ…..คือเรื่องนี้ไวท์ชอบผู้ชายคน1แต่ไวท์คิดว่าผู้ชายคนนั้นคงไม่สนใจในตัวไวท์หรอกค่ะ” เฮ้อโล่งไปทีบอกแค่นี้เดี๋ยวก้อจบรายการแล้ว ป๊าดดดดดดแต่ไม่จบแค่นั้นค่ะ “ไม่ทราบว่าผู้ชายคนนั้นคือใครครับ”ไอ้พี่นพน้าทำกับคนสวยอย่างฉันได้ “ผู้ชายคนนั้นก้อคือ……….พี่บดินทร์ ไชยรัตนคุณหรือพี่แบงค์นั่นเองค่ะ” อึ่ง ทึ่ง เสียว ค่ะ ทำไมทุกคนต้องทำตาแบบนั้นด้วยฉันไม่ชอบเอาซะเลย “พี่ว่าแล้วว่าคำตอบมันเป็นแบบนี้เราก้อเลยมีเซอร์ไพซ์มาให้น้องกันครับ” เซอร์ไพซ์ไรหว่า งงหรือว่าไม่นะฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเค้าตอนนี้ พระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งอีกแล้วค่ะ ถ้าฉันจำไม่ผิดคนที่กำลังเดินขึ้นเวทีเพื่อตรงมาหาฉันไม่ใช่ใครที่ไหนพี่แบงค์ค่ะช็อคสิค่ะ “เป็นแฟนกับพี่นะสโนวไวท์”ขอกรี๊ดๆๆๆค่ะพี่แบงค์ขอชั้นเป็นแฟนจะเป็นลมสิค่ะ “ค่ะ”จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่แบงค์จูบฉันบนเวทีและนั้นก้อเป็นเฟิร์สคิสของฉันด้วย
อุ๊ยๆๆๆๆพี่แบงค์เท่จังเลยยิ่งตอนชู้ตบาสนะเท่สุดๆถ่ายรูปไว้ดีกว่า เอ๊ๆมือถือฉันหายไปไหนอ่ะไม่น้าถ้าหายอีกแม่ฆ่าฉันแน่ๆเลยถ้าเครื่องนี้หายก้อเป็นเครื่องที่5แล้วอ่ะพระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งช่วยลูกแมวตัวน้อยๆด้วยเจ้าค่ะ
“เอ่อ..น้องครับใช่ของน้องล่ะเปล่าครับ”เสียงใครอ่ะเสียงดูดีจังแต่เสียงนี้มันคุ้นๆหูเหมือนกันนะ
“เหือก….รุ่นพี่โซยุขอบคุณนะค่ะที่เก็บเอาไว้”กริ๊ดดดดดดดดดดดเจอคนหล่ออีกแล้วค่ะ(เก็บอาการหน่อยดิแก)
“ไม่เป็นไรหรอกครับว่าแต่พี่เห็นน้องมองไอ้แบงค์มันตั้งนานแล้วน้องชอบไอ้แบงคืมันหรอ”
“ก้อไวท์แค่แอบมองไปวันๆก้อเท่านั้นแหละค่ะพี่แบงค์เค้าคงไม่สนใจไวท์หรอก”ฉันทำหน้าไร้เดียงสาค่ะ
“ใครบอกหล่ะพี่ว่าน้องไวท์น่ารักดีนะไว้วันหลังพี่จะบอกไอ้แบงค์มันให้แล้วกันนะ”สุดหล่อ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไวท์แค่แอบมองก้อพอแล้วค่ะฮิฮิ”ความจิงก้ออยากให้บอกอ่ะนะ
“งั้นพี่ไปก่อนนะเดี๋ยวไอ้นพมันจะรอ อ้อแล้วคืนนี้พี่จะโทรไปหานะ”กรี๊ดๆๆๆๆๆฉันแทบจะละลายแล้วนะ
พี่โซยุพูดทิ้งท้ายเอาไว้พร้อมกับหันมาขยิบตาให้ฉัน แล้วจะรอนะค่ะพี่โซยุของฉ๊านนนนนนนน
(เอ่อ เค้าเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่หว่ะไม่เห็นรู้เรื่องเลย) อ่ะลุกไก่มาแล้วกลับบ้านดีกว่าไปรอโทรฉับอิอิ
