เมื่อเรียวมะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา (END)

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อเรียวมะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา

เมื่อเรียวมะเกิดสลบไปเป็นเจ้าชายนิทรา  แล้วได้เกิดใหม่เป็นลูกของเทะสึกะกับฟูจิ โดยที่ร่างเดิมยังอยู่ เรียวมะจะกลับร่างเดิมได้หรือไม่ มาติดตามกัน

โอซาก้า

ณ คอร์ทเทนนิสแห่งหนึ่ง มีเด็กชายอายุ 13  สองคนกำลังโต้ลูกสักหลาดอย่างดุเดือด

"ฉันต้องชนะนายแน่ โคชิมาเอะ!!!" เด็กชายหัวแดง โทยามะ คินทาโร่ พูดขึ้นเสียเสียงดังลั่นคอร์ท
"รู้แล้วน่า ไม่ต้องเสียงดังก็ได้" เด็กชายสวมหมวก Fila ผู้เยือกเย็น เอจิเซ็น เรียวมะเอ่ยขึ้น
"เอาล่ะน้าา!!" คินทาโร่เสิร์ฟลูกไปด้วยความเร็วและพลังสุดยอด "Super Ulta Great Delicious"
"แค่นี้ยังอ่อนหัดอยู่นะ"

ว่าแล้วเรียวมะก็ใช้ท่า "ผลแห่งการฝึกตนนับร้อย" โต้กลับไป

ทั้งคู่ใช้เวลาโต้กันนานถึง 30 นาที ผลคะแนน 2-2 จนในที่สุด

"เอาล่ะน้าา!!" คินทาโร่เสิร์ฟไปใหม่อีกรอบ เป็นลูกที่แรงมาก แต่ดันเสิร์ฟพลาด ขณะที่เรียวมะยืนนิ่งเพราะความเหนื่อยล้า
"โคชิมาเอะ ระวัง!!!!!"

...............

.............

...........

.......

.....

....

"พลั่ก!!!"

ลูกสักหลาดที่เปี่ยมไปด้วยพลัง กระทบเข้ากับศีรษะของเอจิเซ็น เรียวมะเข้าเต็มๆ ทำให้เรียวมะสลบไปนอนกองกับพื้น

"โคชิมาเอะ!!!!!!!!!"

ระหว่างนั้น ชิราอิชิ คุราโนะสุเกะ กัปตันทีมโรงเรียนชิเท็นโฮจิ โรงเรียนที่คินทาโร่เป็นนักกีฬาตัวจริงที่นั่น ก็เดินผ่านมาพอดี

"ชิราอิชิ ช่วยด้วย!!! โคชิมาเอะตายแล้ว!!!!"
"บ้าน่า คินจัง"

แล้วชิราอิชิก็รีบวิ่งเข้ามาดู

"คินจัง นายทำอะไรกับเอจิเซ็นคุงน่ะ!!!" ชิราอิชิพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุและน่ากลัว
"ก็แค่...โต้ลูกกัน แล้วจู่ๆ โคชิมาเอะเค้าก็ยืนนิ่ง ฉันไม่ได้สังเกตเลยเสิร์ฟลูกไปโดนหัวโคชิมาเอะเต็มๆเลย" คินทาโร่สารภาพ

"รีบพาตัวส่งโรงพยาบาลเร็ว!!!" ชิราอิชิสั่ง

คินทาโร่จึงอุ้มเรียวมะ รีบวิ่งไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที

'โคชิมาเอะ อย่าตายนะ ฉันขอร้อง'

ฝ่ายชิราอิชิ

เขารีบโทร.หาฟูจิ เพื่อบอกเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น

"จริงเหรอ! ชิราอิชิ" ฟูจิถามด้วยน้ำเ้สียงตกใจมาก
"อืม"
"งั้นพวกเราจะไปหาเอจิเซ็นนะ คงถึงโอซาก้าพรุ่งนี้"
"อืม ขอโทษแทนคินจังด้วยนะ ฟูจิแล้วก็ฝากความคิดถึงถึงทุกคนในทีมด้วย" ชิราอิชิกล่าวขอโทษ
"ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้นะ"

ฝ่ายโรงเรียนเซชุน
"หา!! ว่าไงนะครับ ไม่จริงใช่ไหม? รุ่นพี่ฟูจิ" โมโมชิโระ ทาเคชิ รุ่นพี่ที่สนิทกับเรียวมะที่สุดถามด้วยความตกใจ
"นี่ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นนะ โมโมะ" ฟูจิตอบ
"แล้วเจ้าเปี๊ยกจะรอดไหม เนี้ยว~" คิคุมารุ เอจิ เหมียวน้อยแห่งเซงาคุถามขึ้น
"ไม่รู้เหมือนกัน ทางนั้นยังไม่ส่งข่าวมาเลย"ฟูจิตอบ
"เขาน่าจะปลอดภัยน่า อย่ากังวลเลย เอจิ" โออิชิ ชูอิจิโร่ รองกัปตันทีม ปลอบใจเพื่อนสนิท
"งั้นพวกเราไปโอซาก้ากันเถอะ" เทะสึกะออกปากชวน
"ไปหมดนี่เลยเหรอครับ?" ไคโด คาโอรุ อสรพิษแห่งเซงาคุถาม
"อืม" เทะสึกะตอบ
'หึหึ ดีล่ะ จะได้ทดลองน้ำผักอินูอิแบบใหม่ล่าสุด หึหึ' อินูอิ ซาดาฮารุ ด๊อกเตอร์ประจำชมรมคิดเรื่องสยองๆอยู่คนเดียว
"งั้นฉันจะทำซูชิไปฝากเอจิเซ็นด้วยนะ" คาวามูระ ทาคาชิบอก
"ฝากด้วยนะครับ คุณทากะ" ทั้งหมดพูดพร้อมกัน


กลับมายังโอซาก้า ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

ห้องฉุกเฉิน

ทันทีที่แพทย์ที่รักษาเอจิเซ็น ออกมาจากห้องฉุกเฉิน ชิราอิชิจึงวิ่งเข้าไปถามอาการของเอจิเซ็น
"อาการเป็นอย่างไรบ้างครับ หมอ?"
"ยังน่าเป็นห่วงอยู่ครับ อาจจะต้องเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอดชีวิตเพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนมากครับ"
"ไม่จริง..."
"เอ่อ..หมอขอตัวก่อนนะครับ" แล้วแพทย์ก็เดินจากไป
"เอจิเซ็นคุง อย่าเป็นอะไรไปนะ"

ฝ่ายสมาชิกโรงเรียนเซชุน กำลังนั่งรถมายังโอซาก้า ในใจแต่ละคนตอนนี้ไม่เป็นสุขเอาเสียเลย
กังวลว่า เจ้ารูกี้ปี 1 จะรอดชีวิตหรือไม่

'เอจิเซ็น อย่าเป็นอะไรไปนะ'


เวลาผ่านไป สมาชิกทีมเซงาคุก็ถึงโอซาก้าเมื่อตอนเย็นๆ

"สงสัยคงต้องอยู่กันยาวล่ะนะ ฉันว่าไปจองโรงแรมไว้ดีกว่า" ฟูจิเสนอ
"นั่นสินะ" ทุกคนพูดพร้อมกัน
แล้วทั้งหมดก็ไปจองโรงแรมกัน ห้องพักของโรงแรมเป็นแบบห้องพัก 2 คน ทั้งหมดจึงเลือกคนที่นอนด้วยกัน

