ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เบเกอรี่ ที่รัก V
อัพครับ อัพแล้ว
ช่วงนี้หัวไม่ค่อยดีเท่าไร
ไม่แล่นอ่ะ
*******************************************************************************************
ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินออกจากสนามบิน ระหว่างที่รอให้คนมารับก็หยิบนิตสารข้างตัวขึ้นมาอ่าน สายตามองไปตามอักษรที่ลงเป็นข้อความในแต่ละหน้า
ไม่นานก็ปิดนิตยสารเล่มนั้นลง สีหน้าบ่งบอกความพอใจอย่างยิ่ง เตรียมตัวลุกไปที่รถคันหรูที่พึ่งมารับ
"โทษที่ว่ะ มาช้าไปหน่อย" ชายหนุ่มที่มาใหม่ทักขึ้น เดินไปช่วยถือกระเป๋าใบย่อมมาไว้ในมือ
"เออ..ไปไม่เป็นไร ชั้นก็ได้เจออะไรดีๆเหมือนกัน" ยกยิ้มอย่างพอใจ แต่อีกคนกลับทำหน้างง
"พรุ่งนี้แกไปเป็นเพื่อนชั้นด้วยนะโว้ย" เอ่ยบอกกับเพื่อนรักอย่างอารมณ์ดี
"ไปไหนว่ะ" ถามด้วยความสงสัย ไม่พักผ่อนหรือไงว่ะ
"บอกให้ไปก็ไปเถอะน่า ถามเซ้าซี้อยู่ได้" หนุ่มหน้าตาดีออกไปทางชาติอื่นบอกเพื่อนอย่างเซ็งๆ แล้วรถคันหรูก็แล่นออกไป
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่เปิดร้านมาหลายชั่วโมงแล้ว ร่างสูงพร้อมกับคนร่างโปร่งอีกคนเดินขาอ่อนมานั่งพักกันที่โต๊ะ
เนื่องจากภายในร้านมีลูกค้าไม่กี่โต๊ะ และได้รับขมนเค้กกันทุกโต๊ะแล้ว ทำให้มีเวลามานั่งพักกันบ้าง
"เหนื่อยกันมากมั้ย" คนตัวเล็กเดินออกมาถามคนทั้งสองด้วยความเห็นใจ ก็วิ่งวุ่นกันตั้งแต่เปิดร้านยังไม่ได้พักเลย
"อ่ะนี่ กินขนมเค้กซะ น้ำตาลมันจะช่วยให้ดีขึ้นนะ" ว่าแล้วก็ส่งขนมเค้กไปให้ พร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก
"สำหรับผมต้องอาศัยขนมเค้กของฮยอกแจช่วย แต่สำหรับคิบอมแค่รอยยิ้มหวานๆของฮยอกแจก็พอแล้วไม่ต้องใช้เค้กหรอก"
ทงเฮว่าพลางเอาเค้กเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ คนถูกเอ่ยถึงได้แต่แอบยิ้ม
โป๊ก....
"หัดรู้จักเคารพกันมั่ง ชั้นอายุมากกว่านายนะ ฮยอกแจด้วย หัดเรียกพี่ซะมั่ง" คิบอมว่าทงเฮไปก็เอาเค้กเข้าปากไป ไม่ได้คิดจะแก้ตัวที่ทงเฮแซวแม้แต่น้อย
กรุ๊ง กริ๊ง กระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น ทั้งสองคนกระเด้งตัวขึ้นมารีบไปต้อนรับเหมือนตอดเซนเซอร์ต้อนรับลูกค้าเอาไว้ในตัว
"ยินดีต้อนรับครับ" เอ่ยทักทายด้วยความเป็นกันเอง
"ฮยอกแจอยู่มั้ย" ไม่ต้องทักทายอะไร บอกจุดประสงค์ของตัวเองทันที ขณะที่คนต้อนรับทั้งสองกำลังอึ้งกันอยู่
"0.0 ฮัน...มาได้ไงน่ะ กลับมานานแล้วเหรอ" คนตัวเล็กที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองก็เดินออกมาดู
ได้พบกับชายหนุ่มที่คุ้นเคย แต่ไม่ได้เจอกันมานาน
"คิดถึงจังเลยครับ คนดี" ไม่พูดเปล่า เดินเข้ามากอดฮยอกแจอย่างแนบแน่น อาการเอ๋อเข้ามาเยือนคนที่เอ่ยต้อนรับทั้งสองไปเรียบร้อยแล้ว
ทั้งคู่ได้แต่มองคนตัวเล็กคุยออกรสกับชายหนุ่มแปลกหน้า เก็บความสงสัยไว้แน่น
.
