คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter5.: สะพานมัจจุราช (ผู้รอดชีวิต)
CHAPTER4 สะพานมัุรา (ผู้รอีวิ)
วันนี้...พวนัเรียนม.2ห้อA อโรเรียนอัริยะวิทยามาเ้า่าย ลูเสือำนวน40น...แ่ระหว่าทาไป่าย้อผ่านสะพานบอลและิวเถียันเรื่อ้ามไม่้าม นอาารย์วิทย์ัสินว่าให้้าม แ่...
ลับเิหายนะึ้น!!!!
“ับพวบอส พวอินไว้ีๆ...พวมันเมา เี๋ยวะลไป!!!!” สินะโนลั่น วามุลมุนเริ่ม้นึ้นทันทีเมื่อ...ันทร์ เ็สาวผู้โร้ายถูโสที่ำลัเมาระแท! ทำให้เธอเสียหลัลไปที่อไม้ทันที!!!!
“ไอ้โสทำเรื่อแล้ว!” แ็ปะโนลั่น้วยวามใสุี
“พวแไม่มีสิเล้ย” แบล็พูับัวเอเบาๆ พลาใ้ทัษะนัีฬาอนระโ้ามออไปาระรถทันที!!!! แ่าอแบล็ระแทับหลินนเธอพุ่ลไปรอไม้ทันที!!!!
“หลิน!!!!” ระโนลั่น แ่ลายเป็นหลินหลบอไม้พวนั้นไ้หวุหวิ แ่นที่รับเราะห์แทนือเษรนี่เอ!!!!
“อึ!!!!” อินเิอาารสำลัเหล้า แล้วเพราะรถเอียทำให้ร่าออินระแทับเพร แล้วพาันิ่ลไปยั่อไม้มระนั่นทันที!!!!
“พวเรา...รีบหาทาออารถันนี้เร็ว!!!!” บอละโนลั่น พลามอไปรอบๆัว...วามายำลัเริ่มพราีวิพวเาแล้ว!!!!
“อ๊า” เสียหวีร้อัมาาออิวที่ถูแรระแทอรถ นหัวอเาเสียบับอทีวีบนรถบัส าใายทันที!!!!
“เฮ้ย เสาสะพานมันพัลมาแล้ว!!!!” ระโนลั่น ไนส์พยายามลานหนีวามายที่ำลัะมาเยือนพวเาอย่าหวั่นๆ...
“โอ๊ย...ไอ้บอสแนั้นทำไม!” สินสบถ เพราะารที่บอสนเาทำให้แว่นาอเาระเ็นหล่นน้ำไป...และเพราะสินมอไม่่อยั ทำให้เาถลาไปนับภูริ...
“อ๊า ่วยู้วย!” ภูริร้อลั่น ร่าอเาำลัลไปรอไม้! ัหวะนั้นเสาสะพาน็เหวี่ยมาทาพวเาทันที!!!!
“พระเ้า!!!!” ินอุทาน้วยวามใ เมื่อเสาสะพานเหวี่ยมาที่หัวอ เบน แ็ป บอส สามหนุ่มสามวย และนิหน่อยนหัวอพวเาาออมาทันที!!!!
“โอย...หิะเป็นลม” หิทำท่าะล้มไป ินรีบประอเธอึ้นมาทันที...
ึ!!!! ไม้แหลมพุ่ทะลุเบาะเสียบับหัวอสินที่ำลัะหาทาออไปารถ เสียบทะลุั้วสมอาใายทันที!!!!
“เฮ้ย...ไนส์อันราย!!!!” ิวอุทานลั่น ไม้แหลมนั้นแทลาัวอไนส์นีาออสอท่อน่อหน้าเพื่อนๆ!!!! เลือสาระายเ็มหน้าอเพื่อนๆหลายน
ส่วน...ิวถูแรระแทน้ำไป!
แ่...เายัสามารถว่ายน้ำ่อไ้...ะนั้นอนนี้มีแบล็ หลิน และิวที่สามารถรอพ้นาวามายุนี้ไปไ้แล้ว...
“อ๊า” วามวุ่นวายบัเิึ้นเมื่อบอสและโสับินนี่ ถูเสายี้ สมอและเลือไหลออมาาเสาำนวนมา มีเพียบอสับโสที่ยัไม่าย!!!! ถึอย่านั้นเสา็ยัทับาบอสอยู่ บอสพยายามึาออมา แ่็ไม่สำเร็...น้ำาแห่วามเ็บปวเริ่มไหลออมา...ส่วนโสระเ็นไปนับเบาะแ่็ยัไม่าย...
