ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Hyuk Part I
"ด๊อง..ฮึก..ฮึก..ชั้นจะทำยังไงดี"
"เฮ้ย...แกร้องไห้ทำไมว่ะ" ใช่ ผมร้องไห้ไม่หยุด ก็ผมไม่รู้จะทำยังงัยดีนี่
"แล้วแกเป็นอะไรล่ะ รีบบอกมาเร็วชั้นจะได้ช่วยแกงัย" เพื่อนผมเป็นคนดีจริงๆ
"ชั้นว่า..ชั้นกำลังตกหลุมรักใครบางคนอ่ะแก"น้ำตาเจ้ากรรมก็รื่นขึ้นมาอีกรอบ
"แล้วแกจะร้องไห้ทำไม ไหนชอบใครล่ะบอกมาซิ"
"คิม คิบอม"
O.o งาหนักจริงๆด้วย " แกชอบคนอื่นไม่ได้เหรอ"ดูเพื่อนผมมันพูซิฮะ
ความรักมันเปลี่ยนกันง่ายเหมือนเปลี่ยนรองเท้าเหรอ ผมเลยได้แต่...ฮึก...ฮึก
"แกก็รู้นี่ว่าคิบอมเค้าไม่เหมือนกับคนอื่นน่ะ แบบว่าเย็นชา เอาแต่ใจตัวเองด้วย
ชั้ยว่าแกไปชอบ ชีวอนเหอะนะ ชั้นช่วยแกเต็มที่เลย" ไอ้ปลาเน่ามันยิ้มให้ผม แต่ผม
อยากตั้นหน้ามันมากกว่า ใช่คิบอมเวลาเค้าโกธรน่ากลัวสุดๆเลยอ่ะ ฆ่าคนได้เลยมั้ง
"ชั้นชอบไปแล้วนี่ เปลี่ยนไม่ได้หรอกแกต้องช่วยชั้นน้าาา ดงเฮสุดหล่อ"
"ชั้นไม่หล่อ แต่ชั้นน่ารักโว้ย"ไอ้เพื่อนบ้าน่ารักก็ได้ว่ะ แล้วก็นั่งนึกถึงเหตุการณืเมื่อเช้า
บนถนนที่คาคั่งไปด้วยรถ ผมมั่วแต่จะหยิบโทรศัพท์ไม่ทันดูรถตอนข้ามถนน มีรถคันใหญ่พุ่งตรงมาที่ผม
ดีที่คิบอมมาคว้าตัวผมเอาไว้ทัน เราทั้งคู่ล้มลงไปบนฟุตบาท ในสภาพที่ผมอยู่บนตัวเค้า
แถมผมยังไปจุ๊บเค้าอีก (อ๊ากกกก จูบแรกของผมถึงมันจะแผ่วเบาก็เถอะ) เมื่อสติกลับคืนมา
ผมรีบผละออกจากตัวเค้า ไม่ต้องบอกว่าผมหน้าแดงไปถึงไหนแล้ว แต่เค้าไม่ว่าอะไรผมซักคำ
เอาแต่จ้องหน้าผมอยู่นานเลย แต่ไอ้สีหน้าที่มันไม่บอกความรู้สึกนี่ซิ
"เอ่อ...ขอโทษนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็ขอบคุณนะที่ช่วยเอาไว้" ผมเลยต้องรีบขอโทษ
และขอบคุณในคราวเดียวกัน ก่อนที่ผมจะกลายเป็นซากไก่แห้งๆอยู่ตรงนี้
"ระวังหน่อยซิ ยัยเบ๊อะ" เค้าทิ้งประโยคนี้ไว้ให้ผมแล้วก็เดินจากไป
ส่วนผมเหรอก็เอ๋อกินไงฮะ แล้วมันก็เป็นจุดเริ่มต้นความรักของผม
"แกบ้าไปแล้วเหรอ ไอ้ไก่ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวยิ้มหน้าบาน แปรปวนจริงๆ"
ไอ้ปลาเน่ามันว่าผม แต่ผมไม่สนหรอก แกอย่ามีความรักมั่งนะไอ้ด๊อง
*********************************************************
มาเปิดไว้อีกเรื่องแล่ะ
เรื่องก่อนยังไม่ค่อยมีคนอ่านเลย
ก็แบบว่าไม่สนอ่ะ
อยากแต่งก็แต่งไป
