คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อารัมภบท : หลง (3)
สรรพนามที่ายหนุ่มใ้เรียหิสาวเปลี่ยนา ‘ุ’ เป็น ‘หอม’ บ่บอให้ทราบว่าอนนี้เาำลัอารม์ี
“อื้อ” บิเร่าายหนีปลายนิ้วอุ่นร้อนที่ปัผ่านแถวยอถันแ็เป็นุ่มไ ูเหมือนนนิสัยไม่ี้อารลั่นแล้เธอมาว่าปลุเร้าอารม์
ันทน์หอมบฟันลบนลีบปามพูธรรมาิ ระบายวามเสียวนมวนท้อ เธอปรือามอใบหน้าหล่อี๋เือแววเว้าวอน
นัวโสบวา่ำวาว ่อนะอบสนอวามน่ารัอเธอ้วยารโน้มหน้าลมาุมพิร้อนแร วาปลายลิ้นร้อนิมวามหอมหวานาโพรปาื้นทีละนิทีละหน่อยามใปรารถนา
ระทั่ไ้รับแรบประท้วบนบ่า ถึยอมถอนูบออมาให้นัวเล็อบโยเอาอาาศเ้าปอ
ีนไล้ปลายมูโ่อมมลิ่นายหอมสื่นไปามแนวไหล่สวยส่า ะเียวันฝ่ามืออุ่นั็่อยๆ ถอุลุมอาบน้ำออาเรือนายสะอาหม นในที่สุุลุม็ร่วลมาออยู่รเอวอิ่ว
ทันทีที่ไหล่เปลือยเปล่าาวผ่อปราแ่สายา ็บรรไลู้บระเรื่อยมานถึออาวเนียน ยิ่เามูแนบิผิวายนุ่มนิ่มนี้มาเท่าไร ็ยิ่ไ้ลิ่นหอมละมุนออพีโอนี่ัมาเท่านั้น เล่นเอาวามแ็ลาายลุันึ้น้วยวามลุ้มลั่ยิ่ว่าเ่า
ริมฝีปาหนาบเม้มแผ่วเบาามร่อระูไหปลาร้า ่อนเลื่อนลีบปาลมาหยุที่้อนเนื้อลมนูนเ่ึ
ในเสี้ยววินาที่อมา ริมฝีปาหนาหยั็วิสาสะรอบรอเม็ถันสีน้ำาลอมมพูอย่าเป็นเ้า้าวเ้าอ เรียวลิ้นร้อนระอุเล้าลึวามนุ่มหยุ่นะละะลามล้ายนหิวโ
“อ๊ะ...ฮื้อ ุีนา”
ันทน์หอมที่หลับาพริ้มพยายามหายหนีวามเปียื้นอเรียวลิ้นที่รุรานอยู่บนเ้าอวบ เธอสัมผัสไ้ถึลมหายใร้อนผ่าวเป่ารหลัอ าม้วยเสียทุ้มรา่ำัแว่วใล้หู วนให้เิวามวาบวาม
วามอทนอีนที่มี่อนัวเล็ใล้ะสิ้นสุลทุที
ายหนุ่มับันทน์หอมลุึ้นยืนบนพื้น ใ้แววาหื่นระหายสำรวเรือนร่าบริสุทธิ์ผุผ่อที่เือบะไร้สิ่บบัอย่าละเมียละไมอีรั้ ั้แ่ศีรษะถึปลายเท้า ปลายเท้าลับึ้นมารวหน้า
ยามนี้ันทน์หอมถูีนเ้ารอบำ้วยรสสวาทแสนหอมหวาน โยที่เาั้ใปลุปั้นึ้นมา
ายหนุ่ม้อนหิสาวเ้ามาในวัวนอามรม์นสำเร็
“รู้ใ่ไหมว่า้อไถ่โทษวามผิอัวเอยัไ” เ้าอเสียพร่าแปร่เอ่ยเรียบนิ่
ันทน์หอมพยัหน้าอบรับเื่อ้า เธอหลุบาลมอมือหนาที่ำลัแะปมเือุลุมอนเอออาัวอย่าไม่รีบร้อน
