คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 7
ฤกษ์งาม ยามดีแล้ว
ก็เลยเอามาลงอ่ะนะ
แล้วก็อีกอย่างฝากอันนี้ด้วยนะจ๊ะ
เผื่อจะมีเพื่อนๆสนใจอยากให้ทำมั่งอ่ะ
****************************************************************************
ความหม่นหมองเข้าครอบงำทั้งโรงเรียนและนักเรียน ในเมื่อลูกชายแก็งมาเฟียใหญ่ยังหาทาง้อคนตัวเลกไม่ได้เลย
ใครอย่าได้มามีปัญญหาเชียว กับสถานะการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ อาจได้เจอดีจากอำนาจมาเฟียก็ได้ ร่างสูงนั่งอยู่ในผับใหญ่
ปิดพื้นที่ไปกว่าครึ่งเพื่อต้องการความเป็นส่วนัวมากที่สุด ชายหนุ่มหน้าตาดี 2 คนกำลังจ้องมองแก้วน้ำที่ถูกยกขึ้น และยกขึ้น
อยู่เป็นระยะ มันเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยคลายความทุกข์นี้ได้ก็คือ ของเหลวสีอำพัน ที่ร่างสูงยังไม่ปล่อยมือจากมันตั้งแต่เย็นแล้ว
"ชั้นไม่เข้าใจว่ะ ทำไมแกต้องมานั่งอมทุกข์อยู่กับคนๆเดียวด้วยวะ"
"นั่นดิ เป็นเมื่อก่อน แกเจอใครเล่นตัวแบบนี้ทิ้งไปนานแล้ว แล้วทำไมคราวนีไม่ทิ้งไปวะ"
"เออ แกเป็นถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของมาเฟียใหญ่นะโว้ย ไม่เห็นต้องมาตามง้อเลย" ชายหนุ่มสองคนพลัดกันรับพลัดกันส่ง
ความคับข้องใจของทั้งคู่ เพราะว่าเพื่อนตัวดีของเค้าไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน เอาแต่ใจตัวสุดๆ ไม่เยมาตามง้อใครจนเป็นทุกข์ขนาดนี้
"ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ว่าทำไมต้องแบบนี้ ชั้นแต่ว่าชั้นไม่อยากให้เค้าโกธร อยากให้เค้ามองหน้าชั้น มองแต่ชั้นเท่านั้น" พูดจบก็กระดกแก้วทันที
"ชั้นชักอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงนนี้แล้วว่ะ จะสวยขนาดไหนเชียวถึงทำให้แกเป็นแบบนี้ได้" ทำหน้าครุ่นคิดแบบมาดคุณชาย
"เสียใจด้วยว่ะ คนที่ทำให้ไอ้บอมมันเป็นแบบนี้ไม่ใช่ผู้หญิง" ทำหน้าเจ้าเล่ห์
"ไม่ใช่ผู้หญิง งั้นก็เป็น...."
