ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เล็งเป้า
เล็งเป้า
พวกเรายังคงอยู่ที่ร้านซูชิเพราะว่าคดียังไม่จบผมไม่ยอมกลับหรอกฮะ .....นั่นไงคุณฮันกยองได้รับโทรศัพท์แล้ว
ผมคาดว่าต้องเป็นเจ้าหน้าที่จากสำนักงานตำรวจโทรมารายงานแน่เลย แบบนี้ต้องตั้งใจฟังหน่อยแล้ว
"เป็นไงบ้างว่ะ ประวัติของนายจาง โฮดงน่ะ" คุณคยูฮยอนเดินเข้าไปถามเพื่อนรัก
"มินมิน แกจะเดินไปไหนน่ะ" ผมหันไปตามเสียงด๊อง ก็เห็นว่ามินมินมันกำลังเดินไปนั่งใกล้ๆตำรวจสองหนุ่มหล่อที่กำลังคุยกัน
"ก็ชั้นอยากรูนี่ว่าเค้าคุยอะไรกันอ่ะ จะได้เอาไปบอกฮยอกมัน" มันหันมาตอบด๊องฮะ แต่เสียงที่มันตอบนี่ซะไม่
เหมือนเสียงกระซิบที่จะไม่ให้คนอื่นรู้ตัว ก็เลย..
"อยากฟังมาเลยเหรอ กระต่ายอวบ" คุณคยูฮยอนเดินมาอยู่ที่ข้างหลังมัน
"0.o โอ๊ะ..มาแอบฟังคนอื่นคุยกัน เสียงมารยาทนะ หมาป่า" เชิดหน้าใส่อีก ยังมีหน้าไปว่าเค้าอีกนะไอ่มินมิน
"ระวังนะ กระต่ายอวบๆ จะโดนหมาป่ากินน่ะ" ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้
"ชิ.." แล้วก็สบัดหน้าหนีไปตามระเบียบ
"ก็ได้ชั้นจะให้เธอรู้ข้อมูลด้วย ในฐานะที่ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ทำงานได้ง่ายขึ้น" คุณคยูฮยอนหันมาบอกกับผม
"ข้อสรุปโดยรวมก็คือ เอ่อเริ่มที่ผู้ตายก่อน ผู้ตายมีชื่อว่าจาง โฮดง เป็นนักวิจารณ์อาหารที่มีชื่อเสียงอย่างมาก กล้าวิจารณ์แรงๆ ถ้าเขาบอกว่าร้านไหนอร่อยก็อร่อยจริงๆ และได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี ตรงกันข้ามถ้าร้านไหนเค้าบอกว่าไม่ได้เรื่อง ลูกค้าที่เข้าร้านก็จะลดลงฮวบฮาบจนถึงขนาดปิดร้านไปเลยก็มี"
"ใจร้ายจัง ไม่นึกคนทำมาหากินมั่งเลย" มินมินมันบ่นออกมาเล็กน้อยพร้อมกับอมลมไว้ที่แก้ม คุณคยูฮยอนก็ยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนที่จะบอกข้อมูลต่อไป
"และนี่อาจจะเป็นเหตุจูงใจในการฆาตกรรมครั้งนี้ก็ได้ ส่วนผู้ต้องสงสัยของเรามทั้งหมดสามราย รายแรกชื่อลี ซูมาน ซึ่งนั่งติดกับผู้ตายเป็นนักชิมมือสมัครเล่นที่มีบล็อกชวนชิมอาหารอยู่บนอินเตอร์เน็ต คุณมีปากเสยงกับผู้ตามมาแล้วครั้งนึงใช่มั้ยครับ ช่วยเล่าเหตุกาณ์นั้นอีกทีได้มั้ยครับ" เค้าหันไปถามคนนั้น
"ครับ คือว่าวันนั้นผมนัดคุยกับคนที่สำนักพิมพ์แห่งนึงครับ เรากำลังคุยเรื่องที่เค้าจะจ้างผมให้ไปเขียนบทความที่หนังสือของเค้า ขณะที่เรากำลังทานซูชิจานเวียนอยู่ที่ร้านนี้กันอย่างสนุกสนาน คนจากสำนักพิมพ์ก็เลยลองหยิบซูชิมาให้ผมทานแล้วให้บอกว่ามันคืออะไร แล้วเค้าก็เข้ามาหักหน้าผม บอกว่าผมตอบผิด ทำให้ผมเสียหน้าต่อหน้าคนจากสำนักพิมพ์ ก็วันนั้นผมไม่ค่อยสบายการรับรสจึงไม่ค่อยดี
