เก็บของ(ห้ามเข้าไม่งั้นเอ็งตาย)

ลำดับตอนที่ #1 : Aikoi - Tsubasa Chronicle

“สวัสดีครับทุกท่าน ต่อจากนี้คือเรื่องราวของผม อ้อ! ผมชื่อแจ็คครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”

 

          (สมมุติว่าชื่อแจ็คละกันนะ=_= ถึงชื่อจริงๆมันจะคือพอนก็ตาม)

ผมอายุ20ปีแล้วครับ เย้! เพราะงั้นป่าป๊ากับหม่าม๊าถึงยอมให้ผมออกเดินทาง

แต่ป่าป๊ากับหม่าม๊ามีเงื่อนไขว่าผมต้องหาแฟนให้ได้คนนึง ถ้าหาไม่ได้ท่านทั้งสองพูดว่า“มรึงตาย”TUTโหดไปไหนครับท่าน....

ผมเป็นชาวแอตแลนติสครับ(แล้วไหงมรึงใส่เกราะของอียิป???)

ผมเพิ่งออกเดินทางได้ไม่นาน แต่ก็ผ่านที่สำคัญๆมาเยอะพอควรน่า...

อย่างเช่นที่เหล่านี้เป็นต้น
 
 
 
 
 

(บางกอกขลังจริงอะไรจริง=_=)
 
 

(สุมาตราสวยมากTUT)

  

       ระหว่างการเดินทาง ผมพยายามจีบสาวเพื่อหาแฟนสองรอบ

 

(แห้วตั้งแต่เอ่ยถาม//น้องคนนี้น่ากลัวจริงอะไรจริง=_=’’)

 

(แห้วกินอีกแล้ว เพราะสาวเจ้าต้องไปดูคนไข้//เธอน่ารักมาก=w=)

 

แต่ผลสรุปคือ ผมแห้วกินทั้งสองรอบ=_= ทำให้ท้อแท้และปลงกับตัวเองยิ่งนัก ว่าชาตินี้คงจีบสาวไม่ติด และโดนป่าป๊าหม่าม๊าฆ่าแน่ๆเมื่อกลับบ้าน

แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังไม่อยากถูกป่าป๊าหม่าม๊าฆ่า อีกอย่าง ท่านบอกว่า

”แฟนจะเป็นอะไรก็ได้ขอให้เอ็งมี”

ผมจึงตัดสินใจ จีบหญิงไม่ได้ จีบชายก็ยังดี แถม ถ้าผมจีบติด ผมก็เป็นยอดชายด้วย*[]*

(ชายได้ชายคือยอดชาย//ถ้าคุณเคยได้ยินประโยคนี้ นั่นแหละที่ผมจะทำ//(เพราะจนปัญญาจะจีบหญิงแล้ว=_=’’)

ผมตัดสินใจ เดินเข้าไปหาลุงคนหนึ่ง ดูเขามีภูมิฐานดี

 

(หลังจากนั้นผมก็โดนไล่ยิง=_=//ล้มเหลวไม่เป็นท่า)
ผมยังไม่ยอมแพ้(ไม่อยากถูกป่าป๊าหม่าม๊าฆ่า) จึงดั้นด้นหาแฟนต่อไปT[]T

 

(omg=[]=!! พี่แกเป็นภรรยาอยู่แล้วเว้ยเฮ้ย!!)

หลังจากจีบมา4ราย ไม่ติดซักราย ก็เริ่มท้อแท้ขั้นรุนแรง จนผมเดินผ่านเต่าตัวหนึ่ง

 

ผมขอคุณเต่าเป็นภรรยา และแน่นอน ผมกำลังจะอุ้มคุณเต่าไปด้วยกัน แต่... คุณเต่าดันกัดผมซะนี่! ผมจึงวางคุณเต่าไว้ที่เดิม

