เบเกอรี่ ที่รัก [Bumhyuk]

ลำดับตอนที่ #10 : เบเกอรี่ ที่รัก IX

ไม่ต้องคุยอะไรกันมาก

อ่านกันดีกว่า


***********************************************************************

     ภัทตคารหรูต้งอยู่ในกลางเมือง มีผูคนพลุพล่านบ่งบอกถึงการใช้ชีวิตที่หรูหรา และฟุ่มเฟื่อย พนักงานต้อน
รับหน้าตาแป้นแล้น ยืนรอรับลูกค้าอยู่หน้าประตูที่ทำจากไม้ชั้นดี แกะสลักอย่างสวยงาม โค้งคำนับลูกค้าที่
มาใหม่

    "จองไว้หรือเปล่าคะ" เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม

    "จองไว้แล้วครับ ชื่อชเว ชีวอน"   

    "ค่ะ คุณชีวอน 2 ที่นะคะ เชิญด้านในเลยค่ะ" หลังจากตรวจสอบรายชื่อลูกค้าที่จองโต๊ะไว้แล้ว ก็ผายมือไป
ด้านในด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

    "เชิญนั่งครับ" ชีวอนเดินมาเขยิบเก้าอี้ให้ทงเฮ

    "ขอบคุณฮะ" นั่งลงพร้อมอาการเขินร่างสูง บวกกับความไม่คุ้นเคยกับสถานที่ที่หรูหราเช่นนี้

    "พี่ชีวอนมาทานอาหารในร้านแบบนี้บ่อยเหรอฮะ ท่าทางจะแพงน่าดูเลย มื้อนึงราคาคงเงินเดือนของผมทั้ง
เดือนเลยมั่งเนี่ย" ท่าทางจริงจังเอามากชีวอนแอบยิ้มกับท่าทางขึงขังของคนตรงหน้า

    "ไม่บ่อยหรอกครับ แต่ถ้าทงเฮอยากมาทานบ่อยๆ ก็ได้นะครับ เดี๋ยวพี่พามา" ส่งยิ้มแก้มบุ๋มไปให้

    "ไม่เอาหรอกฮะ แพงจะตาย เดี๋ยวพี่ชีวอนก็หมดตัวกันพอดี"

    "ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่ทงเฮคนเดียวพี่เลี้ยงได้ เลี้ยงทั้งชีวิตยังได้เลยนะ" คนที่ได้ยินประโยคนี้ ตอนนี้
หน้าขึ้นสีไปเรียบร้อยแล้ว

    "นี่ถ้าคิบอม กับฮยอกแจรู้ว่าผมมานั่งกินอาหารที่หรูแบบนี้นะ ต้องอิจฉามากๆแน่เลย โดยเฉพาะฮยอกแจ
ฮิฮิ"  ทำหน้าครุ่นคิดไปถึงฮยอกแจ ที่คาดว่าต้องโวยวายขนานใหญ่ที่รู้ว่าตัวเองมานั่งกินหารร้านหรู แล้วก็
อดขำไม่ได้

    "รับอะไรดีครับ" บริกรหนุ่มยื่นเมนูอารหารมาให้ตรงหน้าทั้งสองคน

    "ทงเฮอยากทานอะไรก็สั่งเลยนะครับ เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจนะ" หันมาบอกคนตรงหน้า

    "ผมสั่งไม่เป็นให้พี่ชีวอนเป็นคนสั่งดีกว่าฮะ" ก็จะให้สั่งเองได้ไง มีแต่ภาษาอังกฤษทั้งนั้น

    "ก็ได้ครับ" ส่งยิ้มให้อีกรอบ คงพอจะรู้ว่าทงเฮสั่งไม่ถูกจึงไม่รบเร้าอะไรมาก แล้วก็หันไปสั่งบริกรหนุ่มที่ยืน
รออยู่ ก่อนจะหันหน้ามาหาหวานใจต่อ

    "พอพูดถึงคิบอมกับฮยอกแจแล้ว ทั้งสองคนนี้เข้าชอบกับเหรอครับ" ถามด้วยความสงสัย เพราะว่าสังเกตุ
พฤติกรรมของทั้งสองมาระยะหนึ่งแล้ว

    "คิบอมน่ะชอบฮยอกแจชัวร์ฮะ แต่ว่าฮยอกแจชอบคิบอมรึเปล่าไม่แน่ใจฮะ เพราะว่าฮยอกแจไม่เคยบอก
แต่ว่าต้องชอบแน่เลยฮะ"

    "นั่นสิพี่ก็ว่างั้นน่ะ ได้ข่าวว่าทำเค้กให้กินทุวันเลยนิ" ระหว่างที่คุยกันอยู่อาหารก็ถูกวางไว้บนโต๊ะ ทั้งสองก็
คุยกันไป ทานกันไปอย่างมีความสุข









++++++++++++++++++++++++++++++++

    "ฮัน  ไหนว่าจะอยู่ไม่นานไง นี่ก็ตั้งหลายอาทิตย์แล้วนะ ไม่เห็นกลับเลย" ร่างบางพูดโดยไม่มองหน้าคู่
สนทนา สองมือเล็กๆยังคงสาละวนอยู่กับแป้งเค้ก