อยากอ่านก็มาอ่านไป
เนอะ ^_^
"เฮ้ย...แกร้องไห้ทำไมว่ะ" ใช่ ผมร้องไห้ไม่หยุด ก็ผมไม่รู้จะทำยังงัยดีนี่
"แล้วแกเป็นอะไรล่ะ รีบบอกมาเร็วชั้นจะได้ช่วยแกงัย" เพื่อนผมเป็นคนดีจริงๆ
"ชั้นว่า..ชั้นกำลังตกหลุมรักใครบางคนอ่ะแก"น้ำตาเจ้ากรรมก็รื่นขึ้นมาอีกรอบ
"แล้วแกจะร้องไห้ทำไม ไหนชอบใครล่ะบอกมาซิ"
"คิม คิบอม"
O.o งาหนักจริงๆด้วย " แกชอบคนอื่นไม่ได้เหรอ"ดูเพื่อนผมมันพูซิฮะ
ความรักมันเปลี่ยนกันง่ายเหมือนเปลี่ยนรองเท้าเหรอ ผมเลยได้แต่...ฮึก...ฮึก
"แกก็รู้นี่ว่าคิบอมเค้าไม่เหมือนกับคนอื่นน่ะ แบบว่าเย็นชา เอาแต่ใจตัวเองด้วย
ชั้ยว่าแกไปชอบ ชีวอนเหอะนะ ชั้นช่วยแกเต็มที่เลย" ไอ้ปลาเน่ามันยิ้มให้ผม แต่ผม
อยากตั้นหน้ามันมากกว่า ใช่คิบอมเวลาเค้าโกธรน่ากลัวสุดๆเลยอ่ะ ฆ่าคนได้เลยมั้ง
"ชั้นชอบไปแล้วนี่ เปลี่ยนไม่ได้หรอกแกต้องช่วยชั้นน้าาา ดงเฮสุดหล่อ"
"ชั้นไม่หล่อ แต่ชั้นน่ารักโว้ย"ไอ้เพื่อนบ้าน่ารักก็ได้ว่ะ แล้วก็นั่งนึกถึงเหตุการณืเมื่อเช้า
บนถนนที่คาคั่งไปด้วยรถ ผมมั่วแต่จะหยิบโทรศัพท์ไม่ทันดูรถตอนข้ามถนน มีรถคันใหญ่พุ่งตรงมาที่ผม
ดีที่คิบอมมาคว้าตัวผมเอาไว้ทัน เราทั้งคู่ล้มลงไปบนฟุตบาท ในสภาพที่ผมอยู่บนตัวเค้า
แถมผมยังไปจุ๊บเค้าอีก (อ๊ากกกก จูบแรกของผมถึงมันจะแผ่วเบาก็เถอะ) เมื่อสติกลับคืนมา
ผมรีบผละออกจากตัวเค้า ไม่ต้องบอกว่าผมหน้าแดงไปถึงไหนแล้ว แต่เค้าไม่ว่าอะไรผมซักคำ
เอาแต่จ้องหน้าผมอยู่นานเลย แต่ไอ้สีหน้าที่มันไม่บอกความรู้สึกนี่ซิ
"เอ่อ...ขอโทษนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็ขอบคุณนะที่ช่วยเอาไว้" ผมเลยต้องรีบขอโทษ
และขอบคุณในคราวเดียวกัน ก่อนที่ผมจะกลายเป็นซากไก่แห้งๆอยู่ตรงนี้
"ระวังหน่อยซิ ยัยเบ๊อะ" เค้าทิ้งประโยคนี้ไว้ให้ผมแล้วก็เดินจากไป
ส่วนผมเหรอก็เอ๋อกินไงฮะ แล้วมันก็เป็นจุดเริ่มต้นความรักของผม
"แกบ้าไปแล้วเหรอ ไอ้ไก่ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวยิ้มหน้าบาน แปรปวนจริงๆ"
ไอ้ปลาเน่ามันว่าผม แต่ผมไม่สนหรอก แกอย่ามีความรักมั่งนะไอ้ด๊อง
*********************************************************
มาเปิดไว้อีกเรื่องแล่ะ
เรื่องก่อนยังไม่ค่อยมีคนอ่านเลย
ก็แบบว่าไม่สนอ่ะ
อยากแต่งก็แต่งไป
อยากอ่านก็มาอ่านไป
เนอะ ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น