คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บริษัทบอใบไม้นักสืบ Delivery
เฮ้ออออ…
ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย วันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นมีใครเหยียบเข้ามาในบริษัทพ่อฉันเลยสักคน แต่อันที่จริงจะเรียกว่าบริษัทมันก็ไม่ถูกนะ เพราะตามจริงมันก็แค่บ้านสองชั้นธรรมดาๆ แล้วก็มีป้ายติดเอาไว้ว่า 'บริษัทบอใบไม้นักสืบ Delivery' ก็เท่านั้นเอง -_-;
พ่อฉันเนี่ยก็ไม่ยอมลงทุนอะไรเลยใช่ไหม แล้วนี่แทนที่จะอยู่เฝ้าบริษัทกลับพาแม่ไปเที่ยว ประเสริฐดีแท้มั้ยล่ะพ่อฉัน -_-
กรุ๊ง กริ๊ง
อ๊ะ! เสียงคนกดกริ่ง ว้ายๆ ลูกค้าคนแรกของเดือนมาแล้วววว ต้องต้อนรับกันซะหน่อยล่ะ!
"สวัสดีค่ะ บริษัทบอใบไม้นักสืบ Delivery ยินดีต้อนรับค่า ^^" ฉันพูดพร้อมส่งยิ้มให้กับคุณลูกค้าผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่เปิดประตูเข้ามา
ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงตรงที่นั่งลูกค้าอย่างสุภาพ แล้วกรอกตามองสภาพในห้องอยู่พักหนึ่ง "ที่นี่นะเหรอ บริษัทนักสืบที่เขาว่ากัน.. โทรมกว่าที่คิดเยอะแฮะ"
=_= อูย...ฉันนึกว่ายัยนี่จะเป็นพวกลูกคุณหนูสุดแสนจะสุภาพซะอีก แต่ที่ไหนได้ ลูกค้าคนแรกของเดือนมาปุ๊บ ก็มีเรื่องปั๊บซะแล้วเหรอเนี่ย
"ไม่ทราบว่ามีเรื่องจะใช้บริการอะไรจากบริษัทเราเหรอคะ ถ้าคนต้องการจะหาหาประวัติคน ตามสังเกตความเคลื่อนไหว ค้นหาบ้านลูกหนี้ แล้วก็... "
“ฉันไม่ต้องการใช้บริการพวกนี้สักหน่อย”
อ้าว ไหงเป็นงั้นล่ะ และฉันก็ยังพูดไม่จบด้วย
“เอ่อ...หรือว่าคุณจะให้เราสืบหาบรรดากิ๊กของแฟนคุณคะ”
"เอิ่ม ฉันยังไม่มีแฟนย่ะ -_-"
"แล้วจะใช้บริการอะไรจากเราเหรอคะ"
"มันก็ไม่มีอะไรมากนักหรอก.. ฉันชื่อบาร์บี้ แล้วเธอล่ะ?"
=_= ฉันนึกว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่แนะนำตัวให้รู้จักแล้วซะอีก"ฉันชื่อริบบิ้นค่ะ ^^"
"ชื่อเชยชะมัด..”
ชื่อฉันเชยแล้วผิดด้วยเหรอห่ะ!
“ อ้อ ที่นี่เขาไม่มีน้ำไว้บริการลูกค้าบ้างเลยรึไงกัน น้ำจิตน้ำใจหายไปไหนกันหมด"
ยัยปาขี้ เอ๊ย! บาร์บี้พูดขึ้น ก่อนจะเหยียดยิ้มออกมา ดูน่าหมั่นไส้สุดๆ เลยทีเดียว มันน่าหาน้ำให้น้ำกินไหมล่ะแบบนี้ -_-^
"มีค่ะ รอสักครู่นะคะ" ฉันรีบพูด แล้ววิ่งไปหาน้ำเย็นๆ มา 'ประเคน' ยัยนั่น นี่ถ้าหากว่าไม่ติดว่าได้เงินล่ะก็ ป่านนี้ฉันคงไล่ตะเพิดแล้วจิกหัวยัยนั่นออกจากที่นี่ไปตั้งนานแล้ว โทษฐานทำตัวน่าเตะเป็นที่สุด
"น้ำมาแล้วค่ะ"
"ขอบใจ..” ยัยปาขี้ยกน้ำที่ฉันวางไว้บนโต๊ะขึ้นมาจิบทีหนึ่ง ก่อนจะวางมันกลับลงที่เดิม “เมื่อกี้เธอบอกว่าชื่อริบบิ้นใช่ไหม แล้วชื่อจริงของเธอล่ะ”
“รวีพรค่ะ”
ยัยนั่นได้ยินก็พยักหน้าทีหนึ่ง “ชื่อเธอฟังดูคุ้นๆ แฮะ ฉันรู้สึกว่าเธอน่าจะอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน ก็ดี...จะได้ทำงานสะดวกหน่อย"
ฉันฟังคำที่ยัยปาขี้พูดก็แทบอึ้ง ให้ตายสิ! นี่ฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับยัยนั่นเหรอเนี่ย ไปลาออกตอนนี้มันยังทันไหมนะ(เวอร์) =_=
"..."
