เบเกอรี่ ที่รัก [Bumhyuk]

ลำดับตอนที่ #1 : เบเกอรี่ ที่รัก I

เริ่มเรื่องใหม่ด้วยใจระทึก ( ระทึกว่าจะมีคนอ่านมั้ยนี่ซิ)

*********************************************************************************************

บริเวณสวนหลังบ้าน ที่ล้อมด้วยดอกไม้และต้นไม้ร่มรื่น  สายลมเย็นพัดผ่านอย่างแผ่วเบา

มันเหมาะกับการนั่งคุยกันของครอบครัวที่ไม่เจอกันมานาน  บรรยายกาศที่ชื่นมื่นนี้ไม่ค่อยได้เกิดนัก

"ดีแล้วล่ะ ลูกน่าจะกลับบ้านมาบ่อยๆนะ" คนเป็นแม่พุดกลับลูกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"หลานกลับมาบ่อยๆซิ ย่าคิดถึงแกนะ" คนี่ได้ชื่อว่าย่าสนับสนุนอีกแรง

"ครับ" ตอบเพียงสั้นๆ แต่ใบหน้าก็ยิ้มแย้ม

"งานที่ทำอยู่เป็นไงบ้างล่ะ พักผ่อนบ้างนะอย่าหักโหมเกินไป" บอกกับลูกชายอย่างเป็นห่วง

"ผมลาออกแล้วครับ..เมื่อวานนี้"

"อะไรนะ  นี่ลูก" ยังไม่ทันจบประโยค

"ผมว่า   ผมจะเปิดร้านขนมเค้กน่ะครับ" พูดอย่างยิ้มๆ

"งั้นเหรอ....แบบนี้หลานก็ต้องการผู้ช่วยน่ะซิ"

"คุณย่าผมไม่รบกวนหรอกครับ" บอกอย่างเกรงใจ

"คิบอม  จะมาเกรงใจอะไรล่ะลูก แม่กับย่าสนับสนุนลูกเต็มที่อยู่แล้ว" คนที่ได้ชื่อว่าแม่บอกกับลูกชายสุดที่รัก

หน้าร้านที่กำลังตกแต่งภายในกันอย่างวุ่นวาย มีชายหนุ่มหน้าหวานกำลังตั้งใจอ่านอะไรบางอย่างที่แปะอยู่ตรงที่ประตู

"รับสมัครเชฟทำขนมเค้ก น่าสนใจแฮะ" ริมฝีปากสีเชอร์รี่ยกยิ้มอย่างพอใจ หันมองเข้าไปในร้าน พร้อมกับพาขาเรียวเล็กก้าวเข้าไป

เจอใครบางคนกำลังวุ่นอยู่กับการจัดของตกแต่งบนฝาผนัง

"สวัดดีฮะ" เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส

คนถูกทักหันมองมาตามเสียง O.O ต้องตกใจหนัก มือใหญ่ขึ้นมาบังหน้า ภาพในอดีตย้อนกลับมาในตอนที่ยังเรียนอยู่

ที่สนามหลังโรงเรียน

"คือว่า  ชั้นชอบนายนะคิบอม  เอ่อ  แค่อยากจะบอกให้รู้ไว้เท่านั้น ความจริงแล้วชั้นก็รู้ว่านายไม่ได้ชอบผู้ชาย

ชั้นแค่อยากบอกความรู้สึกของชั้นกับนายก่อนที่เราจะเรียนจบกันน่ะ  ขอตัวก่อนนะ" ว่าแล้วก็เตรียมเดินจากไป

"เดี๋ยวก่อน" ร่างบางหันาตามเสียงเรียก

"นายต้องการแค่นั้นจริงเหรอ"

"เอ่อ..."