ปรากฏว่า

เทะสึกะ..นอนห้องเดียวกับ..ฟูจิ
โออิชิ..นอนห้องเดียวกับ..คิคุมารุ
อินูอิ..นอนห้องเดียวกับ..ไคโด
และ คาวามูระ..นอนห้องเดียวกับ..โมโมชิโระ

"งั้นเดี๋ยวฉันโทร.หาชิราอิชินะ ว่าโรงพยาบาลที่เอจิเซ็นอยู่ มันไปทางไหน?" ฟูจิพูดขึ้น

ตรู๊ด...ตรู๊ด

"ฮัลโหล ฟูจิเหรอ? เอจิเซ็นคุงอยู่โรงพยาบาลใกล้ๆโรงแรมโอซาก้า โฮเต็ลน่ะ อ้อ! พวกนายอยู่โรงแรมนั้นเหรอ งั้น..เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายตรงที่ทำการไปรษณีย์นะ แล้วตรงมาเรื่อยๆก็เจอเองล่ะ แค่นี้นะ อืม..เจอกัน"

ในที่สุดพวกตัวจริงก็มาถึงโรงพยาบาล ซึ่งชิราอิชิได้มายืนรอที่หน้าโรงพยาบาลอยู่แล้ว

"ตามฉันมาสิ เอจิเซ็นคุงอยู่ห้องฉุกเฉิน ชั้น 4"

ว่าแล้วชิราอิชิก็เดินนำลิ่ว พาทุกคนมายังห้องฉุกเฉิน

"เอจิเซ็น!!!" ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นสภาพของเรียวมะ

เขามีท่อออกซิเจนครอบปากอยู่ แถมหน้าตาซูบซีดมากเหมือนคนที่ใกล้สิ้นลมหายใจ

"หมอบอกว่า..คงกลายเป็นเจ้าชายนิทราตลอดชีวิต เพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนมาก.." ชิราอิชิบอก
"ไม่จริงน่า...เจ้าเปี๊ยกจะไม่ฟื้นขึ้นมาเหรอ..." คิคุมารุรำพึง
"เราต้องมีความหวังสิ เอจิเซ็นน่ะ ต้องฟื้นขึ้นมาอย่างแน่นอน ฉันวางของเยี่ยมไว้ตรงนี้นะ" คุณทากะวางของเยี่ยมเอจิเซ็นไว้ข้างเตียงผู้ป่วย

"ฉันว่าพวกนายกลับไปก่อนเถอะ อีก 20 นาที หมอเขาจะมาตรวจเอจิเซ็นคุงอีกที"
"อืม"

และแล้วสมาชิกทีมเซงาคุก็กลับโรงแรมกัน

"ฮึ่ย! เอจิเซ็นนะเอจิเซ็น นายทำทุกคนเป็นห่วงหมดเลย ถ้านายฟื้นขึ้นมานะ ฉันจะให้นายเลี้ยงแฮมเบอร์เกอร์ 1 เดือนเลย คอยดู!" โมโมชิโระ ทาเคชิ โวยวาย
"โมโมะ!" ทุกคนดุพร้อมกัน
"ยังไม่มีโอกาสแน่ชัดนะ ว่าเอจิเซ็นจะฟื้นขึ้นมา 100%" อินูอิ ซาดาฮารุ พูดขึ้น
"หมายความว่า..เขาจะไม่ฟื้นขึ้นมาเหรอครับ รุ่นพี่อินูอิ" ไคโดถาม
"ก็ไม่แน่.." อินูอิพูดทิ้งท้าย ก่อนที่ความเงียบจะเกิดขึ้นในระหว่างที่ทุกคนเดินกลับ

เวลา 20.00 น. ณ โรงแรมโอซาก้า โฮเต็ล

มีแก้วน้ำเปล่า 2 ใบ วางไว้อยู่ ณ ห้องรับประทานอาหาร เผอิญเทะสึกะและฟูจิเกิดกระหายน้ำ จึงยกแก้วขึ้นมาดื่มน้ำ หารู้ไม่ว่า น้ำในแก้ว 2 ใบนั่น เป็นน้ำผักอินูอิสูตรใหม่ล่าสุด แก้วใบหนึ่งทำให้ผู้ชายตั้งครรภ์ขึ้นมาได้ อีกแก้วหนึ่งมีคุณสมบัติเหมือนยาปลุกอารมณ์ทางเพศ

ฟูจิได้ดื่มน้ำที่ทำให้ผู้ชายตั้งครรภ์ได้ ส่วนเทะสึกะนั้น...ดื่มน้ำยาปลุกอารมณ์นั่นเข้าไป...

10 นาทีต่อมา
ในขณะที่ทุกคนกำลังประชุมกันในห้องนอนของอินูอิ-ไคโด
"ฮ้าว~ ฉันง่วงแล้วล่ะ ขอไปนอนก่อนนะ" ฟูจิอ้าปากหาว พร้อมใช้มือปาก เทะสึกะเห็นถึงกับหน้าแดงแปร๊ด
"ตามสบาย ฟูจิ ฝันดีนะ" โออิชิบอก
"Good night เนี้ยว~" คิคุมารุเสริม

แล้วฟูจิก็มาที่ห้องของตัวเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่าเทะสึกะแอบสะกดรอยตามมา
"เอาล่ะ ได้เวลานอนแล้ว ชูสึเกะ~"

เมื่อฟูจิจะเปิดประตูห้อง เทะสึกะก็มาล็อคคอฟูจิจากด้านหลัง แล้วอุ้มฟูจิเข้าไปในห้อง

"เทะสึกะ! จะทำอะ..อุ๊บ" ฟูจิพูดไม่ทันขาดคำ ก็ถูกเทะสึกะปิดปากด้วยการจูบ
"ไม่ต้องพูดมากฟูจิ ไปต่อกันในห้องเถอะ คืนนี้ไม่ได้นอนแน่"
"เทะสึกะ..จะทำอะไรฉันน่ะ..ปล่อย!!"
เทะสึกะไม่ฟังเสียง เขาวางฟูจิอย่างนุ่มนวล แล้วเริ่มปฏิบัติการทันที

ในคืนนั้น ไม่มีใครรู้ชะตากรรมอันโหดร้ายที่ฟูจิ ชูสึเกะได้รับ

เช้าวันต่อมา

ฟูจิปรือตาขึ้นมา แล้วเขาก็เห็นสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองและเทะสึกะ และได้พบร่องรอยการทำกิจกรรมบางอย่างเมื่อคืนนี้

ฟูจิทั้งเสียใจ ทั้งไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่่อคืนนี้ เขาจึงได้แต่ร้องไห้อยู่คนเดียว

