คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เบเกอรี่ ที่รัก XI 60 %
รุ่งอรุณของอีกวันก็มาเยือนบรรยากาศสดใสผู้คนเดินไปทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง เว้นแต่ร่างบางที่มีสีหน้าว่ายังไม่ตื่นจากการหลับไหลบนเตียงนุ่นที่แสนอบอุ่น สองขาเรียวก้าวเท้ามาถึงหน้าร้านก็พบว่าเจ้าของร้านสุดหล่อได้มาเปิดร้านเรียบร้อยแล้ว เป็นที่หน้าแปลกใจนึก เพราะโดยปกติแล้วจะเป็นตัวเค้าเองที่มาเปิดร้าน เกิดอะไรขึ้นนะ ว่าแล้วก็พาร่างของตัวเองเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว
"คิบอมมาเช้าจัง" ส่งเสียงสดใสไปให้ร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าเคาร์เอตร์เค้ก
"...." คำตอบที่ได้มาคือความเงียบ
"คิบอม ..นี่.. คิบอม" ร่างบางยังคงพยายามเรียกอยู่ จนสุดท้ายต้องใช้กำลังเข้าช่วย สองมือเล็กจับเข้าที่แขนร่างสูงอย่างมั่นคง ใช้แรงทั้งหมดที่ตัวเองมี เขย่า เขย่า และเขย่า เป็นผล เพราะคิบอมหันมามองแล้ว
"คิบอมอ่ะ เรียกตั้งนานแล้วนะ เหม่ออะไรอยู่เหรอ" ส่งเสียงเจื้อยแจ๊วไปหาอีกครั้ง
"ชั้นหล่อมั้ย ชั้นสามารถทำให้ใครสนใจได้มั้ย" คิบอมไม่ได้ตอบคำถามของฮยอกแจ แต่กลับตั้งคำถามให้คนตัวเล็กตอบแทน
"ว่าไง พูดว่าซิ .....ช่างเหอะ" ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะตอบอะไร คิบอมก็เดินหนีไปทางหน้าร้านแล้ว
"อะไรของเค้านะ แปลกๆ" แล้วก็พาตัวเองไปหลังร้านเพื่อทำหน้าที่อย่างที่เคยทำ ไม่นานนักร่างบางก็เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับเค้กชิ้นเล็กสีชมพูแดงสีสดใส ตรงไปหาเป้าหมายทันที ไม่รอช้ายื่นชิ้นเค้กไปจ่อปากร่างสูง
"คิบอมอ้าปากซิ นี่ของนายไง" ส่งยิ้มสดใสไร้กังวล
"ไม่อ่ะ ชั้นยังไม่อยากกิน" ตอบกลับอย่างราบเรียบ คนฟังก็หน้าเจื่อน รู้สึกจุกอกยังไงบอกไม่ถูก
"เหรอ งั้นเดี๋ยวชั้นเก็บไว้ให้นะ" ส่งยิ้มไปอีกครั้ง ในใจก็บอกกับตัวเองว่าเดี๋ยวค่อยเอามาให้ใหม่ แต่สายที่ควรจะมองที่ร่างบางมันกลับมองไปนอกร้าน ทอดยาวไปไกลเหมือนอยู่ในความฝัน ฝันที่แสนดีและยาวนานจนไม่อยากตื่นจากฝันเลย เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นฮยอกแจหันไปมอง ทงเฮนั่นเอง
"อ้าว มายืนทำอะไรกันตรงนี้เหรอ ทั้งคู่เลย ฮยอกแจมาป้อนเค้กคิบอมอีกซิ" สายตาสอดส่องไปเห็นชิ้นเค้กที่ยังคาอยู่ที่มือของฮยอกแจ
"นายมาช้านะ นี่ใกล้จะได้เวลาเปิดร้านแล้วอ่ะ รีบไปเก็บของหลังร้านเลย โทษฐานที่ทิ้งชั้นไปมีความสุขเมื่อวานนี้"
"โหอะไรอ่ะ ไปเก็บก็ได้ ไม่อยากอยู่เป็นก้างนักหรอก" ส่งยิ้มกวนให้ก่อนที่จะรีบหันหลังไปที่หลังร้าน ฮยอกแจหันมามองคิบอมใบหน้าหล่อเหลานั้นยังคงจ้องมองไปด้านนอกร้าน ไม่ได้สนใจคนที่พึ่งมาทำงาน หรือแม้แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ร่างบางตัดสินใจเดินกลับไปที่หลังร้าน ทำงานของตนให้ดี
"อ้าวยังไม่ป้อนเค้กอีกเหรอ" ทงเฮเอ่ยทัก เพราะเห็นเค้กที่อยู่ในมือของฮยอกแจ ในขณะที่ตัวเองก็เก็บของเข้าที่ไปด้วย
"คิบอมเค้ายังไม่อยากกินน่ะ" ตอบเสียงอ่อยแล้วเดินไปเก็บเค้กชิ้นพิเศษ
"ถ้าคิบอมไม่กิน ชั้นกินนะ" เตรียมที่จะหยิบเค้กขึ้นมากิน
เพี้ยะ...เสียงฝ่ามือกระทบกับเนื้อที่ไม่ค่อยนุ่ม เพื่อปกป้องของมีค่า
"โอ๊ย เจ็บนะ"
"นี่ของคิบอมนะ ไม่ให้กินหรอก" หยิบเอาไปเก็บไว้ที่อื่น ที่ไกลจากมือทงเฮ
"ขอกินหน่อยก็ไม่ได้" ยังเสียดายอยู่ ถึงเค้าได้กินเค้กฝีมือฮยอกแจอยู่บ่อยๆ แต่ก็เป็นเค้กที่ทำไว้ขาย ไม่ใช่เค้กที่ทำขึ้นโดยเฉพาะอย่างของคิบอม อยากจะลองจริงๆเลยว่ามันจะอร่อยขนาดไหน
"ทำงานตัวเองไปเลย"
************************************************
ร่างเพรียวนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเพื่อรับสารอารหารเข้าร่างกายหันมองไปตามเสียงที่ดังขึ้น เครื่องมือในยุคไฮเทคนั่นเองส่งเสียง
"ว่าไง" กรอกเสียงเรียบไปตามสาย ขณะที่ตัวเองเดินกลับมายังโต๊ะอาหาร
"นี่ยัยตัวแสบ ตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย" น้ำเสียงของอีกคนดูจะไม่ค่อยพอใจเท่าไร
"อยู่ที่โรงแรมซิ นายจะให้ชั้นไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะ"
"อ้าว มาถึงแล้วทำไมไม่โทรมาบอกชั้น ให้รออยู่ได้" เสียงเริ่มขึ้นสูง
"ก็ชั้นยังไม่อยากเจอนายนี่"
**************************************
ความคิดเห็น