Second Life Over Game

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อชีวิตตกอับถึงจุดสูงสุด

ปี๊ป ปี๊ป
เสียงแตรรถดังเรียงต่อกันเป็นระนาว ถึงแม้จะเป็นไฟเขียวแต่กลับไม่มีรถคันไหนขยับแม้แต่นิดเดียว
"เฮ้!! ลุงผมรีบนะเนี่ย" เร็นตวาดใส่คนขับเท็กซี่ถึงแม้จะรู้ว่ามีรถขับยนต์กันข้างหน้าก็ตามแต่ก็ไม่มีค่าพอสำหรับงานที่ต้องไปทำ
"ไอ้หนู ใจเย็นหน่อยสิรถมันชนกันนะ จะให้ไปได้ยังไงเล่า"
"ลุงก็หาวิธีอะไรสักอย่างสิ ถ้าผมไม่รีบหละก็สายแน่!!!" 
....
"ชิ" เร็นหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาอย่างหมดความอดทนพร้อมขว้างเงินจำนวนหนึ่งให้โชเฟอร์ แล้วลงจากรถไป สำหรับฉันตอนนี้ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าเงินอีกแล้ว มีเพียงเงินเท่านั้นที่จะไม่โกหก สำหรับโลกพรรค์นี้แล้วทุกคนก็เปรียบเสมือนขยะ
"ฉันละเกลียดจริงๆไอ้พวกที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนเนี่ย" เร็นสบถออกมาเบาๆแล้วเดินต่อไปยังที่ทำงานอย่างไม่แยเเสรถที่หงานคว่ำอยู่เพีนงน้อยนิด