***และแล้ววันงานประจำปีโรงเรียนก้อมาถึงวันที่สโนวไวท์จะต้องขึ้นไปเป็นแขกรับเชิญบนเวที
ที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างมากเธอไม่มีท่าทีที่จะตื่นเต้นหรือกังวนใจอย่างใดเลย ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ไอ้ไวท์แกแต่งตัวเสร็จยังว่ะงานจะเริ่มแล้วนะโว้ย”ยัยลูกถามฉันเพราะฉันเข้าไปในห้องแต่งตัว เป็นชั่วโมงโดยมีเจ๊มุกคอยจัดการเรื่องแต่งหน้า-ทำผม ส่วนเจ๊ดาคอยดูแลเรื่องชุดให้ “แหมๆน้องลูกหวาดรอหน่อยสิจ้าอยากให้เพื่อนสวยหน่ะอ่ะเสร็จแล้วจ้า”เจ๊มุกพูดกับยัยลูกหวาด “ฉันเป็นไงมั่งลูกหวาดสวยไหม” “ไอ้ไวท์แกไม่ต้องพูดเลยไม่มีเวลาแล้วเออแต่แกก้อสวยดีนะไปไปเดี๋ยวไม่ทัน”ยัยลูกหวาดชุดกระชากลากถูฉัน “เอ้าถึงแล้วแกรออยู่ตรงนี้นะถ้าเค้าเรียกแกเมื่อไหร่ก้อขึ้นไปเลยนะ”แง้แล้วแกจาไปไหนอ่ะอยู่เป็นเพื่อนกันก่องดิ “แขกรับเชิญของเราวันนี้แน่นอนครับไม่ใช่ใครที่ไหนน้องสโนวไวท์คร๊าบบบบบ” ฉันก้าวขาขึ้นไปบนเวทีโดยมีสายตาทุกคนมองมาที่ฉันอย่างไม่กระพริบพร้อมด้วยเสียง กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แปะ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันรับไมค์จากพิธีกลอนประจำเวทีไม่ใช่ใครที่ไหนพี่นพนั่นเองหนุ่มหล่อมาดทะเล้นที่สาวๆก้อหลงรัก “และนี่ก้อคือน้อง สโนวไวท์ เอเนเซ่น นะครับน้องเค้าเป็นดาวโรงเรียนของเราที่ใครๆก้อต้องรู้จัก” ฉันตอบคำถามพี่นพไปนานพอสมควรจนมาถึงคำถามที่ฉันต้องอึ้งกิมกี่ทุกคนในงานมองฉันเป็นตาเดียว “และก้อมาถึงคำถามสุดท้ายนะครับทุกคนสงสัยว่าสวยๆอย่างไวท์เนี้ยมีแฟนล่ะยังครับ” โอ๊ยแล้วชั้นจะตอบยังไงดีอ่ะจาให้บอกไปว่าชอบพี่แบงค์มันก้อกระไรอยู่นะจะทำยังไงดีปวดหมอง “เอ่อ…..คือเรื่องนี้ไวท์ชอบผู้ชายคน1แต่ไวท์คิดว่าผู้ชายคนนั้นคงไม่สนใจในตัวไวท์หรอกค่ะ” เฮ้อโล่งไปทีบอกแค่นี้เดี๋ยวก้อจบรายการแล้ว ป๊าดดดดดดแต่ไม่จบแค่นั้นค่ะ “ไม่ทราบว่าผู้ชายคนนั้นคือใครครับ”ไอ้พี่นพน้าทำกับคนสวยอย่างฉันได้ “ผู้ชายคนนั้นก้อคือ……….พี่บดินทร์ ไชยรัตนคุณหรือพี่แบงค์นั่นเองค่ะ” อึ่ง ทึ่ง เสียว ค่ะ ทำไมทุกคนต้องทำตาแบบนั้นด้วยฉันไม่ชอบเอาซะเลย “พี่ว่าแล้วว่าคำตอบมันเป็นแบบนี้เราก้อเลยมีเซอร์ไพซ์มาให้น้องกันครับ” เซอร์ไพซ์ไรหว่า งงหรือว่าไม่นะฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเค้าตอนนี้ พระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งอีกแล้วค่ะ ถ้าฉันจำไม่ผิดคนที่กำลังเดินขึ้นเวทีเพื่อตรงมาหาฉันไม่ใช่ใครที่ไหนพี่แบงค์ค่ะช็อคสิค่ะ “เป็นแฟนกับพี่นะสโนวไวท์”ขอกรี๊ดๆๆๆค่ะพี่แบงค์ขอชั้นเป็นแฟนจะเป็นลมสิค่ะ “ค่ะ”จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่แบงค์จูบฉันบนเวทีและนั้นก้อเป็นเฟิร์สคิสของฉันด้วย
