(produce101) กรุณาระบุอาชีพที่ต้องการ - sf holin ♡

ตอนที่ 39 : I'm not KUANLIN, I'm TOP (KUANBAEK - HOLIN) แก้บน -100%-

I'm not KUANLIN, I'm TOP

Kang dongho x Lai kuanlin

คำเตือน : โฮลินและควานแบค นะคะ มีการสลับตำแหน่งกันตามที่บนไว้ค่ะ 

 

                เสียงเปิดหน้าหนังสือดังขึ้นเบาๆ และเชื่องช้า มือขาวค่อยๆเปิดหนังสือในมือด้วยความบรรจงไม่ใช่เพราะรักหรือหวงแหนแต่เพราะเขายังไม่ได้ซื้อมันต่างหาก ถ้าทำอะไรที่รุนแรงเกินไปเกิดการฉีกขาดขึ้นมา ไลควานลิน คงต้องควักเงินในกระเป๋าเพื่อซื้อมันแน่ๆ

                หนังสือนวนิยายวัยรุ่นที่เขียนเล่าเรื่องความรักหลากหลายรูปแบบ แต่เล่มที่ควานลินเลือกคือเรื่องราวความรักระหว่างผู้ชายสองคนที่มีความรู้สึกที่ดีมอบให้แก่กัน อีกคนเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวสีแทนเข้มสมชายร่างกายกำยำดูดีทุกสัดส่วนกับอีกหนึ่งหนุ่มรูปงามหน้าตาหวานละมุนผิวขาวผ่องเนียนนุ่มราวเด็กทารก ดวงตาหวานกับริมฝีปากสีชมพูอิ่มดูน่ารักเหมือนลูกผู้ดีชั้นสูง อกเอวอรชรอ้อนแอ้นเพรียวบางเหมือนสตรีเพศ

                แหงแหละ หนุ่มหน้าหวานนั่นมองมาจากเมืองลับแลยังรู้ว่าต้องเป็นเมียแน่นอน

                “อ่านอะไรน่ะควานลิน” เสียงนุ่มของใครซักคนดังขึ้นข้างหู พร้อมกับร่างสมส่วนของ คังดงโฮ ที่โผล่มาพร้อมใบหน้าหล่อที่ยื่นเข้ามาใกล้เพื่ออ่านหนังสือเล่มหนาที่เด็กหนุ่มถืออยู่

                “นิยายเกย์” ควานลินตอบสั้นๆ พร้อมปิดหนังสือลงทันที หน้าที่อ่านถึงคือตัวละครที่ชื่อหวานเย็นโดนพระเอกหรือแดนไทอุ้มพาดบ่าแล้วโยนลงเตียงพร้อมคร่อมทับตามแบบละครไทยหลังข่าว แน่นอนว่าฉากต่อจากนี้คงเป็นการเล้าโลมประโคมจูบที่ทั้งคู่ซัดใส่กันไม่ยั้ง แต่หวานเย็นคงโดนแดนไทย่ำยีพร้อมตีเป็นเมืองขึ้นแน่นอน

                เหมือนที่พี่ดงโฮทำกับเขา แต่ประสบการณ์ของควานลินไม่ได้ดุเดือดเลือดพล่านแบบในนิยาย แค่จูบกันมีอะไรกันแล้วก็หลับไป เขาไม่ได้เลือกด้วยซ้ำว่าจะเป็นฝ่ายเสียกรุง... อีกคนคิดเองเออเองทั้งนั้น

                “นี่มันผู้หญิงชัดๆ” ดงโฮชี้นิ้วไปที่นายเอกของเรื่องที่ทำหน้ายั่วยวนอยู่บนปกหนังสือ ความลินบู้ปากขมวดคิ้วกับสายตาและความคิดของคนรักอย่างไม่เข้าใจ เห็นแต่พวกผู้หญิงชอบแซวว่าผู้ชายแยกสีลิปสติกไม่ออก แต่ไม่คิดว่ามันจะถึงขนาดแยกภาพวาดผู้หญิงกับผู้ชายหน้าหวานไม่ออก

