SJ สืบลับ สืบรัก Bumhyuk

ลำดับตอนที่ #2 : ซูชิ

ซูชิ






    เรามาถึงมี่นัดพบของดงเฮกับคิบอมแล้ว ผมต้องผิดหวังเพราะว่าไม่เจอหน้าคนที่อยากเจอ เจ้าชายของผมยังไม่มาเลยอ่ะ ดงเฮแนะนำผมกับมินมินให้คิบอมรู้จัก ยิ่งดูคิบอมใกล้ๆ ผมก็ยิ่งอยากหยิกแก้มป่องๆนั่น จะว่าไปคิบอมเค้าก็น่ารักดีเหมือนกันนะ

    "โหล เมื่อไหร่แกจะมาว่ะ" คิบอมเค้าโทรตามเพื่อนรัก

    "งั้นเหรอ ...เออแล้วเจอกันที่ร้านนะโว้ย" ผมเดินไปใกล้คิบอมแล้วก็มองหน้าเค้าเป็นเชิงคำถามว่า'ชีวอนว่ายังไง'
   
    "เอ่อ...ชีวอนเค้าจะตามมาทีหลังนะ พอดีว่าติดเคลียร์งานกับอาจารย์อยู่..น่ะ" เค้าพูดไปมองตาผมไป

    "ว้า.." นึกว่าจะได้เจอหน้าเลยซะอีก เมื่อเข้าก็ได้พูดกันนิดนึง 'ขอโทษฮะ'ก็แบบว่าผมซุ่มซ่ามชนเค้าอ่ะ

    "งั้นเราก็ไปที่ร้านเลยก็แล้วกัน จะได้ไปจองโต๊ะด้วย" มินมินมันคงอยากกินเต็มที่แล้ว เพราะว่ามันจับมือผมลากไปที่รถอย่างเร็วเลย

    ร้านอาหารซูชิแบบมารางเลื่อนเวียนจานซูชิไปเรื่อยๆ มีคนมานั่งกินกันเป็นจำนวนมาก เนื่องจากราคาไม่แพงเท่าไร ร้านที่พวกเรามานั่งกันตกแต่งร้านแบบสบายๆ ไม่หรูหรามากนัก มีนักชิมเวียนเข้าออกไปเรื่อย เมื่อมาถึงพวกเราก็หาที่นั่งที่เคาร์เตอร์ติดกับหน้าประตูพอดี ใกล้กับคนทำซูชิด้วย คงไม่ต้องบอกนะฮะว่าใครเป็นคนเลือกที่นั่งนี้ ถ้าไม่ใช่ไอ่มินมิน มันบอกว่านั่งใกล้คนทำเวลาอันไหนน่ากินจะได้หยิบก่อนเลย ไม่ค่อยเลยฮะ
   
    "น่ากินจังเลยอ่ะ  ฮยอกแกกินนี่ดิ อร่อยว่ะ" เจ้าเก่าฮะมินมินนั่งเอง มันหยิบไข่หวานมาให้ผม ผมลองชิมแล้วมันก็อร่อยดีหวานๆสมชื่อของมัน

    "อ๊ะ.." ผมตกใจฮะ ผมกำลังจะหยิบเจ้าปากหยึกยักษ์ก็มีมือหนาอีกมือมาหยิบพร้อมกัน แต่ว่าไม่ได้จับที่จานซิฮะ มาจับที่มือผมพอดี
ผมให้ไปมองหน้าว่าเป็นใคร คิม คิบอมนี่เอง เค้ามานั่งข้างผมตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ผมจำได้ว่าด๊องมันนั่งตรงนี้นี่น่า

    "ที่ตรงนี้แอร์มันตกน่ะ ดงเฮเค้าหนาว ชั้นก็เลยเปลี่ยนที่ ไม่เป็นไรใช่มั้ย" แหม เหมือนเค้าจะอ่านใจผมออกเลย

    "อืม..ไม่มีปัญหาหรอก นายชอบกินปากหมึกเหรอ" ผมสังเกตุเห็นจานเปล่าข้างหน้าเค้ามันเป็นจานปลาหมึกเกือบทั้งหมดเลย

    "อืม ใช่ ชั้นว่ามันอร่อยดีน่ะ" เค้ายิ้มให้ผม

    "กินมากๆ ไม่ดีนะ เดี๋ยวไขมันก็จุกอกหรอก" ผมก็ยิ้มตอบไปอย่างเป็นมิตร เพราะว่าอย่างน้อยเค้าก็เป็นเพื่อนเจ้าชายของผม

    "นายก็ต้องระวังด้วยเหมือนกันแหละ กินซะขนาดนั้น" ผมมองตามสายตาของเค้ามันตรงมาที่จานด้านข้างของผม 0.o ทำไมมัน
เยอะขนาดนี้อ่ะนั่นไงตัวการมินมินนี่เองกินเสร้จแล้วก็เอาจานเปล่ามากองที่ด้านของผม

    "ชั้นไม่ได้กินนะ นี่มันของมินมินอ่ะ" หน้าผมขึ้นสีนิดนึง ก็อายเหมือนกันนะ

    "อ้าวไม่ใช่เหรอ แต่มันกองตรงหน้านายนะ แต่ชั้นมันก็ต้องมีของนายด้วยนั่นแหละ อย่างจานไข่หวานนั่นน่ะ" เค้าเอาตะเกียบชี้มาที่กองจานอีกครั้ง

    "ก็...ก็ไม่กี่จานเองอ่ะ นายนี่  กินปากหมึกนี่ไปเลย" ผมยัดปลาหมึกที่เราจับพร้อมกันเมื่อกี้นี้เข้าไปในปากของเค้า แล้วหน้ของผมก็ขึ้นสีอีกแล้ว หวังว่าเค้าคงไม่เห็นหรอกนะ  แต่ก็แปลกนะฮะที่เราคุยเข้าขากันมากเลยไม่ค่อยเขินเท่าไร ก้อาจเป็นเพราะว่าผมคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเจ้าชายของผมก็ได้