ที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างมากเธอไม่มีท่าทีที่จะตื่นเต้นหรือกังวนใจอย่างใดเลย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ไอ้ไวท์แกแต่งตัวเสร็จยังว่ะงานจะเริ่มแล้วนะโว้ย”ยัยลูกถามฉันเพราะฉันเข้าไปในห้องแต่งตัว
เป็นชั่วโมงโดยมีเจ๊มุกคอยจัดการเรื่องแต่งหน้า-ทำผม ส่วนเจ๊ดาคอยดูแลเรื่องชุดให้
“แหมๆน้องลูกหวาดรอหน่อยสิจ้าอยากให้เพื่อนสวยหน่ะอ่ะเสร็จแล้วจ้า”เจ๊มุกพูดกับยัยลูกหวาด
“ฉันเป็นไงมั่งลูกหวาดสวยไหม”
“ไอ้ไวท์แกไม่ต้องพูดเลยไม่มีเวลาแล้วเออแต่แกก้อสวยดีนะไปไปเดี๋ยวไม่ทัน”ยัยลูกหวาดชุดกระชากลากถูฉัน
“เอ้าถึงแล้วแกรออยู่ตรงนี้นะถ้าเค้าเรียกแกเมื่อไหร่ก้อขึ้นไปเลยนะ”แง้แล้วแกจาไปไหนอ่ะอยู่เป็นเพื่อนกันก่องดิ
“แขกรับเชิญของเราวันนี้แน่นอนครับไม่ใช่ใครที่ไหนน้องสโนวไวท์คร๊าบบบบบ”
ฉันก้าวขาขึ้นไปบนเวทีโดยมีสายตาทุกคนมองมาที่ฉันอย่างไม่กระพริบพร้อมด้วยเสียง
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แปะ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันรับไมค์จากพิธีกลอนประจำเวทีไม่ใช่ใครที่ไหนพี่นพนั่นเองหนุ่มหล่อมาดทะเล้นที่สาวๆก้อหลงรัก
“และนี่ก้อคือน้อง สโนวไวท์ เอเนเซ่น นะครับน้องเค้าเป็นดาวโรงเรียนของเราที่ใครๆก้อต้องรู้จัก”
ฉันตอบคำถามพี่นพไปนานพอสมควรจนมาถึงคำถามที่ฉันต้องอึ้งกิมกี่ทุกคนในงานมองฉันเป็นตาเดียว
“และก้อมาถึงคำถามสุดท้ายนะครับทุกคนสงสัยว่าสวยๆอย่างไวท์เนี้ยมีแฟนล่ะยังครับ”
โอ๊ยแล้วชั้นจะตอบยังไงดีอ่ะจาให้บอกไปว่าชอบพี่แบงค์มันก้อกระไรอยู่นะจะทำยังไงดีปวดหมอง
“เอ่อ…..คือเรื่องนี้ไวท์ชอบผู้ชายคน1แต่ไวท์คิดว่าผู้ชายคนนั้นคงไม่สนใจในตัวไวท์หรอกค่ะ”
เฮ้อโล่งไปทีบอกแค่นี้เดี๋ยวก้อจบรายการแล้ว ป๊าดดดดดดแต่ไม่จบแค่นั้นค่ะ
“ไม่ทราบว่าผู้ชายคนนั้นคือใครครับ”ไอ้พี่นพน้าทำกับคนสวยอย่างฉันได้
“ผู้ชายคนนั้นก้อคือ……….พี่บดินทร์ ไชยรัตนคุณหรือพี่แบงค์นั่นเองค่ะ”
อึ่ง ทึ่ง เสียว ค่ะ ทำไมทุกคนต้องทำตาแบบนั้นด้วยฉันไม่ชอบเอาซะเลย
“พี่ว่าแล้วว่าคำตอบมันเป็นแบบนี้เราก้อเลยมีเซอร์ไพซ์มาให้น้องกันครับ”
เซอร์ไพซ์ไรหว่า งงหรือว่าไม่นะฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเค้าตอนนี้ พระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งอีกแล้วค่ะ