เทะสึกะค่อยๆลืมตาขึ้นมา พบฟูจิกำลังนั่งร้องไห้ จึงเข้าไปถาม
"นายร้องไห้ทำไมฟูจิ ไม่สมเป็นนายเลย"
"ยังจะมาถามอีกว่าร้องทำไม!!! เป็นเพราะนายไม่ใช่เหรอ เทะสึกะ!!!" ฟูจิตะคอกใส่ ทำเอาเทะสึกะสะดุ้ง
"ขอโทษนะ ฉัน..จำเรื่องอะไรไม่ได้เลย.." เทะสึกะสารภาพ
"ปกติ นายไม่ใช่คนแบบนี้นะ เทะสึกะ...หรือว่า!!" ฟูจิอุทานขึ้นเมื่อนึกอะไรบางอย่างได้
"อะไรเหรอฟูจิ" เทะสึกะถาม
"น้ำ..น้ำแก้วนั้น ที่พวกเราดื่มเข้าไป ต้องใช่แน่ๆ" ฟูจิรำพึง
"ฉันว่า...มันต้องเกี่ยวข้องกับอินูอิด้วยแน่ๆ เพราะตอนนั้นที่ดื่มเข้าไป ฉันได้กลิ่นผักเน่าๆด้วย แต่รสชาติมันเหมือนกับน้ำเปล่าปกติ"
เทะสึกะพูด
"งั้นเราไปถามอินูอิกัน!" แล้วฟูจิก็ลุกพรวดขึ้นมา
"เดี๋ยว! ฟูจิ ก่อนนายจะไปหาอินูอิ ฉันว่า นายไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไหม"
"เอ่อ..." ฟูจิพูดไม่ออก เมื่อเห็นสภาพตัวเอง
"จริงอย่างที่นายพูด งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ" แล้วฟูจิก็พันผ้าขนหนูรอบเอว แล้ววิ่งหนีไป

"น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ฟูจิ" เทะสึกะพูดเบาๆคนเดียว

เวลา 7.00 น. เวลาอาหารเช้า
อินูอิ ซาดาฮารุ สัมผัสได้เมื่อเขาถูกรังสีอำมหิตจากคน 2 คนที่น่าเกรงขามที่สุดในชมรม ฟูจิ ชูสึเกะ และ เทะสึกะ คุนิมิสึ
"บอกเรามานะ ว่าน้ำนั่น มันเป็นน้ำอะไรกันแน่ อินูอิ....." เทะสึกะและฟูจิพูดขึ้นพร้อมกัน
"เอ่อ..คือ..น้ำนั่นอ่ะนะ เป็นน้ำผักสูตรใหม่น่ะ มันมีคุณสมบัติต่างกัน น้ำในแก้วใบซ้ายมือ มีคุณสมบัติทำให้ผู้ชายท้องได้..ส่วนอีกใบหนึ่ง....เอ่อ...."
"ไม่ต้องพูดแล้ว.." เทะสึกะบอก
"เอ๋~ มันเกิดผลกับพวกนายเหรอเนี้ยว?" คิคุมารุถาม
"แย่ล่ะ แล้วใครดื่มน้ำที่ทำให้ท้องล่ะ" โออิชิถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
"คง..เป็นฉัน" ฟูจิตอบพร้อมยกมือขึ้น
"~ไม่จริง~" ทุกคนพูดพร้อมกัน
"โมโมชิโระ ไคโด ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ด่วน!!" โออิชิออกคำสั่ง
"ครับ!!"

แล้วทั้งคู่ก็ใส่เกียร์หมารีบวิ่งไปร้านขายยาทันที

ฝ่ายเอจิเซ็น เรียวมะ ที่ห้องฉุกเฉิน

ได้เกิดดวงไฟสีเขียวเรืองแสงขึ้นมาในห้อง นั่นเป็นดวงจิตของเรียวมะ

"อะไรกันน่ะ ทำไมเรานอนนิ่งอยู่อย่างนั้น เฮ้ย! ทำไมเรากลายเป็นดวงไฟสีเขียวๆล่ะ งงไปหมดเเล้ว อะไรเนี่ย!!!" เสียงที่ออกมาจากดวงไฟสีเขียวโวยวาย

ทันใดนั้น ก็เกิดลมพัดรุนแรง พาดวงตาไฟสีเขียวๆออกจากโรงพยาบาล
"เฮ้ย! เจ้าลมบ้า!! จะพาฉันไปไหน ไม่น้า!!! อ้าก!!!!!"

ดวงไฟสีเขียวลอยละลิ่วปลิวไปตามสายลม จนพัดเข้ามาทางหน้าต่างโรงแรมโอซาก้า โฮเต็ล
"อ๊ะ! นั่นรุ่นพี่ฟูจินี่"

ดวงไฟพูดยังไม่ทันขาดคำ ลมก็พัดพาให้เขาเข้าไปในท้องของฟูจิ
"พลุ่บ!!"

ฝ่ายฟูจิ
'เอ๋ ทำไมเรารู้สึกคลื่นไส้จัง โอย~ เวียนหัวด้วย ไม่ไหวแล้ว อยากอ้วก' ฟูจิคิด
"เอจิ" ฟูจิเรียก
"มีอะไรเนี้ยว"
"ไปหยิบถุงขยะมาให้หน่อย จะ...แหวะ" แล้วฟูจิก็อาเจียนออกมา
"เนี้ยว~~~~"
คิคุมารุรีบกุลีกุจอเอาถุงขยะมาจ่อปากเพื่อนของเขา

ฝ่ายโมโมชิโระกับไคโดก็มาถึงโรงแรมพอดี
"นี่ถ้านายไม่เถียงฉันนะ ป่านนี้เราถึงโรงแรม 20 นาทีก่อนหน้านี้แล้ว" ไคโดโวยวาย
"มาโทษฉันไม่ได้นา เจ้าอสรพิษ ก็มันไม่คุ้นที่นี่หว่า" โมโมชิโระแก้ตัว

"มาแล้วคร้าบ~~" แล้วทั้งคู่เปิดประตูเข้ามาแล้วพบสภาพรุ่นพี่ฟูจินอนสลบไสลคาถุงขยะและกองอาเจียน = =
"รุ่นพี่ฟูจิ!!!!"
"โมโมะ ไคโด วานอีกที ไปซื้อเกลือแร่มาให้ที!!!" โออิชิสั่ง
"คร้าบ!!!!!!!!!" แล้วทั้งสองก็ต้องวิ่งไปร้านขายยาอีกรอบ

เมื่อฟูจิฟื้นขึ้นมา ทำให้ทุกคนดีใจมาก
"นายฟื้นแล้ว ดีใจจัง" คาวามูระอุทานขึ้น
"อินูอิ..." ทุกคนหันไปมองอินูอิ แล้วแสดงสีหน้าแบบว่า  ถ้าไม่มีเอ็ง เรื่องบ้าๆแบบนี้คงไม่เกิดหรอก
"ทุกคน รีบตรวจฉันเถอะ โมโมะ ไปหยิบเครื่องตรวจครรภ์มาสิ" ฟูจิบอก
"ครับ.."

ผลออกมาคือ...ฟูจิท้อง!!!

"หา!!" ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกัน
"ไม่จริง!!!" โออิชิตะโกนขึ้น แถมทำท่าจะเป็นลมอีกคน
"ใจเย็นๆนะโออิชิ ไม่ใช่แค่นายหรอก ที่ทำท่าจะตาย...เนี้ยว~"
คิคุมารุบอกเพื่อน แล้วกวาดสายตาไปมองรอบๆห้อง พบสภาพแต่ละคน อยากจะตายกันเป็นแถว โดยเฉพาะอินูอิและเทะสึกะ

'ฉันต้องทำคลอดเด็กเหรอเนี่ย' อินูอิคิด
'ฉันต้องเป็นพ่อคนเหรอเนี่ย' เทะสึกะคิด

"เฮ้อ~ เจริญกันล่ะเนี้ยว ชมรมเทนนิสเซงาคุ"

ผ่านไป 1 สัปดาห์ นับวันฟูจิยิ่งท้องโตและเจ็บท้องมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งก็....