ไม่นานเินรอ ผิวายาวัเ็มไป้วยมัล้ามเนื้อ็ปรา่อหน้าเธอ
ีนโยนุลุมทิ้ล้าเีย ระถายึ้นไปนั่ึ่นอนพิหัวเีย ันเ่า้ายึ้นั้านานับพื้นที่นอน้วยท่วท่าหวาเสียว วาท่อนแนไว้บนหัวเ่า พลาระินิ้วเรียันทน์หอมให้เ้าไปหา
อาัปิริยาอายหนุ่มเล่นเอาันทน์หอมหายใสะุ วาลมับนิ่บนเรือนายเปลือยเปล่าสมบูร์แบบ รูปร่าอีนเหมือนประิมารรมรูปปั้นเทพนิยายรี ที่รัสรร์ผลานโยศิลปินั้นเยี่ยม
“ั้น็รีบมาทำหน้าที่อัวเอเร็วๆ สิหอม”
สิ้นเสียสั่เ็าอีน ันทน์หอมปลเปลื้อุลุม ระหว่านั้น็มีสายาโลมเลียอนบนเียิไ์เฝ้าูอยู่ลอเวลา หาสายาู่นั้นไม่ทำให้เธอรู้สึถึวามระาอายเลยสันิ เพราะไม่ใ่รั้แรที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า่อหน้าเา
ันทน์หอมลานเ่าึ้นไปนัุ่เ่าลาหว่าท่อนาแ็แร
ใบหน้าอเธอับเาห่าันไม่ถึืบ วาสอู่ประสานันเนิ่นนาน ลมหายใร้อน็เป่ารันนแทบหลอมรวมเป็นหนึ่เียว
หิสาว้มลูบผะแผ่วบนบ่าแร่ ้าไว้ราวสามวินาทีถึถอนลีบปาออห่า เธอ้อนาึ้นมอใบหน้าหล่อเหลา้วยแววาสั่นไหว เว้าวอน และร้ออในเวลาเียวัน
“ที่ผ่านมาุีนรัหอมบ้าหรือยั หอมอแ่เศษเสี้ยวหัวใอุีน็พอ”
มันเป็นำถามโ่ๆ ที่ึ่ไร้ำอบเสมอมา
แ่ไม่เป็นไรเธอินแล้ว...
ันทน์หอม้อทะลุเ้าไปในนัยน์าเย็นา ะมีใรไหนเล่าล่วรู้วามริว่า ผู้ายที่ภายนอูสุุมลุ่มลึและเย็นานนี้ วามริแล้วอนอยู่บนเียนั้นเา่าเผ็ร้อนยิ่ว่าพริี้หนูทั้สวน
แ่เธอไ้พิสูน์มันมาแล้ว้วยัวเอ
หิสาวเอื้อมมือ้าหนึ่ไปับับบ่าว้า อี้าวาเหนือสะือรูปวรี ลูบวนปลายนิ้วโป้รแอ่สะือนสัมผัสไ้ถึหน้าท้อวีไลน์ำลัหเร็
ลมหายใอายหนุ่มาห้วไปบา่วัหวะที่เธอลูบผ่าน
เปรี้ย!
ันทน์หอมไม่ทันั้ัวสะุ้เฮือ ้วยวามใเสียฟ้าผ่าึหมอบฟุบัวลุอแร่ล้ายลูแมวน้อยี้ลัว
วินาที่อมา็มีไออุ่นาฝ่ามือให่ำลัลูบหลัปลอบประโลมอย่าอ่อนโยน
สัมผัสนี้อเาทำให้หวนถึใรบานที่าันลอาล
หิสาว้อนสายาึ้นสบนัยน์าลึลับเปรียบัหุบเหวอีรั้ เธออย่าพยายาม้นหาอะไรบาอย่า แ่็พบเพียวามว่าเปล่า
ายหนุ่มรหน้าแทบไม่หลเหลือราบอ ‘นร์’ เลย นอเสียารูปลัษ์ภายนอที่เปลี่ยนแปลไปเล็น้อย
ความคิดเห็น