คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Hyuk Part VI End
มาถึงตอนจบกันแล้วน้าาาาาาาาาาาาา
มันสั้นไปเนอะว่ามั้ย
ถือว่าเป็น Short Fic ก็แล้วกันนะ
******************************************************************
"มีอะไรอีกล่ะ"
"คือว่าชั้น..." ผมคงต้องตัดสินใจถามเค้าแล้วล่ะ มันจะได้จบๆไปซะ ดีกว่ามานั่งให้ความหวังตัวเอง
"ชั้นเป็นแฟนนายจริงๆเหรอ" ผมถามออกไปแล้ว ผมก้มหน้าหลับตาปี๋เตรียมพร้อมรับคำตอบที่มันจะ
เป็นตัวกำหนดการดำเนินชีวิตผมในอนาคต อาจจะเป้นคำตอบที่ผมไม่ต้องการ
"ก็ใช่น่ะ" นั่นไงผมกะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ 0.o ห๊ะ...อะไรนะ
"ไม่อยากเป็นหรือไง แฟนชั้นน่ะ" น้ำตาผมรื่นขึ้นมาทันที ทีผมเรียใตอนแรกน่ะมันไม่ใช่คำตอบนี้
ผมคิดว่าเค้าต้องปฎิเสธผมแน่นอน ก็เค้าไม่เคยแสดงออกเลยว่าเค้าชอบผม
"ว่าไง ไม่อยากเป็นใช่มั้ย"
"อ๊ะ..อยากซิชั้น..ฮึก..อยากเป็นแฟนนาย" ผมรีบตอบกลับไปทั้งน้ำตาที่แสนจะมีความสุข
"ชั้น..ฮึก..ชอบนายนะ คิบอม" ผมยืนร้องไห้สารภาพรักออกไป ตอนนั้นผมคงดูน่าเกลียดมากแน่เลย
"แล้วจะร้องไห้ทำไม เลิกร้องได้แล้ว ลี ฮยอกแจ" เค้าพูดพรางคว้าตัวผมเข้าไปกอด ผมรู้สึกเหมือนกับได้รับการถ่ายทอด
ความรักจากตัวคิบอมมาที่ตัวผม มันอบอุ่น มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เค้าเรียกชื่อผม
"รักคิบอมจัง" ผมพูดอู้อี้อยู่ที่อกของเค้า
"รู้แล้วน่า" ผมมีความสุขจัง ^_^
"พี่ชาย พี่ชายค่ะ" เสียงหญิงสาวที่ผมว่ามันคุ้นๆดังขึ้น ผมกับคิอบมก็หันหน้าไปตามเสียงโดยที่เค้ายังโอบไหล่ผมอยู่
"พี่ชาย" ใช่คำนี้แหละถ้าผมได้ยินไม่ผิด คิบอมหันมามองหน้าผม แล้วก็หันกลับไปทางหญิงสาวคนนั้นซึ่งไม่ใช่ใครยุนอานั่นเอง
แต่เธอไม่ได้เดิมาคนเดียว มีชยหนุ่มอีกคนมายืนขนาบข้างไว้ มองดูแล้วคงเป็นคู่หมั้นของเธอแน่
"เข้าใจกันแล้วใช่มั้ยคะ ยุนอาดีใจด้วยนะ " ยิ้มแฉ่งให้กับคิบอม แล้วก็หันมาหาผม
"พี่ฮยอกแจไม่ต้องกังวลเรื่องยุนอานะคะ กับพี่ชายน่ะเราไม่มีอะไรในก่อไผ่หรอกค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ"
ยิ้มให้ผมแล้วเดินควงคู่กับคนรักไปอีกด้านนึง ผมหันไปหาคิบอม
"พี่ชายเหรอ" ประโยคที่ไม่น่าจะเป็นคำถาม แต่ผมต้องการคำตอบ
"ใช่พี่ชาย ยุนอาเค้าเป็นน้องสาวชั้น เราห่างกันหนึ่งปี แต่เข้าเรียนพร้อมกันน่ะ ก็เลยเห็นว่าชั้นไปไหนมาไหนกับยุนอาตลอด
เราก็แค่สนิทกันเท่านั้นเอง แล้วอีกอย่างคู่หมั้นของยุนอาก็เป็นเพื่อนในกลุ่มของชั้น" แหมร่ายยาวจนกระจ่างเลย จะว่าไปผมก็เห็นไม่ใช่
แค่คิบอมกับยุนอาที่อยู่ด้วยกันตลอด มีผู้ชายอีกคนนึงด้วย ถึงว่าทำไมหน้าคุ้นๆ ชื่ออะไรน้า..ช่างมันเถอะ ตอนนั้นผมคงจะไม่รับรู้ความเป็น
ไปของคนอื่นล่ะมั้ง ในสายตาของผมคงมีแต่คิม คิบอม หลังจากที่สมองน้อยๆของผมประมวลเหตุการณ์ในอดีตแล้ว
ผมก็ก้มหน้ายิ้มรับกับคำตอบที่เค้าบอกผม ผมมันบ้า คิดอะไรเอาเองอยู่ฝ่ายเดียว ถ้าใจกล้าสารภาพกับเค้าไปตอนนั้นก็ไม่ต้องบ้าบอแบบนี้
"คิบอม ขอถามอะไรอีกข้อได้มั้ยอ่ะ" ผมช้อนตาขึ้นมองหน้าหล่อของเค้า
"...." เค้าไม่ตอบผมแต่ส่งสายตามา ประมาณว่าพูดมาซิ
"ถ้าคิบอมเป็นพี่น้องกับยุนอา ทำไม.... คิบอมถึงจูบกับยุนอาล่ะชั้นเห็นตอนที่มาหาที่ห้องอ่ะ" น้ำตาผมรื้อมาถึงขอบตาอีกรอบเมื่อนึกถึงภาพตอนนั้น
"...." เค้าไม่พูดอีกแล้ว ทำหน้าเบื่อใส่ผมอีก
"คิบอมอ่ะ บอกหน่อยซิ" ผมอ้อนเค้า เขย่าแขนเค้าเท่าที่แรงผมจะมี
"ยัยเบ๊อะ สมชื่อจริงๆ ชั้นจะไปจูบกับน้องสาวตัวเองได้ไง แล้วที่เห็นน่ะแน่ใจเหรอว่าเป็นการจูบ"
"เห็นปากชั้นปะกบกับปากยุนอาเหรอไง ห๊ะ" เค้าขึ้นเสียงถามผม ผมได้แต่ส่ายหน้าก็ผมไม่เห็นนี่
"ไม่เห็นแล้วมาบอกว่าชั้นจูบได้ไง" เค้าผมจ้องมาที่ผม ผมไม่กล้าสบตาเค้าเลยต้องรีบก้มหน้า
"มันมีเศษฝุ่นเข้าตายุนอา ชั้นก็แค่เอาออกให้" พอจบประโยคของเค้า ผมก็ยิ้มหน้าบานที่สุดเลยล่ะ เข้ากอดเค้าแน่น
"รักคิบอมจัง"
"ก็บอกว่ารู้แล้วไง"
Happy Ending.
****************************************************************
Happy Ending. สุดๆ
ความคิดเห็น