"ฉันจะไม่นอกเรื่องแล้วละกัน"
ได้ข่าวว่าเธอนอกเรื่องไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เรอะ! เพิ่งมารู้ตัวรึไงยะ
"ค่ะๆ ^^;; "
"เธอคงจะรู้จักพวกกลุ่ม Royal Knight ของโรงเรียนเราใช่มั้ย"
"ค่ะ" ฉันยิ้มตอบ
ว่าแต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าใจมันหวิวๆ ยังไงชอบกลแฮะ =_= ฉันว่า 'งาน' ที่ยัยนี่ให้ฉันทำมันคงไม่ใช่งานธรรมดาแน่ๆ เลย
"งั้นเธอก็คงรู้จักคิน Royal Knight ” ยัยนั่นก้มหน้าครูหนึ่งก่อนจะพูดต่อ ” นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันมาที่นี่"
"คุณต้องการประวัติของเขาเหรอคะ" ฉันพูดพลางเลิกคิ้ว แต่พอคิดดูอีกที...ความจริงถ้าต้องการประวัติของพวก Royal Knight ก็ไปสืบหาเอาในโรงเรียนก็ได้นี่นา ไม่เห็นจะต้องมาพึ่งบริษัทนักสืบเลย นอกเสียจากว่า ยัยนั่นคงแค่จะต้องการประวัตินะสิ!
"ฉันไม่ต้องการประวัติของเขา แต่ฉันต้องการมากกว่านั้น.. ฉันต้องการให้เธอทำแผนการหนึ่ง เพื่อให้คินมารักฉัน"
หา! ยัยนี่พูดอะไรของเขา O_O เรื่องไม่ได้ต้องการประวัติมันก็เป็นไปตามคาดอยู่หรอก แต่ประโยคนั่นมันหมายความว่ายังไง
"นี่มันบริษัทนักสืบนะคะ!! จะให้ทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง"
"ฉันรู้ว่าที่นี่คือบริษัทนักสืบ ฉันถึงเลือกมันยังไงล่ะ"
"แต่มันผิดกฎนะคะ.. บริษัทนักสืบจัดตั้งขึ้นมาเพื่อสืบหาข้อมูล ไม่ใช่ให้ไปจัดการให้ใครไปกิ๊กใครชอบใคร แต่คุณอยากจะได้คินมาเป็นแฟนทางเราขอแนะนำให้คุณไปจ้างแม่สื่อแทนนะคะ -_-"
"แต่พ่อของเธอเป็นคนอนุญาตเรื่องนี้กับฉันเองนะ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำมัน"
ว่าไงนะ! เมื่อกี้ยัยนั่นพ่อเป็นคนอนุญาตงั้นเหรอ!! โอ๊ย! ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆ พ่อฉันเนี่ยจะทำอะไรเคยคิดจะมาปรึกษากันบ้างมั้ยเนี่ย -_-
"คุณบาร์บี้คะ เรื่องแบบนี้ คุณต้องจัดการด้วยตัวเอง ไม่ใช่มาจ้างบริษัทกระจอกๆ แบบฉัน เพราะฉันทำงานนี้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ" ฉันพูดเตือนออกมาอย่างหวังดี เรื่องแบบนี้มีใครเขามาจ้างบริษัทนักสืบเขาบ้างล่ะ และคงไม่มีใครหน้าไหนเสียสติมาจ้างหรอก -_-
"ถ้าฉันทำได้เอง ฉันคงไม่มาจ้างเธอให้เสียเวลาหรอกนะ -_-^"
"แต่.."
"ฉันจะบอกเธอให้เอาบุญ ลองคิดดูให้ดีสิ.. ถ้าเธอทำงานนี้สำเร็จ ฉันจะให้เงินเธอเป็นสองเท่าเลยนะ เชื่อฉันได้เลยว่าไม่มีลูกค้าคนไหนใจป้ำเท่าฉันคนนี้หรอกนะ"
"..."
ฉันไม่ตอบอะไรออกไป ได้แต่คิดสับสนวุ่นวายอยู่ในหัวสมอง
"งานนี้ ฉันให้โอกาสเธอโชว์ฝีมือเพียงแค่สามครั้ง ส่วนระยะเวลาฉันไม่กำหนด ถ้าฉันพร้อมที่จะเริ่มภารกิจเร็วหน่อย งานนี้ก็คงเสร็จเร็ว แต่ถ้าไม่พร้อม อาจจะล่าช้า หวังว่าเธอคงจะเข้าใจ"
"แต่ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลยนะ" ฉันเอ่ยท้วงขึ้นมาเบาๆ พลางมองยัยนั่นตาปริบๆ
"ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง.. เอาไว้เจอกันอีกครั้งในโรงเรียนก็แล้วกัน"
บาร์บี้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ แล้วเดินออกจากบ้านของฉันไป
ฉันลูบคางพลางครุ่นคิด ถึงจะได้เงินเพิ่มเป็นสองเท่า แต่ฉันกลัวว่างานนี้มันจะต้องเหนื่อยเป็นร้อยเท่าน่ะสิ -_- เฮ้อ.. ตัดสินใจลำบากแฮะ
ความคิดเห็น