“ทุน...ผมว่าถ้าเราเสี่ยทาหน้า่าอาะรอนะรับ” บอลพู นภัทรและอ๊อฟเินามเามา้วย...
“ท่าะรอแฮะ...” อ๊อฟพึมพำ
“ใ่...รประูไ!” ริบบิ้นเห็น้วยับเา เธอพยุหวาน ผึ้ น้ำ้า และูนมา้วย...
“เอาละ...ผมะลไป่อนนะ” บอลพูอ่นะทิ้ัวลไปในแม่น้ำทันที เมื่อเห็นว่าบอลปลอภัย นที่เหลือึรีบามลมา...
อ๊อฟ นภัทรและหวานโรยัวลมาพร้อมัน าม้วยรุ รินั น้ำ้า ูน และผึ้...แ่ผึ้ลับะั เพราะลาสัหร์บาอย่า...
“ระวั!!!!” ัหวะนั้นไม้แหลมอสะพานพุ่ไปนปุ่มปิประู...ประูึเ้ามาระแทหัวอทั้2นที่เ้าไป่อน และเอียทันที!!!!
“รี๊!!!!” ผึ้รี๊ลั่น ่อนะเลมา แ่บาสและรประอเธอไว้ทัน...
“เย็นไว้...ยัมีทาอออื่นอี” รพูอย่ามีหวั...
“หิ...ผมว่าเรารีบไป้านหลัรถเถอะ...”
“ทำไมละิน?” หิถามเพื่อนาย้วยวามแปลใ...
“มันน่าะมีทาออนะสิ!!!!”
“อึ” มัุราที่มาับเสาสะพาน ใ้ปลายแหลม วัแว่ไปเสียสีที่ท้ออโ๋และมาร์นไส้ไหลออมาทันที!!!! เหนือที่ามมาในเถลาพุ่ไปยัไม้แหลม แ่เราะห์ีรถเปลี่ยนทิศทา ะนั้นนที่รับเราะห์แทน็ือเบนับแ็ป ึ่ำลัเินเ้ามาหาันอยู่นี่เอ...อี้านสอสาว มีน และหมวย็หาทาออารถไ้สำเร็ โยใ้ทาระที่เปิอยู่ เพราะพวเธอเลือที่ะเผิับระแสน้ำที่เี่ยวรา...เมื่อเห็นอย่านั้น...มินท์็รีบามมา...
แ่อไม้ับพุ่มาาน้ำเสียบเ้าที่ออเธอนาทันที!!!!
“หิ...ลไปรแม่น้ำเลยรับ” ินพูบ็พาร่าอหิลไปที่แม่น้ำ่อนะหาทาว่ายผ่านอไม้ออมา...
หิ...ันะปป้อเธอเอ!!!!
...อนนี้เสียหวีร้อบนรถเริ่มเบาลเพราะำนวนนเริ่มน้อยลไปแล้ว...เหลือเพียร บาส บอส เหนือ โส ผึ้ หนูนา และรินั...8นสุท้ายที่อยู่บนรถา40น!!!!
“เอาี้นะ...อนนี้ผมว่ารถสบแล้ว...เรารีบหาทาหย่อัวลทาระเถอะ...” รพู...
แ่...ไม้ลับทำานึ้นอีรั้!!!!
“อ๊า าู!!!!” บอสหวีร้อลั่นเพราะไม้บยี้าเานา!!!!
“รี๊!” สามสาวในรถหวีร้อลั่น...อนนี้ร่าอบอสที่ไร้าทั้สอ้าำลัหล่นลไปยัอไม้แหลม่อหน้าเพื่อนๆ...
“บอส...ูอโทษ...ูไม่น่าวนมึื่มเหล้าเลย...ฮือๆๆๆ” โสร้อไห้บวับวามเมาทำให้เาลื่นไหลลไปยัอไม้อีน!
“โส ับมือั้น!!!!”” บาสยื่นมือให้โสับ โสำมือเาไว้แน่น...ระหว่านั้นรินั็พยายามมอหาทารอ...นพบับประูที่เปิอยู่!!!!
“รนั้น...ทาออ!” เธอีในเผลอระทึบเท้า ทำให้เสาสะพานเหวี่ยัวมายับาสับโส...และั้อมือโสา!!!!