"นายเคยจิตนาการถึงชั้น แล้วช่วยตัวเองใช่หรือเปล่า" ร่างสูงพูดออกไปด้วยสีหน้าไม่บอกความรู้สึก

"เอ่อ...ไม่ใช่นะ คือ.." รีบปฎิเสธออกมา

"ไม่เป็นไรหรอกน่า บอกมาเถอะ"

"นายไม่โกธรจริงๆ เหรอ" ร่างบางถามออกไปแบบอึ้งๆที่ร่างสูงไม่โกธรตัวเอง

"โกธรเหรอ...โกธรสิว่ะ  จะช่วยตัวเองที่ไหนก็ไปเลน  อีตุ๊ด" คิบอมตะโกนออกไปด้วยอารมณืที่ขุ่นมัว

ร่างบางตกใจกับคำพูดของคิบอม รีบวิ่งหนีออกมาพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูไม่ขาดสาย ไม่ว่าจะเช็ดออกเท่าไรก็ไม่หมดเสียที

"นี่คุณ  หวัดดีฮะ   คุณ" ร่างบางร้องเรียกคนตรงหน้าอีกครั้งหลังจากที่ทักไปแล้วครั้งแรก แต่ไม่มีปฎิกิริยาตอบสนอง

"ครับ" คนที่ตกอยู่ในภวังค์เริ่มรู้สึกตัว

'ลี ฮยอกแจ นายมาได้ไงเนี่ย แถมยังน่ารักขึ้นมากด้วย นายใช่ผู้ชายแน่หรือเปล่าว่ะ' คิบอมได้แต่นึกอยู่ในใจ

"คือ  ผมได้อ่านประกาศที่ติดอยู่ข้างหน้าน่ะฮะ  ผมเลยจะมาสมัครเป็นเชฟฮะ" คนตัวเล็กว่าแล้วส่งยิ้มน่ารักไปให้

"นี่ประวัติการทำงานของมฮะ" พร้อมยื่นเอกสารการสมัครงานส่งไปให้

"ประวัตินายน่าสนใจดีนี่ เป้นเชฟอยู่ในโรงแรมดังๆทั้งนั้น ผ่านมือนายมาเกือบหมดเลยนี่" หันมามองหน้าคนตรงหน้าหลังจากที่อ่านประวัติการทำงาน

ฮยอกแจยิ้มจนตาหยี บ่งบอกถึงความพอใจในการผ่านงานมาของตน

"แต่ที่สำคัญถูกไล่ออกมาทุกที่  เหตุเพราะไปกุ๊กกิ๊กกับเจ้าเหล่านั้น" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ คนพวกนั้นเค้าเข้ามาหาผมก่อนทั้งนั้นอ่ะ" รีบบอกออกไปก่อนที่จะเข้าใจผิด

"แต่นายก็ไม่ควรไปยุ่งไม่ใช่เหรอ พวกนั้นคงไม่เป็นอันทำงานเลยล่ะซิ" แน่นอนต้องเอาแต่มองหน้า หรือไม่ก็เรือนร่างนายแน่

"ก็พวกเค้าใจดีกับผมนี่ แล้วก็น่ารักกันด้วย จะให้ผมทำยังไงล่ะ"

"หน้าไม่อาย" ว่าคนร่างบางด้วยเสียงแผ่วเบา

"นี่เย็นนี้คุณไปเที่ยวกับผมมั้ย คุณจะได้รู้ถึงตัวตนของผมไง" คนน่ารักเอ่ยปากบอกพร้อมรอยยิ้มมหาเสน่ห์

"เอ่อ...." ร่างสูงยังลังเล ใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจบอกว่าอยากอยู่ใกล้คนนี้อีกหน่อย

"ว่ายัง  ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก อิอิ  ถ้าเป็นคนอื่นนะป่านเนี่ยเค้าหลงผมไปนานแล้ว ไม่เหมือนคุณเลยไม่สนใจผมซักนิด" เอียงคอพูดอย่างน่ารัก

"ก็ได้"

"งั้นเราไปกันเลยนะ  รถคุณเพราะว่าผมไม่มีรถ" ยิ้มน่ารักให้อีกที

***********************************************************************************

จบไป 1 ตอน

หวังว่าจะมีคนสนใจนะ