คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ที่อยู่
ที่อยู่
"ซ้าย"
"ซ้าย จะว่าไปต้องเป็นซ้ายแน่ๆ" ผมอุทานออกไปโดยไม่รู้ตัว และไม่หวังให้ใครได้ยินด้วย
"อะไรซ้ายอ่ะ ฮยอก แกอย่าพูดอะไรที่ชั้นไม่เข้าใจดิ" ไอ่มินมินมันเขย่าตัวผมจนหัวสั่นหัวคลอน
"นั่นดิอะไรของแกว่ะ ไอ่ซ้ายเนี่ย" ด๊องมันช่วยเสริมโดยการจับผมเขย่าอีกข้าง
"พอแล้วน่าทั้งสองคน ฮยอกแจเค้าจะหัวหลุดอยู่แล้ว" โอ้..พระเจ้า คิบอมเค้าเหมือนเทวดามาโปรดผมเลย
แถมยังช่วยเกลี่ยผมของผมให้เข้าที่อีกต่างหาก น่ารักจริงๆ ผมเลยยิ้มหวานให้ทีนึง
"ว่าไงล่ะ ไอ่ที่ว่าซ้ายน่ะ" อ้าว คุณตำรวจก็รอฟังอยู่เหมือนกันเหรอเนี่ย
"คือผมหมายถึงผู้ตายเค้าถนัดซ้ายอ่ะฮะ เพราะเม็ดข้าวที่ติดอยู่ที่นิ้วก็เป็นข้างซ้าย แล้วผมสังเกตุว่าตอนที่
เค้าโวยวายเค้าก็จับตะเกียบข้างซ้ายเหมือนกันน่ะฮะ" ผมบอกความคิดของผมออกไปแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจ
"แล้วมันยังไงล่ะ" คิบอมก็ด้วยเหรอ
"คุณยังไม่ได้ตรวจสอบที่จานซูชิบนรางนั่นใช่มั้ยฮะ" ผมหันไปถามคุณคยูฮยอน ที่นั่งทำหน้าเหมือนกับจะเข้าใจแล้ว
"ยังเลย ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ คือว่าผู้ตายเป็นคนถนัดซ้าย ความเป็นไปได้ที่คนร้ายจะเคลือบยาพิษไว้ที่ด้านซ้าย
ของจานซูชิ ทำให้มีเพียงผู้ตายคนเดียวเท่านั้นที่จะหยิบ และสัมผัสกับพิษ ใช่มั้ย" เค้าหันมายิ้มให้ผม
"อย่างนี้นี่เอง พวกนายช่วยไปตรวจที่จานบนรางนี่ด้วยนะ แล้วก็ที่กองจานของผู้ตายด้วย" คุณฮันกยองหันไป
สั่งลูกน้องที่รออยู่
"นายนี่ฉลาดจัง" คิบอมเค้าหันมาชมผม และก็ขยี้หัวผมเล่นอีกแล้ว ยิ้มแก้มปริแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวผมก็เผลอ
ไปหยิกอีกหรอก
"คิบอมอ่า นายเพิ่งทำหัวชั้นให้ดีๆ ไปไม่ใช่เหรอ มาทำให้มันยุ่งอีกแล้วอ่ะ" ผมตีไปที่แขนเค้าแล้วก็จัดทรงผมของตัวเอง
"ฮ่า ฮ่า ฮยอกแกหัวยุ่งอย่างนี้ก็น่ารักดีนี่น่า" กระต่ายอวบมันหัวเราะเยาะผม
"น่ารักบ้าอะไรล่ะ ขนาดหัวดีๆ ยังไม่มีใครมาจีบเลย แล้วหัวยุ่งแบบนี้ใครจะมาชอบ" ไอ่เพื่อนบ้า ด๊องกับคิบอม
ก็แอบยิ้มให้กัน นี่ผมกลายเป็นตัวตลกไปแล้วเหรอเนี่ย เฮ้อ.... ว่าแต่ชีวอนไม่มาซักทีน้าาา
"0.o อะไรนะ ไม่มีอีกแล้วเหรอ ไม่มีจานอื่นที่มีพิษเลยเหรอฮะ" มันจะเป็นไปได้ยังไงนะ แล้วเค้าจะไป
สัมผัสพิษตอนไหนกัน ระหว่างที่ผมกำลังอยู่ในโลกของความคิดนั้น เสียงไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
โครก คราก.....
