คิดยังไงไม่รู้ แต่คอยดู ชั้นจะทำให้นายรัก

ยัยผู้หญิงไม่มีหัวใจ ยัยคนไร้รัก คนอย่างเธอไม่มีวันเข้าใจคำว่ารักหรอก!
มันคืออะไร ???????
ทำไม ทำไม ทำไม คนอย่างชั้นต้องมาถูกไอบ้านั่นบอกว่าชั้นไม่รู้จักความรักนะ อ๊ากกกกกกกกก โถ่ไอคนรู้จักดี ถ้ารู้จักดีนายจะอกหักครั้งแล้วครั้งเล่าหรอ ไอ..ไอ .. หล่อเอ้ย ขอบอกนะย๊ะ กับความรักอ่ะชั้นรู้จักดีหย่ะ แล้วก็มีด้วย ชั้นหน่ะรักพ่อ รักแม่ รักเพื่อน แล้วทำไมคนอย่างชั้นจะไม่รุ้จักละ มันก็รักเหมือนกันอ่ะแหละ ถึงชั้นจะไม่เคยมีแฟนก็เหอะ -*- อย่าให้เจอกันคราวหน้านะ แม่จะด่าให้ลืมบ้านเลขที่เล้ย

       อร๊ากกกกกก (อยู่ๆชั้นก็ตะโกนออกมาอย่าลืมตัว และลืมไปด้วยว่า ณ ที่แห่งนี้คือ ห้องสมุด ค่ะห้องสมุด และตอนนี้ชั้นเด่นมากด้วย ทุกสายตาจับจ้องมาที่ชั้น ถ้าเค้าเดินเข้ามาถามชั้นได้ เค้าคงจะถามทำนองว่า เธอบ้าหรอ ห๊าๆๆ-*-
     
       เฮ้ยๆๆๆ เป็นไรว่ะแก (ยัยเอมกระซิบอย่างตกใจ)

       อ่อ...เปล่าหนิ- -

       แกแน่ใจนะ ร้องอย่างกะเห็นผี -*-

       อ่อๆไม่เป็นไรจริงๆแค่คิดไรนิดหน่อยอ่ะ^^

       นี่นิดหน่อยของแกหรอ

       แฮะๆๆ (ชั้นหัวเราะฝืนๆพลางเอามือเกาหัวเพื่อกรบเกลือน)

      อะแฮ่ม (นั่นไงมาแล้ว เจ๊บรรณารักษ์จอมเนียบ) นักเรียนค่ะ ถ้าจะคุยกันหรือทำเสียงดังรบกวนคนอื่น ครูว่าเชิญข้างนอกดีกว่ามั๊ยค่ะ ^^ (อื้ม.. พูดขนาดนี้ ไม่ออกจากห้องสมุดก็ถูกกดดันอยู่ดี เพราะงั้นชั้นจะรออะไรละ ออกสิค่ะ ออก )

      งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ 

      เชิญ(หน้าชีนิ่งได้อีกอ่า อาจารย์โหดได้โล้เลย *0*)

พวกเราเดินออกจากห้องสมุดอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะเงียบได้ และแน่นอนทุกสายตาก็ยังคงจับจองมาทางพวกเราอยู่ 

      ยังกะคนดังเลยเนอะแก ดูดิคนมองเราเยอะแยะเลย (ชั้นกระซิบกับยัยเอมเบาๆ)

      มันใช่เวลามั๊ยแก รีบๆเดินเลยไปแก

      อ่อๆๆ รีบก็รีบเจ้าค่ะ^^

ในที่สุดเราก็เดินออกมาจากห้องสมุดจนได้ รู้สึกเหมือนเดินผ่านดงจระเข้เลยแฮะ ฮึ๋ย...
      