.
.
.
.
.
.
.
"ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร" คิบอมถามเสียงเขียว หลังจากที่สังเกตุพฤติกรรมของชายหนุ่มแปลกหน้าตลอดระยะเวลาที่คุยอยู่กับฮยอกแจ
"เอ๋...ใครเหรอ" ฮยอกแจเอียงคอถามอย่างน่ารัก
"จะมีใครล่ะฮะ ก็ผู้ชายที่มาหาฮยอกแจเมื่อวานไง" ทงเฮรีบบอกออกไปเพราะตัวเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
"อ๋อ...ฮันน่ะเหรอ" ร่างบางพึ่งเข้าใจ
"บอกมาเดี๋ยวนี้เลย อย่ามาลีลานะ ลี ฮยอกแจ" ส่งเสียงเขียวไปให้อีกรอบ
"คิบอมอ่า ทำไมต้องใช้เสียงแบบนี้กับฮยอกด้วยอ่ะ" ว่าไปพลางทำหน้าแบบว่าจะงอนแล้ว
"......"
"โกธรฮยอกเหรอ เรื่องอะไรอ่ะคิบอมบอกฮยอกซิ" ทำน้ำเสียงออดอ้อนไปให้ร่างสูง
"ถ้าไม่อยากให้ชั้นโกธร ก็บอกมาซิว่าหมอนั่นเป็นใคร" บอกความต้องการของตัวเองอีกรอบ
"บอกก็ได้ ไม่เห็นต้องโกธรเลย" ว่าแบบงอนๆ
"เค้าชื่อ ฮันคยองเราเคยคบกันตอนที่ชั้นอยู่ที่อังกฤษน่ะ เค้าเป็นเชฟทำขนมชื่อดังเลยนะ โรงแรมแทบทุกที่ต้องการตัวเค้าทั้งนั้นแหละ "
"แล้วนายไปรู้จักกันได้ยังไง" ร่างสูงถามในสิ่งที่อยากรู้ รอฟังอย่างตั้งใจ
"ก็หลังจากที่เรียนจบ ไม่สิ...หลังจากที่นายปฎิเสธชั้นต่างหากล่ะ วันนั้นชั้นเสียใจมากเลยนะก็เลยเดินไปเรื่อยๆ จนไปเจอผับที่เราเคยไปกันนั่นแหละ
ชั้นก็เลยได้เจอกับฮันน่ะ จากนั้นเราตัดสินใจคบกัน เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากเลย เค้าคอยดูแลชั้น แล้วเค้าก็ชวนชั้นไปอังกฤษกับเค้าน่ะ" ร่ายยาวให้คนทั้งสองฟัง
"ชื่นชมกันเข้าไป เซ็งชะมัด" ทงเฮที่กำลังเพลิดเพลินกับคำบอกเล่าของฮยอกแจ ก็หันมามองหน้าคิบอมที่ทำเหมือนกับคำพูดเมื่อกี้ไม่มีใครได้ยิน
"แล้วเค้าสอนฮยอกแจทำขนมเค้กเหรอ" หันกลับมาถามคนตัวเล็กที่เล่าจบประโยคพอดี
"เปล่าหรอก เป็นคนอื่นน่ะ"
'O.o ห๊ะ...ยังมีคนอื่นอีกเหรอเนี่ย ลี ฮยอกแจนายนี่มันน่านัก '
****************************************************************************************
เฮ้อ....ฮยอกแจ เสน่ห์แรงจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงง
^_^
ช่วงนี้หัวไม่ค่อยดีเท่าไร
ไม่แล่นอ่ะ
*******************************************************************************************
ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินออกจากสนามบิน ระหว่างที่รอให้คนมารับก็หยิบนิตสารข้างตัวขึ้นมาอ่าน สายตามองไปตามอักษรที่ลงเป็นข้อความในแต่ละหน้า
