ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คำคืนที่แสนโหดร้าย
@โรงเรียนมัธยมปลาย
"จองกุก!!มีคนมาหานายอ่ะ"
เสียงร้องตะโกนเรียกร่างบางที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเตรียมเรียนในชั่วโมงเรียนเสริมตอนเย็น
ทำให้ร่างบางละจากการอ่านหนังสือ หันมาสนใจต้นเสียงแทน จากนั้นก็ลุกเดินไปยังคนเรียกที่ยืนอยู่ตรงประตู
"ใครมาหาชั้นหรอ?"
จองกุกถามคนเป็นเพื่อนแล้วก็ชะเง้อมองหาคนที่เพื่อนบอกว่ามาหา
"ไม่รู้สิ...เป็นผู้ชายน่ะ...รออยู่สนามบาส"
"งั้นหรอ? ขอบใจมากนะที่มาบอก"
พูดจบคนตัวเล็กก็เก็บกระเป๋าแล้วเดินไปยังสนามบาสทันที
เมื่อจองกุกเดินมาถึงก็เห็นผู้ชายร่างสูงกำลังเรย์อัพบาสด้วยท่าทางที่สวยงามและดูเท่ห์สุดๆ
"นี่!! เล่นบาสที่โรงเรียนคนอื่นน่ะ ไม่กลัวเค้าว่าหรอ"
ทันทีที่คนตัวเล็กทัก ร่างสูงก็หยุดเล่นแล้วเดินมาหาร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆสนาม
"ก็นะ...ไม่ได้เล่นมาสองปีแล้วนี่นา"
ร่างสูงพูดไปหอบไป... การเล่นบาสเนี่ยมันทำให้เหนื่อยมากจริงๆ
"แล้ววันนี้พี่นึกยังไงถึงได้มาหาผมเนี่ย"
คนตัวเล็กถามอย่างข้องใจที่วันนี้วีมาหาถึงโรงเรียน...ต้องมีอะไรแน่ๆ
"พี่มารับนายไง"
คนตัวสูงตอบสั้นๆแต่ไม่ได้ใจความเพราะคำพูดกับสายตามันไปคนละทางเลย
"แค่เนี้ย??"
"จริงๆก็มีเรื่องจะคุยด้วยนะ"
"ก็กลับไปคุยที่บ้านก็ได้นิ่"
จองกุกยังคงไม่ละความพยายามที่จะจับผิดวี
"น่าๆๆ เอาเป็นว่าตอนนี้รีบกลับกันเถอะเดินไปคุยไปก็ได้นะ"
คนเป็นพี่คะยั้นคะยอผลักดันให้คนตัวเล็กกลับบ้าน
"อ่าๆ ก็ได้ฮะ"
พูดจบทั้งคู่ก็เดินออกจากโรงเรียนแล้วก็เดินไปสักพักด้วยความเงียบของทั้งคู่
"เอ่อ...คือวันนั้นน่ะ...ซอกจินไม่ได้ทำร้ายนายใช่มั้ย"
วีถามจองกุกอย่างกล้าๆกลัวๆ ที่จะถามคำถามนี้ไปเพราะกลัวว่าจองกุกจะโกรธแต่ก็ได้เปิดปากถามไป
"ปะ...ป่าวฮะ"
จองกุกตอบสั้นๆแล้วก็เงียบไปอีกเช่นเคย
"นายไม่เป็นไรนะ"
วีถามคนตัวเล็กเพื่อเช็คความมั่นใจ
"ครับผมมะ..."
ร่างบางที่ยังไม่ทันได้ตอบจบประโยค ยืนนิ่งเงียบไปกระทันหันแววตาใสเพ่งมองไปที่ตรงหน้านัยตาสวยที่เคยมีสีขาวและสีดำสดใส
ตอนนี้กลายเป็นขุ่นมัวลูกตาที่เป็นสีขาวแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง หน่วยตางามก็เริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาเอ่อล้นขอบตา
"นั่นซอกจินรึป่าวจองกุก?"
วีถามจองกุกเมื่อเห็นว่าภาพที่คนตัวเล็กเห็นเป็นภาพของชายร่างสูงที่ดูคับคล้ายคับครากับซอกจินพี่ชายต่างสายเลือดของเค้า
"ผมลืมของไว้ที่โรงเรียนน่ะ...พี่กลับไปก่อนเถอะนะ"
"เดี๋ยวสิ! ไม่อยากรู้หรอว่าเค้าสองคนเป็นอะไรกัน"
วีคว้าร่างบางที่กำลังหันหน้าหนีไว้ แล้วมองใบหน้าสวยที่เหมือนกำลังจะร้องไห้อย่างเห็นใจ
"เรื่องอะไรฮะ...มันไม่เกี่ยวกับผมสักหน่อย"
"แต่นายสองคนเป็น..."
"พี่น้อง!! เรื่องนี้ มันไม่เกี่ยวกับผม...ปล่อยเถอะครับ"
จองกุกพูดอย่างตัดพ้อคนที่รั้งตนไว้ จากนั้นก็เดินหันหลังกลับไปทางเดิมที่เดินมา...ที่นายเห็นมันเป็นเรื่องจริง...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น