"เออ ผู้ชาย น่ารักซะด้วย ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ในโรงเรียนที่มีแต่ความรุนแรงแบบนี้ได้ แถมเพื่อนซี้ทั้งสองคนก็น่ารักโคตรเลยว่ะ" พูดไปอมยิ้มไป
เมื่อนึกถึงใบหน้าคนที่พึ่งพูดถึง
"แกไปรู้ได้ไงว่ะ เคยไปเรียนกับไอ้บอมาหรือไง"
"นี่ใครครับ ขอให้คุณดูด้วย ผมชายโจว โจว คยูฮยอนนะครับ อยากรู้อะไรต้องได้รู้" ตระกูลโจว เป็นที่ยอมรับของคนในวงการ
มาเฟียว่า คนของระกูลนี้มีความสามารถในการหาข้อมูล และมีความถูกต้องมากที่สุด น่าเชื่อถือมากที่สุด ถึงไม่แปลกเลยที่เค้าจะรู้ถึงขนาดนี้
"เออ ชั้นลืมไปว่าแกมันหาข้อมูลได้ แล้วมีรูปเปล่าว่ะ เอามาดูดิ๊"
"เฮ้ย..จะหลุดมาดคุณชายแล้วนะโว้ย ไอ้ชีวอน" กล่าวเตือนเพื่อนที่แสดงอาการอยากรู้อยากเห็นสุดๆ
"ไอ้คยู ทำอะไรไว้หน้าชั้นมั่งนะโว้ย" เริ่มปวดหัวกับไอ้เพื่อนสองคนนี่แล้ว
"ก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก แค่สืบพื้นฐานน่ะ ยังไม่ได้เจาะลึก แกวางใจได้" หน้าเจื่อนนิดๆ ขืนทำมากเดี๋ยวไอ้เพื่อนแก้มบวมมันได้ฆ่าเอา
"พรุ่งนี้ก็จะคบวันที่สองแล้ว ชั้นจะอดทนได้ถึงพรุ่งนี้มั้ยว่ะ" คิบอมยังคงกระดกเหล้าเข้าปากไม่หยุด
"ได้ซิ แกก็แค่นึกถึงหน้าฮยอกแจไว้ ตอนที่เค้าจะยิ้มให้แต่แกน่ะ" คยูฮยอนปลอบเพื่อน
"เออ วันนี้แกพูดดีว่ะ" คิบอมเริ่มมีสีหน้าดีขึ้น เมื่อนึกตามที่เพื่อนบอก หน้าของคนตัวเล็กก็ลอยเข้ามาใบหน้าที่ขาวเนียน
รูปหน้าเข้ารูป ปากสีเชอร์รี่สีธรรมชาติ น่ารักจริงๆ ไอ้คยูมันพูดดีจริงๆ อยากเจอแล้วว่ะ เมื่อคิดได้แบบนี้ก็ทำท่าจะลุกออกจากที่นั่ง
"อ้าวเฮ้ย ไปไหนว่ะ" ชีวอนทัก
"ชั้นจะไปหาฮยอกแจ" แล้วก็ก้าวเท้าออกไปจากผับ
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
ร่างบางกำลังนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน ต้องชะงักพฤติกรรมทุกอย่าง เนื่องจากเห็นเงาใครบางคนที่กำลังนั่งคิดถึง
อยู่มายืนที่ขอบรั้วหน้าบ้าน ร่างบางเดินมาหาเงาที่ว่านั่นในใจก็คิดว่า 'ตายยากจริงๆ' ร่างสูงยืนฉีกยิ้มรออยู่เมื่อเห็น
ฮยอกแจกำลังเดินมาตน หวังว่าวันนี้จะยอมคุยกับเค้านะ เพราะตามง้อมาตลอดทั้งวันแล้ว
"มาทำไมไม่ทราบ"
"คิดถึงตัวเล็กน่ะ" ยิ้มกว้าง กว้างมากๆ
"ชั้นก็ไม่ใช่แฟนนายซะด้วย ไม่ต้องมาคิดถึงหรอก ไปคิดถึงมินอาแฟนนายดีกว่ามั้ง " เสหน้าไปทางอื่นๆ
"ฮยอกแจ อย่าพูดแบบนี้ซิ ยัยนั่นไม่ใช่แฟนชั้นนะ แฟนชั้นคือนายคนเดียวเท่านั้น" สายตาที่มองร่างบาง
ไม่ได้มีวี่แววของการโกหกเลยแม้แต่น้อย บวกกับน้ำเสียงที่หนักแน่นของร่างสูงทำให้ฮยอกแจเริ่มใจอ่อน
เปิดประตูบ้านให้ชายหนุ่มเข้ามา
"เข้ามาซิ" น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง คิบอมเองเมื่อเห็นว่าฮยอกแจเริ่มใจอ่อนแล้ว ก็รีบเดินเข้าไปในบริเวณบ้านอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ 'อย่าได้ทำอะไรพลาดเชียวคืนนี้ ไม่งั้นตามง้อเป็นชาติแน่'
**********************************************
to be con.....
ความคิดเห็น