ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Hyuk Part II
"ซองมิน.....ไอ้กระต่ายอ้วน" ผมตะโกนเรียกเพื่อนรักตระกูลเดียวกันอีกคน
"อ้าวฮยอก แกไปกินข้าวกับชั้นป่ะ"
"นี่แกหายไปไหนมาเนี่ย เมื่อวานก็ไม่มาเรียน" เมื่อวานรอมันตั้งนาน
"ชั้นไปเดทมาอ่ะ O//O" ดูมันเขิน บิดไปบิดมา แต่ก็น่ารักดี
"กับใครล่ะคราวนี้" ดงเฮถามออกไปแล้วมายืนข้างๆผม ว่าแต่มันมาจากไหนล่ะเนี่ย
"จะบ้าเหรอด๊อง ชั้นก็มีอยู่คนเดียวนี่แหละ"
"ไปกันหรือยังครับ คนดี" เสียงนุ่มบาดใจดังมาแต่ไกล
"อ๊ะ ไปก่อนนะ" แล้วมันก้เดินไปพร้อมกับคยูฮยอนไม่สนใจผมอีกเลย
"อ้าว...ไม่เห็นรอเลย แล้วมันจะชวนชั้นกินข้าวด้วยทำไม" ผมบ่นกับดงเฮ
แล้วความรู้สึกที่เหมือนมีเมฆดำมาปกคลุมรอบตัวเนี่ย มันคืออะไร
"ด๊อง แกรู้สึกอะไรมั้ย"
"รู้สึกอะไรอ่ะ"
"ก็รู้สึกเหมือนมีคนมอง..ไม่สิจ้องมากกว่าอ่ะ" ว่าแล้วผมก้หันไปมองรอบๆตัวจนมาเจอกับ
สายตาพิฆาตของใครบางคน คิบอมนั่นเอง เค้ากระดิกนิ้วเรียกผม (แหมเรียกเหมือนตัวอะไร / ไรเตอร์)
ผมเดินเข้าไปหาเค้าด้วยใจสั่นระรัว พร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีนิดๆ
"มีอะไรเหรอ คิบอม"
"ไปซื้อข้าวกลางวันให้ชั้นหน่อย เป็นการตอบแทนเรื่องเมื่อวานนี้" เค้ากับผมด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบตามแบบฉบับของเค้า
แต่ผมว่ามันก็เพราะดีนะ และผมก้เต็มใจอย่างยิ่งเลย ผมยิ้มกว้างจนตาหยีให้เค้า
แต่ผมก็ทำได้ไม่นานเพราะมีประโยคเด็ดมาตัดกำลังใจของผม
"ยัยเบ๊อะ ซื่อมาเผื่อยุนอาด้วยนะ เข้าใจมั้ย" ผมอยากจะเอาปากกามากากบาทชื่อนี้ให้หายไปจากโลกเสียจริง
(ถ้าผมทำได้นะ) แน่นอนมารหัวใจของผมก็คือยุนอานี่เอง เจอคิบอมที่ไหนต้องมียุนอาอยู่ที่นั่น
ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ ผมอิจฉาจริงๆ ตอนเย็นเค้าก็มาผม ให้ผมไปซื้อของกินให้เค้า
ทำไมเค้าไม่ใช้คนอื่นผมไม่รู้หรอกฮะ ผมรู้แต่ว่าผมมีความสุขที่ได้ห็นหน้าเค้า (ถ้าไม่รวมที่มีหน้ายุนอาโผล่มาด้วยนะ)
"แกจะเป็นเบ้ให้เค้าอีกนานมั้นเนี่ยฮยอก"
"ชั้นไม่รู้หรอกด๊อง แต่ชั้นมีความสุขนะ ถึงมันจะเจ็บอยู่ไม่น้อยเลย ชั้นได้เห็นหน้าเค้าทุกวันแบบใกล้ๆชั้นก็พอใจแล้ว"
ผมบอกเจ้าปลาเน่าออกไปอย่างที่ผมคิด ตั้งแต่ที่เค้าให้ผมไปซื้อข้าวกลางวันวันนั้น เค้าก็มาหาผมบ่อยๆ ใช้ผมสารพัด
"เย็นนี้ไปบ้านชั้นด้วย" เค้าสั่งผมเป็นรอบที่ร้อยของวันแล้วมั้ง
"ไปทำไมเหรอ" ผมสงสัย เพราะตั้งแต่ที่เค้าเริ่มใช้ผม เค้าไม่เคยให้ผมไปบ้านเลย
หรือว่า ตึก..ตึก..(เสียงหัวใจเต้นรัว)
***********************************************************************
เสียงหัวใจ ไรเตอร์ก็เต้รระรัวเหมือนกัน