"อ๊ากกกกกกกกกก เจ็บจะตายอยู่แล้วโว้ยยยยยย"

โออิชิได้ยินก็สะดุ้งโหยง รีบตะโกนสั่งลูกน้อง(?)ทั้งสอง

"โมโมะ ไคโด ไปร้านขายยา ซื้อพาราฯมา 5 โหลลลลลลลลลล!!!!!~"

"คร้าบบบบบบบ" ทั้งสองที่ทำอะไรไม่ได้มาก จึงทำตามที่ว่าที่คุณหมอโออิชิบัญชามา พร้อมใส่เกียร์หมาวิ่งสุดชีพ

บางทีก็..

"โออิชิ ฉันอยากเข้าห้องน้ำแต่ลุกไม่ไหว ช่วยหน่อย"

"โมโมะ ไคโด จัดการที"

"ครับ!!"

หรือ

"เอานัตโตะไปไกลๆได้มะ เหม็น"

หรือแบบ...

"อยากกินวาซาบิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

จนบางครั้ง

"เมื่อไรเด็กนี่จะคลอดฟะะะะะ ฉันทนมันจะไม่ไหวแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาา อ๊ากกกก เจ็บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"

"สองขุนพล พาราฯ!"

"Yes, sir~"

"โอย~ จะหมดแรง" โออิชิถอดสีหน้า

'แล้วพวกผมล่ะ' ไคโดกับโมโมะคิด



ในขณะที่อินูอิ

"ทำไงดี...ทำไงดี..ทำไงดี" หนุ่มแว่นนั่งกุมขมับกับผลของน้ำผักที่ตนได้คิดค้น

"คิดสิ คิด คิด คิด"





ปิ๊ง!!





"นึกออกแล้ว ทฤษฎีนี้น่าจะใช้ได้กับฟูจินะ" ว่าแล้วอินูอิก็รีบเปิดโน้ตบุ๊ค เปิดอินเทอร์เน็ตเสิร์ชหาทันที

"นี่ไง นิกกี้พีเดียร์"

ทฤษฎีการปฏิสนธิในครรภ์ที่ไม่มีมดลูก โดย ดร.นารัก ฮินอุล  ระบุว่า ทฤษฎีนี้เป็นทฤษฎีว่าด้วยการที่เพศที่ไม่ใช่เพศหญิงตั้งครรภ์ได้ หากเกิดการปฏิสนธิในครรภ์ที่ไม่มีมดลูกหรือเกิดการปฏิสนธิโดยเหตุปัจจัยใกล้เคียง ระยะเวลาฟักตัวของตัวอ่อนจะอยู่ที่ 5-6 ชั่วโมง จากนั้นผ่านไป 2 อาทิตย์ ผู้ตั้งครรภ์จะมีลักษณะเหมือนสตรีมีครรภ์ 9 เดือน ให้คลอดด้วยวิธีผ่าคลอด
วิธีการทำคลอด ให้ใช้วิธีการผ่าคลอดเหมือนผ่าคลอดปกติ
จบจ้ะ

"แหม มีจบจ้ะ ลงท้ายด้วยนะ เชื่อถือได้ไหมเนี่ย? เอาวะ สักตั้งๆ"

อินูอิเริ่มมีความมั่นใจ แต่แล้วเหมือนเขากลับเพิ่งนึกอะไรได้

"เดี๋ยวนะๆ นี่ก็ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งแล้ว ชิบแล้วงายยยยยยยยย อุปกรณ์แพทย์ หาจากไหนดีแว้ ฮือ~~~" ว่าแล้วก็หมดแรงลงไปนอนกองกับพื้น


ฝ่ายเทะสึกะ นับตั้งแต่ที่รู้ว่าฟูจิท้องและเกรี้ยวกราดใส่วันนั้นก็เอาเศร้าซึม แม้คิคุมารุและคาวามูระไปปลอบแล้วก็ยังไม่หาย

"อย่าคิดมากนะเทะสึกะ ไม่ใช่ความผิดนายหรอก" คาวามูระกล่าว

"ใช่แล้ว เป็นเพราะน้ำบ้าๆของเจ้าอินูอิต่างหากล่ะ อย่าคิดมากสิเนี้ยว~"

"พวกนายพอเถอะ ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอก" ว่าแล้วเขาก็ลุกออกไป

"เทะสึกะ..."

กลับมาที่อินูอิ

เขารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู

"ต้องไปบอกโออิ...."

"พลั่ก" ประตูกระแทกหน้าอินูอิเต็มๆ (ประตูแบบเปิด/ปิดจ้า)

"เปิดมาไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลยนะ อ้าวโออิชิ!!!"

"ไง พ่อตัวปัญหา มาช่วยฉันคิดสิว่าจะเอาไงกันดี เมื่อกี้ฉันให้ฟูจิกินพารากับให้นอนไปแล้ว เราต้องคุยกันจริงๆจังๆแล้วล่ะนะ"

"ต้องการพอดีเลยโออิชิ" อินูอิยิ้มพร้อมขยับแว่นส่องประกายวับๆ

โออิชิสังเกตเห็นสีหน้าของหนุ่มแว่นก็พอรู้นัย

"มีอะไรว่ามา"


.


.


.


.


.


.

"หาาาาาาาา จะให้ฉันไปอุปกรณ์ผ่าตัดที่โรงพยาบาลของคุณลุงเนี่ยนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"อย่าเสียงดังสิ โออิชิ"

"เอา...เอาจริงนะ" โออิชิถามด้วยความลังเล

"เอาจริง"

"เฮ้อ เวรกรรมจริงๆเลย~"

"ฝากด้วยนะ ขอให้บุญกุศลที่นายทำคราวนี้ ดลบันดาลให้นายติดหมอนะ เพี้ยงๆๆๆ"

"สา...ธุ เฮ้ย!!!!!! จะบ้าเรอะ ต้องรอคำตอบคุณลุงอีกทีนะ"

"จ้า ขอบคุณคร้าบ"

หลังจากที่คุยกับอินูอิแล้ว โออิชิจึงรีบโทรศัำพท์ไปหาลุงทันที

"ตู๊ด......."

"ครับ โออิชิ ครับ "
"คุณลุงครับ นี่ชูอิจิโร่นะครับ"
"อ้อ มีอะไรเหรอหลานรัก"
"คือว่า......."

โออิชิเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง

"โอ้ อย่างนี้นี่เอง"
"ผมขอเครื่องมือผ่าคลอดหน่อยได้ไหมครับ จะเอาไปช่วยเพื่อนผม"
"เฮ้ยๆๆๆ อย่างนั้นไม่ได้ ไม่ได้แน่ๆ"
"ทำไมล่ะครับ"
"เครื่องมือแพทย์เป็นสมบัติของทางโรงพยาบาล ลุงจะเอาให้เธอมั่วๆไม่ได้หรอกนะ"
"ผมรู้ครับ แต่ว่า....."
"เอาอย่างนี้"
"ครับ?"
"ลุงจะให้เพื่อนของหลานมาผ่าคลอดที่นี่เลย จะได้ไม่เป็นอันตราย"
"แต่เพื่อนผมเขาน่าจะอายพอสมควรเลยนะครับ"
"มีทางนี้ทางเดียวเท่านั้นแหละ ชูอิจิโร่ นอกจากนี้ลุงก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ"
"ตะ...แต่ว่า"
"มีคนไข้มาพอดี แค่นี้ก่อนนะ"

ตู๊ด

แล้วคุณลุงผู้น่ารัก(?) ก็ตัดสายทิ้งไป ทิ้งโออิชิหัวไข่ของพวกเราไว้กับความว่างเปล่า

"ทะ..ทำไงดีละเนี่ย..."
โออิชิคอตก นี่มันเหลือเวลาแค่สัปดาห์เดียวแล้ว ไม่งั้นฟูจิต้องแย่แน่ๆ

โออิชิเริ่มฟุ้งซ่าน ขยี้หัวที่ไม่ค่อยมีผมของตัวเองไปมา  และแล้วเขาก็เกิดความคิดดีๆ(?) ขึ้น
"ถ้าใช้วิธีนั้น...."
ด้วยความที่โออิชิคุ้นชินกับเส้นทางในโรงพยาบาลที่คุณลุงทำงานมาเป็นอย่างดี ทำให้มีเพียงโออิชิเท่านั้นจะปฏิบัติการนี้ได้

โจรกรรม!!!

