ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
@เมื่อ 10 ปีก่อน
" รินน !! " เสียงตะโกนของพี่ชายดังลั่น
รถเก๋งสีดำขับด้วยความเร็วเร่ง 120 กม./ชม. ขณะนั่นร่างเด็กสาวที่มีชื่อว่า 'ริน' ที่กำลังวิ่งข้ามกลางถนนได้ล้มลง คราบน้ำสีแดงเปรอะเปื้อนเต็มขันรถ แต่ไม่มีท่าทีว่าจะจอดดูกลับเร่งความเร็ว ปล่อยทิ้งร่างเด็กสาววัย 6 ขวบไว้กลางถนนอย่างน่าสงสาร
ผู้เป็นพี่ชาย 'เร็น' ได้แต่ยืนค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้าแล้วทั้งโลกก็มืดดับไปหมด....
@ปัจจุบัน
"รินวันนี้อาการเป็นไงบ้าง?" เร็นถามพลางลูบมือน้องสาวไปมาอย่างอ่อนโยน ที่นอนบนเที่ยงไปไหนไม่ได้เพราะอุบัติเหตุเมื่อ 10 ปีก่อน
"หนูก็เหมือนเดิมแหละค่ะ ^^" เธอยิ้มแห้งๆ
"งั้นหรอ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ไปทำงานก่อนนะ" เร็นทำหน้าเศร้าแล้วหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้างเตียงแล้วเดินออกจากบ้านไป
บ้านที่พวกเขาอยู่เป็นบ้านหินหนึ่งชั้นโซมๆเพราะเร็นก็ติดงานไม่ว่างส่วนรินก็ก็ขยับขาไม่ได้ ทำให้ไม่มีคนดูแล สำหรับผู้เป็นพ่อ-แม่ได้ทอดทิ้งทั้งสองและแยกทางกันเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น
งานอดิเรกระหว่างที่ได้นั่งอยู่บนเตียงและมองลอดผ่านบานหน้าต่างไปดูแผ่นหลังของพี่ชายที่ตั้งหน้าตั้งตาไปทำงานอย่างแข็งขันเพื่อตนอย่างเสมอและคอยยิ้มให้กำลังใจ รินได้แต่หวังว่าเขาจะมีประโยชน์อะไรบ้างไม่อยากให้พี่ลำบาก แต่แล้วเหมือนพระผู้เป็นเจ้าจะได้ยินคำอธิษฐานอันแรงกล้าของรินจึงได้มอบโอกาสที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้และแล้วร่างกายของเธอก็ร่วงหล่นหายไป..
" รินน !! " เสียงตะโกนของพี่ชายดังลั่น
รถเก๋งสีดำขับด้วยความเร็วเร่ง 120 กม./ชม. ขณะนั่นร่างเด็กสาวที่มีชื่อว่า 'ริน' ที่กำลังวิ่งข้ามกลางถนนได้ล้มลง คราบน้ำสีแดงเปรอะเปื้อนเต็มขันรถ แต่ไม่มีท่าทีว่าจะจอดดูกลับเร่งความเร็ว ปล่อยทิ้งร่างเด็กสาววัย 6 ขวบไว้กลางถนนอย่างน่าสงสาร
ผู้เป็นพี่ชาย 'เร็น' ได้แต่ยืนค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้าแล้วทั้งโลกก็มืดดับไปหมด....
@ปัจจุบัน
"รินวันนี้อาการเป็นไงบ้าง?" เร็นถามพลางลูบมือน้องสาวไปมาอย่างอ่อนโยน ที่นอนบนเที่ยงไปไหนไม่ได้เพราะอุบัติเหตุเมื่อ 10 ปีก่อน
"หนูก็เหมือนเดิมแหละค่ะ ^^" เธอยิ้มแห้งๆ
"งั้นหรอ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ไปทำงานก่อนนะ" เร็นทำหน้าเศร้าแล้วหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้างเตียงแล้วเดินออกจากบ้านไป
บ้านที่พวกเขาอยู่เป็นบ้านหินหนึ่งชั้นโซมๆเพราะเร็นก็ติดงานไม่ว่างส่วนรินก็ก็ขยับขาไม่ได้ ทำให้ไม่มีคนดูแล สำหรับผู้เป็นพ่อ-แม่ได้ทอดทิ้งทั้งสองและแยกทางกันเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น
งานอดิเรกระหว่างที่ได้นั่งอยู่บนเตียงและมองลอดผ่านบานหน้าต่างไปดูแผ่นหลังของพี่ชายที่ตั้งหน้าตั้งตาไปทำงานอย่างแข็งขันเพื่อตนอย่างเสมอและคอยยิ้มให้กำลังใจ รินได้แต่หวังว่าเขาจะมีประโยชน์อะไรบ้างไม่อยากให้พี่ลำบาก แต่แล้วเหมือนพระผู้เป็นเจ้าจะได้ยินคำอธิษฐานอันแรงกล้าของรินจึงได้มอบโอกาสที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้และแล้วร่างกายของเธอก็ร่วงหล่นหายไป..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น