ผมมารู้ทีหลังว่าเค้ามาสับเปลี่ยนจานซูชินั่นทำให้ผมสับสน และมันก็ไม่ใช่แค่นี้นะครับ เค้ายังไปเขียนที่บล๊อกของผมว่า 'หมอนี่มันลิ้นไม่ได้เรื่องเชื่อถือไม่ได้หรอก'แบบนี้น่ะครับ"
"งั้นก็เป็นไปได้มากซิครับที่คุณคนที่นั่งติดกับเค้าจะแอบใส่ยาพิษในซูชิให้คุณโฮดงทานน่ะ" คุณฮัยกยองก็เข้ามาเสริมด้วย
"อ๊า..ไม่ใช่นะครับถึงผมจะนั่งติดกับเค้าแต่ว่าการเวียนของรางซูชิน่ะ มันหมุนวนจากขวาไปซ้ายนะครับ แล้วผมก็นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของเค้า ยังไงซูชิมันก็ต้องผ่านหน้าเค้าก่อนนะครับ" คุณซูมานบอกข้อโตแย้งของเค้าให้คุณฮันกยองฟัง
"งั้นรายที่สองชื่อคุณฮยองแทวา นั่งถัดจากผู้ตายไปพอสมควร เชิญเลยครับ" คุณคยูฮยอนเริ่มคนต่อไป
"ค่ะ ชั้นเป็นลูกสาวเถ้าแก่เนี้ยร้านซูชิไม่ไกลจากที่นี่มากนัก แต่มันก็ถูกปิดตัวลงด้วยปลายปากกาของชายคนนั้น ทั้งที่เค้าเคยเป็นลูกค้าประจำร้านแม่ของชั้นแต่แล้วเค้าก็เขียนลงในคอลัมภ์ว่า'รสชาติเปลี่ยนไปมาก ไม่ได้เป็นเหมือนก่อน แบบนี้กล่องใส่ซูชิข้างถนนยังดูดีกว่าเยอะเลย'แบบนี้น่ะค่ะ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าพ่อครัวคนเก่าเค้าลาออกไป ลูกค้าของแม่ชั้นก็เริ่มลดลง ชั้นอุตส่าห์ไปหาพ่อครัวคนใหม่มาให้แม่ เพื่อแก้ไขสถานการณ์นี้ แถมให้ค่าจ้างแพงกว่าคนก่อนอีก แต่พ่อครัวคนนั้นก็ไม่ยอมมาตามที่ตกลงไว้" ประโยคหลังนี่เค้าหันมามองหน้าเจ้าของร้านอย่างน้อยใจ
"ร้านของแม่ชั้นก็เลยต้องปิดกิจการลงเพราะไม่ลูกค้าเข้าร้านเลย ฮึก...ฮือ..ฮือ.." เธอร้องไห้หนักเลยฮะ น่าสงสารเธอจังเลย
"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีร้านที่ต้องปิดเพราะปลายปากกาของคนคนนึงน่ะ" คิบอมพูดถูกต้องเลยฮะ ไม่น่ามีเหตุการณ์แย่ๆแบบนี้เลย
"ถ้าอย่างงั้นคุณก็มีความเป็นไปได้มากกว่าคุณซูมาน เพราะว่าคุณนั่งอยู่ทางด้านขวาของผู้ตาย คุนอาจอาศัยังหวะที่ไม่มีใครเห็นแอบใส่ยาพิษลงไปในซูชิที่ผู้ตายชอบทาน เพราะว่าเค้าเคยเป็นลูกค้าประจำที่ร้านแม่คุณมาก่อน คุณต้องรู้บ้างล่ะว่าเค้าชอบกินอะไร" คุณฮันกยองกล่าวอย่างมีหลักการ
"เปล่านะคะ ถึงเค้าจะเคยเป็นลูกค้าประจำร้านแม่ชั้น แต่ชั้นไม่รู้หรอกค่ะว่าเค้าชอบทานอะไรเป็นพิเศษ เพราะทุกครั้งที่เค้ามากิน เค้าไม่เคยสั่งอาหารที่เป็นอย่างเดียวกันบ่อยๆเลย เค้าจะสั่งเปลี่ยนไปเรื่อยๆค่ะ และชั้นก็ไม่ค่อยได้อยู่ที่ร้านด้วยนะคะ" เธอรีบให้ข้อโต้แย้ง
"คุณคงเป็นพ่อครัวคนนั้นใช่มั้ยฮะ ที่ไม่ยอมไปตามที่ตกลงกับคุณฮยองแทวาน่ะฮะ" กลายเป็นผมที่ตั้งคำถามแทนคุณตำรวจทั้งสอง พวกเค้าก็เลยมองหน้าผมกันใหญ่ มินมินมันก็จ้องกลับด้วยเหมือนกัน
"ส่วนรายที่สามเป็นเจ้าของร้านชื่อ ชิน ดงฮี เป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวผู้ตายเช่นกัน เชิญครับ" คุณคยูฮยอนทำหน้าที่ต่อไป