แต่ว่าให้เขาทำคนเดียวคงลำบากแน่ๆ เพราะลำพังเขาเองคงไม่มีปัญญาขนของไปพลาง วิ่งไปพลางได้แน่ๆ เขาจึงรีบโทร.หารุ่นน้องผู้สนิทชิดเชื้อ

ตู๊ด

"ครับ" เสียงทุ้มของหนุ่มวัยรุ่นชั้นปี 2 แห่งเซงาคุรับสาย
"โมโมะ ฝากบอกไคโดด้วยว่า นายสองคนต้องมาช่วยฉันด้วย ฉันจะหาทางขนเครื่องมือผ่าคลอดออกมาจากโรงพยาบาลให้ได้"
"ครับ รับทราบครับ" โมโมชิโระ ตอบแข็งขันพลางตะโกนไปทางไคโด ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก
"เฮ้! เจ้าอสรพิษ รุ่นพี่โออิชิให้พวกเราไปช่วยขนของผ่าคลอดนะเฮ้ย ได้ยินไหมฟระ!!"
"รู้แล้วโว้ยโมโมะ" ไคโดสวนทันควัน
"เฮ้ย! ทั้งคู่หยุดทะเลาะกันเดี๋ยวนี้" โออิชิสั่งเสียงเข้มมาทางโทรศัพท์ แม้จะไม่เห็นท่าทางปฏิกิริยาของโออิชิ แต่ก็ทำให้โมโมชิโระและไคโดอกสั่นขวัญแขวนไม่น้อย

2 วันต่อมา
ณ โรงพยาบาล T ที่ที่คุณลุงของโออิชิทำงานอยู่
"เตรียมถุงพร้อมนะ โมโมะ" โออิชิกำชับ
"ครับ"
"ไคโดผูกเชือกรองเท้าแน่นๆด้วย" โออิชิหันไปทางไคโด
"คะ..ครับ" ไคโดว่า พลางก้มลงผูกเชือกรองเท้าใหม่
"วันนี้จะสวมวิญญาณหลวงพ่อโกยกันสุดชีวิต เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดี!!"

ด้วยความที่โออิชิเป็นหลานชายนายแพทย์ใหญ่ที่นี่ ทำให้เขาได้อภิสิทธิ์บางอย่างในการเข้าถึงห้องเก็บเครื่องมือ (ทำไมชีวิตง่าย อย่างเน้ : ไรท์เตอร์) ฉับพลันเมื่อพ้นสายตา รปภ. โรงพยาบาล โออิชิ โมโมชิโระและไคโด ก็รีบสาวเท้ายาวๆไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์ด้านหลังสุดของโรงพยาบาล ซึ่งอยู่ชั้นสอง
"เอาล่ะนะ"
โออิชิสแกนลายนิ้งมือเข้าไปแล้วให้โมโมะและไคโดรีบเข้าไปเก็บอุปกรณ์ที่เขาเองได้ทำลิสต์รายชื่อและแปะรูปตัวอย่างที่ค้นมาจากอินเทอร์เน็ตไว้แล้ว (ทำงานรอบคอบหลายเด้อ : ไรท์เตอร์)
ผ่านไป 10 นาที
ทั้งสองก็เก็บเสร็จแล้วพร้อมลง ทันใดนั้น

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีมือของ รปภ. สร้างความหวาดผวาให้กับโมโมชิโระจนเกือบร้องออกมา ซึ่งเป็นการดีอย่างมากที่ไคโดเอามืออุดปากเจ้าเพื่อนจอมโวยวายได้ทันการ
"หัดสงบสติอารมณ์หน่อยสิวะ ไอ้ลิงกัง" ไคโดบ่นพร้อมทำเสียง ชู่ว ในลำคอ
"อู้แอ๊วอ้าเอ้าอะอ๋ออ๊ะอิ๊ด(รู้แล้วน่าเจ้าอสรพิษ)" โมโมชิโระยังคงบ่นทั้งๆที่มือไคโดอุดปากอยู่
โออิชิถึงกับถอนหายใจดังเฮือก เขาค่อยๆย่องออกมาจากห้องอุปกรณ์ หันซ้ายแลขวา ไม่พบคนจึงทำสัญญาณมือ กวักเรียกเจ้ารุ่นน้องทั้งสองออกมา
พอโมโมชิโระกับไคโดยังไม่ทันจะก้าวพ้นจากห้อง ก็มีเสียงรปภ. ดังขึ้น
"พวกเธอ!!! มาทำอะไรกันน่ะ!!!!"
"เข้าใจกันแล้วนะ สาม สอง หนึ่ง โกยยยยยยย!!!!" โออิชิออกคำสั่งโกย ให้ลูกน้องทั้งสองและตัวเองวิ่งลงจากบันไดหนีไฟลงมาชั้นหนึ่งแล้วหนีออกทางประตูด้านหลังของโรงพยาบาลออกมาโดยสวัสดิภาพ(?) โดยสปีดของทั้งสามรวดเร็วมากจนรปภ. วิ่งตามไม่ทัน (ระดับแชมป์เยาวชนเทนนิสระดับประเทศซะอย่าง)

"แฮ่กๆๆๆๆๆ" ทั้งสามเหนื่อยหอบกันอย่างมาก

โออิชิหันหลังไปด้านโรงพยาบาลแล้วกล่าวสั้นๆว่า

"ใช้งานเสร็จแล้วพวกผมจะเอามาคืนนะคร้าบ!"

หลังจากที่โออิชิและพลพรรคสองหน่อได้ขโมยอุปกรณ์ผ่าคลอดจากโรงพยาบาล T มาเป็นผลสำเร็จโดยแคล้วคลาด(?)จากสายตา รปภ. ไปได้  ทีนี้ก็มาเป็นหน้าที่ของอินูอิ ในการผ่าแล้วล่ะ!!