ผมเดินทางต่อไป(ร้องไห้ไป) เนื่องจาก ผมคงโดนฆ่าแน่ๆ แม้แต่เต่ายังเกลียดผมเลยT[]T

ผมเดินทางไปเรื่อยๆ จนถึงเมืองๆหนึ่ง แล้วที่นั่น ผมก็ได้พบกับ ชายคนหนึ่ง อายุพอๆกับผม

 

รู้สึกเหมือนเขามีเสน่ห์ดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก ทุกครั้งที่ผมมองเขาหัวใจผมจะเต้นแรงมาก แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องหลบตาผมทุกที=_=

ผมและเขาอยู่เมืองเดียวกันมาได้2-3สัปดาห์แล้ว ดูเหมือนเขาก็เป็นนักเดินทางเหมือนกัน แถมยังเป็นพวกใช้เวทมนต์ด้วย เราเจอกันบ่อยมาก(ทุกวัน) จึงได้คุยและทำความรู้จักกัน จนเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันเลยทีเดียว ผมได้รู้ชื่อของเขาว่าชื่อ”โรส” ที่เขาชื่อโรสเพราะพ่อแม่อยากได้ลูกผู้หญิงและชอบกุหลาบ

 ความใกล้ชิดกันที่มากขึ้น ทำให้หัวใจผมยิ่งเต้นแรง ต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว! เพราะหัวใจผมเรียกร้องเขาเหลือเกิน(น้ำเน่าว่ะ//คนแต่ง=_=) ผมเดินเข้าไปหาเขา  และได้สารภาพออกไป=///=

 

โรสมีท่าทีตกใจกับคำสารภาพของผมมาก เขาไม่ตอบในทันที แต่กลับหันหลังก้มหน้าบ่นงึมงำๆคนเดียว

ตอนนั้นผมเริ่มใจเสีย ใช่สิ ผมเป็นผู้ชาย แล้วโรสก็เป็นผู้ชาย เขาคงจะร็สึกแปลกๆที่โดนผู้ชายด้วยกันขอคบเป็นแฟน

ในขณะที่ผมกำลังเริ่มสิ้นหวัง โรสก็หันกลับมาหาผม และพูดว่า

“อ่า....เอ่อ.. ผมไม่นึกว่าคุณจะ....เอ่อ...ผะ...ผมเองก็รักคุณนะ>///<”

ได้ยินดังนั้น ผมดีใจมากจนทำอะไรไม่ถูก เราทั้งคู่ต่างทำอะไรไม่ถูก เพราะต่างคนต่างดีใจมากๆ

จนพอเราเริ่มชินกับการดีใจได้ ก็กลับมาคุยกกันเหมือนเดิม

เราคุยกันเรื่องว่าเราชอบกันที่ตรงไหนและตอนไหน

ผมชอบโรสตรงที่เขาเป็นคนที่ใจดี นุ่มนวล และน่ารัก (เขาน่ารักมากเลย>///<)

ส่วนโรสเองก็บอกว่าชอบผมตรงที่ผมสุภาพ ใจดี และดูต๊องๆ (=[]=ผมต๊องเรอะ)

เราทั้งคู่ต่างรู้สึกชอบกันตั้งแต่แรกพบ(อา...พรมลิขิตช่างนำพาให้เราได้พบกันเหลือเกินTUT)

เราทั้งคู่คบกันเป็นแฟน และรักกันดี ผมส่งจดหมายเรื่องที่ผมมีแฟนแล้วไปให้ป่าป๊ากับหม่าม๊า

ท่านทั้งสองต่างดีใจที่ในที่สุดผมก็สมชายขึ้นTUT(งั้นที่ผ่านมาผมคืออาร้ายT[]T)

และอวยพรให้ผมกับโรสมีความสุขด้วยกัน แถมยังหาฤกษ์แต่งงานให้ด้วย(ขอบคุณม๊ากมากครับTUT)

ส่วนโรสเองก็ส่งจดหมายไปหาพ่อกับแม่ของเขาเหมือนกัน พ่อแม่ของโรสเองก็ดีใจที่โรสมีแฟนแล้วเหมือนกัน