"ครับ พอดีว่าผมได้รับบาดเจ็บที่แขน โดยมีสาเหตุมาจากคุณโฮดงน่ะครับ ตอนที่ผมทำงานอยู่ที่ร้านเก่าเค้ามากินอาหารแล้วก็เกิดมีปากเสียงกับลูกค้าคนอื่น ผมเข้าไปห้าม แต่ว่าคงเข้าผิดจังหวะเค้ากระแทกตัวผมไปโดนกับตู้โชว์ ทำให้เอ็นที่แขนของผมขาด หมอบอกว่าไม่สามารถรักษาให้เหมือนเดิม100% ได้เต็มที่ก็แค่ 85% เท่านั้น ผมปั้นซูชิได้ไม่ดีเหมือนแต่ก่อนก็เลยไม่ได้ไปทำงานที่ร้านผู้หญิงคนนั้นน่ะครับ ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอกครับ ผมไม่อาจทิ้งอาชีพที่รักได้ ก็เลยตัดสินใจมาเป็นผู้จัดการร้านแทนน่ะครับ" ผู้ชายคนนั้นคงมีเรื่องไปทั่วแน่เลย ทำไมถึงเป็นคนอย่างนี้นะ
"งั้นคงเป็นคุณ คุณดงฮี เพราะว่าคุณเจ็บแค้นเรื่องที่เค้าเป็นต้นเหตุให้แขนคุณใช้การได้ไม่ดีเหมือนก่อน ทำให้คุณไม่สามารถทำอาชีพพ่อครัวที่คุณรักได้ คุณก็เลยใส่ยาพิษในซูชิให้กับผู้ตาย โดยอาศัยจังหวะที่เค้ามีเรื่องกับคนอื่นอยู่ เพราะว่าคุณยืนอยูใกล้กับเค้าเช่นกัน ก็เลยสามารถอาศัยจังหวะที่เผลอลงมือทำ อย่างนั้นใช่มั้ยครับ" คุณฮันกยองกล่าวข้อสันนิษฐานให้พวกเราฟัง
"ไม่ใช่อยางนั้นนะครับ ที่ผมยืนประกบหลังเค้าเอาไว้ เพราะคุณโฮดงเค้าโวยวายเสียงดัง ผมกลัวว่าเค้าจะก่อปัญหาให้กับลูกค้าคนอื่นเท่านั้นเองครับและอีกอย่าง คุณซูมานก็อยู่ข้างเค้าตลอดตอนที่ผมอยู่ข้างหลัง เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่คุณซูมานจะไม่เห็นผมทำอะไร" ข้อโต้แย้งของเค้าก็ฟังขึ้นเหมือนกันนะฮะ
"หรือว่าคนร้ายจะอยู่ในกลุ่มคนที่กลับกันไปแล้วอ่ะ ก็สามคนนี้เค้าก็ไม่มียาพิษอยู่ในตัวไม่ใช่เหรอ" ด๊องมันเริ่มมีความเห็นบ้างแล้ว
"นั่นน่ะซิ นี่หมาป่านายรีบไปพาคนพวกนั้นมาสอบปากคำทุกคนเลยซิ เร็วเข้า" มินมินมันหันหน้าแบ๊วๆไปหาคุณคยูฮยอน พร้อมกับสบัดมือให้รีบไป
"เฮ้อ...แสดงว่านี่ถ้าเราไม่จับตัวคนร้ายให้ได้ซะก่อน ก็ไม่มีทางรู้เลยซิว่า เค้าลงมือกับผู้ตายคนเดียวได้ยังไง" คุณคยูฮยอนถอนหายใจยาว
"ซ้าย"
************************************************************************************
ซ้ายคืออะไรอ่ะฮยอก เค้าไม่เข้าใจอ่ะ
แล้วใครเป็นคนร้ายกันนะ
พวกเรายังคงอยู่ที่ร้านซูชิเพราะว่าคดียังไม่จบผมไม่ยอมกลับหรอกฮะ .....นั่นไงคุณฮันกยองได้รับโทรศัพท์แล้ว
ผมคาดว่าต้องเป็นเจ้าหน้าที่จากสำนักงานตำรวจโทรมารายงานแน่เลย แบบนี้ต้องตั้งใจฟังหน่อยแล้ว
"เป็นไงบ้างว่ะ ประวัติของนายจาง โฮดงน่ะ" คุณคยูฮยอนเดินเข้าไปถามเพื่อนรัก
"มินมิน แกจะเดินไปไหนน่ะ" ผมหันไปตามเสียงด๊อง ก็เห็นว่ามินมินมันกำลังเดินไปนั่งใกล้ๆตำรวจสองหนุ่มหล่อที่กำลังคุยกัน
"ก็ชั้นอยากรูนี่ว่าเค้าคุยอะไรกันอ่ะ จะได้เอาไปบอกฮยอกมัน" มันหันมาตอบด๊องฮะ แต่เสียงที่มันตอบนี่ซะไม่
เหมือนเสียงกระซิบที่จะไม่ให้คนอื่นรู้ตัว ก็เลย..