วันกำหนดคลอด

"อินูอิ!!!!" เทะสึกะตะโกนเรียกเพื่อนกุนซือประจำทีมลั่นเมื่อเห็นสภาพของฟูจิที่ร่อแร่เต็มทน เดาว่าน่าจะใกล้คลอดแล้ว
"คร้าบบบบบบบบบบบบ!!!" อินูอิตอบ แล้วทั้งอินูอิและโออิชิเข้ามาในห้อง ปรากฏโฉมในสภาพที่ถุงมือยางพร้อม หน้ากากพร้อม หมวกพร้อม มีดพร้อม และยาชา บลาๆๆๆ พร้อมสรรพ


"จะเจ็บนิดนึงนะ ฟูจิ ฉันจะฉีดยาชาให้" อินูอิว่าพลางเตรียมยาชาและฉีดเข้าที่หน้าท้องของเพื่อนร่วมทีม
"อึก..." ฟูจิกัดริมฝีปากแน่นไม่ให้เสียงดังหลุดรอดไปได้ น้ำตาของเขาไหลพรากบ่งบอกถึงความทรมาน เทะสึกะที่อยู่ใกล้ๆกันก็คอยจับมือ และบีบมือของเขาไว้ไม่ห่าง
"อดทนไว้นะฟูจิ" เทะสึกะปลอบฟูจิที่ตอนนี้หันมาขมวดคิ้วใส่เขาราวกับจะบอกว่า ฝีมือใครกัน แต่แล้วกลับเปลี่ยนใจเมื่อตระหนักดีว่าต้นเหตุที่แท้จริงไม่ใช่คนที่บีบมือเขาอยู่ แต่เป็นคนที่กำลังจะผ่าท้องเขาอยู่ต่างหาก

อินูอิลังเลมากที่จะลงมือกรีดท้องของฟูจิ เขาก้มหน้านิ่งอยู่ ณ ขณะหนึ่ง

"เป็นอะไรไป อินูอิ!!!" โออิชิตะโกน
"ทำบ้าอะไรของนาย เดี๋ยวฟูจิก็ไม่ได้คลอดเด็กหรอก!!" เทะสึกะว่า
"ฉะ...ฉันไม่กล้า..."

อินูอิกลืนน้ำลายหนึ่งเอื๊อก นี่มันชีวิตคนๆหนึ่งเลยนะ ถ้าเขาทำพลาด

ทำพลาด

ทำพลาด

ทำพลาดละก็...

"นี่ไม่ใช่เวลาจะมาลังเลนะ อินูอิ" เทะสึกะว่า
"ทะ...เทะสึกะ"
"มันก็จริงที่ว่านี่เป็นความผิดของฉันด้วยที่ทำให้เรื่องนี้เกิด..."
"ไม่หรอกมันก็มีเหตุมาจากฉันนี่แหละ" อินูอิสวนทันควัน
"อินูอิ..."
"...ใช่มั้ยล่ะเทะสึกะ นั่นสินะ...ฉันต้องรับผิดชอบสิ"
"ลงมือเลย อินูอิ ฉันจะได้จัดการต่อ" โออิชิร่วมด้วยช่วยเชียร์

อินูอิคว้าใบมีดมา หมายจะกรีดลง แต่ก็ชะงักอีกครั้ง

"พับผ่าสิ อินูอิ!!!" เทะสึกะสบถ พร้อมแผ่รังสีอาฆาตออกมาเต็มพิกัดราวกับปล่อยพลังผลแห่งการฝึกตนนับร้อย ไม่สิ นับพันนับหมื่นนับแสนของเขามากดดันประสาทสัมผัสอีกผ่ายจนตอนนี้อินูอิหน้าเขียวหน้าเหลืองหมดแล้ว
"ตะ...ตะ...ตะ...ตะ...แต่ว่า"
"ไม่มีต่งมีแต่ อยากหายไปพร้อมอนาคตตัวเองใช่มั้ย"
"ทะ...ทะ...ทะ...ทะ...ทะ...เทะสึกะ" อินูอิเหงื่อแตกพลั่ก
"อ้ำอึ้งลังเลอะไรอยู่ ถ้านายไม่ทำ ไม่ใช่แค่ให้วิ่งรอบสนาม 2,000 รอบเท่านั้น แต่จะไล่นายออกจากการเป็นสมาชิกชมรมและจะประจานเรื่องที่นายคิดค้นน้ำผักนรกนี่ให้รู้กันทั่วด้วยแล้วนายจะเสื่อมเสียชื่อเสียงด้วย!!!! " เทะสึกะออกคำสั่งเด็ดขาด

ด้วยคำสั่ง(และคำขู่)เด็ดขาดของเทะสึกะ ทำให้อินูอิเตรียมใบมีดที่โออิชิกับโมโมะและไคโดไปขโมยมาจากโรงพยาบาล จากนั้นกรีดลงท้องของฟูจิทันที

"อั้ก!!!" ฟูจิร้องออกมา ไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เพราะความตกใจที่เห็นเลือดกองโตไหลออกมาจากช่องท้องของตน พร้อมกับก้อนเนื้อเล็กๆคล้ายทารกออกมา

"ออกมาแล้ว ทีนี้โออิชิฝากเด็กด้วย เดี๋ยวฉันเย็บแผลให้ฟูจิ"
"ดูท่าทางวงการแพทย์ของญี่ปุ่นคงต้องฝากฝังให้นายทั้งสองคนแล้วล่ะสิเนี่ย" เทะสึกะว่า
โออิชิซึ่งเตรียมน้ำร้อนและมีดตัดสายสะดือไว้แล้ว ก็รีบดำเนินการส่วนของตนทันที

"อุแว้!!!!!" เสียงเด็กทารกร้องลั่นออกมา สร้างความดีใจให้กับทุกคน

ฝ่ายคิคุมารุ คาวามูระ โมโมชิโระ และไคโด ที่คอยอยู่ข้างนอกเตรียมรับสถานการณ์ ก็คอยลุ้นตัวโก่งไม่แพ้กัน พอได้ยินเสียงทารก ต่างก็ดีใจสุดๆ โมโมชิโระกระโดดกอดไคโด คิคุมารุลงไปนอนกลิ้งบนพื้นอย่างแมว ส่วนคาวามูระร้องตะโกน เยสสสสส เบิร์นนิ่ง!! พร้อมลงไปคุกเข่าทำท่าสะใจเหมือนยิงบอลลูกโทษได้สำเร็จ

ฝ่ายโออิชิกำลังอุ้มทารกน้อยอยู่ ฉับพลันทารกน้อยกลับลืมตาแป๋วหันมาหน้าโออิชิแล้วหันหน้าไปทางทิศที่โรงพยาบาลตั้งอยู่ แล้วขยับไม้ขยิบมือ พร้อมส่งเสียงร้อง

"แอ๊ๆๆๆๆๆ" ทารกน้อยว่าพลางดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมกอดของโออิชิ
"โอ๋ๆๆ เจ้าหนูน้อยอย่าดิ้นนักสิ" โออิชิว่าพลางเขย่าตัวเด็กทารกน้อย

ฝ่ายทารกน้อย เมื่อได้ออกมาลืมตาดูโลก ก็รู้ตัวทันทีว่าตนเองเป็นใครมาจากไหนมาที่นี่ได้อย่างไร

"เฮ้!! รุ่นพี่โออิชิช่วยเข้าใจผมที ร่างผมอยู่ที่โน่น!!!" นี่คือสิ่งที่ทารกที่ร้อง แอ๊ๆๆๆๆ พยายามจะสื่อสารเมื่อกี้นั่นเอง

แน่นอน ทารกน้อยคนนี้ คือ เอจิเซ็น เรียวมะ!!!