    "ก็ยังไม่อยากกลับนี่ครับ ฮยอกแจอยากให้ผมกลับแล้วเหรอ ถึงได้ถามแบบนี้น่ะ" ฮันกยองทำหน้า
น้อยใจ

    "เปล่าซะหน่อย ก็ฮันเคยบอกว่าจะอยู่ไม่นานนี่ ก็แค่ถามเฉยๆ" ยังคงไม่หน้าเช่นเดิม

    "ความจริงก็จะกลับตั้งหลายวันแล้ว แต่พอดีว่าต้องรอใครบางคนก่อนน่ะ"

    "เอ๋  ใครเหรอ ชั้นรู้จักป่ะ" เงยหน้าแบ๊วๆขึ้นมาถาม

    "ฮยอกแจไม่รู้จักหรอก ผมรู้จักตอนที่อยู่เมืองนอกน่ะ" ส่งยิ้มหวานไปให้

    "แต่ฮยอกไม่ต้องกลัวนะ เพราะว่าฮันกยองคนนี้ให้ฮยอกแจเป็นที่หนึ่งเสมอนะ"

    "พูดแบบนี้แปลว่าต้องเป็นผู้หญิงแน่เลยใช่มั้ย แต่ว่าฮัน ฮยอกไม่เอาฮันแล้วอ่ะ" ส่งยิ้มกวนประสาทไป

    "อ้าว   แบบนี้ก็แย่ซิ" เกาหัวแก้เก้อ ความจริงแล้วก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าร่างบางไม่มีใจให้เหมือนก่อนแล้ว

    "ว่าแต่เจ้านายตัวดำของฮยอกแจไปไหนล่ะ วันนี้ยังไม่เห็นหน้าเหม็นๆเลย" ถามออกมาหน้าตาย

    "ดูพูดเข้าน่าเกียจจริง เคยดมแล้วเหรอไง ถึงได้รูว่าคิบอมเค้าหน้าเหม็นน่ะ"

    "ไม่เคยหรอก แต่ดูก็รู้แล้วว่ามันต้องเหม็น" พูดไปพร้อมยู่จมูก เหมือนกับว่าได้กลิ่นจริงๆ

    "ฮันเนี่ยจริงๆเลย  คิบอมเค้าออกไปซื้อของน่ะ ทงเฮก็ออกไปสวีทกับคุณแฟนเค้า ก็เลยเหลือแต่ชั้นนี่
แหละที่ทำหน้าที่เฝ้าร้านอ่ะ ดีนะที่วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า แต่ว่าคิบอมเค้าไปนานแล้วนะ ไม่กลับมาซะที"
หันไปมองที่หน้าประตูร้านก็ยังพบวี่แววของคนที่กำลังบ่นถึง

    "ไปซื้อของถึงไหนนะ ไม่ห่วงกันมั่งเลย" ความน้อยใจเริ่มจุกอกขึ้นมา  'จะมาคิดทำไมนะรู้ก็รู้ว่าเค้าไม่
ได้ชอบเรา ลี ฮยอกแจเลิกคิกซะ' เมื่อสั่งตังเองเสร็จแล้วก็หันมาลงมือทำเค้กต่อ แต่ในหัวไม่วายที่จะ
คิดต่อ  'เฮ้อ ...ทำยังไงถึงจะตัดใจจากนายได้นะ'









++++++++++++++++++++++++++++++++

    ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่มีแต่ความสับสนวุ่นวาย เนื่องจากวันนี้เป็นวันลดราคาสินค้า จึงไม่แปลกที่จะมีคนมา

จับจ่ายใช้สอยมากเป็นพิเศษ ร่างสูงของคนบางคนเดินตรงไปหาสิ่งที่ตนต้องการซื้อโดยไม่สนใจของลด

ราคาอื่นๆ ที่วางเรียงรายอยู่สองข้างทางที่เค้าเดินผ่านมา ขณะที่เดินมาจะถึงโซนแป้งทำขนมเค้กสายตา

ก็เหลือบไปเห็นชั้นวางสินค้าที่มีผ้าพันคอหลากสีสันแขวนเรียงรายกันอยู่ แต่ที่สะดุดตาที่สุดเห็นจะเป็น

ผ้าพันคอสีฟ้าอ่อน มีลายลูกไม้สีน้ำตาลอ่อนๆอยู่ตรงปลายของผ้าทั้งสองข้าง ในใจคิดไปถึงใครอีกคน

ดูมันช่างเหมาะกันจริงๆ ในเมื่อสอมงมันคิดแล้วว่าเหมาะ ร่างกายมันก็เลยทำตามด้วยการเอื้อมมือไป

หยิบปลายผ้าพันคอ แต่แล้วก็มีมือใครอีกคนมาคว้าปลายอีกข้างไปเช่นกัน ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามอง

บุคคลที่คิดจะมาแย่งของขวัญชิ้นนี้กับเค้า

    "สวย"

***********************************************************************


to be con....