                “พี่ดูดีๆ คนนี้ไม่มีนม” พูดพร้อมชี้ไปที่หน้าอกแบนราบที่ปิดด้วยเสื้อนอนสีขาวบางของนายเอกนิยาย ดงโฮเขยิบหน้าเข้ามาใกล้พร้อมมองอย่างพินิจก่อนจะตาโตพร้อมร้องขึ้นมาเสียงดัง

                “เห้ย ผู้ชายจริงๆ ด้วย แล้วทำไมเหมือนผู้หญิงจัง” ควานลินแทบอยากจะเอาหัวมุดดินซะตรงนี้ ก่อนคบก็รู้ว่าบื้อแต่ไม่คิดว่าจะบื้อขนาดนี้ ไหนพี่ว้ากคนโหดหนุ่มฮอตคนคูลมีแต่หมีเด๋อที่ชอบอ้อนเขาให้พาไปกินเค้กตระเวนเลี้ยงชาบูทุกอาทิตย์ จากตอนแรกที่คบกับผอมเพรียวแบบหนุ่มดัชชี่ตอนนี้เป็นดัชชี่สูตรน้ำตาลสูงเบาหวานความดันมาเพียบ เหนียงที่เริ่มยื่นออกมาให้เห็นถือเป็นของเล่นอันใหม่ของเด็กหนุ่ม ก่อนนอนก็ต้องจับเล่นเขี่ยเล่นถึงจะนอนหลับ แต่แบบนี้แหละน่ารักดี อ้วนๆ หมีๆ จะได้ไม่ต้องมีคนมาชอบมายุ่งกับแฟนของเขา

                แต่จริงแล้วไม่ว่าดงโฮจะอยู่ในร่างไหนเสน่ห์ที่ออกมาจากตัวของชายหนุ่มก็ทำให้ทุกคนเข้ามาห้อมล้อมและรุมขายขนมจีบจนเดือดร้อนถึงแฟนรุ่นน้องอย่างควานลินต้องมานั่งเฝ้าทุกวัน... แต่ก็ทำได้แค่จีบนั่นแหละ ก็ดงโฮน่ะรักแค่ควานลินนี่นา

                “ทำไมถึงวาดให้เหมือนผู้หญิงนักนะ เพราะเป็นนายเอกเหรอ?” ควานลินเกิดคำถามขึ้นมา พร้อมเพ่งมองรูปนายเอกในหน้าปกอย่างพิจารณาและพยายามหาคำตอบให้ตัวเอง ดงโฮเองก็เช่นกัน แต่เหมือนรู้ใจกันทั้งคู่ละสายตาออกจากหน้าหนังสือแล้วค่อยๆ หันมองกัน ต่างก็แค่สายตาและความรู่สึกที่ต่างกันออกไป

                “ทำไมทุกคนถึงคิดว่าคนหน้าหวานตัวเล็กต้องอยู่ล่างตลอดด้วย?” เด็กหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ นึกย้อนถึงเหตุการณ์เสียกรุงครั้งแรกของตัวเองที่อีกฝ่ายไม่เคยถามซักคำว่าเขาต้องการอยู่ข้างบนหรือข้างล่าง

                คังดงโฮรู้สึกขนอ่อนที่ต้นคอพร้อมใจกันลุกเกรียวขึ้นทันที เหมือนอ่านใจอีกฝ่ายออกเพราะรู้จักกันดีมากกว่าเพื่อนสนิทสิบปีตั้งแต่ประถมเสียอีก แต่น้องอ้าปากออกมาเขาก็เดาออกแล้วว่าต้องการอะไร แต่ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนักดงโฮจะผ่านมันไม่ได้หรือไม่... ไม่รู้เว้ย

                “เห้ย... จะมาอินอะไรตอนนี้เนี่ย” ดงโฮยิ้มแห้งคว้าหนังสือนิยายเจ้าปัญหามาไว้กับตัวเองพร้อมกับวางมันเข้าชั้นหนังสือเหมือนเดิม จูงมืออีกคนเดินออกมาจากโซนนิยายบอยส์เลิฟอย่างร้อนรน ทำไมเขาต้องปล่อยให้หนังสือเล่มเท่าฝ่ามือมามีอิทธิพลในการเปลี่ยนตำแหน่งของเขาด้วย