"แอ๊ๆๆ" ทารกยังคงร้องไม่หยุด พร้อมทำไม้ทำมือชี้ไปทางโรงพยาบาลโอซาก้าอย่างไม่ยอมลดละ

โออิชิพิจารณาการกระทำของเด็กทารกน้อยอยู่พักหนึ่ง

เขาสังเกตเห็นว่าเด็กน้อยผู้นี้ มีดวงตาสีฮาเซลไม่ผิดเพี้ยนกับเอจิเซ็น เรียวมะ แต่จากวิชาพันธุศาสตร์เบื้องต้นที่เขาเคยรู้มา           เทะสึกะกับฟูจิไม่ได้มีตาสีนี้ทั้งคู่ โออิชิไม่ใช่คนโง่ เขาจึงเริ่มรู้ถึงความผิดปกติบางอย่าง เขาจึงลองเรียกชื่อดู

"เอจิเซ็น....ใช่มั้ย"

ได้ผล  เด็กทารกน้อยเริ่มยิ้มและส่งเสียงหัวเราะออกมา

"อะไรกันน่ะ โออิชิ" เทะสึกะที่อยู่บริเวณนั้นถาม

"ปะ...เปล่า ฉันแค่อยากทดสอบอะไรบางอย่างหน่อย" ชายหนุ่มหัวไข่กล่าว

"ทดสอบอะไรของนายน่ะ" เทะสึกะถามด้วยความสงสัย

"นายไม่สังเกตรึไงฟะ เด็กคนนี้น่ะทำท่าทางแปลกๆ แถมลักษณะภายนอกของเขายังคล้ายๆเอจิเซ็นด้วย ดูสิ" โออิชิกล่าวพลางยื่นทารกน้อยไปให้เทะสึกะ เทะสึกะพิจารณาทารกน้อยสักครู่ แล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

ฝ่ายอินูอิ เขาก็สาละวนเย็บแผลและเก็บข้าวของผ่าตัดจนเสร็จเรียบร้อย แล้วค่อยดูอาการของฟูจิอยู่ห่างๆ  ตอนนี้ ฟูจิ ชูสึเกะ ชายหนุ่มม.ต้นวัย 15 ปี ได้กลายเป็นแม่คนเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่เด็กคนนี้...

ส่วนหนุ่มๆที่เหลือ พอได้ยินดีปรีดากับการคลอดที่สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีแล้ว ก็กรูเข้ามาในห้องเพื่อขอดูหน้าเด็กทารกน้อย

โมโมชิโระเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นความผิดปกติของทารกน้อยคนนี้ เพียงแต่เขายังไม่สามารถฟันธงได้แน่ชัดว่าจะตรงกับที่เขาคิดหรือไม่ เขาหันไปทางโออิชิและเทะสึกะที่หน้านิ่วคิ้วขมวดกันทั้งคู่ โออิชิเห็นดังนั้นก็กวักมือเรียกชายหนุ่มหัวตั้งปี 2 มาหาเขา

"รุ่นพี่โออิชิครับ ผมว่าเด็กคนนี้เหมือนกับ..."

"พวกฉันก็พอรู้" โออิชิสวนทันควัน

"เพียงแต่เรายังไม่รู้ว่ามันจะใช่จริงไหม" เทะสึกะเสริม

"ลองพาเขาไปที่ห้องของเอจิเซ็นดูไหมครับ เผื่อว่าจะ..."

ยังไม่ทันที่โมโมะจะพูดจบ โออิชิก็ขัดขึ้นมา

"เด็กคนนี้ยังอ่อนเกินไป รอสักหกเดือนให้แข็งแรงเข้าที่ก่อน เจ้ย!"

โออิชิอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะจู่ๆเด็กน้อยก็ดิ้นปัดๆพร้อมร้องไห้เสียงดัง

"รุ่นพี่!!! พาผมปายยยยยย" เอจิเซ็นในร่างเด็กทารกพยายามจะสื่อแบบนั้น

โมโมะเห็นก็พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้

โออิชิส่ายศีรษะช้าๆแล้วพาเด็กน้อยไปหาฟูจิ ผู้เป็นแม่(?) ของเขา

ระหว่างนี้ก็คงต้องดูแลเจ้าตัวเล็กนี่ไปพลางๆละ...

มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยจริงๆที่จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้รอด

ทั้งร้อง ทั้งอึราด ฉี่ราด ปวดท้อง หิวนม ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในสัปดาห์เดียว

เจ้าตัวเล็ก...ร้องตั้งแต่หนึ่งทุ่มยันห้าทุ่มโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

เจ้าตัวเล็ก...อึราด ก็เป็นภาระสองทหารเอกของโออิชิ (ไคโดและโมโมะ) ในการวิ่งไปร้านสะดวกซื้อ ซื้อผ้าอ้อมเด็กมา ส่วนคนเปลี่ยนก็ไม่พ้นคุณพ่อ(?)เทะสึกะ

เจ้าตัวเล็ก...ร้องหิวนมก็เป็นหน้าที่คุณทากะวิ่งไปซื้อนมผงเด็ก ส่วนอินูอิก็ทำหน้าที่ชงภายใต้การกำกับของคุณแม่(?)ฟูจิ

เจ้าตัวเล็ก...ปวดท้องก็เป็นหน้าที่คิคุมารุที่อุ้มวิ่งไปหาหมอคลินิกใกล้ๆ

เล่นเอาสภาพของทั้ง 8 หนุ่มอิดโรยไปตามๆกัน

คืนหนึ่ง ในขณะเจ้าตัวเล็กหลับ ทั้ง 8 ก็มาหารือกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น บ้างก็เชื่อว่าเป็นเอจิเซ็นจริงๆ (เช่น โออิชิ โมโมะ) บ้างก็ว่าไม่ใช่ (เช่น คุณทากะ ไคโด) ส่วนที่ไม่ได้กล่าวถึงคือ ไม่มีความเห็น (ฮา)

อินูอิจึงลองหาข้อมูลในนิกกี้พีเดียตามที่เคยทำมาตอนจะผ่าคลอดให้ฟูจิ

"มีทฤษฎีนี้ด้วย...ชื่อทฤษฎี After being knocked ของราราบี ฮีซีบู บอกว่าการถูกน็อคทำให้สิ่งที่เรียกว่า spirit ออกจากร่าง แล้วไปเกิดในร่างใหม่เพื่อที่จะกลับร่างเดิมโดยการสัมผัสตัว ทั้งนี้ขึ้นกับเงื่อนไขอะไรสักอย่างแล้วแต่บุคคล จบจ้ะ อีกแล้วหรอออออ ทำไมลงด้วย จบจ้ะ อีกละฟะะ" อินูอิโวยวาย

"น่าสนใจ" ฟูจิพูดขึ้น

"งั้นไว้พอหายเหนื่อย ฉันกับเอจิจะไปที่โรงพยาบาลแล้วลองดู ฉันมั่นใจว่าเด็กคนนี้ต้องเป็นร่างแยกเอจิเซ็นเพื่อที่จะกลับร่างแน่นอน"

"งั้นทุกคนตกลงตามนี้ ไปนอนกันเถอะ" เทะสึกะว่า

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

โทยามะ คินทาโร่ เจ้ารูกี้ตัวแสบผู้ก่อเรื่อง นำตะกร้าผลไม้มาเยี่ยมเอจิเซ็นที่สลบไสลไม่ได้สติ

เด็กชายหัวแดงนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง มือหนึ่งเอื้อมไปจับมือของเพื่อนซึ่งเป็นทั้งคู่แข่งและ...