"อยากฟังมาเลยเหรอ กระต่ายอวบ" คุณคยูฮยอนเดินมาอยู่ที่ข้างหลังมัน
"0.o โอ๊ะ..มาแอบฟังคนอื่นคุยกัน เสียงมารยาทนะ หมาป่า" เชิดหน้าใส่อีก ยังมีหน้าไปว่าเค้าอีกนะไอ่มินมิน
"ระวังนะ กระต่ายอวบๆ จะโดนหมาป่ากินน่ะ" ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้
"ชิ.." แล้วก็สบัดหน้าหนีไปตามระเบียบ
"ก็ได้ชั้นจะให้เธอรู้ข้อมูลด้วย ในฐานะที่ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ทำงานได้ง่ายขึ้น" คุณคยูฮยอนหันมาบอกกับผม
"ข้อสรุปโดยรวมก็คือ เอ่อเริ่มที่ผู้ตายก่อน ผู้ตายมีชื่อว่าจาง โฮดง เป็นนักวิจารณ์อาหารที่มีชื่อเสียงอย่างมาก กล้าวิจารณ์แรงๆ ถ้าเขาบอกว่าร้านไหนอร่อยก็อร่อยจริงๆ และได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี ตรงกันข้ามถ้าร้านไหนเค้าบอกว่าไม่ได้เรื่อง ลูกค้าที่เข้าร้านก็จะลดลงฮวบฮาบจนถึงขนาดปิดร้านไปเลยก็มี"
"ใจร้ายจัง ไม่นึกคนทำมาหากินมั่งเลย" มินมินมันบ่นออกมาเล็กน้อยพร้อมกับอมลมไว้ที่แก้ม คุณคยูฮยอนก็ยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนที่จะบอกข้อมูลต่อไป
"และนี่อาจจะเป็นเหตุจูงใจในการฆาตกรรมครั้งนี้ก็ได้ ส่วนผู้ต้องสงสัยของเรามทั้งหมดสามราย รายแรกชื่อลี ซูมาน ซึ่งนั่งติดกับผู้ตายเป็นนักชิมมือสมัครเล่นที่มีบล็อกชวนชิมอาหารอยู่บนอินเตอร์เน็ต คุณมีปากเสยงกับผู้ตามมาแล้วครั้งนึงใช่มั้ยครับ ช่วยเล่าเหตุกาณ์นั้นอีกทีได้มั้ยครับ" เค้าหันไปถามคนนั้น
"ครับ คือว่าวันนั้นผมนัดคุยกับคนที่สำนักพิมพ์แห่งนึงครับ เรากำลังคุยเรื่องที่เค้าจะจ้างผมให้ไปเขียนบทความที่หนังสือของเค้า ขณะที่เรากำลังทานซูชิจานเวียนอยู่ที่ร้านนี้กันอย่างสนุกสนาน คนจากสำนักพิมพ์ก็เลยลองหยิบซูชิมาให้ผมทานแล้วให้บอกว่ามันคืออะไร แล้วเค้าก็เข้ามาหักหน้าผม บอกว่าผมตอบผิด ทำให้ผมเสียหน้าต่อหน้าคนจากสำนักพิมพ์ ก็วันนั้นผมไม่ค่อยสบายการรับรสจึงไม่ค่อยดี
ผมมารู้ทีหลังว่าเค้ามาสับเปลี่ยนจานซูชินั่นทำให้ผมสับสน และมันก็ไม่ใช่แค่นี้นะครับ เค้ายังไปเขียนที่บล๊อกของผมว่า 'หมอนี่มันลิ้นไม่ได้เรื่องเชื่อถือไม่ได้หรอก'แบบนี้น่ะครับ"
"งั้นก็เป็นไปได้มากซิครับที่คุณคนที่นั่งติดกับเค้าจะแอบใส่ยาพิษในซูชิให้คุณโฮดงทานน่ะ" คุณฮัยกยองก็เข้ามาเสริมด้วย
