คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ชั้นไม่อยากมีพี่ 3
ชั้นไม่อยากมีพี่ 3
วันนี้ก็เป้นเช้าที่อากาศดีอีกวัน ผมก็หวังว่าวันนี้จะมีแต่เรื่องดีๆกับผมนะฮะ ผมเดินทางไปมหาลัยตามปกติผู้คน
ก็วุ่นวายกับการเดินทางของตนเองผมเดินมาเรื่อยๆตามทางที่คุ้นเคย พอนึกถึงเรื่องเมือวานนี้ ผมยังเคือง
ไอ่หน้าหล่อน้องเพื่อนรักไม่หายเลยอ่ะมาว่าผมได้ยังไงกัน ถึงยังไงผมก็อายุมากกว่าน่าจะเรียกให้มันดีกว่านี้อ่ะ
"ยัยเตี้ย...จะชนชั้นแล้วนะ เดินไม่ดูทางเลย อ่ะ..."
"0.o โอ๊ะ..." ผมสะดุ้งเล็กน้อยฮะ ก็คิบอมเค้ามาขวางอยู่ข้างหน้าผม มือนึงก็ยื่นกล่องนมสตอเบอร์รี่มาให้
อีกมือก็ยื่นมามาหยิบกระเป๋าเป้ของผมไปถือ ว่าแต่มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย หรือว่าผมคิดอะไรเพลินๆ
"เอ้า...รับซักทีซิ ยืนเอ๋ออยู่ได้" นั่นยังไม่วานกวนประสาทแต่เช้า
"นายมาได้ไงเนี่ย แล้วฮีซอลล่ะ" ว่าพลางดูดนมเข้าปากพลาง อร่อยแฮะ
"เจ๊ขับรถไปแล้ว"
"อ้าว แล้วนายไม่ไปด้วยล่ะ" ปากยังคงคาหลอดนมเอาไว้
"ชั้นกลัวว่าคนแถวนี้จะซุ่มซ่าม โดนเบียดตกรถน่ะ"
"ชิส์ กวนประสาท" ผมเดินนำหน้าเค้าไปยังป้ายรถเมล์ ไม่นานรถเมล์ที่เรารอคอยก้มาถึง วันนี้คนไม่เยอะ
เหมือนเมื่อวานแต่ก้ยังไม่ได้นั่งอยู่ดีอ่ะ
"อ๊ะ...นายทำไรเนี่ย" คิบอมเค้าดึงตัวผมให้ไปพิงอยู่กับตัวเค้า
"เมื่อวานชั้นบอกว่าไงล่ะ ยืนพิงให้ตลอดไง"
"แต่นี่คนมันไม่เยอะเหมือนเมื่อวานนะ แล้วคนก็มองเต็มเลยอ่ะ" ผมเริ่มอายแล้ว มีแต่คนมองมาทางผมทั้งนั้นเลย
อีกคนทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย กวนชะมัด
"ไอ่เด็กบ้า" ผมว่าเค้าเบาๆ
"ว่าชั้นเหรอ เด๊ยวชั้นจะไปบอกเจ๊ โดนดีแน่ ถ้าไม่อยากโดนก็ยืนเฉยๆแบบนี้แหละ" ดันหูดีได้ยินอีก แถมยังมา
กระซิบที่ข้างหูผมด้วย
"อ๊ะอย่านะ พี่นายซาดิสจะตาย ชั้นตัวเขียวหมด" ผมว่าง่ายอย่างรวดเร็ว ยอมยืนพิงตัวเค้าไปตลอดทาง ก็สาบยดี
เหมือนกันนะ พอมาถึงมหาลัยก้เจอเพื่อนกระต่ายอวบหน้าตูม โดยมีคนอื่นๆรายล้อมรอบ
"นี่ พวกแก มีอะไรกันอ่ะ หน้าบึ้งกันเชียว"
"มากันซะทีนะ กว่าจะมาถึงกันได้ ก็งานเลี้ยงรับน้องอ่ะดิ การแสดงที่เราเตรียมกันไว้อ่ะ มันทำท่างว่าจะล่มว่ะ"
ฮีซอลมันแขวะผมก่อนที่มันจะเฉลยคำถามผม
"ทำไมอ่ะ" ผมนั่งลงข้างๆราชนีผู้ไร้ความเรียบร้อย ตามติดด้วยน้องชายตัวแสบของมัน
"ก็คยูมันไม่ให้ไอ่กระต่ายอวบแสดงแล้วน่ะซิ หลังจากที่รู้บทอ่ะ" ด๊องช่วยเฉลยอีกคน
"คยูไม่เข้ามินเลย มันก็แค่การแสดงอ่ะ อีกอย่างก้เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น" กระต่ายบวมหันไปพูดกับสุดที่รักของมัน
"ไม่ ก็ คือ ไม่" เน้นคำไม่ตกบกพร่องเลยนะคยูฮยอน
"คยูอ่า..."
"แล้วเราจะทำไงล่ะที่นี้ ใกล้วันรับน้องแล้วด้วย" ฮงกิ และเหล่าเพื่อนๆต่างก็พากันกลุ้มใจ แต่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องการ
แสดงนั่นหรอกฮะเพราะว่าพวกมันไม่บอกผมเลยว่าจะแสดงอะไรกัน
"ชั้นรู้แล้ว เราจะเปลี่ยนอะไรนิดหน่อย ให้รุ่นน้องมีส่วนร่วมด้วย นี่ไอ่ไก่แกไปซื้อน้ำกับขนมมาให้หน่อยดิ" ฮีซอลมัน
หันมาสั่งผมอ่ะ แล้วคนที่เหลือก็เริ่มบรรเลงรายการที่จะซื้อมาให้ผม
"ทำไมชั้นต้องไปด้วยว่ะ ขออยู่ฟังด้วยคนไม่ได้เหรอไง ชั้นก้เพื่อนแกนะโว้ย" ผมโวยมั่ง เป้นแบบนี้ทุกที ทำเหมือน
กับผมเป็นคนนอกงั้นแหละ
"เด๊ยวชั้นค่อยบอกแกทีหลังน่า ไปซื้อมาดิ เด๊ยวโมโหหิวนะโว้ย" ยังจะมาขึ้นเสียงใส่ผมอีก
"ไปก็ได้ว่ะ" ตกลงว่าพวกมันก็ไม่ได้บอกผมอีกอยู่ดี
การดำเนินชีวิตของผมก้ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ แต่มันมีอะไรมาเพิ่มจากเดิมตรงที่มีชายร่างสูงร่วมไปมหาลัยด้วยกัน
และก็เหมือนเป็นกิจวัตรที่ผมจะต้องได้กินนมของโปรด ยืนพิงตัวเค้าบนรถเมล์ มันช่างแสนสบายจริงๆ
**************************************************
เหอ เหอ
ความคิดเห็น