^_^
"อ้าวฮยอก แกไปกินข้าวกับชั้นป่ะ"
"นี่แกหายไปไหนมาเนี่ย เมื่อวานก็ไม่มาเรียน" เมื่อวานรอมันตั้งนาน
"ชั้นไปเดทมาอ่ะ O//O" ดูมันเขิน บิดไปบิดมา แต่ก็น่ารักดี
"กับใครล่ะคราวนี้" ดงเฮถามออกไปแล้วมายืนข้างๆผม ว่าแต่มันมาจากไหนล่ะเนี่ย
"จะบ้าเหรอด๊อง ชั้นก็มีอยู่คนเดียวนี่แหละ"
"ไปกันหรือยังครับ คนดี" เสียงนุ่มบาดใจดังมาแต่ไกล
"อ๊ะ ไปก่อนนะ" แล้วมันก้เดินไปพร้อมกับคยูฮยอนไม่สนใจผมอีกเลย
"อ้าว...ไม่เห็นรอเลย แล้วมันจะชวนชั้นกินข้าวด้วยทำไม" ผมบ่นกับดงเฮ
แล้วความรู้สึกที่เหมือนมีเมฆดำมาปกคลุมรอบตัวเนี่ย มันคืออะไร
"ด๊อง แกรู้สึกอะไรมั้ย"
"รู้สึกอะไรอ่ะ"
"ก็รู้สึกเหมือนมีคนมอง..ไม่สิจ้องมากกว่าอ่ะ" ว่าแล้วผมก้หันไปมองรอบๆตัวจนมาเจอกับ
สายตาพิฆาตของใครบางคน คิบอมนั่นเอง เค้ากระดิกนิ้วเรียกผม (แหมเรียกเหมือนตัวอะไร / ไรเตอร์)
ผมเดินเข้าไปหาเค้าด้วยใจสั่นระรัว พร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีนิดๆ
"มีอะไรเหรอ คิบอม"
"ไปซื้อข้าวกลางวันให้ชั้นหน่อย เป็นการตอบแทนเรื่องเมื่อวานนี้" เค้ากับผมด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบตามแบบฉบับของเค้า
แต่ผมว่ามันก็เพราะดีนะ และผมก้เต็มใจอย่างยิ่งเลย ผมยิ้มกว้างจนตาหยีให้เค้า
แต่ผมก็ทำได้ไม่นานเพราะมีประโยคเด็ดมาตัดกำลังใจของผม
"ยัยเบ๊อะ ซื่อมาเผื่อยุนอาด้วยนะ เข้าใจมั้ย" ผมอยากจะเอาปากกามากากบาทชื่อนี้ให้หายไปจากโลกเสียจริง
(ถ้าผมทำได้นะ) แน่นอนมารหัวใจของผมก็คือยุนอานี่เอง เจอคิบอมที่ไหนต้องมียุนอาอยู่ที่นั่น
ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ ผมอิจฉาจริงๆ ตอนเย็นเค้าก็มาผม ให้ผมไปซื้อของกินให้เค้า
ทำไมเค้าไม่ใช้คนอื่นผมไม่รู้หรอกฮะ ผมรู้แต่ว่าผมมีความสุขที่ได้ห็นหน้าเค้า (ถ้าไม่รวมที่มีหน้ายุนอาโผล่มาด้วยนะ)
"แกจะเป็นเบ้ให้เค้าอีกนานมั้นเนี่ยฮยอก"
"ชั้นไม่รู้หรอกด๊อง แต่ชั้นมีความสุขนะ ถึงมันจะเจ็บอยู่ไม่น้อยเลย ชั้นได้เห็นหน้าเค้าทุกวันแบบใกล้ๆชั้นก็พอใจแล้ว"
ผมบอกเจ้าปลาเน่าออกไปอย่างที่ผมคิด ตั้งแต่ที่เค้าให้ผมไปซื้อข้าวกลางวันวันนั้น เค้าก็มาหาผมบ่อยๆ ใช้ผมสารพัด
"เย็นนี้ไปบ้านชั้นด้วย" เค้าสั่งผมเป็นรอบที่ร้อยของวันแล้วมั้ง
"ไปทำไมเหรอ" ผมสงสัย เพราะตั้งแต่ที่เค้าเริ่มใช้ผม เค้าไม่เคยให้ผมไปบ้านเลย
หรือว่า ตึก..ตึก..(เสียงหัวใจเต้นรัว)
***********************************************************************
เสียงหัวใจ ไรเตอร์ก็เต้รระรัวเหมือนกัน
^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น