“อ๊า” ร่าอโสที่ไร้้อมือลไปยัอไม้แหลม...บาสถึั้นอึ้ เพราะเาับไ้เพียแ่้อมือที่า...
“ไม่นะ...ันไม่ไ้ั้ใ” รินัเพ้อ...
“รีบออารถนร่อนเถอะ!” เหนือพูอย่ามีสิ บาสรีบประอผึ้ึ้นมาเนื่อาเธอ๊อที่เห็นโส้อมือา่อหน้า่อา รเินนำหน้าเพื่อนๆ้วยวามเป็นผู้นำ หนูนาและรินัับมือันแน่นราวับะไม่ให้หลุออาันเลย...
“รนี้สินะ...ทารออเรา” บาสพึมพำ พลาเรียมะหย่อนัวลไป...
“เี๋ยว...ันอเอ...” เหนือพูพลาหย่อนัวลไป โยเอาาลไป่อน... “ระวันะ...” รินัเือนเา แ่เหนือไม่ฟั...โยไม่ทันสัเุว่า...ประูำลัเลื่อนมาปิัน!
“เฮ้ย!!!!” รู้สึัวอีที ประู็หนีบันแล้ว แ่เาสามารถโรยัวลมาไ้ทัน...เพียแ่...ผ้าพันอิอยู่ับประูทำให้เาหมลมหายใในท่า ‘แวนอ’ ทันที...
“เร็วเ้า พวเรา้อโ!” รินัรีบระโลไป...แ่ร่าอเธอ็นับเศษระนเลืออาบทั่วัวทันที!!!!
“ห้ามโ!!!!” บาสสั่ พลาเินหาทาออ...ระหว่านั้นรถ็เริ่มะพุ่ลไป้านล่าอีแล้ว!!!!
“ผมรู้แล้วว่าะออยัไ!!!!”
“หมายวามว่าไบาส?” ผึ้ถาม บอสรีบใ้เท้าระทุ้ไปยัระรถ้านหลั...
“ไม่มีอไม้...แหล่ม^_^” บาสหันมายิ้มให้เพื่อนๆ้วยาวมีใเมื่อรู้ว่า้านหน้าไม่มีุอันรายอยู่เลย...
“เยี่ยม...เรารีบป...” ยัไม่ทันที่ระพูบ รถ็พุ่ลไป้านล่าแล้ว!!!!
“หนูนา!” รใ้แรทั้หมันัวเธอึ้นไป เมื่อเห็นว่าหนูนาะหล่นลไป้านล่า แ่นที่หล่นลไปือรแทน!
“ร!!!!” หนูนาับมือเาไว้ ท่ามลาวามะลึอยาสและผึ้!!!!
“ลา่อนหนูนา...อบใสำหรับทุสิ่...ที่เธอเย่วยานัน ให้ันยืมเิน...ันอบแทนเธอไ้เท่านี้...ลา่อน...รอไปให้ไ้นะ...เพื่อนู” พูบเา็แะมืออหนูนาออทำให้ร่าอเาลไปยัอไม้แหลมทันที!!!!
“ม่ายยยยยยยยยย!!!!” หนูนาแหปาลั่น บาสรีบพาสอสาวออมาารถ้วยวามใ ่อนะโลแม่น้ำทันที...สายาอเามอไปยัรถ ่อนที่สิะวูบไป...ส่วนสอสาวหวีร้อลั่น เมื่อเห็นาศพเพื่อนๆลอยน้ำมา บาน็ลอยมาแ่หัว...
รี๊!!!!
“เรียบร้อยแล้วสินะ...เปิเมส์ไ้!!!!” อาารย์วิทย์ที่ยืนอยู่ที่รฝั่ยิ้มเล็น้อยพลาอ่านรายื่อนที่
รอีวิาหายนะรั้นี้...
ิน
แบล็
บอล
บาส
นภัทร
อ๊อฟ
ิว
หลิน
หิ
ผึ้
หวาน
ริบบิ้น
หมวย
มีน
หนูนา
15นที่รอีวิ!!! 15นที่รอาวามาย!!!! 15ะารรม!!!!
ที่้อเอับวามโหร้ายรั้ใหม่!!!!
(โปริามอน่อไป)
(อนนี้ยาวหน่อยนะรับ ถ้าุไหนผิยัไ็่วยบอัน้วยนะรับ)
ความคิดเห็น