      เอ้อ..ลืมไปเลย งั้นขอแนะนำตัวนะค่ะ ชั้นพรพิมล  อักษรสุวรรณ จะเรียกชั้นว่า กระปุก ก็ได้นะค่ะ ใครๆก็เรียกว่างั้น ตอนนี้ชั้นกำลังศึกษาอยู่ค่ะ มหาลัยที่ชั้นอยู่ คือ ซินาด ยูนิเวอร์ซิตี้ เป็นมหาลัยชั้นนำของเมืองนี้เลยก็ว่าได้ ชั้นได้ทุนมา เป็นทุนเรียนดีตลอดหลักสูตร ซึ่งก็แน่นอนว่าชั้นไม่ได้รวย หรือเป็นลูกคนหนูแต่อย่างใด เอาเป็นว่าฐานะทางบ้านไม่ได้แย่ และก็ไม่ได้ดี พออยุ่พอกินหน่ะค่ะ ชั้นก็มีความสุขดีด้วย ส่วนคนที่เป็นคุณหนูตัวจริงเสียงจริงอ่ะ ก็กำลังส่งสายตาคาดครั้นอย่างเอาเป็นเอาตายมาทางชั้นอยุ่นี่ไงค่ะ ยัยนี่ชือเอมมี่ แต่ช้ันเรียกว่าเอม มันดูสนิทดี นับถือยัยนี่เลยจริงๆ ที่มาคบกับชั้น ก็ตอนแรกชั้นแทบกลายเป็น ธุรีอากาศเลยก็ว่าได้ ก็นะพวกรวยๆเค้าก็อยู่กันแต่พวกเค้าสิ ชั้นก็ไม่ได้น้อยใจอ่ะไรหรอกนะ ชั้นก็อยู่คนเดียวมาตลอดไม่เคยมีหรอกเพื่อนสนิท จนกระทั่งยั่ยนี่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตชั้นหนะแหละ แต่ก็นะ มีความสุขดี อบอุ่นอย่างที่ไม่เคยรุ้สึกมาก่อนด้วย ถ้ายัยนี่เป็นผู้ชายชั้นคงหลงรักไปแล้วแหละ หน้าตาก็ดี(ย้ำดีมากๆๆๆ) นิสัยก็น่ารัก รวย แถมไม่หยิ่งอีกด้วย เฟอร์เฟคเลยละ ยังสงสัยอยู่เลยทำไมถึงมาคบกับชั้นนะ เพื่อนที่ฐานะทางสังคมเท่ากันออกจะเยอะ 

        ปุกๆๆๆ ไอกาปุก

        ห๊า โทษที ว่าไงนะ 

        นี่แกไม่ฟังชั้นเลยหรอ

        อ่า ( --)ก็ฟังอยุ่นะ แต่ได้ยินไม่ชัดอ่ะ แกพูดอีกรอบดิ คราวนี้ได้ยินชัดชัวร์แก *0*

        เฮ้อ ไม่ต้องและ แกไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกก็ได้ ชั้นเข้าใจผิดเองที่ว่าเป็นเพื่อนกันต้องไม่มีความลับต่อกัน อืมโทดทีละกัน ชั้นไม่น่าุถามแกเล้ย (มามุกนี้จนได้สินะ ยัยเพื่อนสตรอของชั้น)

        เฮ้ยๆๆ อย่างอลกันดิว่ะแก บอกๆๆ เค้าบอกตัวเองก็ได้นะ พลีส อย่างอลกันเลยนะ ขีเกียจง้ออ่ะ 555 

        ไอ้ปุก! 

        งอลแก้มป่องเหมือนอึ่งอ่างแล้วแก 555+ โครตเหมือนเลย

        ไอกาาาาาาาาาาาาาา ปุกกกกกกกกกกกกกกกก

        5555

พวกเราเดินคุยกันไปเรื่อย จนหน้าประตูวิทยาลัย ซึ่งตกลงกันว่าจะไปคุยเรื่องของชั้นกันที่ร้าน เลิฟไอซ์ แต่พอมาถึงหน้าประตูเท่านั้นแหละ

         คุณหนูครับ คุณผู้หญิงให้มารับหน่ะครับ

         ค๊ะ ตอนนี้เลยหรอค่ะ ลุงนพ

         ครับ มีแขกมาที่บ้านหน่ะครับ

         อ่อ...แต่หนู...(เอมทำท่าลำบากใจ ไม่อย่างทิ้งชั้นไว้คนเดียวละสิ ยัยคุณหนูแสนดี)

         เฮ้ย ไม่เป็นไรแก ไว้วันหลังก็ได้ ส่วนเรื่องที่จะให้เล่าให้ฟังอ่ะ ไว้โทรคุยเอาก็ได้ อันที่จริงมันไม่ได้สำคัญหรอกแก แกกลับเหอะ

        งั้นกลับพร้อมกันนะ เดี๋ยวให้ลุงนพแวะไปส่ง

        ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกลับเองดีกว่า จะแวะที่ๆนึงด้วยอ่ะ 

        อื้ม งันไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้ บาย

        บ้ายบาย