เบเกอรี่ ที่รัก [Bumhyuk]

ลำดับตอนที่ #7 : เบเกอรี่ ที่รัก VII

กว่าจะมาลงได้ต้องใช้เวลานานมาก

ไม่ใช่คิดไม่ออกหรอกนะ

แต่ว่ากำลังบ้าดูซีรี่ย์อยู่อ่ะ

เฮ้อ...จะบอกทำไมเนี่ย    ไปอ่านเหอะ

*************************************************************

หลังจากที่จัดการกับเรื่องของทงเฮเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็หันมาสนใจคนที่มาหาต่อ

"ฮันจะมาอยู่นานมั้ย" ส่งยิ้มไปให้

"ไม่นานหรอกครับคนสวย  ผมมาทำธุระนิดหน่อยน่ะ แล้วนี่เหนื่อยมั้ย ต้องทำขมนเค้กอยู่คนเดียวเหรอ" จับมือบางมากุมไว้ พร้อมรอยยิ้ม

"ไม่เหนื่อยหรอก สนุกดี ชั้นคิดสูตรเค้กใหม่ๆเต็มเลยนะ แต่ไม่วางขายน่ะ"

"ทำไมล่ะครับ ขนมเค้กที่ฮยอกทำมันต้องอร่อยอยู่เแล้ว คนที่ได้กินต้องติดใจแน่นอน" บอกร่างบางด้วยความมั่นใจ

"ไม่เอาหรอก ชั้นไม่อยากขายอ่ะ แบบว่าทำไว้ให้แค่......" 'ใครบางคนได้กินเท่านั้นน่ะ' ฮันกยองมองหน้าร่างบางด้วยความสงสัย

เพราะการพูดที่ไม่จบประโยคนั่น

"แค่อะไรเหรอ" อดไม่ได้ที่จะถาม

"ช่างเถอะ แล้ววันนี้จะมาชั้นไปไหนหรือเปล่า ต้องรอหลังเลิกงานนะ เดี๋ยวคิบอมโกธรเอาน่ะ" ส่งยิ้มไปให้

"ว่าจะมาชวนไป..ป" ยังไม่ทันพูดจบประโยค ทั้งสองก็หันไปหน้าร้านที่มีเสียง กรุ๊ง กริ๊ง  กระดิ่งหน้าร้านที่ดังขึ้นอีกรอบจากที่ดังอยู่ที่ตลอดทั้งวัน

"ลูกค้ามาแล้วเลิกคุยกันได้แล้ว" คิบอมเดินมาบอกคนทั้งสองด้วยเสียงที่กดต่ำ เหลือบสายตาไปที่ร่างบาง

"น่าจะพอได้แล้วนะวันนี้น่ะ" ยืนกอดอกมองมาที่ฮอยกแจ ไม่วายใช้หางตาส่งมาที่ฮันกยอง

"พออะไรเหรอ" เอียงคอถามร่างสูงอย่างน่ารัก

"คุยไง  หมดเวลาคุยกับหมอนี่แล้ว ก่อนที่ชั้นจะหมดความอดทนนะ ฮยอกแจ" ร่างสูงกระซิบข้างหูของคนตัวเล็กกว่า

คนถูกระซิบรับรู้ถึงลมหายใจที่อยู่ข้างหู ก็ขนลุกซู่หน้าก็ขึ้นสีขึ้นมาดื้อๆ  คิบอมมองหน้าฮยอกแจเห็นหน้าเปลี่ยนสีก็ตกใจ

"เป็นอะไรหรือเปล่า  ไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆนะ ไปหาหมอมั้ย  ทงเฮปิดร้านเร็วเข้า" ร่างสูงกระวนกระวายอย่างมาก  ดงเฮได้แต่ส่ายหัวไปมากับอาการตื่นตูมของเจ้าของร้าน

"เดี๋ยวก่อน คิบอม คือว่า...คือว่า..." ร่างบางพยายามที่จะพูดแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล คิบอมยังคงสั่งทงเฮให้เตรียมนู้น เตรียมนี่ต่อไป

"คิบอมอ่า" คนตัวเล็กเดินไปหยิบเค้กที่เตรียมไว้ให้ก่อนที่ฮันกยองจะมา เดินถือตรงมาที่ร่างสูง

หมับ.... จับเค้กยัดเข้าไปในปากของคิบอม

"อัก...อึก...อะไออองอายเอี่ย" (อะไรของนายเนี่ย /ไรเตอร์แปลให้) ร่างสูงสำลักเค้กเพราะกำลังจะพูดเค้กก็ถูกส่งมาพอดี

"ก็คิบอมไม่ยอมฟังชั้นนี่" ร่างบาางก้มหน้าพูดไม่กล้าสบตา เพราะกลัวคนตรงหน้าจะโกธรหนัก  เมือเห็นว่าอีกคนไม่เงียบไม่มีเสียงโวยวายก็เงยหน้าขึ้นมามอง

"ชั้นไม่ได้เป็นอะไร สบายดี ไม่เชื่อคิบอมลองจับดูซิ" ว่าแล้วก็คว้ามือหนามาแตะที่หน้าผากของตัวเอง

"เห็นมั้ย ไม่ได้ตัวร้อนเลยนะ" จ้องหน้าร่างสูงพร้อมกับรอยยิ้มหวานนนนน  กลายเป็นอีกคนที่ใจเต้นแรง เบี่ยงสายตาไปทางอื่น

"และ...แล้วทำไมหน้าแดงล่ะ" การพูดไม่เป็นปกติเสียแล้ว

"ก..ก็แค่จะแกล้งคิบอมอ่ะ" ฮยอกแจเองก็ไม่แพ้กัน แล้วก็ไม่รู้จะตอบยังไงแกล้งพูดออกไปอย่างนั้น

'ที่ว่าแกล้งน่ะ ชั้นแกล้งพูดนะ ไม่ได้แกล้งทำหน้าแดงใส่นาย' ร่างบางได้แต่พูดในใจ

"สนุกหรือไง ฮ๊ะ  ชั้นหัวใจจะวาย  อย่ามาทำแบบนี้อีกนะ" คิบอมสั่งคนตัวเล็กกว่า

"รู้แล้วน่า ไม่โกธร ฮอยกน้าาา   น้าาาา  คิบอมสุดหล่อ  น้าาาา" ส่งหน้าแบ๊วอย่างที่เคยทำมาให้ร่างสูง และก็ต้องใจอ่อนอย่างที่เคยทำเช่นกัน

"อืม   ไม่โกธรหรอก"

ตอนนี้ภายในร้านไม่มีบุคคลอื่นอยู่ เนื่องจากคิบอมสั่งทงเฮปิดร้านตั้งแต่ตอนนั้นไปเรีบยร้อยแล้ว เหลือเพียงบุคคลไม่กี่คนที่คอยมองพฤติกรรมของคนทั้งคู่อยู่

'เมื่อไรนายจะรู้ใจตัวเองน้าาา'ทงเฮ

'นายสองคนต้องมีอะไนกันแน่ๆ' ฮันกยอง

'ทงเฮ จะน่ารักไปถึงไหนน้าาาา' ชีวอน

'ชั้นจะต้องใจอ่อนกับนายไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย เลิกทำตัวน่ารักซะที' คิบอม

'ชั้นยังชอบนายไม่เปลี่ยนเลยคิบอม' ฮยอกแจ

************************************************************************

to be con....