ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : forget me not
บทที่2 : เจ้าลืมข้าเเล้วหรือ....ราชา
ผมตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหัวถึงขีดสุด
'ที่นี่ที่ไหนกันนะ รู้สึกคุ้นเคยเเปลกๆ'
ตอนที่ผมถามออกไปว่า เธอเป็นใครทุกคนก็ดูตกใจกันหมด นี่ผมเป็นคนสำคัญขนาดนั้นเชียว
ทันใดนั้นเจ้าคนใส่เเว่นที่ข้างหน้าผมก็ถามมาว่า
"จำชื่อตัวเองได้รึเปล่า....."
พอหมอนั่นพูดจบ ผมก็รู้สึกปวดหัวสุดๆ
เเละมีคำคำนึงโผล่เข้ามาในหัว
"คุ....คุโรซากิ อิจิโกะ....ตัวเเทน...ยมทูต.."
ผมไม่รู้หรอกว่าตัวเเทนยมทูตที่ว่าคืออะไรเเต่รู้สึกว่าผมเคยพูดคำๆนี้บ่อยมากๆ
"ยังจำชื่อตัวเองได้สินะ"มีคนๆนึงเดินเข้ามาหาผม
"จำชั้นได้รึเปล่า"
ผมได้เเต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบ
"งั้นรึ.....เเต่พลังวิญญาณยังไม่หายเเละยังจำชื่อตัวเองได้ก็โล่งใจไปเปลาะนึงละนะ
"งั้น...ลองเรียกฮอลโลว์เเละดาบฟันวิญญาน ในตัวเค้าออกมามั้ยครับเผื่อจะจำอะไรได้บ้าง"
อุราฮาระหันไปบอกอิชชิน
"ลองดูก็เเล้วกัน" อิชชินบอก
ทันใดนั้นผู้ชายคนที่ใส่หมวกก็เอามือจับหัวผม
"อาจจะเจ็บหน่อยนะครับคุณคุโรซากิ"
เขาพูด
สิ้นสุดประโยคนั้น ผมก็รู้สึกเจ็บหน้าอก รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างจะพุ่งออกมาจากอกของผม
"อัก!!!!????..."
"อดทนหน่อยนะครับคุณคุโรซากิ อีกนิดเดียวครับ"
หลังจากนั้นหใก็มีเงาสีขาวเเละเงาสีดำพุ่งออกมาจากตัวผม
"อ๊ากกกกกก!!!!" ผมทรุดลงกับเตียงพลางเพ่งตามองเงาสองร่างนั้น
"ไง....ราชา..." ร่างเเรกที่ก้าวออกมาคือเงาสีขาว
"อะ...ราชา...งั้นหรือ"ผมพูด งงกับสรรพนามที่ร่างสีขาวพูด
"ไง....อิจิโกะ"ร่างที่พูดต่อคือเงาสีดำ
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะอิจิโกะ/ราชา"
ร่างทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน
"อะ.....เอ๊?"
ผมงงหนักกว่าเดิม พลวงมองร่างทั้งสองตรงหน้าให้ดีๆ
ร่างสีขาวนั้นดูจากใบหน้าเเล้วน่าจะอายุสัก16-17ปีน่าจะเป็นคนก้าวร้าวชอบเตะต่อยร่างสูงโปร่งสัก180ซ.ม.ได้ เเต่สิ่งที่น่าเเปลกใจก็คือผมเเละผิวกายสีซีดขาวตัดกับดวงตาสีดำนัยน์ตาทองอำพันสวมชุดกิโมโนสีขาวมีดาบที่พันด้วยผ้าสีดำอันใหญ่เท่าตัวสะพายอยู่บนหลัง
เงาร่างที่สองนั้นเป็นชายร่างสูงอายุสัก30-40ปีมีหนวดเคราเเละผมยาวรุงรังใส่ชุดสีดำยาวชายขาดรุ่งริ่ง
"พวกนาย......เป็น...ใคร..?"
"อย่ามาทำเป็นเอ๋อน่าราชา"
ร่างนั้นเดินเข้ามาจับหัวผมพร้อมยื่นหน้ามาใกล้
"อ....ราชา?..เรื่องอะไร??"
"เหมือนไม่เจอกันนานจะกวนโอ๊ยกว่าเก่านะเเกน่ะ"ร่างนั้นพูดเหมือนจะหงุดหงิดพร้อมกับออกเเรงจิกเล็บบนหัวผม
"อึก!....เจ็บ!!!"
"อย่ามาทำสำออยน่าราชา!!!!"
ก่อนจะจิกเล็บบนหัวของเด็กหนุ่มหนักขึ้น
"อ.....ฉันไม่รู้จักนายหรอกนะ!!!เเล้วราชาอะไรนั่นฉันก็ไม่รู้!!!ปล่อยหัวฉันไดัเเล้ว!!!"
"อ....เอ๋?"
ร่างบางสบัดมือของร่างสีขาวออกก่อนจะมองหน้าด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
"พวกเจ้า.....ทำอะไรกับอิจิโกะ?"
ร่างสูงของซันเงสึหันไปถามอุราฮาระ
"นั่งก่อนเถอะครับ....เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง"
................................................................................................................................................
"งั้นรึ...ความจำเสื่อมสินะ"ซันเงสึถาม
พลางชำเลืองมองอิจิโกะที่หลับไปเพราะความเหนื่อยโดยมีฮอลโลว์อิจิโกะนั่งอยู่ข้างๆ
"ครับพวกผมเลยคิดว่าควรจะให้พวกคุณคนใดคนนึงไปใช้ชีวิตร่วมกับคุณคุโรซากิ......ซึ่งควรเป็นคุณนะครับคุณฮอลโลว์"
"ข้า....?"
"ครับ....เพราะว่าเราจะให้คุณไปใช้ชีวิตที่โรงเรียนด้วย"
"เพื่อราชาข้าทำได้หมดเเหละ....เเต่จะให้ไปในฐานะอะไร?ถ้าให้ไปเเบบนี้จะไม่เเปลกไปหน่อยเรอะเเล้วชื่อล่ะ?"
"ไม่ต้องห่วงคร้าบเราจัดการหมดเเล้วเหลือเเค่เปลี่ยนความทรงจำของคุณคุโรซากิเพื่อเพิ่มคุณเข้าไปในฐานะพีชายเท่านั้นเเหละครับ.....ตอนนี้คุณเเค่นอนพักผ่อนสำหรับวันพรุ่งนี้เองครับ...บายคร้าบ"
ปัง!
"อ่าว....เฮ้ยเดี๋ยวดิ!....ชิไปสะเเละ"ร่างสูงว่าก่อนจะหันกลับที่ร่างบางซึ่งกำลังนอนหลับอยู่
"......เจ้าลืมข้าอีกเเล้วสินะ....ราชา..."
จบบทที่สอง:เจ้าลืมข้าเเล้วหรือ....ราชา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น