"อ๊า..ไม่ใช่นะครับถึงผมจะนั่งติดกับเค้าแต่ว่าการเวียนของรางซูชิน่ะ มันหมุนวนจากขวาไปซ้ายนะครับ แล้วผมก็นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของเค้า ยังไงซูชิมันก็ต้องผ่านหน้าเค้าก่อนนะครับ" คุณซูมานบอกข้อโตแย้งของเค้าให้คุณฮันกยองฟัง
"งั้นรายที่สองชื่อคุณฮยองแทวา นั่งถัดจากผู้ตายไปพอสมควร เชิญเลยครับ" คุณคยูฮยอนเริ่มคนต่อไป
"ค่ะ ชั้นเป็นลูกสาวเถ้าแก่เนี้ยร้านซูชิไม่ไกลจากที่นี่มากนัก แต่มันก็ถูกปิดตัวลงด้วยปลายปากกาของชายคนนั้น ทั้งที่เค้าเคยเป็นลูกค้าประจำร้านแม่ของชั้นแต่แล้วเค้าก็เขียนลงในคอลัมภ์ว่า'รสชาติเปลี่ยนไปมาก ไม่ได้เป็นเหมือนก่อน แบบนี้กล่องใส่ซูชิข้างถนนยังดูดีกว่าเยอะเลย'แบบนี้น่ะค่ะ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าพ่อครัวคนเก่าเค้าลาออกไป ลูกค้าของแม่ชั้นก็เริ่มลดลง ชั้นอุตส่าห์ไปหาพ่อครัวคนใหม่มาให้แม่ เพื่อแก้ไขสถานการณ์นี้ แถมให้ค่าจ้างแพงกว่าคนก่อนอีก แต่พ่อครัวคนนั้นก็ไม่ยอมมาตามที่ตกลงไว้" ประโยคหลังนี่เค้าหันมามองหน้าเจ้าของร้านอย่างน้อยใจ
"ร้านของแม่ชั้นก็เลยต้องปิดกิจการลงเพราะไม่ลูกค้าเข้าร้านเลย ฮึก...ฮือ..ฮือ.." เธอร้องไห้หนักเลยฮะ น่าสงสารเธอจังเลย
"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีร้านที่ต้องปิดเพราะปลายปากกาของคนคนนึงน่ะ" คิบอมพูดถูกต้องเลยฮะ ไม่น่ามีเหตุการณ์แย่ๆแบบนี้เลย
"ถ้าอย่างงั้นคุณก็มีความเป็นไปได้มากกว่าคุณซูมาน เพราะว่าคุณนั่งอยู่ทางด้านขวาของผู้ตาย คุนอาจอาศัยังหวะที่ไม่มีใครเห็นแอบใส่ยาพิษลงไปในซูชิที่ผู้ตายชอบทาน เพราะว่าเค้าเคยเป็นลูกค้าประจำที่ร้านแม่คุณมาก่อน คุณต้องรู้บ้างล่ะว่าเค้าชอบกินอะไร" คุณฮันกยองกล่าวอย่างมีหลักการ
"เปล่านะคะ ถึงเค้าจะเคยเป็นลูกค้าประจำร้านแม่ชั้น แต่ชั้นไม่รู้หรอกค่ะว่าเค้าชอบทานอะไรเป็นพิเศษ เพราะทุกครั้งที่เค้ามากิน เค้าไม่เคยสั่งอาหารที่เป็นอย่างเดียวกันบ่อยๆเลย เค้าจะสั่งเปลี่ยนไปเรื่อยๆค่ะ และชั้นก็ไม่ค่อยได้อยู่ที่ร้านด้วยนะคะ" เธอรีบให้ข้อโต้แย้ง
"คุณคงเป็นพ่อครัวคนนั้นใช่มั้ยฮะ ที่ไม่ยอมไปตามที่ตกลงกับคุณฮยองแทวาน่ะฮะ" กลายเป็นผมที่ตั้งคำถามแทนคุณตำรวจทั้งสอง พวกเค้าก็เลยมองหน้าผมกันใหญ่ มินมินมันก็จ้องกลับด้วยเหมือนกัน