ไม่นานก็ปิดนิตยสารเล่มนั้นลง สีหน้าบ่งบอกความพอใจอย่างยิ่ง เตรียมตัวลุกไปที่รถคันหรูที่พึ่งมารับ
"โทษที่ว่ะ มาช้าไปหน่อย" ชายหนุ่มที่มาใหม่ทักขึ้น เดินไปช่วยถือกระเป๋าใบย่อมมาไว้ในมือ
"เออ..ไปไม่เป็นไร ชั้นก็ได้เจออะไรดีๆเหมือนกัน" ยกยิ้มอย่างพอใจ แต่อีกคนกลับทำหน้างง
"พรุ่งนี้แกไปเป็นเพื่อนชั้นด้วยนะโว้ย" เอ่ยบอกกับเพื่อนรักอย่างอารมณ์ดี
"ไปไหนว่ะ" ถามด้วยความสงสัย ไม่พักผ่อนหรือไงว่ะ
"บอกให้ไปก็ไปเถอะน่า ถามเซ้าซี้อยู่ได้" หนุ่มหน้าตาดีออกไปทางชาติอื่นบอกเพื่อนอย่างเซ็งๆ แล้วรถคันหรูก็แล่นออกไป
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่เปิดร้านมาหลายชั่วโมงแล้ว ร่างสูงพร้อมกับคนร่างโปร่งอีกคนเดินขาอ่อนมานั่งพักกันที่โต๊ะ
เนื่องจากภายในร้านมีลูกค้าไม่กี่โต๊ะ และได้รับขมนเค้กกันทุกโต๊ะแล้ว ทำให้มีเวลามานั่งพักกันบ้าง
"เหนื่อยกันมากมั้ย" คนตัวเล็กเดินออกมาถามคนทั้งสองด้วยความเห็นใจ ก็วิ่งวุ่นกันตั้งแต่เปิดร้านยังไม่ได้พักเลย
"อ่ะนี่ กินขนมเค้กซะ น้ำตาลมันจะช่วยให้ดีขึ้นนะ" ว่าแล้วก็ส่งขนมเค้กไปให้ พร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก
"สำหรับผมต้องอาศัยขนมเค้กของฮยอกแจช่วย แต่สำหรับคิบอมแค่รอยยิ้มหวานๆของฮยอกแจก็พอแล้วไม่ต้องใช้เค้กหรอก"
ทงเฮว่าพลางเอาเค้กเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ คนถูกเอ่ยถึงได้แต่แอบยิ้ม
โป๊ก....
"หัดรู้จักเคารพกันมั่ง ชั้นอายุมากกว่านายนะ ฮยอกแจด้วย หัดเรียกพี่ซะมั่ง" คิบอมว่าทงเฮไปก็เอาเค้กเข้าปากไป ไม่ได้คิดจะแก้ตัวที่ทงเฮแซวแม้แต่น้อย
กรุ๊ง กริ๊ง กระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น ทั้งสองคนกระเด้งตัวขึ้นมารีบไปต้อนรับเหมือนตอดเซนเซอร์ต้อนรับลูกค้าเอาไว้ในตัว
"ยินดีต้อนรับครับ" เอ่ยทักทายด้วยความเป็นกันเอง
"ฮยอกแจอยู่มั้ย" ไม่ต้องทักทายอะไร บอกจุดประสงค์ของตัวเองทันที ขณะที่คนต้อนรับทั้งสองกำลังอึ้งกันอยู่
"0.0 ฮัน...มาได้ไงน่ะ กลับมานานแล้วเหรอ" คนตัวเล็กที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองก็เดินออกมาดู
ได้พบกับชายหนุ่มที่คุ้นเคย แต่ไม่ได้เจอกันมานาน
"คิดถึงจังเลยครับ คนดี" ไม่พูดเปล่า เดินเข้ามากอดฮยอกแจอย่างแนบแน่น อาการเอ๋อเข้ามาเยือนคนที่เอ่ยต้อนรับทั้งสองไปเรียบร้อยแล้ว
ทั้งคู่ได้แต่มองคนตัวเล็กคุยออกรสกับชายหนุ่มแปลกหน้า เก็บความสงสัยไว้แน่น
.