ถ้าฉันจำไม่ผิดคนที่กำลังเดินขึ้นเวทีเพื่อตรงมาหาฉันไม่ใช่ใครที่ไหนพี่แบงค์ค่ะช็อคสิค่ะ
“เป็นแฟนกับพี่นะสโนวไวท์”ขอกรี๊ดๆๆๆค่ะพี่แบงค์ขอชั้นเป็นแฟนจะเป็นลมสิค่ะ
“ค่ะ”จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่แบงค์จูบฉันบนเวทีและนั้นก้อเป็นเฟิร์สคิสของฉันด้วย
***และจากนั้นมาพี่แบงค์กับฉันก้อเป็นแฟนกันจนเป็นคู่สวีทประจำโรงเรียนจน
มีอยู่วันหนึ่งฉันกับพี่แบงค์ได้เลิกลากันไป “ไอ้ไวท์แกได้ยินเรื่องเด็กใหม่ไหมว่ะเห็นเค้าว่านะนะรักโครต”เสียงยัยเจินตะโกนบอกฉัน “มันไม่เกี่ยวไรกับฉันนี่หว่าแกมาบอกฉันทำไมย่ะ”ฉันตอบยัยเจินขณะก้มหน้าก้มตากินข้าวกลางวัน “จะไม่ให้เกี่ยวได้ไงว่ะก้อยัยนั่นหน่ะทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพี่แบงค์ของแกนะสิ”ยัยลูกหวาดพูด
มีอยู่วันหนึ่งฉันกับพี่แบงค์ได้เลิกลากันไป
“ไอ้ไวท์แกได้ยินเรื่องเด็กใหม่ไหมว่ะเห็นเค้าว่านะนะรักโครต”เสียงยัยเจินตะโกนบอกฉัน
“มันไม่เกี่ยวไรกับฉันนี่หว่าแกมาบอกฉันทำไมย่ะ”ฉันตอบยัยเจินขณะก้มหน้าก้มตากินข้าวกลางวัน
“จะไม่ให้เกี่ยวได้ไงว่ะก้อยัยนั่นหน่ะทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพี่แบงค์ของแกนะสิ”ยัยลูกหวาดพูด
กึก
ฉันหยุดชะงักไปชั่วขณะแต่ฉันเชื่อใจพี่แบงค์ เค้าคงไม่หลงรักใยนั่นหรอก
“นั่นไง พูดถึงก้อมาเลยหมั่นไส้ว่ะแกไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอว่ะ”ยัยเจินทักเมื่อเห็น2คนนั้นเดินมา
ทางด้านมินนี่กับแบงค์ก้อคงยังสวีทจนทุกคนมองไม่นานมินนี่ก้อหันมามองทางสโนวไวท์
เหมือนเธอคิดจะแกล้งสโนวไวท์ แก๊ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก๊ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เอ้าทุกคนฟังทางนี้ฉันมีข่าวดีจะบอก”แน่นอนไม่ใช่เสียงใครเสียงมินนี่
“ฉันจะประกาศมาตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปฉันกับพี่แบงค์เป็นแฟนกัน” (เวลาอ่านเสียงมินนี่ต้องทำเสียงดัจริตหน่อยนะค่ะ หุ หุ)
“ฉันจะประกาศมาตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปฉันกับพี่แบงค์เป็นแฟนกัน”
(เวลาอ่านเสียงมินนี่ต้องทำเสียงดัจริตหน่อยนะค่ะ หุ หุ)
เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"ตายแล้วฉันทำจานแตกยัยเจินช่วยฉันเก็บหน่อยสิ”ขณะที่ฉันและยัยเจินก้มเก็บเศษจานที่แตกยัยมินนี่ก้อมาหาเรื่อง