คนที่เขาชอบ ด้วย

"โคชิมาเอะ ฉันขอโทษนะ รีบๆฟื้นขึ้นมาเถอะ...โคชิมาเอะ"  น้ำตาใสๆของเด็กชายที่เอ่อล้นในดวงตาก็ได้ไหลออกมา

นี่มันความผิดของเขาชัดๆ แรกทีเดียวเขาอยากจะชวนอีกฝ่ายดวลกันพอให้หายอยาก แล้วพอสบโอกาสเขาจะสารภาพรักเสีย

แต่เขากลับไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้น

และไม่รู้ว่าเมื่อไร คนที่นอนอยู่ตรงหน้าของเขาจะฟื้นขึ้นมา

เสียงเปิดประตูห้องพักดังขึ้น คินทาโร่หันหลังไปพบกับชิราอิชิที่ใบหน้าเรียบนิ่ง

"นี่จะครบเดือนแล้วสินะที่เอจิเซ็นคุงต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้"

"มันเป็นความผิดของฉันคนเดียวเลยชิราอิชิ ฉันเสียใจ" คินทาโร่กล่าวพร้อมกับลดศีรษะต่ำลงเป็นเชิงขอโทษ

"คินจัง อย่าโทษตัวเองน่า มันเป็นอุบัติเหตุ" ชิราอิชิปลอบ

"นานๆที จะเห็นเจ้านี่หงอแบบนี้" ชิราอิชิคิดในใจ

สักพัก ก็ปรากฏร่างของโออิชิและคิคุมารุเข้ามาในห้องพยาบาล ในอ้อมแขนของคิคุมารุอุ้มเด็กชายตัวน้อยอยู่

"โออิชิคุง คิคุมารุคุง นี่มันหมายความว่ายังไง"

"ไว้ค่อยอธิบายทีหลังเนี้ยว เราจะลองทำในสิ่งที่อาจจะได้ผล" คิคุมารุตอบด้วยสายตาที่แน่วแน่

ขายาวของคิคุมารุก้าวไปที่เตียงของเอจิเซ็น แล้วจับมือของทารกน้อยสัมผัสที่ร่างกายของเอจิเซ็น

"ไม่ได้ผลอะ โออิชิ" คิคุมารุส่ายหัว ทันใดนั้น เด็กทารกน้อยก็ร้องอุแว้ออกมาไม่หยุด พลางดิ้นไปดิ้นมา

"ม่ายยยยยยยย ผมจะไม่ได้กลับร่างเดิมหร๊อออออ" นี่คือสิ่งที่เอจิเซ็นพยายามจะพูด

ฝ่ายชิราอิชิ เมื่อมองปราดเดียวจึงรู้ว่าเด็กทารกกับเอจิเซ็นเกี่ยวข้องกันอย่างไร (กราบชิราอิชิ ฉลาดเว่อร์: ไรท์เตอร์)  จึงกล่าวขึ้นมาว่า

"ลองให้คินจังอุ้มแล้วแตะตัวดูไหม"

"เอ๊ะ! แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ!!" คินทาโร่อุทานด้วยความตกใจ

"ฉันรู้มานานแล้วคินจัง รู้ว่านายชอบเอจิเซ็นคุง" ชิราอิชิตอบหน้าตาย ทำเอาคินทาโร่หน้าแดงแปร๊ด

"และมันอาจจะเกี่ยวกับตัวต้นเหตุต้องแก้ไขเองด้วยน่ะสิ ทำนองเรียนผูกต้องเรียนแก้น่ะนะ" ชิราอิชิเย้า ส่วนคินทาโร่จากหน้าแดงๆก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจชิราอิชิ

ฝ่ายโออิชิกับคิคุมารุก็ยิ้มใหญ่ แล้วคิคุมารุก็ส่งเด็กน้อยให้คินทาโร่

"นายลองดูเลยสิเนี้ยว"

ก่อนที่คินทาโร่จะลงมือทำ ชิราอิชิก็กระซิบข้างหูคินทาโร่เป็นทำนองว่า เชื่อสัญชาตญาณอย่างที่นายเคยทำมาเวลาเล่นเทนนิสนั่นแหละ

คินทาโร่จับมือเด็กน้อยแตะตัวเอจิเซ็นอีกครั้ง

สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าเขาเองต้องทำอย่างหนึ่งด้วย

เด็กชายผมแดงก้มหน้าลงประกบปากกับเด็กชายผมสีเขียวมรกตที่หลับตาอยู่บนเตียง  สักพักก็เกิดประกายแสงสว่างวาบขึ้น

ทุกคนในห้องต่างเอาแขนป้องตาตัวเองตามสัญชาตญาณ ส่วนคินทาโร่สัมผัสได้ว่าเด็กทารกในอ้อมแขนของตนหายไปแล้ว

เมื่อแสงสว่างนั้นหายไป ดวงตาสีฮาเซลบนเตียงผู้ป่วยก็ค่อยๆปรือขึ้น

เอจิเซ็น เรียวมะ ฟื้นแล้ว!

ทุกคนโห่ร้องด้วยความดีใจ ฝ่ายคินทาโร่ก็โผเข้าไปกอดโคชิมาเอะของเขาอย่างเต็มแรง

"โคชิมาเอะ โคชิมาเอะ ฉันรักนายยยย!!!"

"โอ้ย! เจ็บ! เบาๆ" เอจิเซ็นปราม

โออิชิรีบโทรไปหาคุณทากะเพื่อเรียกทุกคนให้มารวมตัวที่โรงพยาบาล

2 สัปดาห์ต่อมา

หมออนุญาตให้เอจิเซ็นออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว สมาชิกชมรมเทนนิสเซชุนก็เตรียมตัวจะกลับกันแล้ว โดยมีชิราอิชิและคินทาโร่มาส่ง

"เดินทางปลอดภัยนะทุกคน ขอโทษด้วยที่ทำให้ลำบาก" ชิราอิชิกล่าวพร้อมโค้ง

"ทางเราก็ขอโทษที่ทำให้นายลำบากเหมือนกัน" เทะสึกะโค้งกลับ

"และขอบคุณมากๆนะสำหรับที่ผ่านมา"

"โชคดีนะ ไว้เจอกันใหม่"

"ไว้เจอกันใหม่!!!" สมาชิกเซงาคุกำลังจะเดินจากไป จู่ๆคินทาโร่ก็พูดขึ้นมา

"ดะ..เดี๋ยวก่อน ขอฉันคุยกับโคชิมาเอะก่อน"

ชิราอิชิยิ้มเผล่ เขารู้ทันทีว่าเจ้ารูกี้ผมแดงกำลังจะทำอะไรต่อจากนี้

"ฉันขอคบกับนายได้ไหม"

เอจิเซ็น เรียวมะหน้าแดงแปร๊ดที่จู่ๆเจ้าบ้านี่โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ฝ่ายรุ่นพี่ของเขาก็ผิวปากแซวเขากันยกใหญ่

"เฮ้อ! เอาเถอะๆ ยังไงๆก็เรียกฉันให้ถูกก่อนจะได้ไหม คันจินามสกุลฉันมันอ่านว่า เอจิ..."

"โคชิมาเอ่!!!!!" คินทาโร่กระโดดกอดเรียวมะอย่างไม่อ้อมแรง เล่นเอาเจ้าหนุ่มผมสีมรกตลื่นล้มลงกับพื้น

"เบาๆเซ่!!!"

"โคชิมาเอะ ฉันรักโคชิมาเอ่!!!!" คินทาโร่ตะโกนร้องสุดเสียง ท่ามกลางเสียงหัวเราะครื้นเครงของเหล่าหนุ่มๆนักกีฬาไฟแรงที่ก้องกังวาน  ฝันร้ายของเอจิเซ็น เรียวมะที่เกิดขึ้นในช่วงพักร้อนคงจะตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเขาไปอีกแสนนาน

THE END