ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Jin say
[ซอกจิน : say]
ผมกำมือแน่นด้วยความโกรธแค้นเป็นอย่างมาก
"ย่าห์!!!!!!!!!!"
แล้วตามด้วยการแหกปากลั่น ตามมาอีกสเต็ป บ้าชะมัด!! ผมไม่น่าตามใจเด็กนั่นเลยจริงๆ
ถ้าผมไม่ยอมปล่อยให้จองกุกกลับบ้านก็คงจะดี พอผมรู้ว่าแม่ไม่อยู่ที่เกาหลีสองเดือน ที่บ้านเหลือแต่ไอ้วือยู่คนเดียว
ผมก็รีบขับรถมาที่บ้านทันที แต่ก็ดันมาเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมหงุดหงิดทันที
"มีคนขอพบท่านประธานน่ะครับ"
เลขาฯ ที่ผมไว้ใจเดินเข้ามาบอกผมอย่างสะกดกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่...มันคงเห็นหมดแล้วล่ะสิ
"อืม...เข้ามาได้"
พูดจบผมก็ปรับสีหน้าเปลี่ยนโหมดทันที
"สวัสดีค่ะพี่ซอกจิน"
ร่างบางสวย ของโบยองน้องสาวนอกไส้คนใหม่ของผม กำลังเดินเข้ามาหาผมอย่างเย้ายวน
"โบยอง! มาได้ไงน่ะ???"
เธอเป็นลูกเลี้ยงของแม่ผมเอง ซึ่งแม่ของผมท่านแต่งงานกับครอบครัวนักธุรกิจชาวเกาหลีในประเทศจีน
แล้วก็เป็นพี่สาวแท้ๆของไอ้หมอนั่นด้วย
"คุณน้าบอกค่ะ...ไม่ดีใจหรอคะที่โบยองมาหา"
"ดีใจซี้...ว่าแต่โบยองมาหาพี่ถึงที่นี่มีอะไรรึป่าวคะ"
"มีค่ะ...โบยองคิดถึงแล้วก็อยากเห็นหน้าพี่ซอกจินของโบยองไงคะ"
เธอพูดจบก็ลุกขึ้นมานั่งข้างๆผม...อะไรกันนั่นชุดที่เธอใส่มาน่ะ!มันแทบจะเห็นทุกส่วนบนร่างกายเธอเลยนะนั่น
"งั้นหรอ...ไปกินข้าวกันมั้ย?"
ผมโอบเอวบางอย่างเล่นอารมณ์ ฮึ!ได้การเลยทีเดียว เธออึ๋มมากเลยล่ะ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมต้องการมากนักหรอก
ผมน่ะเลิกเป็นเสือผู้หญิงมานานแล้วนะ ตั้งแต่ที่เด็กนั่นอายุ17ความสวยความใสก็เตะเข้าที่ตาผมเต็มๆ
แถมนิสัยขี้อ้อน น่ารักๆ แบบนั้นมันครอบครองพื้นที่ในใจผมไปจนหมด จอนจองกุกนายต้องรับผิดชอบ
"ไปค่ะ"
พูดจบยันนั่นก็หอมแก้มผมหนึ่งฟอด ย่าห์...ยัยเด็กนี่ใจง่ายชะมัด
<ระหว่างกินข้าว>
" ลองทานนี่ดูสิคะ เนี่ยอาหารไทยนะคะ เค้าเรียกว่า โท้มยำกึ้ง"
ฮ่าๆๆ ยัยนี่ออกเสียงภาษาไทยได้ห่วยมากเลยล่ะ
"ครับ...โบยองก็ทานด้วยสิ ตักให้แต่พี่จนเต็มจานแล้วนะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ โบยองอิ่มแล้ว"
ห้ะ??? เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ อิ่มได้ไงเนี่ย ตาย ตาย ตาย ยัยประหลาด
"พี่จินคะ...เรากลับกันดีกว่านะ"
หลังจากที่เธอออกไปคุยโทรศัพท์ เธอก็เดินมาบอกให้กลับบ้านทันที...มีไรป้ะเนี่ย...