“แหมๆๆๆๆๆ ตกใจหรอย่ะฉันจะบอกให้นะพี่แบงค์หน่ะไม่รักแกแล้วจำไว้ด้วย”ยัยมินนี่พูดพร้อมกับสบัดก้นไปตาม ผัวเอ้ยไปตามพี่แบงค์ “แกอย่าคิดมากเลยก้อแค่ชะนีข้างทาง”ไอ้ลูกหวาดให้กำลังใจฉัน
“แหมๆๆๆๆๆ ตกใจหรอย่ะฉันจะบอกให้นะพี่แบงค์หน่ะไม่รักแกแล้วจำไว้ด้วย”ยัยมินนี่พูดพร้อมกับสบัดก้นไปตาม
ผัวเอ้ยไปตามพี่แบงค์ “แกอย่าคิดมากเลยก้อแค่ชะนีข้างทาง”ไอ้ลูกหวาดให้กำลังใจฉัน
***หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนโกเจ็ด(เฮ้ยๆ โกหกเว้ยไม่ใช่โกเจ็ดแกนี่มันยังไง)
“เฮ้ย!!!!!!ไอ้ไวท์ตาแกไปทำไรมาว่ะ”ยัยลูกถามขึ้นเมื่อเห็นฉันตาบวมเป็นลูกมะกรูด “ช่างมันเหอะไม่มีอะไรหรอก”ฉันตอมไปเพราะกลัวเพื่อนจาไม่สบายใจ “ไม่ได้นะไอ้ไวท์แกต้องบอกพวกฉันว่าแกไปโดนอะไรมา”ไอ้เจินขยั้นขยอที่จะเอาคำตอบจากฉัน “ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ลูกหวาด เจิน พี่แบงค์ไม่รักฉันแล้วเค้าบอกเลิกฉัน ฮือๆๆๆ ฮือๆๆ” “ไอ้เลวเอ้ยแล้วบอกว่ารักนักรักหนาไปไวท์เราต้องไปเคีลย์ให้รู้เรื่อง” ***ชมรมบาสเกตบอลทั้ง3คนเดินทางไปหาคนที่ทำให้สโนวไวท์เจ็บ
“นั่นไงเห็นแล้วหมั่นไส้หว่ะนั่งป้อนขนมกันไปลุยโว้ย”ยัยเจินเป็นคนนำขบวนตามมาด้วยฉันและลูกหวาด “พี่แบงค์มันหมายความว่ายังไหนบอกว่ารักไงแล้วทำไมทำกับเพื่อนเจินแบบนี้”ยัยเป็นคนเริ่มสงคราม “นี่พวกเธออย่ามาหาเรื่องนะเราไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันแล้วแล้วนี่แฟนใหม่ฉันน้องมินนี่ ภาพที่ฉันเห็นมันช่างบาดใจพี่แบงค์ไม่ไม่ไอ้แบงค์กำลังยืนกอดกับนังชะนีมินนี่ “ใครก้อได้บอกไวท์สิว่ามันไม่จิง มันไม่จิงใช่ไหมเจิน เจินตอบฉันสิ” “เรากลับกันเหอะผู้ชายเลวๆแบบเนี้ยไม่มีใครอยากได้หรอกป่ะไวท์ เจิน กลับ”เสียงยัยลูกหวาดพูด และนั่นก้อคือเหตุผลที่ฉันต้องระเห็ดไปอยู่อเมริกาเพราะฉันทนที่จะเห็นตัวเองต้องเจ็บกับผู้ชายเลวๆที่ไม่ได้รักฉันพอเหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นก้อไม่มีใครได้เห็นฉันอีกเลยแม้แต่ยัยเจินและยัยลูกหวาดมันคือความทรงจำที่เลวร้ายที่ฉันไม่อยากจะจำและฉันขอสัญญากับตัวเองว่า
“ฉันจะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว”
“เฮ้ย!!!!!!ไอ้ไวท์ตาแกไปทำไรมาว่ะ”ยัยลูกถามขึ้นเมื่อเห็นฉันตาบวมเป็นลูกมะกรูด
“ช่างมันเหอะไม่มีอะไรหรอก”ฉันตอมไปเพราะกลัวเพื่อนจาไม่สบายใจ
“ไม่ได้นะไอ้ไวท์แกต้องบอกพวกฉันว่าแกไปโดนอะไรมา”ไอ้เจินขยั้นขยอที่จะเอาคำตอบจากฉัน