ผมและโรสตัดสินใจจะเดินทางไปพบหน้าพ่อแม่ของแต่ล่ะฝ่าย แต่แล้ว..เราทั้งคู่ก็ได้ยินประกาศจากพระราชาของเมืองนั้น ว่า หากมีผู้กล้าคนไดไปช่วยลูกสาวของพระองค์ได้นั้น จะให้รางวัลอย่างงามต้องการ ชาวเมืองและเหล่านักเดินทาง(รวมถึงเราสองคนด้วย) ต่างหูผึ่งกับคำประกาศนั้น พวกเรารีบไปเข้าเฝ้าพระราชาทันที เพื่อขออาสาไปช่วยเจ้าหญิง

ในตอนนั้นพวกเราคิดแต่ว่า หากเราช่วยเจ้าหญิงสำเร็จ แล้วได้รางวัลมาล่ะก็ เราและพ่อแม่ของพวกเรา ต้องได้อยู่อย่างสุขสบายแน่

สิ่งที่ลักพาตัวเจ้าหญิงไปคือ มิโนทอร์ร้ายที่อาศัยอยู่ในเขาวงกตแห่งความสิ้นหวัง(คิดชื่อไม่ออกเอาชื่อนี้ไปละกัน=_=//คนแต่ง) เหล่าผู้อาสาสมัครต่างเดินทางไปที่เขาวงกตเพื่อช่วยเจ้าหญิง ตอนแรกเรามีกันเยอะมาก ประมาณร้อยกว่าคน แต่เมื่อเข้าไปในเขาวงกต พวกเราก็ค่อยๆหายและตายจากไปทีละคนสองคน

สิ่งที่ทำร้ายพวกเราคือ กริฟฟิน มนุษย์หมาป่า มนุษย์หมาป่า มนุษย์สิงโต และมิโนทอร์ระดับลูกจ๊อก(แต่พวกมันฆ่าพวกเราไปเป็นสิบสิบ=_=) ผมและโรสผ่านการต่อสู้มาได้อย่างไม่ค่อยลำบากนัก ตอนสู้กับกริฟฟินออกจะสบายๆด้วยซ้ำไป

 

 

แต่การต่อสู้ต่อๆมาก็โหดขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั้งเราฝ่าไปถึงห้องของบอสใหญ่(ในตอนนั้นผู้รอดชีวิตที่เหลือมีแค่ผมกับโรส) เราทั้งคู่ช่วยกันสู้กับบอสมิโนทอร์ จนเอาชนะมาได้(แต่ก็ทุลักทุเลเอาเรื่อง)โรสได้รับบาดเจ็บเยอะกว่าผมเล็กน้อย แต่ไม่เป็นอันตรายมาก เรารีบพาเจ้าหญิงและตัวเองออกมาจากเขาวงกต

เรานั่งพักที่เขาวงกตอยู่หลายชั่วโมง ระหว่างที่พักผมและโรสคุยกันเรื่องที่รอดมาได้ด้วยความปราบปลื้มTUT ผมและโรสต่างกลัวว่าจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายจากไป

เราบอกรักกันด้วยความปราบปลื้มที่รอดมาได้(น้ำเน่าอีกแล้ว=[]=//คนแต่ง)

  

เมื่อกลับไปถึงพระราชวัง ผมและโรสต่างได้รางวัลอย่างงามตามที่พระราชาทรงตรัสไว้ สิ่งที่ได้คือ ลูกน้องคอยติดตามเพื่อช่วยเหลือในการต่อสู้คนละแปดคน และสมบัติมากมาย(ลูกน้องเหล่านั้นะพระราชาให้มาเป็นเด็กยกของด้วย=_=) เราทั้งคู่มุ่งหน้าเดินทางไปหาพ่อแม่ของโรส และพ่อแม่ของผม การเดนทางยังคงมีต่อไป.......(เพราะคนแต่งกับรุ่นพี่(ที่เล่นตัวของโรส)ยังเล่นเกมส์ไม่จบ กร๊ากกกกกกกกกกกกก)