                “เดี๋ยวดิพี่” เด็กหนุ่มขืนตัวไว้ ดึงมือคนรักให้หยุดเดิน ดงโฮชะงักพร้อมกับหันหน้ามามองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นอดีตรุ่นน้องเพราะตอนนี้เป็นเมียอย่างกล้าๆ กลัวๆ

                “ตอนนั้นพี่ก็ไม่ได้ถามผมซักคำว่าอยากเป็นผัวหรือเป็นเมีย มาถึงก็รัวใส่ไม่ยั้งเลย” ควานลินพูด ใช่ นี่ไม่ได้ใส่ความอีกฝ่ายเลยนะ ว่าครั้งแรกของเขาแม้มันจะไม่ได้รุนแรงเรียกได้ว่ามีความสุขและละมุนเหมือนลอยอยู่บนท้องฟ้า แต่จริงๆ แล้วลึกๆ เขาก็อยากเป็นฝ่ายคุมจังหวะบ้าง... ที่ไม่ได้หมายถึงการออท็อปน่ะ

                “แล้ว... ยังไง แบบนี้ก็ดีแล้วหน่า” พยายามต้อนอีกฝ่ายกลับเข้ามาทางตัวเอง ไม่ให้คิดจินตนาการไปไกลกว่านี้ กลัวไพ่คิงในมือจะปลิวหายไป เพราะถ้าควานลินต้องการอย่างนั้นแล้วงัดเอาไม้เด็ดออกมาอ้อนเขา ยังไงคังดงโฮก็ขัดอะไรไม่ได้... ผัวทาสจะกลายเป็นเมียทาสในชั่วข้ามวันงั้นเหรอ

                “มันไม่ดีอะ ผมก็ผู้ชาย... หมายถึง อยากทำบ้าง” มาแล้ว... ดวงตากลมโตที่เหมือนกักเก็บดวงดาวเอาไว้มากกว่าล้านล้านดวง แววตาเว้าวอนที่เหมือนมนต์สะกดของพ่อมดวัยกระเตาะ แกล้งร่ายมนต์สเสน่ห์ให้ผู้คนมาติดกับแล้วก็ บู้ม! เผด็จศึก

                “.................” ดงโฮพยายามหันหน้าหนีแต่ก็ถูกมือขาวรั้งใบหน้าคมให้กลับไปสบตาอีกฝ่ายอยู่ดี

                “พี่ไม่รักผมเหรอ?” และนี่คือประโยคอมตะในวันลอยกระทงที่ทำสาวน้อยหนุ่มน้อยเสียบริสุทธิ์กันมามากแล้ว ดงโฮเคยคิดว่ามันเป็นแค่ข่าวลือและการแต่งเรื่องให้ดูสนุกไม่มีใครยอมเสียตัวเพราะคำว่าเธอไม่รักเราเหรอหรอก... แต่พอมาเจอเข้ากับตัวเองจริงๆ ทำให้เขารู้ว่า... มันใช้ได้ว่ะ!

                “เฮ้อควานลิน... พี่จะปฏิเสธหนูยังไง”

                .

.

.

ฉากคัทอยู่หน้าไบโอทวิตค่ะ

รู้จักผัวพิพันลินมั้ยคะ.... ของแรงนะคนนี้ขอบัตรคอนได้วันนั้นเลย

ยินดีต้อนรับสู่ประเทศควานลิน และ #อาชีพควานแบค ค่ะ

ล้อเล่น!!  #อาชีพโฮลิน นี่แหละค่ะ บนผัวพี่พินลินไว้ แก้บนแล้วนะคร่ะ

เป็นยังไง จะร้องไห้ใส่หรือจะกรี๊ดใส่หรือจะด่าก็เม้นมาเล๊ย เราไม่กัว ฮ่าๆๆๆ