"ส่วนรายที่สามเป็นเจ้าของร้านชื่อ ชิน ดงฮี เป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวผู้ตายเช่นกัน เชิญครับ" คุณคยูฮยอนทำหน้าที่ต่อไป
"ครับ พอดีว่าผมได้รับบาดเจ็บที่แขน โดยมีสาเหตุมาจากคุณโฮดงน่ะครับ ตอนที่ผมทำงานอยู่ที่ร้านเก่าเค้ามากินอาหารแล้วก็เกิดมีปากเสียงกับลูกค้าคนอื่น ผมเข้าไปห้าม แต่ว่าคงเข้าผิดจังหวะเค้ากระแทกตัวผมไปโดนกับตู้โชว์ ทำให้เอ็นที่แขนของผมขาด หมอบอกว่าไม่สามารถรักษาให้เหมือนเดิม100% ได้เต็มที่ก็แค่ 85% เท่านั้น ผมปั้นซูชิได้ไม่ดีเหมือนแต่ก่อนก็เลยไม่ได้ไปทำงานที่ร้านผู้หญิงคนนั้นน่ะครับ ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอกครับ ผมไม่อาจทิ้งอาชีพที่รักได้ ก็เลยตัดสินใจมาเป็นผู้จัดการร้านแทนน่ะครับ" ผู้ชายคนนั้นคงมีเรื่องไปทั่วแน่เลย ทำไมถึงเป็นคนอย่างนี้นะ
"งั้นคงเป็นคุณ คุณดงฮี เพราะว่าคุณเจ็บแค้นเรื่องที่เค้าเป็นต้นเหตุให้แขนคุณใช้การได้ไม่ดีเหมือนก่อน ทำให้คุณไม่สามารถทำอาชีพพ่อครัวที่คุณรักได้ คุณก็เลยใส่ยาพิษในซูชิให้กับผู้ตาย โดยอาศัยจังหวะที่เค้ามีเรื่องกับคนอื่นอยู่ เพราะว่าคุณยืนอยูใกล้กับเค้าเช่นกัน ก็เลยสามารถอาศัยจังหวะที่เผลอลงมือทำ อย่างนั้นใช่มั้ยครับ" คุณฮันกยองกล่าวข้อสันนิษฐานให้พวกเราฟัง
"ไม่ใช่อยางนั้นนะครับ ที่ผมยืนประกบหลังเค้าเอาไว้ เพราะคุณโฮดงเค้าโวยวายเสียงดัง ผมกลัวว่าเค้าจะก่อปัญหาให้กับลูกค้าคนอื่นเท่านั้นเองครับและอีกอย่าง คุณซูมานก็อยู่ข้างเค้าตลอดตอนที่ผมอยู่ข้างหลัง เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่คุณซูมานจะไม่เห็นผมทำอะไร" ข้อโต้แย้งของเค้าก็ฟังขึ้นเหมือนกันนะฮะ
"หรือว่าคนร้ายจะอยู่ในกลุ่มคนที่กลับกันไปแล้วอ่ะ ก็สามคนนี้เค้าก็ไม่มียาพิษอยู่ในตัวไม่ใช่เหรอ" ด๊องมันเริ่มมีความเห็นบ้างแล้ว
"นั่นน่ะซิ นี่หมาป่านายรีบไปพาคนพวกนั้นมาสอบปากคำทุกคนเลยซิ เร็วเข้า" มินมินมันหันหน้าแบ๊วๆไปหาคุณคยูฮยอน พร้อมกับสบัดมือให้รีบไป
"เฮ้อ...แสดงว่านี่ถ้าเราไม่จับตัวคนร้ายให้ได้ซะก่อน ก็ไม่มีทางรู้เลยซิว่า เค้าลงมือกับผู้ตายคนเดียวได้ยังไง" คุณคยูฮยอนถอนหายใจยาว
"ซ้าย"
************************************************************************************
ซ้ายคืออะไรอ่ะฮยอก เค้าไม่เข้าใจอ่ะ
แล้วใครเป็นคนร้ายกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น