ผมใช้เวลาขับรถแค่ครึ่งชั่วโมง ก็มาถึงบ้านทันที จากนั้นผมก็เดินลงไปเปิดประตูให้โบยอง
"ขอบคุณนะคะ พี่ซอกจิน"
ว่าแต่ลงมาปุ๊ป เธอก็เด้งมาเกาะแขนผมปั๊ปเลย ติดหนึบ!!
"โบยองถึงบ้านแล้วล่ะ พี่ว่าปล่อยดีกว่านะ"
ผมพยายามแกะมือตุ๊กแกออกจนเหนื่อย...ผมล่ะเกลียดผู้หญิงที่ชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจริง
"พี่จิน!!!!!"
เสียงแผ่วเบาของคนตัวเล็กทำให้ผมแทบหยุดหายใจ...ทำไมนายหน้าซีดล่ะจองกุก...นายไม่เห็นที่ยัยนี่หอมแก้มชั้น?
"อ้าว!!...จองกุก กลับมานานแล้วหรอจ้ะ"
โบยองเกาะผมแน่นขึ้นเมื่อเห็นว่าจองกุกกำลังตกใจกับภาพที่เห็น
"ตั้งแต่เช้าแล้วครับ..."
หึ! ในที่สุดมันก็โผล่หัวมาจนได้ แต่เห้ย!!!มันจะเกาะไหล่จองกุกทำไมฟ้ะ!!!
"อ้ะ!...วีนายอยู่บ้านหรอกหรอ? งั้นก็แสดงว่านายเป็นคนดูแลจองกุกสินะ แหม...น่ารักจริงๆนะ"
ร่างบางยังคงยืนนิ่ง ผมก็โกรธสุดๆอยากจะฆ่าไอคนที่มันแตะต้องจองกุกให้ตายๆไปซะ เกะกะ!!!!
"ตามชั้นมานี่!! เดี๋ยวนี้!!!!"
ผมลากจองกุกไปที่รถแล้วเหวี่ยงร่างบางเข้าไปในรถทันที
"ทำไมพี่ถึงได้..."
"หุบปากของนายซะจองกุก!!! แล้วตอบชั้นมาตามความจริง!!"
ผมไม่รู้ว่าเอาความโกรธมาจากไหนเยอะแยะ แต่ตอนนี้โกรธมาก แทบจะกลืนกินร่างบางข้างๆเข้าไปได้ในสามนาที
"..."
"คิดยังไงกับวี"
"..."(เงียบ)
"ฉันถาม ไม่ได้ยินรึไงห้ะ!!!!!!"
"ผมแค่คิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระที่จะมานั่งคิดอะไรกับมัน"
เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!!! ปั่ก!!!! ผมเหยียบเบรคจนมิดเท้า ทำเอาร่างเล็กพุ่งกระแทกเข้ากับที่วางของด้านหน้า
"ไร้สาระงั้นหรอ?!!!"
ผมดับรถแล้วกระชากจองกุกเข้ามาจูบปิดปากเล็กๆนั่น ด้วยโทสะความคลั่งทั้งหมด จนทำให้ผมได้กลิ่นคาวเลือด
จากร่างตรงหน้าที่สั่นกลัวผมจนตัวเกร็ง ผมไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่เป็นเพราะจองกุก
ที่เหมือนไม่ให้ความสำคัญกับผมเลยต่างหาก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปั่ง!!! ร่างหนาปิดประตูรถหรูแล้วออกแรงลากร่างบางให้เดินตามมายังที่แห่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นบ่อนสนุ๊ก
"พี่พาผมมาที่นี่ทำไมน่ะ"
"ก็เพราะมันใกล้ไง...จะได้รีบจัดการเด็กปากดีอย่างนายได้นานๆหน่อย"
ร่างสูงผลักประตูเข้าไปยังห้อง vip ที่ดูเป็นส่วนตัวและหรูหรามาก กิ๊ก!!! ซอกจินล็อคประตูแล้วหันมามองจองกุก
"พี่จะทำอะไรอ่ะ?? ปล่อยผมนะ!!!"
"ทำไม? กลัวพี่งั้นหรอ"
"พี่ลืมสัญญาแล้วหรอ..."
"ไม่ลืม...แค่พี่ไม่ทำ!"
pink pink3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น