"อ๊ะ ขอโทษอ่ะ คือแบบว่าชั้นหิวแล้วอ่ะ" เสียงท้องร้องของไอ่กระต่ายอวบนั่นเอง
"น่าเกียจจริง เก็บอาการไม่ได้เหรอไง ยัยกระต่ายอวบ" คุณคยูฮยอน เดินไปแขวะมินมิน
"ก็..ชั้นใชัความคิดไปเยอะนี่ พลังงานมันก็ต้องหมดซิ" มันช่างกล้าตอบนะฮะ
"ชั้นไม่เห็นว่าเธอจะใช้ความคิดตรงไหนเลย"
"ช่างชั้นเถอะน่า ว่าแต่กินได้มั้ยอ่ะ ของพวกนี้มันไม่มีพิษไม่ใช่เหรอ" ใช้นิ้วชี้ไปที่จานซูชิที่ค้างเติงอยู่บนราง
ส่งสายตาแป๊วๆให้กับคุณคยูฮยอน
"ไม่ได้" สั้นๆแต่ได้ใจความ
"ทำไมอ่ะ ยังไงมันก็ต้องทิ้งอยู่แล้วอ่ะ เสียดายออก" 'ทิ้งเหรอ'จะว่าไปมันก็
"คิบอมนายมีผ้าเช็ดหน้ามั้ย ชั้นขอยืมหน่อยซิ เสื้อชั้นเลอะอะไรก็ไม่รู้" ผมหันไปตามเสียงของด๊อง
"ชั้นไม่มีหรอก เอาผ้ามือที่ใช้แล้วทิ้งของที่ร้านไปก่อนแล้วกันนะ" 'ผ้าเช็ดมือ' เท่านั้นแหละฮะผมรีบตรงดิ่งไป
ตรงจุดที่ผู้ตายนั่ง สิ่งที่ผมเห็นก็คือเศษเสี่ยวของถุงพลาสติกที่ใช้บรรจุของบางอย่าง เข้าใจแล้วล่ะมันเป็นวิธี
เดียวที่สามารถใช้กับร้ายซูชิแบบเวียนได้เท่านั้น แบบนี้ก็มีแต่เค้าคนเดียวที่สามารถทำให้หลักฐานหายไปได้
โดยอาศัยระบบเฉพาะตัวของร้านซูชิแบบจานเวียน
"คุณตำรวจค่ะ ยังสงสัยพวกเราอยู่อีกหรือเปล่าคะ ชั้นอยากกลับบ้านแล้วล่ะค่ะ ดิชั้นเป็นห่วงแม่น่ะค่ะ"
"นั่นซิครับ ปล่อยพวกเรากลับกันได้แล้วนะครับ คุณผู้จักการคนนี้เค้าจะได้เปิดร้านต่อ"
"ผมเข้าใจนะครับว่าพวกคุณสงสัยคนที่เคยมีเรื่องกับคุณโฮดงมาก่อน แต่ก็ตรวจสอบแล้วไม่ใช่เหรอครับ
พวกเราก็ไม่มียาพิษป่นอยู่เลยน่ะ"
"เอาไงดีว่ะคยู จะปล่อยพวกเค้าเลยมั้ยว่ะ"
"ทำไงได้ล่ะ ไม่มีหลักฐานมัดตัวเลย คงต้องปล่อยให้กลับไปก่อน ยังไงก็ต้องมีหลักฐานก่อนว่ะ" คุณตำรวจหนุ่ม
สองคนนั่งปรึกษากันหน้าเครียด
"ยังปล่อยไม่ได้หรอกฮะ เพราะว่านร้ายคือหนึ่งในสามคนนี้แน่นอนฮะ" ผมต้องรีบบอก ก่อนที่พวกตำรวจจะปล่อย
คนร้ายไปก่อน
"จริงเหรอฮยอก แกรู้ตัวคนร้ายแล้วเหรอ" ไอ่กระด่ายอวบมันเขย่าผมอีกแล้ว
"ซองมิน" ก็เป็นเทวดาคนเดิมที่มาช่วยผม
"แหะ แหะ โทษที"
"เธอรู้ตัวคนร้ายแล้วจริงๆหรอ แล้วใครเป็นคนวางยาในซูชิ" คุณฮันกยองคงไม่เชื่อผม
"ฮะ ผมรู้แล้ว" ผมหันไปตอบเค้าด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
"จะว่าไปความจริงก็แล้วคนร้ายไม่ได้วางยาในซูชิหรอกฮะ แต่เป็นของบางอย่างที่เค้าต้องสัมผัสก่อนที่จะหยิบ
ซูชิมากิน เพราะงั้นเค้าถึงได้สัมผัสยาพิษเพียงคนเดียวน่ะฮะ" ผมเริ่มแจงรายละเอียด
"แต่ของที่อยูตรงหน้าของผู้ตายเราทำการตรวจสอบหมดแล้วนะ ไม่มีอะไรที่มีพิษป่นอยู่เลย" คุณคยูฮยอนแย้ง
ผมขึ้นมา
"ของบางอย่างที่ว่ามันอะไรอ่ะ ฮยอก" เอียงคอถามน่ารักเชียวนะด๊อง คิบอมก็ยิ้มให้อย่างเอ็นดู ก็แหงล่ะเค้าสอง
กันเป้นแฟนกันนิ แหมอิจฉาจัง
"แกก็ลองคิดดูนะ เวลาซูชิที่ แกอยากกินวนมาถึงแกจะหยิบอะไรก่อน ยิ่งถ้าเป็นแกนะมินมิน แกที่บางทีก็กิน
ด้วยมืออ่ะ ยิ่งตอนที่ของโปรดมาติดๆกัน แล้วรีบกินด้วย ยิ่งจะต้องจับมันก่อนเลย" ผมลองให้เพื่อนผมคิดกัน
อยากรู้เหมือนกันว่าจะคิดออกมั้ย อิอิ
"ไม่รู้ดิ ชั้นก็จับตั้งหลายอย่าง" มันทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่นึง ก่อนที่จะตอบคำตอบที่ผมไม่ต้องการ
"ผ้าเช็ดมือ" ปิ๊งป่อง สมกับเป็นเทวดาของผมจริงๆเลย
"นายนี่น่ารักจังเลยอ่ะ" ผมเดินเข้าไปหยิกแก้มเค้าอย่างที่ทำครั้งแรกอย่างลืมตัว พร้อมกับยิ้มหวานๆไปให้
"ถูกต้องแล้วฮะผ้าเช็ดมือ"
********************************
เห็นบอมน่ารักแล้วเหรอฮยอก ลืมวอนไปแล้วหรือไง
ความคิดเห็น