.
.
.
.
.
.
.
"ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร" คิบอมถามเสียงเขียว หลังจากที่สังเกตุพฤติกรรมของชายหนุ่มแปลกหน้าตลอดระยะเวลาที่คุยอยู่กับฮยอกแจ
"เอ๋...ใครเหรอ" ฮยอกแจเอียงคอถามอย่างน่ารัก
"จะมีใครล่ะฮะ ก็ผู้ชายที่มาหาฮยอกแจเมื่อวานไง" ทงเฮรีบบอกออกไปเพราะตัวเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
"อ๋อ...ฮันน่ะเหรอ" ร่างบางพึ่งเข้าใจ
"บอกมาเดี๋ยวนี้เลย อย่ามาลีลานะ ลี ฮยอกแจ" ส่งเสียงเขียวไปให้อีกรอบ
"คิบอมอ่า ทำไมต้องใช้เสียงแบบนี้กับฮยอกด้วยอ่ะ" ว่าไปพลางทำหน้าแบบว่าจะงอนแล้ว
"......"
"โกธรฮยอกเหรอ เรื่องอะไรอ่ะคิบอมบอกฮยอกซิ" ทำน้ำเสียงออดอ้อนไปให้ร่างสูง
"ถ้าไม่อยากให้ชั้นโกธร ก็บอกมาซิว่าหมอนั่นเป็นใคร" บอกความต้องการของตัวเองอีกรอบ
"บอกก็ได้ ไม่เห็นต้องโกธรเลย" ว่าแบบงอนๆ
"เค้าชื่อ ฮันคยองเราเคยคบกันตอนที่ชั้นอยู่ที่อังกฤษน่ะ เค้าเป็นเชฟทำขนมชื่อดังเลยนะ โรงแรมแทบทุกที่ต้องการตัวเค้าทั้งนั้นแหละ "
"แล้วนายไปรู้จักกันได้ยังไง" ร่างสูงถามในสิ่งที่อยากรู้ รอฟังอย่างตั้งใจ
"ก็หลังจากที่เรียนจบ ไม่สิ...หลังจากที่นายปฎิเสธชั้นต่างหากล่ะ วันนั้นชั้นเสียใจมากเลยนะก็เลยเดินไปเรื่อยๆ จนไปเจอผับที่เราเคยไปกันนั่นแหละ
ชั้นก็เลยได้เจอกับฮันน่ะ จากนั้นเราตัดสินใจคบกัน เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากเลย เค้าคอยดูแลชั้น แล้วเค้าก็ชวนชั้นไปอังกฤษกับเค้าน่ะ" ร่ายยาวให้คนทั้งสองฟัง
"ชื่นชมกันเข้าไป เซ็งชะมัด" ทงเฮที่กำลังเพลิดเพลินกับคำบอกเล่าของฮยอกแจ ก็หันมามองหน้าคิบอมที่ทำเหมือนกับคำพูดเมื่อกี้ไม่มีใครได้ยิน
"แล้วเค้าสอนฮยอกแจทำขนมเค้กเหรอ" หันกลับมาถามคนตัวเล็กที่เล่าจบประโยคพอดี
"เปล่าหรอก เป็นคนอื่นน่ะ"
'O.o ห๊ะ...ยังมีคนอื่นอีกเหรอเนี่ย ลี ฮยอกแจนายนี่มันน่านัก '
****************************************************************************************
เฮ้อ....ฮยอกแจ เสน่ห์แรงจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงง
^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น