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ลูกหวาด เจิน พี่แบงค์ไม่รักฉันแล้วเค้าบอกเลิกฉัน ฮือๆๆๆ ฮือๆๆ”
“ไอ้เลวเอ้ยแล้วบอกว่ารักนักรักหนาไปไวท์เราต้องไปเคีลย์ให้รู้เรื่อง”
***ชมรมบาสเกตบอลทั้ง3คนเดินทางไปหาคนที่ทำให้สโนวไวท์เจ็บ
“นั่นไงเห็นแล้วหมั่นไส้หว่ะนั่งป้อนขนมกันไปลุยโว้ย”ยัยเจินเป็นคนนำขบวนตามมาด้วยฉันและลูกหวาด “พี่แบงค์มันหมายความว่ายังไหนบอกว่ารักไงแล้วทำไมทำกับเพื่อนเจินแบบนี้”ยัยเป็นคนเริ่มสงคราม “นี่พวกเธออย่ามาหาเรื่องนะเราไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันแล้วแล้วนี่แฟนใหม่ฉันน้องมินนี่ ภาพที่ฉันเห็นมันช่างบาดใจพี่แบงค์ไม่ไม่ไอ้แบงค์กำลังยืนกอดกับนังชะนีมินนี่ “ใครก้อได้บอกไวท์สิว่ามันไม่จิง มันไม่จิงใช่ไหมเจิน เจินตอบฉันสิ” “เรากลับกันเหอะผู้ชายเลวๆแบบเนี้ยไม่มีใครอยากได้หรอกป่ะไวท์ เจิน กลับ”เสียงยัยลูกหวาดพูด และนั่นก้อคือเหตุผลที่ฉันต้องระเห็ดไปอยู่อเมริกาเพราะฉันทนที่จะเห็นตัวเองต้องเจ็บกับผู้ชายเลวๆที่ไม่ได้รักฉันพอเหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นก้อไม่มีใครได้เห็นฉันอีกเลยแม้แต่ยัยเจินและยัยลูกหวาดมันคือความทรงจำที่เลวร้ายที่ฉันไม่อยากจะจำและฉันขอสัญญากับตัวเองว่า
“ฉันจะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว”
“นั่นไงเห็นแล้วหมั่นไส้หว่ะนั่งป้อนขนมกันไปลุยโว้ย”ยัยเจินเป็นคนนำขบวนตามมาด้วยฉันและลูกหวาด
“พี่แบงค์มันหมายความว่ายังไหนบอกว่ารักไงแล้วทำไมทำกับเพื่อนเจินแบบนี้”ยัยเป็นคนเริ่มสงคราม
“นี่พวกเธออย่ามาหาเรื่องนะเราไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันแล้วแล้วนี่แฟนใหม่ฉันน้องมินนี่
ภาพที่ฉันเห็นมันช่างบาดใจพี่แบงค์ไม่ไม่ไอ้แบงค์กำลังยืนกอดกับนังชะนีมินนี่
“ใครก้อได้บอกไวท์สิว่ามันไม่จิง มันไม่จิงใช่ไหมเจิน เจินตอบฉันสิ”
“เรากลับกันเหอะผู้ชายเลวๆแบบเนี้ยไม่มีใครอยากได้หรอกป่ะไวท์ เจิน กลับ”เสียงยัยลูกหวาดพูด
และนั่นก้อคือเหตุผลที่ฉันต้องระเห็ดไปอยู่อเมริกาเพราะฉันทนที่จะเห็นตัวเองต้องเจ็บกับผู้ชายเลวๆที่ไม่ได้รักฉันพอเหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นก้อไม่มีใครได้เห็นฉันอีกเลยแม้แต่ยัยเจินและยัยลูกหวาดมันคือความทรงจำที่เลวร้ายที่ฉันไม่อยากจะจำและฉันขอสัญญากับตัวเองว่า
“ฉันจะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว”
“ฉันจะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว”
ความคิดเห็น