    ระหว่างที่พวกเราคุยนู่นี่กันไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงเอะอะโวยวายมาจากด้านในของร้าน พวกเราหันไปมองตามเสียงนั้น ก็พบชายวัยกรางคน
ยืนส่งเสียงดังโวยวายคนทั่วร้าน
 
    "กรุณาหยุดเถอะครับ กรุณาอย่างส่งเสียงดังรบกวนลูกค้าคนอื่นเลยครับ" ชายร่างท้วมพูดกับชายที่โวยวายนั่น

    "เงียบไปเลย รู้หรือเปล่าว่าชั้นเป็นใคร" เค้าตะโกนเสียงดังใส่หน้าคนที่ผมคาดจากการแต่งของเค้าว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้าน

    "อ้าวจานนี้มาพอดีเลย จำได้หรือเปล่าว่าซูชิจานนี่มันคืออะไร แต่ลิ้นยาจกของคุณคงไม่รู้รสหรอก ใช่มั้ยคุณซูมาน" น้ำเสียงที่เค้าใช้กับคนที่ชื่อซูมานที่นั่งข้างๆกับเค้านั่นช่างเป็นน้ำเสียงที่ดูถูกเหยียดหยามมากเลย น่ารังเกียจจริง ชายคนนั้นน่าเจื่อนลงไปมากเลย

    "ได้โปรดหยุดเถอะครับ" เจ้าของร้านบอกอีกรอบ

    "หืม  นายอยากให้ร้านปิดกิจการใช่มั้ย ชั้นเป็นนักวิจารณ์อาหารชื่อดังนะ ถ้าชั้นเขียนว่าร้านนี้ไม่ได้เรื่อง ก็อาจจะต้องปิดตัวลงในไม่ช้าแน่เหมือนอย่างผู้หญิงคนนั้นที่นั่งกินอยู่ตรงมุมนั้นไง ฮ่า ฮ่า" เค้าหัวเราะชอบใจใหญ่เลย

    "ชิ   น่ารังเกียจชะมัด" ผมอดไม่ได้ที่จะพูดออกไป

    "นายก็อย่าไปสนใจซิ" คิบอมเค้าหันมาบอกผม

    "ชั้นไม่อยากกินแล้วอ่ะ กลับกันเหอะ" ผมบอกกับคิบอมไปเพราะไม่อยากเห็นเหตุการณ์อีกต่อไป

    "เอาอย่างนี้มั้ยครับอาหารมื้อนี้ผมจะไม่คิดเงินคุณ" เจ้าของร้านพยามยามกล่อมนักวิจารณ์นั่น
   
    "กินฟรีเหรอ ดีนี่ อย่างนี่ต้องกินให้เต็มที่" แล้วเค้าก็นนั่งลงกินต่อ

    "เอ่อ..คุณ" เจ้าของร้านพูดไม่ออกเลย เป็นผม ผมก็พูดไม่ออกเหมือนกันกับความหน้าด้านของเค้า

    "ด๊อง  มินมิน กลับกันเหอะ ไม่อร่อยแล้วอ่ะ น้าาาา" ผมไม่อยากอยู่ต่อแล้วจริงๆนะ ผมหันหน้าไปอ้อนคิบอมด้วยอีกคน

    "ชั้นก็ไม่อร่อยแล้วเหมือนกันว่ะ" มินมินมันพูดเสร็จ พวกเราก็เก็บกระเป่าเตรียมไปจ่ายตังค์

    "โอ๊ย...อ๊ากกกกกกกกกกกก" เสียงดังหน้ากลัวดังมาอีกครั้ง พวกเราหันไปมองตามเสียงเห็นนักวิจารณ์คนนั้นฟลุบลงไไปกองกลับพื้น
มีเลือดไหลจากปากของเค้า

    "เฮ้คุณ   เป็นอะไรหรือเปล่า  นี่คุณ" เจ้าของร้ายรีบตรงไปดูนักวิจารณืเนื่องจากเค้าทั้งคู่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก ผู้คนในร้านทำท่าจะจะวิ่งหนีออกนอกร้านกัน ผมเห็นว่าท่าไม่ดี เหตุเกิดแบบนี้ไม่ควรจะมีคนออกนอกร้าน

    "อย่าพึ่งไปไหนกันนะฮะ อย่าพึ่งออกจากร้าน จนกว่าเราจะได้ข้อสรุปว่าไม่ใช่การฆาตกรรม ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจว่าพวกคุณคือผู้ต้องสงสัย" ผมรีบตะโกนออกไป แล้วเดินตรงไปที่นักวิจารณ์ที่กองอยู่กับพื้น ผมแทบเป็นผมเมื่อเห็นสภาพเค้าแล้ว หน้าตาเค้าคล้ำลง มีเลือดไหลออกจากมุมปากดวงตาเปิดกว้าง ที่นิ้วมือของเค้ายังมีเม็ดข้าวติดอยู่ แสดงว่าเค้าต้องใช้มือในการหยิบซูชิแน่นอน ผมสันนิษฐานว่าเค้าต้องโดนยาพิษแน่นอนตอนนี้ควรจะต้องแจ้งตำรวจแล้ว ผมหันไปเห็นคิบอมเค้ามายืนข้างผมตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

    "คิบอมช่วยแจ้งตำรวจให้ทีซินะ บอกว่าที่นี่มีการฆาตกรรมเกิดขึ้นแล้ว"

************************************************************************************************

มีคนตายซะแล้วอ่ะ

เกิดอไรขึ้นนะ